Ik heb een paar dagen geleden ontdekt dat ik zwanger ben. Na heel wat ellende, had ik niet verwacht dat dit nu en zo snel zou gaan gebeuren. Heel onwerkelijk. Wel ontzettend mooi en ik ben blij! (En ik besef me dat het nog heel pril is en er nog vanalles kan gebeuren) Echter, ik begin over 4 weken met een 1-jarige masteropleiding. Ik wil(de) mijn leven niet laten leiden door de kinderloosheid of wensen opzij zetten en mogelijk maanden proberen en uiteindelijk zonder zwangerschap/kind en zonder nieuw diploma de volgende zomer doorbrengen. Ik heb veel zin om te beginnen aan de studie en heb er lang naartoe geleefd (schakeltraject), maar weet ook dat het naast mijn baan een behoorlijk pittig jaar gaat worden. Daar komt de gezinsuitbreiding dan nog bij... Ik denk eraan om zoals gepland fulltime te beginnen en het eerste semester te halen. Mogelijk daarna nog 1 module van 6 weken tot aan mijn verlof. En daarna een break van een paar maanden. Dan kan ik mijn research en thesis daarna oppakken of beginnen. Soms speelt het door mijn hoofd om het maar helemaal niet te doen. Maar dat is eigenlijk ook niet echt een optie. Mijn vraag is: zijn er meer 'iets oudere' moeders die een vervolgstudie hebben gedaan tijdens hun zwangerschap gecombineerd met een baan? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Was de uni of het opleidingsinstituut meedenkend?
Hi lotje, hier ook een moeder met baan en uni studie. Bij mijn eerste zwangerschap was ik al bezig met mijn opleiding en eigen bedrijf en nu ben ik zwanger van nummer twee en moet ik nog steeds mijn studie afmaken. Ik vind dit zelf erg pittig. Vooral omdat mijn prioriteiten anders zijn gaan liggen toen ik eenmaal zwanger was. Ik ken mensen die wel hebben doorgezet en bij wie het wel makkelijker ging. Ik vind het zelf nogal lastig om te kiezen om naar school te gaan ipv bij m'n kindje te blijven. Omdat ik er ook nog naast werk moet ze voor mijn gevoel te vaak naar de oppas. In ieder geval gefeliciteerd!
Wauw Lotje! Echt van harte gefeliciteerd! Lees ik in je onderschrift nou goed dat de eerste iui raak was?! Wat onwerkelijk he!! Kan me dat gevoel nog zo goed herinneren! Was helemaal uit m'n doen. Ben echt zo ontzettend blij voor je! Ga heeeeeeel hard duimen dat alles goed gaat! Over he vraag: ik weet, oa vanuit m'n bevallingsclubje, dat er meer mensen zijn die het doen, maar het wel heel zwaar vinden. Ikzelf had er niet aan moeten denken om naast zwanger zijn ook nog een opleiding te volgen, maar ik was in het begin dan ook echt absurd moe, en zwak vanwege kwalen en misselijkheid. Daarna had het wel gekund, maar later in de zwangerschap dan weer niet, vanwege moeheid en andere prioriteiten, zeg maar. Maar dat is natuurlijk bij iedereen anders, dus eigenlijk valt er niks zinnigs over te zeggen
Allereerst van harte gefeliciteerd natuurlijk! Wat een mooi nieuws zeg! Ik volg op dit moment een tweejarige post doc studie. Dit betekent dat ik een dag per week les heb en drie dagen werk. Mijn kinderen zijn 3 en 6, dus de oudste zit op school en de jongste is 2 dagen naar de opvang en mijn schoonmoeder past 1 dag op. De vierde dag werkt mijn man thuis met haar. Vooral die opvang is een puzzel (geweest), en ik voel me natuurlijk behoorlijk schuldig bij vlagen. Maar ook super trots dat ik inmiddels 1,5 jaar erop heb zitten en dat we het met elkaar zo goed volhouden. De kinderen weten, snappen ook dat ik soms iets voor school moest doen (nu lekker vakantie en verlof). Mijn ervaring is dat de opleiding zelf goed meedenkt qua rooster en de mogelijkheid bood om bepaalde vakken juist eerder te doen, zodat ik langer achter elkaar verlof kon hebben. Daardoor was het in periodes wel zwaar. Docenten zijn allemaal ook erg begripvol vind ik. De eisen blijven natuurlijk hetzelfde, maar ze denken wel echt mee hoe het net wel te doen is, ook straks met borstvoeding. Ik ga dan kolven in de pauzes en soms gooien ze het programma van de dag om, zodat ik war theorie mis, maar wel weer terug van kolven ben voor praktische gedeeltes. Dit heb ik zelf natuurlijk nog niet ervaren, maar ik heb mede moeders gezien bij deze opleiding. Wat voor master is het? Ik zou aan het begin van het schooljaar contact opnemen met iemand van de planning, coordinatie en overleggen wat mogelijk is. Heel veel succes en geniet van je zwangerschap!!
Hartelijk bedankt voor het delen van al jullie ervaringen! Het geeft me in elk geval een beetje een beeld en wat vertrouwen. Ik zal even wat meer uitleg geven. En ik heb inmiddels de grove jaarplanning gevonden en erbij gepakt: sept. t/m nov. (12 weken): colleges + examen theoretisch deel dec t/m 1e/2e week februari: research proposal schrijven maart t/m juli: research/thesis Als deze zwangerschap doorgaand is, zal ik rond 7 april uitgerekend zijn. Ik heb een enorme berg overuren en verlofdagen die ik kan inzetten waardoor ik t/m februari van 5 naar 2,5 dag werken per week kan (dit heb ik met mijn werkgever al kortgesloten). Als de studie begint, ben ik 8,5 week zwanger. Als ik half februari na het schrijven van de research proposal een break kan inlassen, ben ik 31/32 weken zwanger. Ik zou dan in/na de zomervakantie bijvoorbeeld aan mijn onderzoek/thesis kunnen beginnen en proberen om uiterlijk december af te studeren. Ik weet niet of dit plan te ambitieus is. Maar wat ik wel weet is dat ik goed onder druk en duidelijke deadlines presteer. De grote vraag is wat de zwangerschap met mij gaat doen... kan ik nog net zo goed studeren en dingen onthouden? Ben ik niet veel te moe misschien? En ook: wil ik niet liever meer tijd hebben om van de zwangerschap te kunnen genieten?
Wow! Jij bent al bijna uitgerekend! Wat gaaf Koos, dat het bij jullie uiteindelijk zo vlug op zijn pootjes terecht is gekomen. Ik weet nog dat we destijds ongeveer tegelijkertijd in dezelfde onzekerheid zaten. Ik heb het moment dat ik na onze operatie in Gent jouw berichtje las nog op mijn netvlies staan. Ik kan niet eens uitdrukken wat (en hoe groot) het verschil in emoties is tussen toen en nu. Van alle hoop en vertrouwen in een mooie toekomst verloren naar een (te bizarre) situatie waarin ongeloof, onwerkelijkheid en totale chaos zich even door mijn hoofd cirkelen als een grote wervelwind. Ik weet ook nog echt niet wat ik moet voelen. Ik ben blij, maar het is zo dubbel. De enorme complexe rouw heeft mijn zorgeloosheid weggenomen en dat zorgt er eigenlijk voor dat niets meer hetzelfde is als dat het was. Maar ik ben wel sterker en wijzer dan ooit tevoren. Dat is mijn winst aan het hele proces. Ik weet gewoon echt niet hoe ik datgene wat ik voel in woorden uit kan drukken. Ik had gedacht een mega gat in de lucht te springen, maar in plaats daarvan maak ik mij wel zorgen over mijn mans emoties als ook de inrichting van mijn nabije toekomst. Maar natuurlijk ben ik ook mega blij. Het nieuws moet gewoon nog even aankomen en een soort van werkelijkheid worden. Misschien durf ik ook nog wel niet te hopen dat het nu wel goed gaat en ook al zo ongelooflijk snel raak is. Het is te mooi om waar te zijn waardoor ik het echt moeilijk vind om te geloven. Ik heb al zo ontzettend veel geregeld om deze studie te kunnen gaan doen, dat nu afhaken geen optie meer lijkt. Niet alleen de inrichting van mijn werkuren de komende maanden, maar ook het schakeltraject dat ik zelf heb betaald en me veel uren heeft gekost, de vele gesprekken met professoren (mijn werk overlapt met de studie en in die setting heb ik dan ook al diverse çollega's vanuit de universiteit waarmee ik samen aan het project werk) en ik ben nog in de running voor een studiebeurs (ook dat heeft veel tijd en werk gekost, evenals mensen die voor mij dingen hebben geregeld om de aanvraag voor elkaar te kunnen krijgen).
Wat mooi dat het jou lukt om alles te combineren! Ik heb bewondering voor vrouwen die hun carrière durven voort te zetten terwijl er thuis een bende kinderen zit. Ik werk veel met mannen, dus ik ben altijd blij om een vrouw te treffen. Wat handig dat er zo wordt meegedacht! Mijn master is 'maar' 1 jaar. En ik heb n.a.v. het grove rooster wel een idee over hoe ik dit zou kunnen gaan doen. Ik vraag me wel af hoe mijn werkgever gaat reageren, en mijn collega's. Zij weten maar een schijntje van onze hele kinderwens-historie (het interesseert ook niemand of ze kunnen er simpelweg niets mee). Dus het feit dat ik nu opeens aan zwanger raken denk terwijl ik aan een studie begin, zal misschien wel niet te rijmen zijn. Maar eerlijk gezegd, dat is niet belangrijk. Ik kan me voorstellen dat je je soms misschien een beetje schuldig voelt vanwege je afwezigheid. Maar goed, aan de andere kant is er ook nog meer dan alleen het gezin, je bent ook nog je eigen individu en dat is meer dan alleen moeder. En dan zul je concessies moet doen. Ik vraag me af hoe mijn weekindeling eruit komt te zien. Ik heb nog geen enkel idee. Ik wil het kindje maximaal 1 dag wegbrengen (mijn moeder geeft al jaren aan dat ze heel graag wil oppassen), ik werk nu wel vaker thuis, dus ik kan best 1 dag of 2 dagdelen thuis werken en mijn man werkt niet fulltime. Ik ga ervan uit dat we daar wel uitkomen. Dat is een zorg voor later. Overigens, het laatste deel van mij studie (thesis/onderzoek), mag ik grotendeels onder werktijd doen. Mijn thesis is gekoppeld aan het project waaraan ik werk. Dus wat dat betreft kan ik als mijn verlof erop zit mijn tijd wel heel makkelijk indelen en heb ik geen dubbele tijdsbelasting meer.
Gefeliciteerd! Wanneer heb jij positief getest? Een eigen bedrijf ernaast lijkt me ook wel behoorlijk pittig zeg. Hoeveel moet je nog van je studie doen om het af te ronden?