Een paar weken geleden heb ik een andere topic geopend over dat mijn zoon constant ziek terug komt van zijn vader. Ik weet niet waar het aan ligt, wij beide niet maar wellicht zoals velen zeggen is het gewoon zijn weerstand.. Nu loop ik helaas weer tegen iets op. Mijn ex en ik zijn nu 7 maanden uit elkaar. Er is een omgangsregeling afgesproken dat hij onze zoon (20 maanden) om het weekend can vrijdag tm maandagochtend bij hem is. Alle keren verliep de overgang soepel. Onze zoon had nergens last van. Tot twee weken geleden.. Mijn zoontje bleek nadat zijn vader hem had opgehaald opeens in de auto erg overstuur te raken en toen ze bij zijn huis aankwam heeft ie een redelijk lange tijd goed gehuild en vo pleet overstuur. Wij dachten in eerste instantie dat het gewoon eenmalig was maar helaas gebeurde dit gister ook weer. Wanneer hij hier door zijn vader wordt opgehaald is er niks aan de hand en probeer ik de overgang zo leuk mogelijk voor hem te maken. Hij vertrekt altijd met een lach. Echt als ze een paar min onderweg zijn begint het huilen en bij aankomst thuis is hij compleet overstuur. Mijn ex heeft het gister opgenomen om mij te laten zien hoe hij reageert en het is hartverscheurend. Totaal overstuur en gillen en huilen en echt snikken, pakt zijn schoentjes en roept “aan” en wilt gewoon echt weg lijkt net. Na zo’n 45 min kalmeert ie en gaat ie stilletjes zitten en daarna wat spelen Maar heeft iemand enig idee wat dit is, waardoor dit zou kunnen komen en wat we hieraan kunnen doen. Er zijn totaal geen spanningen bij de overgang en nogmaals ik probeer het zo leuk mogelijk te maken en samen proberen we het zo soepel mogelijk te laten verlopen. We zijn het er beide over eens dat dit niet oke is als hij zich zo verdrietig voelt maar ik weet niet goed wat ik moet doen. Moet ik het nu al aanpakken of nog even aankijken Het liefst onderneem ik actie want niemand wilt zijn kind zo zien Maar ik verneem graag of er mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt of ervaring hebben ☹️
Wat naar he, om je kind zo te zien. Hier is dat ook een tijdje zo geweest. De overgang was voor hem erg moeilijk, dit ging beide kanten op. In het begin alleen bij vader, later ook even bij mij. Dit kon best een poosje duren, hard huilen, weer weg willen. Wat ik hier gedaan heb is hem laten weten dat het oké is dat hij verdrietig is, ik er voor hem ben en hij best mag huilen. Met een paar weken was het over. Wat voor een actie zou je willen ondernemen dan?
Heel vervelend en oh zo zielig, mijn moederhart breekt als ik naar het filmpje kijk. Mijn ex en ik hebben het er gister meteen over gehad en waren het er met elkaar eens dat het er op lijkt dat het echt intens verdriet lijkt. We verbazen ons beide over zijn reactie hierop. Ik weet niet zo goed hoe we actie moeten ondernemen maar we willen er beide aan doen. We gaan er na dit weekend samen voor zitten en erover praten. Tja, oplossing dat ik hem naar zijn vader breng en dan even blijf hangen zodat hij ziet van hej mama is er ook dus het is oke en dan als hij zich goed voelt wegga. Maar ik zeg eerlijk als dat een optie is, Is dat wel een dingetje voor mij omdat er bij mij als ik in het ouderlijk huis ben teveel emotie naar boven komt. We zijn wel eens met zijn vieren (mijn ex heeft nog een zoon uit een andere relatie) weg geweest ook voor onze zoon. Maar als dat gebeurd voelt het altijd zoals vroeger op een of andere manier en dat is verwarrend voor iedereen. Dus ik probeer gepaste afstand te behouden alleen als de overdracht anders zou moeten gaan komt daar (weet ik zeker na verloop van tijd) weer verandering in We willen het beste voor onze zoon maar met grenzen, snap je ?
Ik herken wel een deel uit je verhaal, maar dan niet direct bij het afscheid. Mijn bonusdochter toen een jaar of 6-7 (inmiddels al lang en breed volwassen en hoogzwanger van wondertje 2) heeft een periode gehad, ik denk dat het wel anderhalf-twee jaar heeft geduurd, dat ze op de eerste avond van "ons" weekend volledig overstuur was zodra ze naar bed moest. Dat duurde dan echt zeker een half uur, papa kon beslist niet bij haar weg. Hij bleef dan bij haar in bed liggen en/of op haar slaapkamer tot ze echt diep in slaap was. Avond twee was er niets aan de hand. Bij haar is het begonnen toen ze met haar moeder verhuisde (van zelfde woonplaats als papa, naar een woonplaats op anderhalf uur rijden), dit was zo'n 4 jaar na de scheiding. We vermoeden dat het, ondanks dat de scheiding al langer geleden was, een vorm van verlatingsangst is geweest.
Lijkt me heel vervelend om je zoon zo te zien. Mijn zoon was 1,5 toen wij uit elkaar gingen. We hadden dezelfde regeling, om het weekend naar papa van vrijdag tot maandag. We merkten toen ook dat het steeds weer erg wennen was voor hem, soms ook huilen. Niet zo overstuur zoals jij beschrijft. Wij hebben toen besloten dat het goed was als papa zoon tussendoor ook nog een keer ziet. Sindsdien ging het een stuk beter. De periode tussen de weekenden was echt te lang. Nu nog steeds doen we dat zo. Papa haalt hem tussendoor een keer uit school, eet met hem en hij blijft daar dan slapen. Woonden jullie nou ook ver bij elkaar vandaan? Want dat maakt het wel lastiger dan natuurlijk. Is er een mogelijkheid om dichterbij elkaar te wonen?
Wij wonen een kwartier van elkaar vandaan. Wat mij betreft komt ie doordeweeks hem ook opzoeken maar mijn ex heeft een eigen zaak en vind dat en zijn fitness belangrijker. Een extra avondje “past” niet in zijn schema. Daarnaast wilt hij nu graag onze zoon ook in mijn weekenden zien. Ik zie dat niet zo zitten omdat hij hem regelmatig door de weeks ook moet zien en niet elk weekend, ik ben een hard werkende moeder die thuis komt kookt en ff speelt met de kleine en dan gaat ie alweer slapen. In mijn weekenden wil ik ook gewoon tijd met ons kind spenderen. Ik heb die tijd ook met hem hard nodig. Ik weet het allemaal gewoon niet meer want het wordt er niet beter op
He wat vervelend zeg. Hij denkt dus niet in het belang van zijn zoon. Ik begrijp dat jij je weekenden niet wil opgeven. Die vrije tijd samen is heel belangrijk. En als je hem ermee confronteert? Dus echt zegt: kun je een avondje niet fitnessen zodat je zoon minder moeite heeft met de weekenden dat hij bij zijn vader is?