Ik ben de hele ochtend al aan het twijfelen of ik hier een topic over zou openen maar ik ga het nu toch doen. Want ik zit hier met tranen in mijn ogen en weet niet meer wat te doen... Het gaat om mijn 2 zonen van 6 en 9 jaar. Het zijn niet de makkelijkste kinderen maar tot nu toe kon ik ze wel 'handelen' Maar nu loopt het compleet uit de hand. Sinds de geboorte van de jongste gaat het steeds verder bergafwaarts met hun gedrag. Even een paar voorbeelden - Ze stelen in de winkel als ik boodschappen met ze doe. (moet altijd hun zakken controleren) - Ze vechten met elkaar en met andere kinderen. (vorige week een vader aan de deur die redelijk overstuur was) - Ze hebben tot 2x toe de ruiten van de kerk ingegooid (kwam er pas achter toen er na de 2e keer iemand aan de deur stond) - Ze hebben boven alles onder de nagellak,van hun zus, gesmeerd. (je wil niet weten wat voor stank dat is) -de jongste heeft een gat in de muur gemaakt met een schroevendraaier Gisteren moesten ze alleen eten omdat ik net op dat moment moest voeden, ga ik kijken.. zit het eten tegen de muren omhoog! En zo nog wel wat meer dingen maar dan ben ik nog wel even bezig. Aangezien het nogal extreem gedrag is heb ik van de week al een gesprek met de sociaal verpleegkundige van school gehad. En er gaat qua opvoedondersteuning op korte termijn wel wat gebeuren, maar wat doe ik tot die tijd? Ik heb van alles geprobeerd, erover praten, straffen, klusjes geven. Maar niks helpt en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. En nu staat het weekend voor de deur.. En eerlijk gezegd zie ik er vreselijk tegenop. Wie o wie heeft de gouden tip om deze negatieve spiraal/cirkel te doorbreken?
Jeetje,ik zou snel hulp inschakelen,maar bij wie je dan moet zijn? Ik hoop dat iemand hier dat weet. Dikke knuffel!! ik zou gek worden!
hai, ik heb geen tip, maar wil je wel een hart onder de riem steken. Jij gaat de hulp aan, en geeft aan dat je het zo niet redt, dat is heel knap van je en bewonderingswaardig. Ik als leerkracht zie vaak gezinnen waarin gedrag met de mantel der liefde bedekt wordt. Ik wil je veel sterkte wensen en wijsheid. Blijf ook standvastig met je hulpvraag, jij bent de autoriteit op het gebied van je kinderen, jij kent ze het beste...laat je niet afschepen met het een of ander, maar eis passende hulp. Ik lees dat je al contact hebt met een sociaal verpleegkundige via school. Zelf ken ik dit fenomeen niet. Wij leggen altijd contact met onze schoolmaatschappelijk wekster en die weet precies voor welke hulpverlening je wwaar moet zijn. Ik weet dat zij bijv laatst een gezin bij spirit heeft aangemeld. Spirit is een organisatie in amsterdam die oa opvoedingsondersteuning geeft thuis. Ze komen dus ook meerdere keren bij je thuis kijken hoe en wat. Vraag video interactietraining of zo, dit kan ook veel inzicht geven in het hoe en wat.
Bedankt voor jullie reacties. Het idd om gek van te worden want het voelt alsof ik alle grip op ze verloren heb. En ja hoe lullig het ook voelt, ik neem alle hulp met beide handen aan. Want mijn kinderen zijn mijn alles en daar heb ik dan ook alles voor over.
Vervelend zeg, ik heb geen tips voor je. Maar vind hhet wel goed dat je er hukp bij zoekt. Tis ook belangrijk voor je jongens. Succes ermee.
Ik heb tot die tijd geen tips voor je, maar wil je ook even veel sterkte wensen! Wat moeilijk allemaal!
wat ontzetten klote voor je, komt het niet omdat er een zusje bij is gekomen? weet niet hoe oud je dochtertje is? soms gaan ze dan veel negatieve aandacht vragen omdat je toch veel bezig bent met zo'n kleintje... misschien proberen ze erbij te betrekken? lijkt me er rot en vooral frustrerend omdat je nu met je handen in het haar zit... misschien wel goed om er iemand bij te halen die het gedrag kan bekijken en julle kan helpen... want er zal toch iets aan de hand zijn waardoor ze zich zo misdragen tegenover jou en alles... wens je veel sterkte! toen mijn jongste geboren werd, was mijn oudste dochter soms ook heel dwars en ging contineu uitdagen en zelfs proberen haar babyzusje te slaan! wij hebben dat heel strikt en streng aangepakt. en nog steeds ben ik ermee bezig want als ik even niet oplet dat duwt ze haar zusje omver... het is best gek want het meeste van de tijd speelt ze lief en is ze heel zorgzaam over haar zusje... op school slaat en duwt ze niet. het is een soort van jaloezie denk ik... steeds als ze iets doet wat niet mag krijgt ze geen waarschuwingen meer en krijgt ze direct straf. het begint nu wel te werken maar dan is zij nog maar 2,5 jr en dus nog aardig in toom te houden door bv in de kinderstoel te moeten zitten of in de keuken aan haar tafeltje.... ik snap dat als ze wat ouder zijn je dat soort dingen niet meer kunt doen en je het dan even niet meer weet....
Ik kom uit de provincie groningen en ze heeft me een folder gegeven van GGD Groningen, Licht Pedagogische Hulpverlening. Daar wil ze me voor aanmelden maar weet niet zeker of mijn gemeente dit pakket heeft ingekocht, dus dat is nog even afwachten. Hierbij komen ze ook een aantal keren bij je thuis en ook video home training is hierbij mogelijk. Misschien is dat net zoiets.
ik zou echt zoiets doen, vaak ziet een buitenstaander meer dan jezelf wanneer je eenmaal in zo`n situatie zit. En een professional helemaal natuurlijk! Via de video kan hij of zij jou ook laten zien hoe het komt dat je kinderen zo reageren als ze nu doen. Ik wens je heel erg veel succes en vind het knap dan je voor je probleem uitkomt! erkenning is de eerste stap naar een oplossing.
Ze hebben een broertje gekregen en die is nu 9 weken. Hij heeft koemelkallergie maar ik herkende het van mijn ander kindje dus kon na +/- 5 weken overstappen op andere voeding. Dus dat was wel even moeilijk ja. Maar ik betrek ze overal bij en laat ze 'meehelpen'. Wat ze trouwens ook heel leuk vinden. Verder probeer ik zoveel mogelijk 1 op 1 aandacht aan ze te geven. En ze gaan regelmatig wat leuks met hun tante of oma doen. Ook probeer ik alles zoveel mogelijk te laten verlopen zoals het ging voor de geboorte.
Jemig meid! Dit hele verhaal is nog erger dan hoe mijn broertje vroeger was. Die was ook echt onhandelbaar, maar was ook een stuk jonger! Ten eerste, voel jezelf geen slechte moeder! Je moet nu vooral niet aan jezelf gaan twijfelen, want kinderen hebben dat meer dan door! Wat je zou kunnen doen, pfff vind het moeilijk. Opsluiten in hun kamer. Tja misschien niet de meest geweldige oplossing en misschien is het ook helemaal geen oplossing. Maar alles wat ze in hun eigen kamer slopen, hebben ze heel erg veel pech mee gehad. Ze krijgen niets nieuws! Maar ik begrijp ook wel dat je zelf een oogje in het zeil wilt houden. Misschien toch de huisarts bellen. Mijn ouders hebben dat toen ook bij mijn broertje gedaan, en die konden de week erop naar het ziekenhuis toe. Zit wel te denken: Hebben ze geen ADHD? Want als dat zo zou zijn, dan kun je dat met medicijnen heel goed onderdrukken! Heel veel sterkte ermee!
Wat naar zeg! Kan me goed voorstellen dat je met je handen in het haar zit! De enige tips die ik heb zijn van opvoedprogramma's maar misschien heb je daar wat aan Zou sowieso beginnen met de dingen die ze goed doen en waarbij ze jou helpen de hemel in prijzen. Persoonlijk zou ik ook doorgaan met straffen of in elk geval zorgen dat er consequenties aan hun gedrag zijn. Dus bijv met die ramen: meebetalen aan het vervangen door een deel van het zakgeld af te dragen oid. Denk dat je met ze betrekken bij de dingen die je doet ook op de goede weg zit! Zou daar gewoon mee doorgaan. Verder vind ik omkoping een goeie opvoedtactiek (mits niet altijd gebruikt wordt). En beloningssystemen lijken soms ook te werken. Wat ik verder uit die programma's ook een mooie vind is samen regels bedenken die dan voor iedereen gelden. Ok, tot zover mijn puur theoretische tips (behalve omkoping, werkt hier goed ) Oh nog 1 andere tip: probeer dit weekend een uurtje oid wat voor jezelf te gaan doen!!! Dan kun jij ook even bijtanken! Sterkte, laat je weten hoe het gaat?
-Als ze iets jatten zou ik gewoon de politie bellen. Laat ze maar in hun angstzweet op het politiebureau zitten. - Maken ze dingen stuk, prima, ze krijgen niets nieuws. - Jij een gat maken in mama's muur? Dan mama een gat maken in je speelgoedauto.
Ik moet eerlijk toegeven dat de jongste idd de diagnose adhd-odd heeft. Hij gaat hiervoor niet naar speciaal onderwijs en krijgt ook geen medicatie. Waar hij onderzocht is, hebben ze ook voorzichtig aangedrongen op medicatie maar ik vond hem nog te jong daarvoor. Hij is nog zo jong en het was tot nu toe nog wel te 'handelen'. Maar misschien moet ik me toch maar over mijn weerzin hiertegen heenzetten..
Meid, ik heb echt super veel bewondering voor het feit dat je hulp gevraagd hebt! Helaas staan die niet meteen op de stoep inderdaad, maar het komt op mij over alsof ze negatief aandacht aan het vragen zijn. Misschien moet je van het weekend eens proberen op speciaal met hun wat leuks te gaan doen? En ze dan zo positief mogelijk te benaderen. Negatief gedrag zoveel mogelijk negeren, maar ze op dat moment afleiden met wat leuks. Ga bijvoorbeeld een dagje met ze weg, laat ze zien dat je er ook nog voor hun bent, dat hun jongere broertje ze niet vervangt oid. Praat veel met ze, op een gezellige manier (dus gewoon 'kletsen'). Ik hoop dat je zo het weekend door kan komen. Heel veel succes en probeer niet te gespannen te zijn, dat hebben ze heel snel door
@ Rosao opvoedprogramma's ben ik dol op! Hier hebben we ook een tijdje de beroemde 'strafkruk' e.d. in huis gehad. Maar het gaat nu van kwaad tot erger en heb volgens mij alle opvoedtrucjes nu wel uit geprobeerd.
Mijn neefje was ook zo volledig onbehandelbaar. Achteraf ADHD. Ben het met Devilschase eens, een paar uurtjes op politiebureau kan geen kwaad. Politie houd er wel rekening mee dat ze ontzettend jong zijn, hetzelfde wat er met me broertje gebeurde, hij was 8 ook gestolen. me moeder heeft hem in de auto gezet en is na het politiebureau gereden. Hij was helemaal overstuur, hij moest in een vrijwel leeg kantoortje zitten voor anderhalf uur. Ze hebben hem verteld wat er kon gebeuren als hij door ging. Ze stonden er ook niet met 3 man omheen gewoon 1 vrouwelijke agent. Na anderhalf uur lieten ze hem een cel zien,maar ook andere dingen hij mocht even kijken na de hoeveel papieren die er waren van diefstallen en hij mocht kijken hoe het ging als de politie opgeroepen werd enzo. Kreeg ook netjes een beker warme chocomel daarna, hij was flink geschrokken en nooit meer problemen mee gehad. Maar oook jij hebt je rust nodig meis, zeker met zon jong kindje erbij. PRobeer consequent te zijn en laat je zeker niet inpalmen. Pak ze densnoods dingen af , geef ze time outs enzo
Oh wat erg meid en wat moedig dat je het toch hier schrijft. Heb er geen ervaring mee maar wil je veel sterkte wensen. Heel goed dat je al hulp hebt gezocht en deze ook aanneemt, dat is al 1 stap in de goede richting. Sterkte!
Wat goed van je dat je hulp ingeroepen hebt! Het klinkt alsof je er even helemaal doorheen zit. Sterkte.
Beste Gwen81, Allereerst dapper dat je hulp zoekt. Accare kan in dit soort "gevallen" ook vaak ondersteuning bieden. Zij geven trainingen aan kinderen en aan ouders, misschien is dit iets voor je ik geloof dat je hiervoor wel een verwijzing moet hebben van je ha... Zij doen uitgebreid onderzoek naar wat een oorzaak kan zijn voor het gedrag. En passen de therapieën hierop aan. Een orthopedagoog zou je ook voor deze zaken kunnen raadplegen. Heel veel succes en met zo'n moeder komt het vast goed met je kinderen! groetjes Anne85