Ik wil helemaal niet ondankbaar overkomen hoor echt niet. Maar voor mij voelt het alsof zij denkt dat ik geen gezonde dingen voor mijn eigen gezin koop of maak, snap je. Altijd komt ze met fruit, groente ect. En dat is wel een keer lekker en lief en aardig maar niet standaard elke keer, dan komt het op mij over alsof zij denkt dat ik zelf alleen maar junkfood in de kast heb staan of. Ik maak heus wel gezonde dingen voor mijn eigen gezin.
Dat denk jij ja, heb je het haar wel eens gevraagd? Jij doet allemaal aannames om je schoonmoeder, voor jezelf, in een kwaad daglicht te zetten. Waarom?
Heb je het wel eens aan je schoonmoeder gevraagd? Gewoon tussen neus en lippen door: goh, het valt me op dat je altijd fruit meeneemt... Heb je het idee dat we te weinig fruit aan de kinderen geven?? Misschien heeft ze er wel een heel andere reden voor... Heeft ze zoiets van: ze hebben al zoveel spullen, maar ik wil absoluut niet met lege handen daar aankomen, dus laat ik maar iets van eten meenemen... of ze denkt dat ze jou ermee ontlast, zodat jij geen boodschappen hoeft te doen.... Het hoeft natuurlijk geen stille kritiek van haar te zijn
En is het geen foute verkeerder vrouw, en ze zal best alles met de beste bedoelingen doen, en gepraat hebben we al zoooo vaak, we hebben ook geen ruzie of zo helemaal niet en dat wil ik ook niet, maar ze moet eens wat kalmeren en niet altijd zo vreselijk hysterisch en druk doen en altijd zeggen 'ik zou....' Dat stoort en steekt enorm. Op sommige momenten denk ik dat ze het begrepen heeft en dan ineens toch weer niet. Maar ik heb geen zij in altijd hetzelfde gesprek en dan denk ik maar 'ok tel tot 10...' Maar is jammer gewoon.
Mamar: ik doe geen aannames om mijn schoonmoeder in een kwaad daglicht te zetten, zo is het gewoon. En we hebben al vaker aangegeven dat het niet altijd nodig is iets mee te nemen. Mijn schoonmoeder vraagt mij toch ook niet wat ik ervan vindt...? Moet ze dat ook doen dan? Maar goed doe hier maar een slotje op, want we komen er verder niet uit.
Eens! Hier ook een sm die alleen zonen heeft dus ook meer praktisch ingesteld. Ze is geen prater. Tuurlijk zijn hier ook de nodige irritaties maar ik probeer het ook van haar kant te bekijken. Dat ze dingen niet doet zoals jij dat wilt vind ik herkenbaar. Tuurlijk wil je zoveel mogelijk structuur en zijn jullie de ouders. Bij mijn oudste was ik daar ook helemaal op gespitst. Maar probeer ook daar een beetje flexibel in te zijn. Het maakt echt niet uit of je dochter een kwartiertje later/eerder een fles krijgt of naar bed gaat. Kijk, als ze nu écht iets doet wat je gewoon echt niet wilt hebben geef je dat gewoon aan maar je kan oma ook gewoon af en toe een beetje laten tutten.
Dan zeg je toch de volgende keer dat je het niet nodig hebt? Als ik iets, met goede bedoelingen, meeneem verwacht ik inderdaad dat hij/zij het wel zegt als het niet nodig is.. Ik bedoel het allemaal niet lullig maar ik denk echt dat het voor een groot deel aan jezelf en je verwachtingen ligt.
Ik heb dan wel gelukkig niet in de medische molen gezeten, dus daar kan ik 'gelukkig' niet over meepraten, maar ik heb een hele zware zwangerschap gehad met veel zorgen en plat gelegen vanaf week 15. Het verhaal over schoonouders lijkt over die van mij te gaan. Hulp tijdens de zwangerschap nee natuurlijk niet ze waren veel te veel met zichzelf bezig, maar tegen de buitenwereld doen alsof ze heel veel voor ons doen, want als ze een keer kwamen, moesten er natuurlijk altijd wel grote dure kado's meekomen. Terwijl anderen hielpen met klussen babykamer, huishouden en ga zo maar door. Nog steeds krijgen wij veel hulp van derden, lees mijn Fam, vrienden, buren dat weten schoonouders, maar helpen nee hoor, tenzij het om kleindochter gaat, want dat word wel steeds gevraagd, oh moet je naar het ziekenhuis, zal ik oppassen? Euh, aan alleen oppas heb ik niets want ik heb een 'taxi' nodig en als er dus toch iemand meegaat kan die op dat moment ook wel even oppassen en gaat kleindochter mee, ze zal niet aanbieden mee te gaan. Nee want wij moeten dochter thuislaten. Is toch zielig als ze mee moet... En zo kan ik nog wel doorgaan, wil je een middag rust ik wil haar wel ophalen enz enz. Dat anderen ons helpen, tja dat boeit ze niet. Na de bevalling kregen we ineens iedere dag telefoon, kunnen we komen, en dan ook echt op de onmogelijke tijden. Dus we zeiden wel eens het komt niet uit, nou dan zijn ze gepikeerd. Dus ja ik herken je situatie heel erg, helaas weet ik er alleen geen oplossing voor.
past jouw schoonmoeder ook regelmatig op jullie dochter? dan zou ik eens kijken of je een andere oppas kunt regelen. Je schoonmoeder heeft zo haar manieren en jij ergert je er aan. zij bedoelt het alleen maar goed,(al komt het wat beroerd uit haar mond) maar ik krijg het idee dat je niet eens wil luisteren naar wat ze te zeggen heeft, het zijn jouw regels en daar moet iedereen het mee doen. Probeer eens niet gelijk op je achterste poten te staan en sta open voor (haar) tips, wie weet zit er een nuttige bij.
miscommunicatie nummer 1: alles voor een ander invullen. vraag gewoon waarom ze dit doet. Ik denk dat je daar mondig genoeg voor bent. Nu ga je nog je eigen gedrag verantwoorden naar jezelf, wat helemaal niet nodig is. Heb je het idee dat jij het in haar ogen nooit goed kan doen? Maakt haar gedrag/opmerkingen je onzeker/aan het twijfelen of je het wel goed doet?
Je zou ook blij kunnen zijn met het extra fruit. Je bent excuses aan het zoeken om op je schoonmoeder te vloeken en om dat te veranderen moet je bij jezelf beginnen. Dan maak je het jezelf een stuk gemakkelijker!
Ik snap denk ik ook wel wat je bedoelt, en het gaat denk ik meer om het eerste stuk van je post, het geen interesse hebben/geen hulp bieden en nu ineens zodra er voor hen iets leuks "te halen" is, staan ze vooraan. Als ik het goed inschat is het laatste stuk, over haar eigen manieren en het fruit meenemen eerder bijzaak dan de kern van het probleem. Ook ik heb schoonouders die voor we kinderen hadden amper langskwamen. Het kwam gerust voor dat we elkaar 2-3 maanden niet zagen. Weinig interesse in ons huis (2 keer een huis verbouwd voor de kindertijd), en zeker geen hulp (en vantevoren er wel de mond van vol hebben). Natuurlijk stelt ons dat teleur, maar ja. In de tussentijd waren mijn ouders er altijd, hebben enorm veel geholpen, sloten mijn man meteen in de familie alsof ze er een zoon bij hadden, altijd veel interesse. Nou ja, prima natuurlijk, wil niet zeggen dat je als schoonouders dat dan ook maar moet doen. Maar dan moet je je wel realiseren dat we na 8 jaar dus een andere band met hen hebben dan met mijn ouders. En dat als je voor die tijd nauwelijks kwam, dat je niet nu ineens elke week een volledige dag op de stoep hoeft te staan. En ze zijn erg jaloers op de band met mijn ouders, dus zitten ze op verjaardagen lekker nukkig te doen en steken onder water te geven. Maakt het er ook echt een stuk beter op . Dus ik snap je wel, en ik denk dat dat het eigenlijke punt is.
En dan blijft de vraag; wat ga JIJ er aan doen? Je kunt een ander niet veranderen, je kunt alleen jezelf en je eigen houding veranderen? Wat wil je, wat verwacht je van je schoonmoeder en zorg dat je dit communiceert. En houd je doel voor ogen; een band opbouwen met je schoonmoeder zodat je dochter twee oma's heeft die allebei goed om kunnen gaan met jouw en je gezin.