Deze week is mijn verlof (+vakantie) afgelopen en moet ook ik er weer aan geloven: over 3 dagen moet ik weer gaan werken.. Ik kijk er zoooooooooooooooooo tegenop! Ik loop al een paar dagen met een knoop in me maag, ik kan de hele dag wel huilen. Ik vind het zooo moeilijk! Speelt mee dat ik naar een hele nieuwe locatie ga, waar ik dus ook helemaal niemand ken, ken het gebouw niet eens. Dus dat maakt het nog moeilijker, niet in je vertrouwde werkomgeving terugkeren.. Hoe was dat voor jullie? Hoelang moesten jullie wennen? Of iemand nog tips? Het liefst dien ik nu mijn ontslag in, maar dan zouden we heel krap moeten leven en het waarschijnlijk net niet redden. Dus ik moet wel..
he meis, het is ook moeilijk om je kindje achter te laten. Hoe veel uur ga je werken? Ik werk maar 16u, over 2 a 3 dagen. Hiermee redden we het (net) maar weet dat ik iig nooit veel van huis ben. Ik werk weekends en avonden, in de zorg. Als mijn moeder oppast is dat van half 4 of half 3 tot half .7, dan is mijn man thuis Ook werk ik 2,5 weekend, dat scheelt ook want mijn man is dan thuis. Het went echt om weer te werken, ik vind het nu wel lekkere afleiding (kon me dat eerst ook niet goed voorstellen hoor) en het is fijn om wat geld over te houden om als gezin leuke dingen te kunnen doen. Sterkte, het zal na een poosje echt wel wennen!
oww, ik zit echt met het zelfde probleem. Ik moet er as donderdag weer aan geloven, en heb ook net te horen gekregen dat ik naar een andere afdeling moet (beetje op een lullige manier gegaan). Ik heb er ook echt zo geeeeen zin in!
Ik weet nog wel hoe erg ik het vond om te gaan werken toen Eva 3 maanden was... en dan was mijn man de eerste 2 maanden nog thuis als ik aan het werk was, het idee weg te zijn van mijn kleine meisje, echt vreselijk!!! Maar het wende redelijk snel en bij Lisa had ik het helemaal niet zo, terwijl zij sondevoeding had en later ook met sondevoeding naar het kdv ging. Ik kon haar veel makkelijker loslaten. Moet wel zeggen dat Eva borstvoeding kreeg en als ik dus niet thuis was de fles, dat vond ik wel moeilijk, was voor haar ook lastiger. En Lisa kreeg alleen sondevoeding, dat kolfde ik dan wel maar dat deed ik ook als ik thuis was. Dus het verschil voor haar was ook niet zo groot.
Hey Bloempie! Bah wat naar dat je in hetzelfde schuitje zit! Het is bij mij niet dat ik er geen zin in (zeg ook altijd tegen mezelf dat je nou eenmaal niet overal zin in hoeft te hebben, sommige dingen moeten gewoon.) maar ik voel me gewoon helemaal beroerd als ik er aan denk!! Weet nu al dat ik huilend weg ga en huilend terug thuis kom, althans als ik mezelf een beetje ken. Vind het ook moeilijk dat ik me daar ''groot'' zou moeten houden, want bij vreemde collega's wil je niet in huilen uitbarsten, en is het ook niet zo gemakkelijk om je gevoelens te delen. Heb me wel voorgenomen om gewoon eerlijk te zijn als ze vragen of ik zin had om weer te beginnen, of als ze vragen hoe ik het vind.. Of vinden jullie dat dom?
Het is heel normaal dat je er zo tegenop ziet hoor! Ik werd er ook bijna misselijk van, zowel bij de eerste als bij de 2e, en allicht over een jaartje bij de 3e ook weer! Maar... Allebei de keren vond ik het toch eigenlijk ook wel weer leuk toen ik er eenmaal was. Maar het is natuurlijk wel een verschil of je bij je bekende collega's komt of bij vreemde. Ik denk dat je best wel aan kan geven dat je er tegenop ziet en dat het extra lastig is om bij vreemden te beginnen. Dat die eerste werkdag maar snel komt, dan heb je het tenminste gehad, want nu wordt het met de dag groter terwijl het waarschijnlijk helemaal niet zo erg is... Succes!
Ja klopt, hoe dichterbij het komt hoe meer ik er tegenop ga kijken. Dus die eerste dag kan maar beter gauw komen. Nja, het is overmorgen al..
Waar zie je vooral tegenop: weer gaan werken, of je kindje bij anderen achterlaten? Als het het werk zelf is, is dat misschien een reden om eens op zoek te gaan naar een andere baan. Die heb je niet van de ene dag op de andere, maar als je ongelukkig wordt van je werk: zoek iets anders! Als het gaat om je kindje achter te laten, ik neem aan dat je de opvang goed hebt geregeld, bij iemand die je vertrouwt. Probeer dat vertrouwen vast te houden. Zelf herken ik het niet zo. Ik vond mijn werk leuk genoeg om na m'n eerste zwangerschapsverlof naar terug te keren. Stoppen met werken was en is voor mij nooit een optie geweest; ik vind dat ik financieel zelfstandig moet zijn. Na m'n tweede zwangerschapsverlof had ik geen werk meer. Ik ben dus tijdens m'n verlof begonnen met zoeken naar een nieuwe baan (en het aanvragen van een WW-uitkering voor na m'n verlof). Een paar maanden na m'n verlof kon ik aan de slag, in werk wat leuker was dan m'n baan van voor m'n verlof. Leg je er dus niet zo maar bij neer als je het werk niet ziet zitten, maar zoek iets waar je je wel op je plek voelt. Maar als het puur gaat om het achterlaten van je baby, daar heb ik niet meer advies bij dan wat ik hierboven heb gezegd: heb vertrouwen in de opvang die je hebt geregeld. Jij bent niet de enige die voor jouw baby kan zorgen.
Ik herken het gelukkig helemaal niet ik keek er heel erg naar uit om te gaan werken gewoon iets anders en niet alleen maar moederen en huishouden (nu wil ik ook graag werken en niet volledig thuis zitten) en mijn dochtertje gaat naar mijn aller beste vriendin die ik volledig vertrouw. Hopelijk kun je straks ook met plezier naar je werk!
Toen mijn dochter voor het eerst naar de kdv ging vond ik dat echt heel erg en ik heb me best even heel ongelukkig gevoeld, maar het went echt.
Ik zie heel erg tegen beide op, maar vooral tegen het werk zelf. De locatie en collega's zijn me onbekend, het is veel verder reizen als mijn vorige baan, vond de sfeer er ook niet zo fijn (eerste indruk). Maar heb dit destijds aangenomen omdat ik een vaste aanstelling wou, deed daarvoor een tijdelijke vervanging. Nu heb ik spijt dat ik dit heb aangenomen. Ik wil heel graag dichter bij huis werken, en liefst ook wel een dag minder denk ik. Op zich zie ik er niet zozeer tegenop 'dat' ik moet werken, want denk dat het wel goed voor me is om ook even iets anders te doen (als huishouden en moederzijn). Alleen werk ik op een kdv met baby's dus dan heb ik op mijn werk niet ''wat anders'', maar nog meer luiers, flesjes, huiltjes.. Denk ook dat ik het heel moeilijk vind om mijn kindje weg te brengen om vervolgens voor andere kindjes te zorgen. Als ik een baan heb in een totaal andere richting dan zou ik daar denk ik minder moeite mee hebben.. Ik ga hard op zoek naar wat anders..
ik vond het ook vreselijk! Heb toen 3 maanden onbetaald ouderschapsverlof genomen en heel erg genoten! Daarna weer gaan werken en ik wilde echt niet! Maar het viel mee... en na 2 weken vond ik het zelfs fijn om weer weg te zijn even... Dat had ik echt niet verwacht...
hey ghurabaa, en hoe is je eerste werk dag gegaan? Ik moet er morgen weer aan geloven. Zie er zoo tegen op! Niet eens zozeer om Lana bij oma achter te laten, maar ik zie echt tegen het werk op. Er is tijdens mijn verlof nogal wat achter mijn rug om gebeurd. Zo moest ik ineens naar een andere afdeling. En in weet niet waarom. en nu hoor ik ook nog dat de bewoners ook weten dat ik niet terug mocht komen op de afdeling, nou wat een professionaliteit weer! Zo kom ik toch ook slecht over op bewoners en daardoor ook op familieleden. Voor mij wordt het dus hard op zoek naar een andere baan, maar helaas zal dat niet zo snel gaan, dus zal toch een tijdje daar moeten werken. bah!Hoe is het verder met je? volgens mij kletst er niemand meer in het laaste trimester topic.
Ik herken je gevoel tot mijn eigen verbazing ook erg goed. Had ik nooit verwacht van mezelf, ik dacht dat ik het wel weer lekker zou vinden om weer eens met iets anders bezig te zijn, maar dat is dus helemaal niet zo. Zo het financieel kunnen dan had ik met liefde mijn baan opgezegd....
Ik heb nog 2 maanden verlof voor de boeg en zie nu al op tegen het moment dat ik mijn dochter moet achterlaten op het kdv. Dat wordt een drama! Ze is nog zo klein en teer. Ik kan het ook niet verdragen dat iemand anders dan mijn man en ik haar vasthouden en de fles gegeven. Zelfs oma heeft te horen gekregen dat ze haar nog niet mag vasthouden. (Heeft ook te maken met het feit dat ze na 12 dagen nog steeds niet op haar geboortegewicht zit hoor.) Kortom ik lig als een leeuwin voor mijn dochter.
Pff, ben ik gelukkig niet de enige die er tegenop zit om weer aan de slag te gaan 2 januari! Maar gelukkig nog wel op dezelfde afdeling met dezelfde collega's enzo. Dus zal ook best wel gezellig zijn. Heb wel al te horen gekregen dat het erg druk is en dat ik er werk bij krijg en ik ga minder werken dus geen idee hoe ik dat ga redden. Maar wat zal ik onze kleine man missen!!! Gelukkig ging zijn eerste wendag op het KDV goed, en kent mijn moeder de gebruiksaanwijzing van onze kleine ook. Maar ook fijn, even iets anders dan alleen moeder zijn. En idd geen tijd meer voor mezelf of iig een stuk minder, nu maar hopen dat de kleine de avonden blijft slapen, want dat heeft hij 2 weken niet gedaan. Want anders betekend het dat ik ook dan geen tijd heb voor mezelf. Maar iedereen, het zal vast goed komen met ons weer aan het werk. Voor we het weten zijn we al weer gewent en hebben we onze draai als werkende moeders ook weer gevonden, athans als ik mijn collega's (met kinderen) mag geloven!
Ik "mag" overmorgen weer en zie er ook zooooooooooooo tegenop!! NOOIT had ik verwacht dat ik er zo van zou genieten! Ik ben ook erg lang vrij geweest dus mag echt niet klagen, maar toch... ik had nog wel 5 maanden er aan vast kunnen plakken Toch weet ik dat je er zo weer in zit en dat het lijkt alsof je nooit bent weggeweest. Als die eerste dag maar voorbij is!! Ergens kijk ik er ook wel naar uit, omdat ik toch een beetje aan hik tegen het "nieuwe" van het gaan werken, de opvang door de gastouder, het nieuwe ritme en het opnieuw indelen van tijd voor jezelf, het huishouden en je gezin... laat maar komen, dan hebben we dat ook weer gehad!! Maar tegelijkertijd ook een beetje angst: op het werk, nieuwe regeltjes, en dingetjes, nieuwe collega's (die inmiddels meer ingewerkt zijn dan ik ), hoe zal onze meid het doen bij de gastouder? En heb ikk ooit nog vrije tijd voor mezelf??? Pffff... was het maar vast volgend weekend, dan had ik mn eerste werkweek er al op zitten!! Succes allen!
Ik ben inmiddels alweer een maandje aan het werk en ten opzichte van mijn dochtertje is het best wel meegevallen. Ik kon het al vrij snel loslaten, en mijn moeder (die past op) vind het zo geweldig als ze er is, dus dat doet me heel goed. Weet zeker dat als ze naar een kdv had gemoeten het voor mij anders was geweest.. Maar werk inhoudelijk vind ik het nog steeds mega zwaar! Moeder zijn en werken valt echt tegen. Heb maar 2 dagen voor het huishouden, omdat ik ieder weekend weg ben. Dus heb eigenlijk nooit echt een vrije luierdag. Dat begin ik nu wel te merken..
Ik kan me voorstellen! Ik moet morgen weer beginnen en zie niet zozeer op tegen het wegbrengen van mn dochter maar wel tegen het werken. Inhoudelijk ( niet echt mn droombaan ) en ook: hoe ga ik dat straks combineren allemaal? Tipje: neem een huishoudster, al is het maar 2x per maand 2 uurtjes. Voor de zware dingen. ( heerlijk!!). En verder ben ik ook erg benieuwd hoe ik het straks ga ervaren!
Is er een partner die je wat huishoudelijk werk uit handen kan nemen? Nee, dan is idd de tip van iemand inhuren een idee. Probeer anders eens een dagje vrij te nemen.... maar je kleintje dan toch bij je moeder te brengen.... gewoon een lekker dagje voor jezelf nemen, al ga je de hele dag in je bed liggen maar gewoon echt lekker voor jezelf!