JA, ik zei al eerder, men kan een hoop verzinnen waarom het bij hen anders is dan bij een ander...daar heb je woorden voor voor dat soort mensen.... Ik ben overigens ook liever een oud wijf met door mij EN MIJN MAN super gewilde kinderen in een enorm stabiele relatie.
Bravo smoekie =D> =D> En uh Ponnyville, ik ben ook een open boek hoor. Als je wilt weten hoeveel meer ik verdien dan jij dan mag je het vragen!
Clyde ik begrijp heel goed dat je het moeilijk vind om te wachten tot je vriend er aan toe is om papa te worden. Ik heb zelf in de zelfde situatie gezeten en 5 jaar moeten wachten tot mijn vriend er klaar voor was. Achteraf gezien was hij er mischien al wel eerder aan toe geweest maar hij was bang dat hij geen goede vader zou zijn en of we financieel wel rond zouden kunnen komen. Uiteindelijk moest ik een tijdje met de pil stoppen van mijn huisarts en toen is mijn vriend zelf nog eens rustig gaan nadenken en toen is hij zelf tot de conclusie gekomen dat hij er wel heel erg naar uit keek om samen met mij een kindje te krijgen. We zijn nu dus een paar maanden aan het proberen en hopen nu dat wij snel met zijn drietjes zijn. Mijn advies zou zijn blijf er over praten maar zet je vriend niet onder druk want dat werkt alleen maar averechts. Probeer ook niet om stiekem zwanger te worden want een leugen is geen goede basis om je gezinnetje te beginnen. Heel veel sterkte meis en geef de moed niet op!
hallo ik heb een vraag hoop een aantwoord op kunnen krijgen.ik heb 2-02-07 een bbz gehad en was geopereerd,rechte eileider afgesloten maar niet verwijderd.nu ben ik inmiddels 3 weken thuis ben nog niet ongesteeld geworden.sinds 3 dagen verlies ik witte slijm so als toen ik zwanger was,en mijn temp 37,2 sinds 2 dagen kan ik weer zwanger zijn?ik zal niet weten wanneer moet ik weer testen aangezien ik nog geen menstruatie gehad heb...volgende afspraak voor controle pas 6-03.gr moontje
Jeetje, ik kijk een beetje rond en dan kom ik dit tegen! Whauw! Vroeg me alleen af of er in dit soort gevallen wel aan het kind wordt gedacht. Ik lees namelijk alleen maar: ik wil....ik......ik ga.....ik.... Ik denk dat de belangen van een kind voorop staan toch? Wat zou je zelf als kind willen? Een papa en een mama die beiden voor jou gekozen hebben. Of heb ik het mis.....
Ik weet namelijk als geen ander hoe het is als je moeder je niet wenst ... is verschrikkelijk kut gewoon dat het je echt gestressd maakt! Vroegtijdig uit huis enzo enzo enzo bla bla bla. Dus ik zou niks liever willen dan mijn (ons) kindje een liefdevol en stabiel thuis geven, waar allebei de ouders het kindje willen en wensen! Dikke kus Swiggy
Je hebt het echt niet mis... neem maar van mij aan dat je niet wilt horen dat pappa je eigenlijk niet zo graag wou... dat doet heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeel vedriet! (bye the way... het doel van het topic is door dit gekissebis wel verloren gegaan -> errug jammer) Ik zou gewoon proberen te praten en ervoor zorgen dat je er samen klaar voor bent... en ja als je kinderwens groter is dan de relatie met je huidige partner dan moet je idd keuzes maken. Wat je ook doet ik wens je veel sterkte en natuurlijk succes, hopelijk draait je partner snel bij! Liefs Jollie
Ik zou nog wel even wachten omdat je nog maar kort in je "volgende ronde" zit. Misschien volgende week testen?
Pfoeh,ff niet meer op het forum geweest en nu mis ik me toch wat Wat heftig zeg... 90 euro per uur?Sow toe maar...had ik me nu toch maar een vak geleerd,hihi!Nee geintje,ben gelukkig met mijn leven zoals die nu is,zouden meer mensen moeten doen,hoeven ze anderen niet de ogen uit te steken met wat ze allemaal hebben!
Mijn man zei dat hij eerst een leukere baan wilde, beter salaris, en, en.... toen ik er over begon. (Ik vroeg letterlijk aan hem, hoe kies je een moment om te stoppen met de pil? Zodat hij meteen kon meedenken.)Toen ik zei dat je zo wel honderd redenen kan verzinnen, en dat hij nu toch ookal 3 jaar riep dat hij een leukere baan wilde.... schikte hij meteen in. Hij stelde voor om een bepaalde datum in dit jaar (2007) te stoppen met de pil. Ik vond een opluchting dat hij zo snel een datum prikte. En ik ben dus al helemaal naar die datum toe aan het groeien. (ik denk hij ook.) Eerst verklaarde hij me voor gek wanneer ik weer een boek over zwanger worden zat te lezen (van de bieb). En wilde hij niks horen, en als ik alleen maar zei dat ik net las dat wanneer je zwanger.... werd ik afgesnauwd. Toen ik ze ook begon te kopen, maakte hij alleen maar geintjes, maar luistert wel naar de gelezen verhalen die ik hem wil vertellen (als ik het er maar niet te vaak over heb). Inmiddels vraagt hij wanneer ik weer een boek uit heb, of hij het ook zou mogen lezen... (zie hem alleen nog geen aanstalten maken, maar dat geeft niet). Ik denk dat dat wel helpt. Dat hij de knoop doorhakte,en de datum prikte. En nu er lekker naar toe kan groeien.
Dit weet niet iedereen. Ik weet het pas sinds 5 maanden. Toen ik al 5 maanden 31 was.... En de datum die mijn partner en ik prikten... dan ben ik zelfs al een paar maanden 32. En ik vind het doodeng. Want door die verhalen... krijg ik het idee dat ik nu een grotere kans heb, dan vanaf onze datum. Maar ik ga mijn parnter echt niet pushen. Ik wil graag dat HIJ de vader wordt van onze kind(eren).
@ Ponyville, gelukkig zijn je laatse woorden op pagina 7, eindelijk eens verstandig! Misschien wel de beste die je ooit hier op het forum hebt neergezet. Klaarblijkelijk is het jou nog nooit opgevallen dat de wereld niet alleen om jou en jouw mening draait. Helaas.
Dames de frustraties die hier geuit worden zijn heel begrijpelijk, maar zullen we het hierbij laten mbt ponyville en clyde23 (de topicstartster) te beantwoorden danwel te steunen.
Ik heb het idee dat ik mijn antwoord toch niet helemaal duidelijk heb neer gezet en ik klink nu net als een trien die dr vriend niet mee laat tellen in het baby verhaal. Mijn vriend moet namelijk vaak een duwtje i nde rug krijgen met het nemen van "grote" beslissingen. Dat hebbe nwe al ondervonden me t het aflsuiten van een testament, een samenlevingcontract en het kopen van een huis. Dat wil niet zeggen dat ik hem dwing ,maar hem laat denken over dingen. Hij wil graag kinderen maar vindt het een beetje eng, en wie vind dat nou niet? Maar omdat we 33 en 31 zijn heb ik wel gezegd dat ie niet eeuwig meer kan wachten... In november ben ik gestopd met de pil en daar stond ie achter. Hij is blij dat ik de beslissing heb genomen. En hij is verdrietig om mij verdrietig te zien al s het mislukt is. Omdat je je vriend een ultimatum geeft of een duwtje in de rug ,wil niet zeggen dat je relatie niet goed is of dat je de boel forseert. Wel hou ik niet van mensen die de boel bedonderen en net doen alsof ze zwanger zijn. Eerlijkheid is het atwoord op een goede stabiele relatie! Ik kreeg zelfs adviezen om stiekem de pil te vergeten en dan zo zwanger te worden, maardat zou ik noooooit doen!
Nou, wat een discussie weer... ik ben het dus helemaal niet eens met de optie die Ponyville noemde. Maar Poohbear, jouw manier vind ik ook niet helemaal netjes. Jij wil stoppen met de pil, maar wil geen condooms gebruiken. Dus dan is het of geen sex, of een 'risico' dat je zwanger raakt. En voor de meeste mannen is het eerste niet echt een optie, dus dan misschien zwanger worden. Tuurlijk, je vriend is er ook bij en weet dat je zwanger zou kunnen raken, maar hij wordt zo wel heel erg voor het blok gezet. Mijn vriend heeft dus toen ik met de pil gestopt was altijd condooms gebruikt, we vonden het allebei zonder fijner, maar ja, hij wilde nog geen kinderen. Het idee van ontpillen en er dan voor gaan heeft bij mij helaas niet gewerkt, ik werd namelijk niet ongesteld. Wij zijn begonnen met zwanger proberen te worden in de medische molen.... vriendlief wilde er toen ook voor gaan, toen hij zich realiseerde dat het niet zo vanzelfsprekend is om zwanger te worden. Niet het advies dus om je vriend zo ver te krijgen, ik wilde dat het bij ons ook niet op deze manier gelopen was. Maar het is niet anders... Wel zou mijn advies aan twijfelende mannen zijn ervoor te gaan, omdat het ook wat langer kan duren. Maar ja, het kan ook in 1x raak zijn. Mijn vriend kon eigenlijk ook niet goed verwoorden waarom hij er nog niet aan toe was. Hij had zelf ook het idee dat hij over 10 jaar ook nog wel zo zou denken en bedacht toen ook dat het er zo nooit van zou komen... hij is verder gek op kinderen en dat zou hij op een kindje van ons ook zijn. Hij wil nu heel graag kinderen, en het liefst zo snel mogelijk, maar hij vindt het nog steeds eng. Het is ook niet niks. Alleen denk ik niet zo, ik wil het zo graag dat ik denk dat alles wel goedkomt (en dat zal ook wel). Liefs en sterkte, ik kan me je gevoel heel erg voorstellen... Snoopy