Dat snap ik minni.. Maarrr.. dit is iets waar ik toch al een tijd mee loop en al ruim voor mijn zwangerschap heb voorgesteld aan mijn hub! Het gaat dus eigen vooral omdat HIJ er niet tegen kan! En ik daardoor ben gaan irriteren, wat nu ook versterkt wordt door 1 of ander tijdelijk hormoon. En ondanks dat hij oud en (kennelijk niet) wijs genoeg is om zelf te beslissen, moet hij toch inzien dat dit gewoon echt niet kan.! Van de week kwam hij thuis na ruim een week motorrijden! Nou je wilt niet weten.. meteen hees, snotterig en piepen! Dat kan toch niet! Ik zou overigens dan ook niet 1 kat de laan uit sturen, maar alle drie! en nee, ik ga niet naar de HA!(dat is mijn keus en alhoewel ik neig, ben ik het nog niet. En ik wil geen medicatie wat ik straks weer moet afbouwen! ik weet de oorzaak hiervan en dat gaat weer voorbij, maar daar ga ik hier verder niet op in anders wordt het echt offtopic )
In dat geval,zou ik t er met Lars over hebben. Dan ben jij niet de enige die de beslissing neemt. En neemt hij ook een stukje verantwoordelijkheid. Want het laatste waar jij nu op zit te wachten is ook nog es de eindverantwoordlijkheid opjezelf moeten nemen voor wat JULLIE met jullie katten moeten gaan doen. En een voorstel richting een boerderij opzoeken waar er veel prijs gesteld wordt op jullie katten is misschien wel de beste oplossing. Maar laat je man ook deel nemen aan welke beslissing jullie ook nemen voor jullie katten. Dat neemt weer n beetje zorg van jouw schouders weg.
Sorry gupsie, ik bedoelde het niet gemeen. Het ging mij vooral over het eerste stukje wat je schreef. Maar als je man er echt zoveel last van heeft, dan is het misschien beter om een andere oplossing te bedenken. Dus een ander huis, waar jullie ze geregeld kunnen opzoeken.
Geeft niet prinses, ik had misschien HET HELE VERHAAL in 1 keer moeten doen! Ik voel me zeker niet aangevallen oid. Daar heb ik niet zo gauw last van en ik begrijp zeker wat je bedoeld en ben het er ook mee eens. Alleen... soms gaat het niet allemaal zoals we zouden wensen!
Ik heb dezelfde mening, sorry. Als kinderen lastig worden doe je ze ook niet weg. Vind dat als je voor de katten hebt gekozen er ook voor moet zijn. heb zelf ook 4 katten waarvan ik 1 heb die altijd naast de bak kakt en de ander nogal agressief is naar een andere kat. Maar wegdoen? Nooit.
@ Ivonne: Heb je het hele verhaal gelezen? Ja, als het alleen om irritatie ging, dan was t een ander verhaal. Dan vind ik het raar dat een volwassen persoon zegt van zn katten af te willen. Maar er spelen hier toch veel meer dingen? Evengoed, als ik iets raar vind, hoeft dat ook geen algemene mening te zijn, hoor.Ik zou me er zowiezo niks van aantrekken als ik wel mn huisdieren kwijt wil om een kul-reden en anderen spreken me hier op aan. Maar het gaat dus niet om flauwe kul. (volgens mij niet tenminste) En kinderen met huisdieren vergelijken... Tja, dat is n beetje appels met peren vergelijker, hoor.
hey gupsie, ik ben astma patient en al mijn hele leven zwaar allergisch voor katten. maarja toen ik mijn vriend leerde kennen en wij wilden samenwonen was het kiezen hij met 3 katten of niemand. noujah toen maar gaan zoeken naar een oplossing. mijn allergie uit zich in piepen en na verloop van tijd niet meer kunnen ademhalen. ik krijg er een zware astmaaanval van. ik dacht daar bestaan geen medicijnen voor. ik krijg nu vergoed via de verzekering Xyzall is een goed werkend anti allergimedicijn. Het werkt 100x beter dan reactine en je hebt je ventolin niet meer nodig. daarnaast hoef je maar 1 pilletje op een dag te slikken. bi reactine moest ik er 2 of soms zelfs 3 nemen, (er zat wel tijd tussen hoor) ik had echt een hekel aan katten maar dat is wel minder geworden nu. er zijn een paar ruimtes waar ik ze definitief niet wil hebben en dat zijn de badkamer, slaapkamer en de keuken. En als wij weg zijn komen ze niet in de woonkamer(hygienische overwegingen). ze hebben dan hun eigen kamer de hele benedengang, en de bovengang waar ik een speciale kattenhoek heb gemaakt. we hebben dus een soort van compromis gesloten, ik geen last van hun en zij behouden hun thuis. overal is een oplossing voor. succes!
Hee Gupsy, Wat ik niet zo goed snap, is dat je man allergisch is voor katten, maar toen er eentje doodging jullie wel op zijn aandringen een nieuwe hebben genomen. En zelfs daarna nog een??? Of begrijp ik het nu helemaal verkeerd??? Want als dat zo is, vind ik de allergie van je man geen excuus om ze weg te doen. Dat wist je toen je eraan begon... Ik zou iig wachten tot na de zwangerschap met je definitieve besluit. Ik heb zelf ook 4 katten en kan ze op het moment ook wel wat aandoen. Maar ik weet bij mij dat het echt de hormonen zijn en dat dat over een half jaartje weer over is...
@ivonne, Ha... nou ehm. Behalve ikzelf en mijn zus, zijn al mijn nichtjes en neefjes wel door anderen anders dan hun eigen ouders opgevoed! Ik heb dit niet meegekregen hoor, want ik heb verder nauwelijks contact met die kant. MAar het is wel de reden geweest dat ik geen kinderen wilde voor 28 jaar lang. Overigens vind ik een situatie katten NIET vergelijkbaar met kinderen. Tuurlijk zijn huisdieren een soort van kinderen van je, maar ik ga door het vuur voor kind, maar echt niet voor mijn katten hoor. Klopt helemaal Mo, alleen... Hij erkent nu EINDELIJK dat de katten de oorzaak zijn van zijn allergie! En eerst dacht ik ook dat het stof was, maar toen ik niet meer werkte en het huis goed bijhield leek me dit niet meer waarschijnlijk. In hotels en dergelijke had ie nooit last, alleen thuis! Tsja.. kop in het zandsteken. Die kop is er nu uit, nu alleen nog het besluit nemen! @ minni, ik ben het er mee eens hoor, wat je zegt. Al zou ik de katten wegdoen omdat ik de kleur niet mooi vind, moet ik dat lekker zelf weten! @ iedereen! Ik heb mijn hele leven lang huisdieren gehad, katten, honden, cavia's en weet ik veel wat! Ik wist dus dondersgoed waaraan ik begon toen wij huisdieren namen! Het is dus niet dat ik me gebonden voel of belemmerd. Het zijn meerdere factoren! Zou het alleen de allergie zijn, was het ok. Maar .... ~Wel katten willen (wetende ergens in je achterhoofd dat je er niet tegen kon, want met de konijn scheen hij ook last te hebben). ~Geen lasten dragen (zoals bak, DA, pillen, en ellende opruimen) ~Klagen dat je geen lucht krijgt (en dan nu eindelijk roept ie dat het door de katten komt) en dan 1 kat die ik echt niet kan luchten op dit moment (maar ik begrijp heel goed dat dit tijdelijk kan zijn) Dit alles is voor mij genoeg om te zeggen "En nu is het genoeg". Ik heb verdorie een vent die piept als een oude opa (en die klinken zelfs nog minder).
haai gupsie ..ik weet als geen ander wat het is om dieren vriend te zijn maar ook superallergies voor de meesate dieren..wij hadden dus ook een hond ..( ik wist van de allergie toe niets af) ..in het begin begon ik met niesen ..en hoesten ..hoesten bleef en ik kreeg overal eceem..mijn ha kwam met het idee om bloed te laten prikken op allergie ...bij mij was het zo hoog dat mijn imuumsysteem ook al aan het opgeven was ..zo allergies was ik... hoe moeilijk ook ik heb die hond weg moeten doen ...kids helemaal verdrietig en boos ...nu hebben we een malthezer waar ik wel tegen kan ...ligt denk ik aan de haren ...mijn mannetje is super allergies voor katten pffffff erg hoor als je zo`n moeilijke beslissing moet nemen ...maar ik vind de gezondheid van je man toch ook wel heel erg belangrijk
Ik zou gaan kijken voor een goed thuis voor je katten. En misschien is er wel iemand in de familie of vriendenkring die de kat in huis wilt nemen waar je kindje aan gehecht is. Dan kan je kindje de kat opzoeken. Voor de gezondheid van je man is het idd beter als jullie geen katten hebben. Zelf ben ik allergisch voor katten en cavia's. Vroeger hebben we een cavia gehad waar ik allergisch van was. Dmv medicijnen had ik er niet zo veel last van. Maar ja een kat is natuurlijk wel een ander verhaal dan een cavia. Ik vindt cavia's nog steeds leuke dieren maar vanwege me allergie neem ik er geen meer als huisdier. Medicijnen slikken elke dag is ook lastig.
hmmm ik kan me hier niks bij voorstellen eerlijk gezegd... Wij hebben zelf 4 katten en ze zijn me heilig! Voor geen goud zou ik ze kwijt willen ondanks dat ik elke dag het hele huis onder de haren heb, ze zeuren, ze krabben aan de bank en alles wat niet mag, ze schooien, ze op het aanrecht springen terwijl ik ze al 1000x heb gezegd dat dit NIET mag... enz enz maar ik hou van ze en zodra ze me dan weer zo lief aan kijken ben ik alles alweer vergeten
Ik denk dat het moeilijker is voor je man dan voor de katten zelf hoor. Idd als ze straks bv een ander stekkie hebben (op een boerderij ofzo) dan hebben hun het ook naar hun zin en zijn jullie in no time vergeten (niet lullig bedoeld he! ). Ikzelf heb 2 katten uit verschillende huizen 'geadopteerd' ook ivm noodgeval en allergie. Nou ze zijn hier absoluut niet slechter van geworden! Ik hou ook gruwelijk veel van die beestjes en moet er niet aan denken om ze (weer) weg te moeten doen, maar als nu bv blijkt dat mn ukkie flink allergisch is.. Doe ik ze (met heel veel pijn in mn hart) weg. En idd, je kan katten en kids niet met elkaar vergelijken. Katten hechten zich aan hun 'huis' en kinderen hechten zich aan hun ouders. Maar, t is en blijft een moeilijke beslissing! Heel veel succes ermee iig.
Ik zou er ook serieus ovber nadenken om ze te herplaatsen Maar waarom vinden mensen die hun katten of honden weg willen doen een beoerderij zo geweldig???? Weten jullie wel hoe ze op een boerderij (op de meeste) met "husidieren" om gaan? Ik zou mijn kat nog liever naar een asiel brengen dan op een boerderij zetten! Denk maar niet dat als jou kat op een boerderij zit en hij breekt een pootje dat ze er dan mee naar de DA gaan hoor! Want dat kost geld, en die kat gaat vanzelf doot en anders helpen ze hem een handje door hem onder water te houden of de nek om te draaien! In een asiel zoeken ze een goede nieuwe baas. Oke een tijdje ine en hokje zitten is ook niet fijn, maar die goede nieuwe baas komt er heus wel. En anders in vriendenkring of familie kijken of ze ergens terecht kunnen
Dit zijn speciale boederijen speciaal voor katten! Kattenboerderijen noemen ze die dan ook. Familie is out of the question, daar hoef ik het niet te vragen! Een Asiel zou ik ook niet willen, want ik wil wel dat ze lekker bij elkaar zin. Mijn zus heeft haar katten toen naar een boederij gebracht (haar dochter was allergisch) en die katten hebben er 13 jaar geleefd! Ze werd ook op de hoogte gebracht als er bijzonderheden waren.
Oooh ik wist niet dat je ook boerderijen voor katten hebt. Dat is dan misschien idd wel een goed idee om je katten heen te brengen.
Dit klinkt toch wel erg goed Gupsie, mocht dit helpen zou je na je zwangerschap kunnen kijken of de irritaties er nog zijn en dan alsnog kunnen besluiten om op zoek te gaan naar een ander huisje. Want als je straks niet meer zo'n last hebt van je hormonen, je lekkerder in je vel zit heb je misschien enorme spijt dat je ze weg hebt gedaan. Je hebt zo te horen je hele leven al dieren, en blijkbaar nu spelen de irritaties een grote rol. Als je vriend goed reageert op die medicijnen, is een grote irritatiefactor al weg
Er zijn vast wel boeren die zo omgaan met dieren,maar ik denk niet dat boeren daarin verschillen met andere mensen hoor. Ik heb jaren in n boerderie gewoond en ken daardoor ook n boel boeren. Geen van hen die zo met de dieren omgaat. Dus n beetje onzin omzoiets t plaatsen. Dat terwijl een ex collega ven mn man die dstijds een auto van ons wilde kopen doodleuk vertelde dat ie voor de hobby katten en hazen probeert aan te rijden, die gozer woonde op n flat. En onze buurman vertelde dat ie wel es op katten geschoten heeft,omdat de betreffende kat in zijn tuin zat.