Normaal gesproken reageer ik niet zo snel op een topic, maar hier moet ik even op reageren. Het is zo herkenbaar!! Ik vind het gewoon zo apart dat zodra je een kindje hebt, mensen denken zich met je leven (en dan met name de opvoeding van je kind) te mogen bemoeien. Zo ergerlijk! We hebben een zoontje van 1 en ik moet ook vaak van m'n sch.ouders aanhoren dat dingen er vroeger niet waren, waarom ik het zus of zo doe en niet zoals sch.moeder zegt en dat ze dingen MOETEN leren. Voordat ik al kan zeggen dat zoonlief ergens niet aan mag zitten is sch.moeder me al voor. Net zoals dat "voeren" van taart enz. En dan raar opkijken als wij zeggen dat het niet mag. Het maakt me vaak onzeker en daar baal ik dan eigenlijk alweer van! En idd die steken onder water dat ze ons zo weinig zien. Tja, we werken beiden en ik vind het belangrijk om in het weekend lekker met het gezinnetje door te brengen. Ik neem me bij elk bezoek weer voor me er niets van aan te trekken, maar blijft lastig! Weet dus hoe je je voelt!!
Ik vind zoiets überhaupt niet leuk eigenlijk...dat is toch geen grapje? Of ben ik nou te gevoelig....
*knuf* meid, ik begrijp je helemaal! Nog niet echt op ruzie uitgelopen, maar bij mijn ouders gaat het ook zo. IK ken mijn kind het beste en zie hoe hij zich voelt en wat je dan wel en niet moet doen. Maar ook voor wat voor dingen hij te klein is en wat gevaarlijk is. Mijn pa snapt dat niet, geeft hem kleine dingen, die ik dan weer moet afpakken, of laat de poort open staan, terwijl ik nog geen minuut eerder zei: Doe die poort dicht, anders loopt Ilias de straat op (letterlijk de straat). Ze willen hem ook de hele dag door volstouwen met allerlei zoets, wat ik onnodig en ongezond vindt. En als ik er wat van zeg, dan vinden ze dat ik zeur... Mooi voorbeeld van gisteren: Ik werd giftig, omdat mijn man en moeder vergeten waren om Ilias eten te geven tussen de middag. Mijn man en Ilias waren rond 12 uur bij mijn ouders. Zouden daar een boterham eten en dan zou Ilias gaan slapen. Ik kwam om half één (moest nog een was doen) en kwam er toen achter dat ze Ilias zonder eten op bed hadden gelegd. Arm kind! Werd pas om drie uur wakker en had tussen acht en drie dus NIKS gegeten! Maar ik stelde me dus aan...
Vreselijk zeg, zo vervelend!! Wij plannen regelmatig een weekend rust, zomaar lekker met ons gezin. We geven dan ook aan dat we door de weeks al zoveel moeten en het weekend lekker even samen willen zijn. Zowizo zijn we op zondag vrij, thuis en samen. Heerlijk zondag vieren! Wat betreft jullie visie op opvoeden, wat jammer dat jullie daar zo'n heisa op krijgen! Ik vind het zelf al erg lastig als ik bv een rondje met de kleine aan het wandelen ben en iemand zn hoofd in de wagen steekt en ik zeg doe maar niet ze is erg moe en moet slapen "Ohh moet je nou alweer slapen? Nee hoor doe maar lekker naar me lachen!" Dan denk ik inderdaad ook ik weet toch wel wanneer mn kind moe is!?
Tja. Ik zou juist een keer goed boos worden, zeggen dat jullie verantwoordelijk zijn voor je kind en dus bepalen wat er gebeurt, en dat je graag hebt dat iedereen dat accepteert en ophoudt erover re zeuren omdat je daar stress van krijgt. En daarnaast zou ik zsm zelf accepteren dat anderen dat niet doen en vooral hun eigen belang zien: lekker genieten van je kind. Toch houden ze waarschijknlijk veel van hem en zal hij hier als hij wat groter is veel plezier van beleven - lekker verwend door opa en oma - en jullie ook - af en toe oppassen of logeren.
Ik zou zelf trouwens ook zeggen "Nu zijn we lekker een poosje thuis, als je ons wilt zien dan mag je gerust bellen en langskomen, maar wij komen komend weekend even niet bij jullie langs"
De meesten van jullie adviseren me om er met mijn ouders over te gaan praten, ik zie dat niet zitten . Ik weet dat ik dan zoveel verwijtende blikken krijg en dat het zo moeilijk wordt om door die muur van onbegrip heen te breken.. ik word al klein als ik er aan denk. Maar ik wil natuurlijk wel gewoon contact met mijn ouders en ik vond het ook best zielig dat mijn moeder zondag bij het weggaan met de baby op haar arm aan me vroeg of ik boos zou blijven. Ik kon aan haar merken dat ze erg bang was om de kleine niet meer of minder te zien en dat vond ik ook weer sneu. Misschien zitten daar nog wat zwangerschapshormonen want normaal ben ik niet zo gevoelig haha. Dus ik heb haar een email gestuurd met uitleg waarom we nou precies gegaan zijn en dat wij de opvoeding doen zoals wij het doen. Er staat ook in dat we onze best doen om iedereen tijd met de kleine te geven maar dat dat gewoon moeilijk is wanneer er zoveel mensen tegelijk zijn. De kleine man heeft ook maar zoveel energie en dan is het op. Ik heb mijn best gedaan om de mail zo positief/neutraal mogelijk te schrijven, zonder ergernissen van onze kant erin. Ik hoop dat ze er goed op reageert en dat we niet nog meer verwijten naar ons hoofd krijgen. Of dat mijn pa flink gaat steigeren ofzo.
Goed gedaan van die e-mail! Vind ik heel netjes van je, en ik snap je helemaal als je vertelt waarom je er over praten niet ziet zitten. Ik ben benieuwd hoe ze erop reageren!
Ik vind dat jij je best hebt gedaan en heel netjes hebt gereageerd. meer kun je niet doen. Ik lig ook in de clinch met beide ouders soms hoor, niet vaak, maar dat komt omdat ik al 10x duidelijk heb uitgelegd hoe wij bepaalde dingen willen doen. Hier zijn vooral mijn ouders waar ik moeite mee heb. Mijn schoonmoeder respecteert mij en onze wensen. Mijn moeder vindt dat ik me aanstel en dat ik ook goed terecht ben gekomen, op haar manier. wat daarnaast heel lastig is, dat mijn ouders alles wat ik anders wil doen, als kritiek zien op hun opvoedingswijze. Elke keer als ik aangeef dat wij bepaalde dingen anders willen doen krijg ik opmerkingen als: 'Ja, wij weten dat wij zulke slechte ouders zijn geweest, want schijnbaar hebben we niks goed gedaan'. Zucht... (terwijl ik mijn opvoeding echt niet wezenlijk anders doe) Maar gewoon volhouden en netjes blijven.
Goed dat je een email hebt gestuurd. Heb je er al reactie op gehad? Ik zou ook aangeven dat ze ook wel bij jullie mogen komen als ze de kleine willen zien. Heeft je moeder reden om bang te zijn dat je boos blijft en dat ze je kindje niet meer zal zien dan? Anders kun je dat ook uitleggen: woorden hebben of even boos op elkaar zijn hoeft niet te betekenen dat je elkaar niet meer ziet. En jullie hoeven elkaar niet te begrijpen, maar er moet wel geaccepteerd worden welke keuzes jullie maken. Als je ouders geen begrip tonen of er niet mee eens zijn, dan zou ik ze lekker even in hun eigen sop laten gaarkoken. Succes!
zo denk ik er ook over!! volgende keer kunnen ze best eens bij jullie langskomen, in eigen omgeving, en wat rustiger dan metteen iedereen die naar hem staart, en aandacht wilt..
email kan heel slim zijn. Je ziet namelijk niet meteen hun eerste reactie. Zij krijgen de tijd om jouw woorden in te laten zinken en niet meteen fel te reageren. En jij zometeen ook als ze per mail antwoorden. Ben benieuwd naar hun reactie! Laat je het ons weten?
Wat lief dat jullie zo geïnteresseerd zijn. Ik heb inmiddels antwoord gehad van mijn moeder. Ze is het ermee eens dat wij de opvoeding mogen doen zoals wij dat graag willen. Verder hield ze zich er een beetje buiten, zo van, dat los je maar met je vader en je zus op. Nouja, nu weet ze tenminste hoe het ervoor staat en nu is er tenminste geen ijzige stilte. Dat onze kleine niet als entertainment dient daar reageert ze niet op. Mijn moeder kennende wil dat zeggen dat ze het daar niet mee eens is maar dat niet wil zeggen omdat ze bang is dat daar herrie van komt. Vreselijk irritant want dat blijft dan altijd een soort van onder de oppervlakte broeien. Ik weet niet hoe ik dat beter uit kan leggen. Hopelijk gaat het nu beter. Wij houden even afstand, ze komen maar een keertje bij ons langs! Dat scheelt ons twee uur reizen met onze halve huisraad .
Ah mooi. Nou ja, in ieder geval een fijn gevoel, lijkt me, dat je moeder in ieder geval WEET hoe jij je hierbij voelt. Nu kan het in ieder geval niet aan onwetendheid liggen. Twee uur is best ver. Ook wel goed om ze dan eens bij jullie uit te nodigen Wat ik fijn vind van thuis zijn en niet bij mijn ouders, is dat ik thuis veel dingen goed kindveilig heb gemaakt en ik weet waar het gevaar schuilt (openstaande deuren en als Ilias in de keuken is, dan let ik op wat hij doet). Bij mijn ouders schuilt OVERAL gevaar. Poort naar de straat die open staat, stopcontacten die niet beveiligd zijn, losliggende kabels en snoeren, schaar of gereedschap op de salontafel, deur naar steile trap die niet dicht wordt gedaan, etc. Ik ben echt OP als ik terug kom van mijn ouders, omdat ik continu alert moet zijn. En da's nog náást de discussies over wat hij wel en niet mag hebben. Mijn vader komt dus steeds aanzetten met veel de kleine dingen, die hij in kan slikken...
heeeel herkenbaar! onze meid is nog maar 2,5 maand maar mensen kunnen echt heel apart reageren als ze langskomen! dan krijgen we opmerkingen van; Ligt ze nu alweer te slapen!!! ze slaapt altijd!! nou, daar kan ik al heel boos om worden en reageer (miss niet altijd even vriendelijk) met; Ja, het is een klein kind, natuurlijk ligt ze te slapen! ze heeft nog veel slaap nodig!! en onze meid is heel gevoelig voor prikkels dus neem ik haar bijna nooit ergens mee naartoe! ze doet het het best als ze lekker thuis is, in haar eigen bedje en box! we hebben haar een paar keer een dagje meegenomen naar familie maar dat eindigt standaard in een giga brulbui tot kokhalsen aantoe! ja, bij de familie is ze gezellig en lief maar als we dan thuiskomen.... en idd, niet iedereen reageert even begripvol als we zeggen dat we haar liever thuis laten of als ze huilt, dat mijn man of ik haar dan wel oppakken en troosten! maar dat is dan hartstikke jammer voor iedereen! wij weten wat het beste is voor onze meid! en dat geld denk ik voor alle ouders!
hier zijn de schoonouders die hem minder zien dan mijn ouders soms een beetje te...veel te wild met die kleine in die zin dat m'n schoonmoeder hem veel te hard tegen haar boezem drukt (kleine kijkt dan heel erg benauwd) en veel te veel 'lawaai' maken. wij nemen de kleine ook OVERAL mee naar toe en niets is te gek. hij is super sociaal met vreemden zel;fs maar m'n schoonouders hebben geen takt...ik zit soms met kromme tenen en als t echt te dol wodt haal ik hem echt weg! dan maar de 'slechterik' maar mijn ervarinbg is dat ze het nu wel accepteren en ze zien mijn ouders die heel rustig zijn en normaal doen haha! en nu gaan zij dat ook doen en hup! kleine vindt het opeens prima bij z'n andere oma op schoot! moet erbij zeggen dat mijn schoonfamilie grieks is en daar is het altijd een stuk drukker haha!diplomatiek
"dan maar de slechterik" is denk ik wel de beste houding, voor je kindje Tenminste, zo denk ik er ook over.
"dan maar de slechterik" is denk ik wel de beste houding, voor je kindje Tenminste, zo denk ik er ook over. ben ik helemaal met je eens!!!! je weet zelf wel wat het beste is voor je kindje en jij moet nu nog voor zijn belangen opkomen!
Wat fijn dat je reactie op je mail hebt gehad. Maar wel jammer dat ze op sommige dingen niet heeft gereageerd. Misschien kun je alsnog vragen om een reactie op die dingen. Dat ze er niet mee eens hoeft te zijn, dat ze dat mag zeggen, maar dat ze vervolgens wel moet accepteren wat jullie willen en vinden. Veel succes. Kost soms jammer genoeg te veel negatieve energie...
Ik vind het wel apart dat er grootouder zijn die blijkbaar zo onvoorzichtig kunnen zijn. Je hebt zelf kinderen gehad, dus je weet toch hoeveel ze kunnen hebben lijkt me. Mijn ouders en schoonouders zijn juist veel voorzichtiger met de kleinkinderen als ze waren met hun eigen kinderen en ook dan wij zelf zijn. Als ik bij mijn schoonouders ben met de kleine roept mijn schoonvader elke 10 seconden, kijk uit, stoot hij zo zijn hoofd niet, let je wel op met het krukje, kijkt hij wel uit met zijn (koude) thee, staat hij niet te dicht bij de haard (als hij naast me op de bank zit). Ik ben nooit bang om mijn kind bij mijn ouders of schoonouders te laten. Het enige probleem zijn de regels, netjes op tijd naar bed en niet teveel snoepen, daar moet ik niet voor bij zijn grootouders zijn, maar ja, daar zijn het ook grootouders voor. Mijn schoonmoeder houdt zelfs altijd een beetje afstand. ik vraag me dus inmiddels af of ik haar niet wat meer moet uitnodigen om hem bijvoorbeeld een keer in bad te doen of naar bed te brengen. Als ik erbij ben, doe ik het altijd, maar ik heb het idee dat ze die afstand houdt omdat ze mij niet voor de voeten wil lopen en niet omdat ze het niet eens leuk zou vinden. Mijn eigen ouders vinden wat meer dat de kerntaken ons gewoon toebehoren. Spelen en knuffelen en zo doen ze uitgebreid, maar naar bed brengen en zo vinden ze toch een beetje onze taak. (Hoewel ons manneke regelmatig genoeg gaat logeren, dan doen ze natuurlijk wel alles)