Ik las laatst op het forum ook een verhaal van een moeder die haar kindje weer mee had genomen uit het ziekenhuis. Dat kindje was volgens mij ook opgenomen ivm veel huilen. Ik weet alleen haar naam even niet meer..iemand anders misschien? Misschien kan zij je wat tips geven.
Gisteren hebben we dan toch uiteindelijk besloten onze dochter mee te nemen.. Wat een gedoe, opeens kon de ka erbij gehaald worden en had ze tijd. En het was opeens dit en dat.. Nou ja.. uiteindelijk komt het erop neer dat ze een melding maakt bij het AMK. Benieuwd wat dat oplevert voor onze dochter. Het meest steekt het dat ik de hele tijd mee heb gewerkt, in het begin van de week heb ik de keus aan hun gelaten me op te nemen op de PAAZ (of samen met Rosalie). Nee dit was allemaal niet nodig en dan achter mijn rug om allerlei dingen regelen. En ondertussen heeft Rosalie alleen maar last van Reflux. Ik heb er echt veel moeite voor moeten doen om hulp te krijgen, dus ze zagen er zelf de noodzaak niet van in en nu moet het zo? Echt een rare gang van zaken.. Geen idee wat die melding voor gevolgen heeft. Iemand een idee? We hebben nu in ieder geval eerst de menzis opgebeld wat je moet doen voor een second opinion. Die zei de huisarts bellen en hem het laten regelen, weer vond de huisarts het niet zo dringend, kon morgen wel.. Na aandringen heb ik vanmiddag een afspraak en vervolgens bel ik naar enschede, ook daar zien ze geen noodzaak, daar kan ik 13 dec. voor een poliklinische afspraak terecht bij de ka Zie ik de logica nou niet of?? Gr. Carlien
Voor wie? Iedereen die zich zorgen maakt over een kind en denkt aan kindermishandeling kan dit melden bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Kinderen en jongeren kunnen ook over hun eigen situatie bellen naar het AMK. Een maatschappelijk werker of een vertrouwensarts van het AMK zal samen met u een inschatting maken van de zorgen en bespreken of een AMK onderzoek nodig is. Wanneer doet het AMK onderzoek? Wanneer uw zorgen te groot zijn of wanneer u zelf het kind en het gezin niet kunt helpen, zal het AMK een onderzoek starten naar aard en ernst van de mishandeling. Wat gebeurt er bij een AMK onderzoek? Het AMK gaat na of het kind inderdaad verwaarloosd, mishandeld of misbruikt wordt. Daartoe gaat het AMK in gesprek met het kind, de ouders en met mensen in de omgeving van het kind, die betrouwbare informatie kunnen verstrekken. Zo wordt er overlegd met de huisarts, het consultatiebureau, de school en met andere beroepskrachten die contact hebben met het gezin. Beroepskrachten hebben het recht om - zonodig zonder toestemming van hun patiënt of cliënt - informatie aan het AMK te verstrekken, ook wanneer zij een beroepsgeheim hebben. Op grond van deze informatie vormt het AMK zich een oordeel over de situatie en neemt een besluit over het vervolgtraject dat ingezet moet worden. Daarbij zijn er de volgende mogelijkheden: Hulpverlening: het overdragen van het gezin naar een of meerdere vormen van hulpverlening of behandeling. Bescherming: het overdragen van het gezin aan de Raad voor de Kinderbescherming om aan de kinderechter een verzoek voor te leggen voor het treffen van een kinderbeschermingsmaatregel. Strafrechtelijke vervolging: het doen van aangifte bij de politie indien de veiligheid van het kind of de ernst van de gemelde feiten daar aanleiding toe geeft. Het AMK probeert in de meeste gevallen samen met de ouders geschikte hulp te vinden. Wanneer de hulp voor ouders en kind(eren) op gang is gebracht, draagt het AMK het over aan de betreffende hulpverleningsinstantie en sluit af. Na de onderzoeksfase brengt het AMK u op de hoogte of ouders en kind hulp krijgen. U krijgt geen inhoudelijke informatie van het onderzoek, tenzij u wordt ingeschakeld bij de verdere hulpverlening. Bron: AMK nederland.
Jeetje Carien, wat zit je in een verschrikkelijke situatie. Sommige dingen snap ik alleen nog niet zo goed. Zit je tegen een pnd aan door het vele gehuil of sowieso? Onze dochter was namelijk ook een huilbaby door verborgen reflux en een koemelkallergie en daar werd ik ook verdrietig en down van,maar ik kreeg er geen pnd van. Kan het niet zo zijn dat je gewoon gek werd van het gehuil en dat ze daardoor op het ziekenhuis vermoedden dat je een pnd hebt? Omdat je ontredderd was en niet meer wist wat te doen? Want in dat geval zou ik alles op alles zetten om dat duidelijk te maken. En hoezo heb je ze gevraagd of je naar de PAAZ moest? Kijk als je echt een pnd hebt en het gaat echt slecht met je, dan is dat natuurlijk juist goed, maar als het zo is als ik eerder beschreef...Dan zou ik weer naar de psychiater gaan en dat heel erg duidelijk maken en dat op papier laten zetten. Verder zou ik, mocht het nog steeds niet goed gaan met je dochter, nog assertiever worden. Ze hebben, toen het echt niet goed ging met mijn dochter, me zoo vaak geprobeerd af te schepen met afspraken over 1.5 maand en ik heb het niet gepikt. Je laat je dochter niet zo lang pijn lijden als het niet nodig is. En de AMK melding...ik heb er geen ervaring mee, maar ik ben bang dat het voor de komende tijd niet prettig is. Je krijgt waarschijnlijk een maatschappelijk werker op bezoek en die zal gaan onderzoeken hoe de situatie bij jullie thuis is. Ik zou proberen zo open mogelijk te zijn en absoluut mee te werken. Als zij al het vermoeden hebben dat het niet goed gaat en jij gaat tegenwerken, wordt de situatie alleen nog maar slechter. Heel verhaal...ik zal vooral actie gaan ondernemen nou. Heel veel sterkte! Ik heb trouwens een kinderarts gehad in het ziekenhuis in Hengelo, waar we erg tevreden over waren.
ts sterkte! wou even zeggen dat ik de mensen in het ziekenhuis in hengelo,ook heel fijn vond,mis is dat wat??
Maar is dat niet hetzelfde als almelo? Valt toch allebei onder ZGT? Ik moet zeggen snap er ook niks van, normaal vindt ik ZGT een fijn ziekenhuis, maar dit gaat zo raar.. Volgens mij heb ik ook niet een echt PND, maar ben ik eerder overspannen van het huilen geweest. De diagnose is denk ik erg snel gesteld omdat ik al bekend was met depressies en dus bij de pop poli liep tijdens de zwangerschap. Zelf kwam de zaalarts met het idee van de PAAZ, ik heb geen 1 keer iets tegen gesproken en het aan de psych en die arts over gelaten. Gr. Carlien
ik weet het niet,maar er werken natuurlijk wel andere mensen,ik zou ook nog even bij een andere psygoloog of psygiater langsgaan voor een second opinion,en wat er ook gebeurd altijd meewerken. en wat is paaz? maar hoe is het nu met je kindje??? gaat het al iets beter?
Ze zit op dit moment lekker in de wipstoel te spelen, ik ben wel blij dat ik haar nu ook eens anders zie dan aan de borst of met een luier, eerst was ze alleen leuk wakker met verpleegster erbij (dan mocht ik/ mijn man er niet zijn), volgens mij is dit gezonder voor ons 3en. Ik hoop dat de nexium blijft werken. En we houden haar vast aan dat ritme en we houden een huil-plas/poep-voedings lijst bij, zodat als ze haar verder willen behandelen we dat kunnen laten zien. PAAZ = PAAZ Ziekenhuisgroep Twente, Psychiatrische Afdeling van een Algemeen Ziekenhuis | Vraag het Lotte Gr. Carlien
Poeh wat heb je veel meegemaakt zeg! Een deel herken ik hier wel in en dat is dat het ziekenhuis vaak meteen van alles gaat denken zonder dit goed duidelijk te communiceren. Wij dachten ook dat er vanalles was, maar achteraf gezien was dit alleen de reflux. Als je een RRR invoert icm bedje omhoog, wipstoeltje en zo min mogelijk plat na de voeding dan gaat het zeker goed komen. Vind het overigens wel een raar ziekenhuis en je hebt er goed aan gedaan om haar daar weg te halen echt belachelijk hoe ze met jullie zijn om gegaan. En je doet het erg goed en vooral BV blijven geven dat is erg mild en juist goed bij reflux sterkte
ooh carlien wat vind ik dit vreselijk. Sommige mensen snappen echt niet wat een ziek kindje met je doet als moeder. Ik zie mezelf echt wel als stabiel persoon en ook wel pedagogisch vaardig (heb nota bene bij de kinderbescherming gewerkt) maar toen mijn meisje met 2 maand op het toppunt van haar verborgen reflux zat was ik een wrak. Net een PND maar zwaar oververmoeid met een gebroken hart om dat mijn kind pijn had en ik er niets aan kon doen..ik huilde zelf heel veel. En toen kwam de juiste diagnose en kreeg ze nexium. na twee weken ging het met haar beter en met mij net zo hard. Pff soms schaam ik me voor het hulpverleningssyteem waar ik zelf deel van uit heb gemaakt hoor. Mocht het AMk contact met je opnemen, ze bellen dat gewoon of komen langs dan zou ik vooral benadrukken dat je kindje veel pijn had en je je daardoor zo machteloos voelde en daar verdriet van had. ik bedoel maar de hormonen razen ook nog door je lijf. Hier zei de HA..je moet de babyfoon maar wat vaker uitzetten dan kan je zelf bijkomen WTF?? Heel veel sterkte en ik hoop dat de nexium zijn werk doet. Effe praktisch. Ik zou lekker doorzoeken met flessen want difrax is echt niet zalig makend. Als je dr Brown het ook niet is kan ik je tommy tippy aanraden, Hier deed en doet Elise het goed op.
ik vind dat je er goed aan hebt gedaan!! hier ook dr brown in het begin gebruikt,zodat mijn vriend een flesje kon geven. later toen hij ouder was goede ervaringen met tommie tippie ook. heeft ze ook last van krampjes? daar is ook wat voor te koop,en mischien is een draagzak (zo,n ergonomische) wel wat voor jullie zit ze lekker rechtop,en lekker dicht bij mama.
dikke knuffel Goed dat ze weer veilig bij haar mama is. Wel hulp blijven zoeken en accepteren. Desnoods op nieuw opname in een ander zh. Heb je steun hulp van je ma en familie en vrienden? Hoe staat je man in dit alles?
Bij ons in het ziekenhuis was het ook allemaal Nutrilon en Difrax. Volgens mij is dat gewoon afspraak. Wij zijn later overgegaan op avent, kleinste speentje erop om langzaam te drinken. Wat een onzin, 1 zo'n merk. Oh meid, ik vind het zooo erg voor je! Zeg bij het amk ook dat je meegesleurt bent in iets wat steeds verder is gegaan en totaal zijn doel voorbij is geschoten. Dat je een kindje had met een medisch probleem en dat het niet over JOU ging. Dat iemand daar ineens meer van gemaakt heeft dan dat de ellende al was en dat je zo gefocust bent op het welzijn van je dochter en je niet helemaal into het medisch circus zit, je veel te ver bent meegesleept. en dat de communicatie in dat ziekenhuis ver te kort schiet en dat ze hele gevaarlijke situaties maken op deze manier. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Blijf praten over het onderwerp dat het was, namelijk reflux bij je dochter. Laat ze niet JOU als onderwerp gaan maken, dat is heel belangrijk. Ik geef je een dikke knuffel, stoere mama ben je!
Wat fijn dat ze weer thuis is. Ik hoop dat het AMK de klacht ook ongegrond zal vinden. Je wordt gewoon meegesleept de bagger in, terwijl je je kindje juist heb op laten nemen om wat aan haar gezondheid te doen. Sterkte, ik hoop dat je eventueel bij een ander ziekenhuis een arts treft die wel een oplossing heeft. Bel je zorgverzekeraar anders om dit met ze te bespreken. Als het goed met haar gaat, gaat het met jou waarschijnlijk ook snel weer beter.
Wat een verschrikkelijk verhaal als ik dat hier zo lees. Ben zelf net bevallen van de tweede, 't is gelukkig geen huilbaby...anders zouden ze me kunnen wegdragen. Het lijkt mij nu het belangrijkste dat je je concentreert op jezelf en het herstellen van de band met je kleine meisje. Al het gedoe eromheen kost allemaal extra energie en die moet je lekker in je gezinnetje steken. Toch is deze ellende niet zomaar verdwenen. Misschien is het een idee om alle gesprekken die nu nog volgen met artsen, jeugdzorg e.d. je te laten vergezellen door een derde persoon (een soort woordvoerder die jullie belangen behartigd), die niet emotioneel betrokken is. Je kunt dan ook de dingen die besproken zijn en afspraken die gemaakt worden laten vastleggen. Heel veel sterkte en ik blijf je verhaal volgen.
Ik heb bij de afspraak bij de kinderarts ook huilend gezegd dat ik het niet meer aankon (zoveel huilde ze, hele dagen lang) toen is ze ook opgenomen geweest ( bleek reflux te zijn.) En zelfs toen gingen ze niet zo met me om, dus HOOP dat het niet het geval is. Ik zou iig om een overplaatsing vragen of gewoon je kindje mee naar huis nemen, of is het geen oplossing om er te slapen? Ik kon toen gewoon op de kamer naast me dochtertje slapen. Wat een afschuwelijke gang van zaken! Sterkte.
Lees nu dat ze een melding hebben gemaakt, wat een vreemde gang van zaken! Succes! Ze zullen echt wel zien dat je een lieve moeder bent, want zo klink je wel. Je hebt alles over voor je kindje, en dat zullen hun ook wel zien.