Ik heb niet alles van jou gevolgd, dus ik vraag me af werk je op dit moment, en als je niet werkt wat is dan de reden dat je thuis zit en alles op zo'n jonge leeftijd al voor je vriend MOET doen! Geef je 1 raad mee, laat je leven niet door een man verpesten! Stort je even ergens anders op, ga een hobby zoeken, ga leuke dingen doen met vriendinnen of heb je die ook niet door hem? Je bent nog zo jong! En als je zo last hebt van de pil, waarom ga je dan geen anders anticonceptie gebruiken, er is tegenwoordig zoveel meer dan alleen een condoom en de pil!
Meissie meissie meissie, Wat doe je jezelf toch allemaal aan ! Ik had ook al in mijn vroege jaren een kinderwens en heb altijd gezegd het liefste voor mijn 25e, maar nu achteraf was ik er helemaal niet klaar voor geweest en zeker niet qua relaties die ik toen had. Ik dacht toen der tijd dat dat ECHTE liefde was, maar kwam van een koude kermis thuis. Nu ben ik 28 en heb de man ontmoet die van me houdt en mij vooral in mijn waarde laat. Me vrij laat om mijn dingen te doen, met vriendinnen weg enz. Voor mijn gevoel zit je in een kooi met een man die het wel makkelijk vind dat je alles voor hem doet. De reden dat hij niet eens aan kinderen wil denken zet mij ook aan het denken. Ik vraag me af of hij wel echt zo van jou houdt zoals jij van hem. Ik denk dat je op een bepaalde manier afhankelijk van hem bent geworden en geloof me mannen voelen dat erg goed aan en sommigen maken daar misbruik van. Mijn advies voor jou is meis, KIES VOOR JEZELF ! Bouw een eigen leven en denk voorlopig niet aan kinderen. Je hebt nog tijd zat ! Zoek vriendinnen, meld je aan bij een vriendinnenclub, kijk of je ergens anders kan wonen, kijk voor jezelf hoeveel redenen er zijn dat je van je vriend houdt. Maak desnoods een lijstje voor jezelf met de voor en tegens in de relatie. Net zoals vele andere meiden je vertelden op de site geen onderdak ergens kunnen vinden is geen reden om bij hem te blijven. Je bent ongelukkig en jij bent de enige die van jezelf een gelukkig mens kunt maken. Is er een mentrum in jouw omgeving? Vraag daar eens wat voor therapien ze hebben. Misschien is het ook verstandig als je voorlopig niet meer op deze site bent je kwelt jezelf enorm meis ! Ik bedoel deze mail allemaal positief ... maar blijf wel bij alles wat ik gezegd heb. Liefs en heel veel sterkte
Een kindje is echt niet altijd zo romantisch of leuk zoals het soms lijkt hoor..en zeker als je zelf al niet lekker in je vel zit en je relatie niet goed is is het laatste wat je moet doen zwanger raken..het zal alles namelijk alleen maar slechter maken.. Denk hier goed over na.. En als je niet gelukkig bent in een relatie en er is gewoon geen wederzijds respect zou ik er ook nog eens over nadenken..
ook ik volg je al langer, en ik heb maar een duidelijke conclusie: nog niet aan kinderen beginnen, voordat je zeker bent van een stabiele relatie, je moet voor een kindje wel een goede basis hebben, jouw vriend is er zeker niet aantoe, maar jij ook niet.Denk je dan dat je dan alles hebt? Een kind is niet alleen "een rose wolk" maar heel veel verantwoordelijkheid, en al zeker niet geschikt om een relatie mee te redden, als er iets is wat een relatie kan veranderen is het wel, het krijgen van een kind.Normaal is het zo dat het een verijking is, maar voor veel ook niet, je moet er echt samen voor gaan.Laat een kind niet de dupe worden, want daar draait het uiteindelijk op uit. Verder ook de rest van je leven op de rails zetten, eerst zorgen dat je zelf psygisch en lichamelijk in orde bent, en zwangerschap kan dit stevig op de proef stellen. Harde woorden misschien, bedoel het alleen maar goed, we gunnen je juist een gelukkig leven toe, ook met kindjes, en dat komt heus goed, maar je moet eerst hard aan de slag! groetjes Patricia
Overigens vind ik dit een behoorlijk zieke, obsessieve gedachte hoor.Dan loop je daar, met alle kwalen en klachten die erbij horen. Want als jij denkt dat die pilklachtjes al zwaar zijn, dan ben ik benieuwd hoe je het trekt als je 3 mnd moe bent, rugpijn, kotsen, duizelig, niet kunnen poepen en dan nog alleen maar dikker worden. Daarna vocht vasthouden, niet zoveel meer kunnen doen in huis enz enz.. Een zwangerschap gaat weer voorbij en dan is er een kindje. Dit kindje vereist veel aandacht en liefde. Dit kindje groeit SNEL op en jij als moeder zijn mag gewoon niet ziek zijn, of moe zijn, want ben je dat wel, kun je niet voor je kindje zorgen. Je vriend zal het volgens mij een rotzorg zijn wat jouw wensen zijn, dus daar hoef je ook geen steun van te verwachten. Dus dan moet je na het poetsen en het verzorgen van je vriend ook nog het gebrul van je kindje aanhoren en ja.. wie heeft nou voorrang. Wie van de 2 eist er voorrang. Hoe zal je vriend reageren als hij elke nacht wakker wordt van een huilend kindje. Of een jengelend kindje. Het is allemaal heel negatief geschreven, maar... dan heb ik het alleen nog maar over de eerste 3 mnd ouderschap hoor.Tuurlijk kan het ook anders, maar het meeste zal je toch meekrijgen.. Hoe denk je dat je leven eruit zal zien met kindje? Ik denk persoonlijk (ondanks dat ik je niet ken) helemaal niet dat je daar klaar voor bent. Van je moeder hoef je ook niet veel te verwachten, want zij is volgens jouw zeggen een leugenaar. En als dat verhaal van jou inderdaad waar is, dan zou ik persoonlijk daar niet eens meer aankloppen. Daarnaast ben jij zelf voor zover ik jouw verhalen begrepen heb, ook pas een jaar geleden opgenomen geweest. Dan jouw verhalen, je zet het hier ook maar neer alsof het niets is. En ondanks dat iedereen vindt dat je hier lekker van je af mag schrijven (heb ik ook verder geen problemen mee), vind ik wel dat je wel veel vuile was buiten hangt. Mensen hoeven maar te informeren naar jouw verleden en we krijgen het van je. Nee meid, zorg eerst dat je eigen koppie op orde is, je baan voor vast is, je een EIGEN onderdak hebt, centen op je rekening hebt staan en denk dan aan kinderen.
Ik hoop dat je de juiste keuze maakt, voor jezelf en voor je toekomstige kinderen. De woorden die hier staan lijken hard maar zijn wel waar. Succes ermee
Scootermuis: Veel sterkte met de hele situatie. Ik kan wel weer iets schrijven maar het meeste heb je hier al gelezen. Ik denk dat het slim is dat je bij hem weg gaat. Dit is idd geen volwaardige relatie. En stel je voor dat hij uiteindelijk na veel praten toch instemt om een kindje te maken... en als dat er dan komt... is alles dan opgelost? Meid, je bent 23 jaar. En voor jou lijkt dit nu de ware maar ik weet zeker dat er een betere man voor jou ergens op deze wereld rond loopt. Ik heb me helaas ook eerder vergist in vriendjes waar ik jaren mee samen ben geweest. Toen dacht ik ook; dit is mijn ware! Achteraf bleek van niet... Nu ben ik 30 jaar en bijna 2 jaar samen met een man die heel erg veel van mij en mijn dochter en ons toekomstige zoontje houd. Hij respecteert me en dat is iets wat heeeeel erg belangrijk is in een relatie. Uiteindelijk moet je zelf een beslissing maken, ook al zeggen 1000 mensen tegen je dat je weg moet gaan. Maar denk goed na en als je weg wil is er altijd wel een oplossing. Denk aan een tijdelijke opvang, vriendin, familie? Sterkte en groetjes van Otje
Ik geef jullie ook allemaal gelijk, dat als je geen stabiele relatie hebt dat het dan niet goed is om aan kinderen te beginnen, maar het is gewoon puur mijn gevoel. en ik bedoeld met: ik wil verder niets alleen zwanger worden, dat ik alles heb wat mijn hartje begeerd, en dat ik nu het liefst zwanger wil worden dat is mijn enigste wens. Het enige wat er nog moet komen bij mij, is dat ik meer zelfvertrouwen moet krijgen. En voor de dames die er ziek van worden, dat ik voor hun gevoel alleen maar negatief ben. sorry, maar dat is echt niet zo, ik plaats ook reacties die positief zijn. En deze site helpt mij omdt ik dan toch mijn verhaal kwijt kan, want dat kan ik niet in mijn eigen omgeving. Ik wil een kind zeker geen onstabiele thuisfront geven, ook wil ik het niet om mijn relatie te redden. Maar gewoon omdat ik altijd al jong moeder wilde worden, en omdat mijn gevoel er al is. en ik zal er nu ook niet aan beginnen, omdat er eerst een paar dingen moeten gebeuren, maar dat wil niet zeggen dat ik niet vecht om dat gevoel te blokkeren, daar ben ik juist mee bezig. en deze site helpt mij daarbij. Gr Scootermuis
Niemand zei hier dat ze er ziek van worden.. ook ik niet... wat je relatie aangaat heb ik geen enkele keer een leuk berichtje gezien.. dat is toch waar? je bent op een forum he, je krijgt reacties.. misschien zijn sommige niet in je straatje.. maar die moet je er toch maar bijnemen.. dat het jou gevoel is is duidelijk, maar daar kan je in je huidige relatie niks mee..
Om onderdak hoef je het niet te doen, niemand in Nederland hoeft zonder huis te zitten! Als je van zo'n man houd, moet je toch eens eerst naar jezelf gaan kijken.. ik zou nooit genoegen nemen met zo'n man/vriend! Hij gebruikt jou.. tenminste zo lees ik het.. alles staat voor hem klaar, jij doet alles om het hem naar de zin te maken.. zo op zn tijd sex, op de manier die hij prima/lekker vind... Tja het is maar wat je van het leven verwacht.. maar zo te lezen heb jij geen eigen leven.. maar leef je om hem te plezieren! Kalush
Natascha: klopt wat je zegt wat betreft mijn relatie, en wat betreft de opmerkingen van sommigen, die neem ik ook voor lief, maar ik wilde allen maar even iets uitleggen, omdat ik het idee had dat somigen het niet begrepen. en iedereen heeft zijn eigen mening, en ik vind dat die ook geuit mogen worden, ook al zijn ze soms hard. Dus ik denk dat we ook op dezelfde golflengte zitten. Gr Scootermuis
En ik denk dat hier 'em nu juist de kneep zit: ik denk dat een forum als dit, ondanks de regelmatig wijze adviezen zoals bijv de reply van Gupsie, niet de plek is die jou echt kan helpen. Heb je wel eens overwogen professionele hulp te zoeken? Ik heb je verhaal niet van a tot z gevolgd, dus wie weet ben je die weg al aan het bewandelen? Ik denk dat je topics zoals je ze maakt aantonen dat je meer hulp zoekt, en niet alleen maar een plek om je verhaal kwijt te kunnen. Dit zijn ook geen verhalen die aan te pakken zijn met een luisterend oor. Dit vergt een structurele aanpak. Want sorry dat ik het moet zeggen maar ik vind dat je keer op keer een nogal zware lading neerlegt bij de meiden van wat uiteindelijk gewoon een zwangerschaps forum is. Wil je aan jezelf werken? Of wil je gewoon gehoord worden, en heb je daar echt voldoende aan? Want daar twijfel ik erg dus aan, of je daar voldoende aan hebt. Ik zou daar eens hard over nadenken als ik jou was. Naja, dit waren m'n 2 centjes...
Ik sluit me bij Marielize aan ! Dit is geen plaats om je problemen te deponeren. Ik begrijp dat je er erg mee zit maar heb ook het idee dat het een vraag om aandacht is en dat je eigenlijk heel goed weet wat je wilt. Zwanger raken en lekker bij je vriend blijven ook al behandeld hij je als stront. Nogmaals meis zoek professionele hulp !
Huh... nou sorry, maar dat kan ik me nou helemaal niet indenken! Hoe kan een site, waar .... ~de meeste meiden juist proberen zwanger te raken ~ meiden juist net de aankondiging doen (eindelijk) zwanger te zijn ~ meiden al praten over bevallen ~ jonge moeders kletsen over hun pasgeboren kindje jou helpen bij het BLOKKEREN van het gevoel. Als ik probeer in jouw schoenen te staan (en geloof me, dat is helemaal niet makkelijk), dan zou ik stik en stinkend en paars zien van jaloezie dat al die meiden wel kunnen doen wat ze zo graag willen en wel worden wat ze zo graag willen. Pff.. kan aan mij liggen hoor. Maar misschien moet je juist een forum opzoeken waarbij je met lotgenoten te maken hebt.. Ik ben het ook echt met iedereen eens die zegt dat je hulp moet zoeken, want dat zwanger worden jouw enigste wens is, dat kan natuurlijk. Maar wens je niet eerst een gelukkig mens te zijn.. Geloof me, als jij niet gelukkig bent, als jij geen zelfvertrouwen hebt, dan zal je dat je kindje dus ook niet kunnen leren..Ik denk dat je "het jong moeder willen worden" echt moet laten varen. En dat dit forum je er naar mijn idee niet echt bij zal helpen..
De enige die hier iets aan kan veranderen ben jijzelf, het is al gezegd, en je weet het zelf ook wel veel leuke dingen over je vriend zijn er niet te vertellen tis enkel maar kommer en kwel als je het zo leest, op de een of andere manier blijf jij volgens mij enkel maar bij hem omdat je bij jezelf denkt dat een ander toch niks in je ziet ofzo? of dat je blij moet zijn dat hij voor jou gekozen heeft (al vindt ik van niet omdat hij nou ook niet echt begaan is met je op geen enkel vlak) wat jij moet doen is ten eerste naar je ha gaan met hem praten dat je weg wil, hij of zij kan jou adressen geven van plaatsen waar jij onderdak kan krijgen, en vandaar uit kunnen zij je weer helpen bij het aanvragen van een eigen inkomen (die je volgens mij nu niet hebt omdat je niet werkt en geen uitkering krijgt omdat je samenwoont) zij kunnen je helpen om je eigen in te schrijven bij een betreffende gemeente waar je graag zou willen wonen....en daarbij kunnen zij je helpen een woning te zoeken...aangezien jij starter zou zijn en je je leeftijd mee hebt (23 jaar) denk ik niet dat je al te lang op eigen woonruimte zal hoeven te wachten maar ja daar moet je natuurlijk wel wat voor doen... nu met hem een kind willen is je reinste waanzin, en niet in de laatste plaats omdat je nu al helemaal overspannen wordt van de kwaaltjes die je nu hebt, die zullen enkel nog maar erger kunnen worden als je daadwerkelijk zwanger zou zijn., en wil je dan ook nog de kans lopen op een of andere depressie? nee meid wat jij moet doen is je rug rechten je spullen pakken en vertrekken, ga nu je eigen leven bepalen je bent nog ontzettend jong heb je hele leven nog voor je, zorg dat je die ook zelf inricht.... zelfvertrouwen is niet iets wat je zomaar toegeschoven krijgt daar moet je zelf wat voor doen.....waar krijg je zelfvertrouwen door? door in ieder geval te proberen je eigen boontjes te doppen laat hem maar zien dat je wel een sterke vrouw bent, want hij neemt een loopje met jou mede omdat hij een loopje met je KAN nemen...laat zien dat dat afgelopen is stippel je eigen weg uit scoot.. succes
Ik heb het er al met de huisarts over gehad die kan niets betekenen, ik loop bij PROFFESIONELE hulpverlening( zoal ze zichzelf noemen). Ik heb een uitkering, en inderdaad ik werk momenteel niet omdat ik ik ergens op moet wachten. En voor de allerduidelijkheid ik vraag nooit om aandacht, omdat de proffesionelehulp faalt kom ik op deze site alleen voor een luisterend, want daar heb ik genoeg aan. Sorry als mensen het anders zien. Maar het is echt zo dat dit helpt bij mij. En dit allemaal is niet aanvallend bedoeld of wat dan ook Gr Scootermuis.
Dan wordt het toch eens tijd om een andere huisarts te zoeken en anders gewoon zelf op zoek te gaan naar iets waarmee je vooruit kunt Je zegt dat je (zoals zij zeggen) al professionele hulpverlening hebt dan als ze inderdaad professioneel zijn weten zij jou de weg te wijzen die je moet bewandelen om eindelijk eens op jezelf te kunnen staan Er zijn huizen genoeg waar je terecht kunt als je geen onderdak hebt, en van daar uit kunnen en zullen zij je verder helpen eigen woonruimte te bemachtigen Ik snap eerlijk gezegd niet hoe het kan dat jij een uitkering hebt, want als je samenwoont heb je daar geen recht op. Sta je soms ergens anders ingeschreven dan het adres waar je nu woont (bij je vriend) . En als ik zo vrij mag zijn, maar moet je op wachten? Hoe het ook zij meid ga googlen doe wat zoek de info die je nodig hebt. Als je eenmaal in zon huis zit, houden zij je uitkering in en krijg je van hun wekelijks zakgeld je hoeft verder nergens voor te zorgen (eten etc) en zij kunnen jou precies vertellen waar je heen moet om te zorgen dat je een stekkie krijgt voor jezelf . Neem lekker die stap ga je eigen toekomst regelen . Succes
Hey Scootermuis, dit klinkt heel bekend in mijn enigzins sociaal pedagogisch ingesteld oor. Dit maakt je namelijk afhankelijk van hem, of liever gezegd, je denkt dat je afhankelijk bent. Maar waar een wil is is een weg hoor. Alleen, wat is je wil? Houden van is neit genoeg om een relatie in stand te houden, zeker niet als het van één kant komt. En onderdak is echt wel ergens op één of andere manier te verkrijgen als dat nodig mocht zijn. Jouw liefde voor hem kan je op deze manier de kop kosten (figuurlijk gezien dan) en dat is niet wat je wilt, toch? Heb je dat ervoor over? Als er dan met hem niks te bereiken valt, vraag dan om hulp. Als je eindelijk zwanger zou zijn en een kindje hebt, wordt het leven met hem er zo mogelijk nog ellendiger van. Want op wie zal de hele zorg van eht kindje + nog de complete huishouding neerkomen? Op jou, denk ik, aan dit verhaal te lezen... En dat is niet nik, hoor, zeker niet omdat je nu al (en dat is ook geen wonder) zonder de zorg voor een kindje, over de kop gaat.... Dan nog even een opmerking: ik stoor me een beetje aan de uitdrukking: 'een kindje maken'. Kinderen krijg je, die maak je zelf niet...
Ik ben het hiermee eens en wil toevoegen dat er genoeg forums zijn voor jouw problemen en daaronder valt niet dit forum, hier zitten mensen die willen zwanger worden/zwanger zijn/bevallen/moeder zijn, jij hoe graag je ook wilt, je valt niet in deze categorie mensen. Ik weet waar ik over praat...heb problemen zat(depressief) maar ik praat bij de prof.mensen of op fora's die hiervoor bestemd zijn.