Althans toen ze nog getrouwd was met d'r ex-man wilde ze nooit werken vanwege de kinderen(schoolgaand)Dit gaat om een vriendin van mij. Sept.2009 gescheiden en nov.had ze al een eigen huisje voor haar&de kinderen. Leeft nu van een uitkering,maar zit volgens mij toch echt liever thuis dan dat ze actief solliciteert. Terwijl ze de hele dag de tijd heeft,kinderen worden 7:45 op gehaald met de taxibus om naar school te gaan,en zijn tussendemiddag niet thuis. Plus,ze heeft d'r rijbewijs dus toch wel wat meer kans op sommige banen uiteraard. Maar ze heeft voorlopig nog vrijstelling zegt zeEn ondertussen maar niet kunnen rondkomen van die uitkering.
Als ze idd niet kan rondkomen van de uitkering vind ik het een beetje raar dat ze niet gaat solliciteren.. De banen liggen momenteel niet voor het oprapen natuurlijk maar als ze niks doet lukt het ook niet.. En de banen die er zijn, zitten er vast wel een paar parttimejobs tussen.. Maar goed, het is haar eigen keus natuurlijk en als zij niet wil werken houdt het op natuurlijk... Maar als ze dan gaat 'klagen' is het wel een beetje haar eigen schuld..
Die scheiding is nog niet eens zo heel lang geleden, misschien heeft ze het daar nog moeilijk mee en dus andere dingen aan haar hoofd?
ieder zijn of haar eigen keuze wie weet zit er wel heel wat anders achter dan jezelf denk nooit oordelen als je niet zeker het hele verhaal kent of ze is gewoon liever thuis wie zal het zeggen en als ze niet rond kan komen met haar uitkering doet ze iets niet goed maar ach ieder zijn of haar ding de een werkt liever en de ander niet als ze elke dubbie om wil draaien dan moet ze dat ook maar zelf weten.. ik had het ook zeker anders aan gepakt en zeker gaan werken maar ja zij denk ik niet hi hi
maar als ze niet kan rondkomen vaan haar uitkering(en), en wel twee kindjes heeft.. lijkt me dat je dan voor je kindjes toch 'moet' gaan zoeken naar een baan.. Ik weet wat een scheiding met je kan doen, dus snap best dat ze daar nog moeite mee heeft/ kan hebben..
Ze heeft d'r leeftijd ook nog 's tegen,bijna 40,dus wat dat betreft mag ze wel op gaan schieten dan,zeker als de banen niet voor het oprapen liggen. Ik kan me natuurlijk ook wel weer voorstellen dat ze eerst even tot 'rust' wil komen enzo. Maar ik weet nog toen mijn zus net alleenstaand moeder was,was ze altijd enthousiast over vacatures enzo,en solliciteerde ook echt met regelmaat.
Ja maar iedereen verwerkt zoiets op haar/zijn manier. Denk niet dat je haar dan met je zus kan vergelijken. Heb je dit trouwens ook tegen haar gezegd? Misschien bedoel je het wel helemaal niet zo hoor (dat is het nadeel van een scherm, je hoort iemands z'n toon niet) maar vind het een beetje veroordelend overkomen. Ik zou het nl zó niet op prijs stellen als iemand die ik als mijn vriendin beschouw zo over me zou praten op een forum.
Dat is ook weer zo natuurlijk,maar toch,ik vind het allemaal een beetje vreemd...bij d'r ex-man had ze zelf die keuze,maar nu zal ze vroeg of laat toch moeten van de Uitkerende instantie. Kijk ik heb respect voor thuisblijfmoeders hoor,hou me ten goede, als dat financiëel mogelijk is moeten ze dat vooral doen. Zo bedoel ik het meer... Nu woont ze daar moederziel alleen,kids op school,dus lijkt me ook dat de muren op d'r af komen enzo.
Je zegt het zelf al, als er geen 'omstandigheden' waren waardoor ze niet zou kunnen werken, of dat nou geestelijk of lichamelijk is, dan had de 'uitkerende instantie' haar allang gedwongen weer te gaan werken. Een uitkering krijg (en houd) je niet zomaar. Als er geen omstandigheden zijn ben je verplicht een aantal keer per maand te solliciteren, en dit moet je natuurlijk ook aan kunnen tonen. Als je vriendin dit niet hoeft, zal daar best een reden voor zijn..
misschien is ze wel aan het sociliteren ? maar verteld ze het gewoon niet, misschien is ze al wel een aantal keer afgewezen en wil ze dat niet zeggen, en zometeen als ze na tig sollicitaties een baan gevonden heeft gewoon tegen iedereen zegt dat ze met 1 of 2 solicitatie's al aangenomen was
Kan me helemaal indenken dat ze niet alla minuut gaat solliciteren. ZEKER als ze die tijd van de uitkerende instantie gewoon krijgt. Na mijn scheiding was ik er ook echt niet aan toe om meteen te gaan solliciteren. Wilde wel erg graag want wilde simpel weg niet afhankelijk zijn van n uitkering. Maar mijn psychische gesteldheid zat me enorm in de weg. Vind het beetje kort door de bocht om je vriendin te vergelijken met je zus. Wie weet was je vriendin haar scheiding wel veel traumatischer voor haar en verwerkt ze dit slechter als je zus. Wie weet ken je het hele plaatje wel niet. scheiden is niet zomaar n papiertje waarop staat dat je nu niet meer bij elkaar hoort. Zit een heeeeel stuk rouw verwerking en losse eindjes aan die je aan elkaar moet zien te knopen. En dan zijn er ook nog de kinderen die daar ook allemaal anders mee om gaan waar je als moeder zijnde ook je handen aan vol kan hebben.
Ik zou zeggen, steun d'r waar je kan, en als je een leuke vacature tegenkomt die misschien iets is voor d'r, laat die aan haar zien.. Wat de andere dames ook al zeggen, misschien is ze nog niet zover?!
Waarom stoort jou dat zo ? Het is haar leven en als zij het op haar manier kan verantwoorden om thuis te blijven voor zichzelf en de uitkerende instantie is er toch geen reden voor jou om daarmee te zitten Het zou me echt werkelijk helemaal niets uitmaken of een vriendin in de bijstand zit of werkt als zij dat zo geregeld krijgt en er tevreden mee is prima toch ? En daarbij iedereen reageert anders na een scheiding en misschien wil ze wel eerst wennen aan de nieuwe situatie waar ze nu in zit en de tijd nemen om een leuke baan te vinden , zou een reactie zoals die van jou niet op prijs stellen als ik haar was .....
fijne vriendin ben je dan om dit zo hier neer te zetten, je kan beter met haar gaan praten en niet achter haar rug om...
Tja ik zou zeggen, de kids zijn er niet dus daar hoeft ze niet voor thuis te blijven, ga lekker solliciteren en werken en zorg dat je het wat breder krijgt.
tja ik vraag me ook af waar je je druk om maakt, heb je haar al eens gevraagd waarom ze nu vrijstelling heeft voor solliciteren? misschien komt daar wel een verhaal achter weg waardoor je begrip voor haar krijgt.
vroeg me dat eigenlijk ook wel een beetje af. Zoals de andere meiden al zeggen misschien zit ze wel heel erg met haar scheiding nog, of heeft ze al gesolliciteerd. waarom vraag je het haar niet een keer? Ik denk dat ze dat best op prijs kan stellen. als je er nl achter komt dat ze nig heel erg met de scheiding zit vind ze het misschien wel heel fijn om erover te praten maar durfde ze misschien niet jou ermee lastig te vallen.