Poeh, wat heftig Ik zou haast gaan denken dat dat lieve kind hen alleen maar te veel is en dat ze er alleen maar last van hebben... Wat ongelofelijk zielig! Ik zou niks zeggen totdat je over 3 weken weer hebt opgepast. Maak foto's (filmpje, nog beter!) bij aankomt van haar. Met name kleding, houding en humeur goed vastleggen! Maak daarna veel leuke foto's en filmpjes als je je nichtje eens flink onder handen hebt genomen. In positieve zin dan... Houdt inderdaad een schriftje bij met alles wat er wordt gedaan, reacties etc. Geef dit niet mee aan je schoonzus, maar bewaar voor jezelf! Als ze je lieve nichtje dan weer komen ophalen, zou ik, hoe moeilijk ook, aankaarten dat je een gesprek met ze wil. Vertel daarin al je bevindingen en dat je je zorgen maakt. Verwijt ze (nog) niks, maar vraag aan ze of zij misschien toch hetzelfde zien etc. Daarna tijdje afwachten, aankijken.... en als er niks veranderd melding maken bij AMK! Zo zou ik het doen tenminste... Succes meid! Klinkt heel heftig allemaal
Ik zou idd met haar gaan praten na de volgende oppas beurt (om te kijken of het dan nog zo is en anders gaan ze alleen maar hun best doen als ze naar jou gaat en eventueel met schoonmoeder erbij praten) en vragen waardoor het komt dat het zo gelopen is. Ik zou proberen haar zo min mogelijk verwijten te maken en gewoon vragen te stellen: hoe,wat,waarom hun dit doen. Vragen of ze het wel aankunnen enzo. na een tijdje kijken hoe het dan gaat en als het dan nog steeds jan met de pet op is een melding maken Ze hebben hoe dan ook hulp nodig.
vind ik ook, meteen melden, zo'n klein meisje kan nog niet voor zichzelf opkomen, jij hebt die plicht omdat je het nu gezien hebt. het advies van minyaweth vind ik ook heel goed, leg het vast! trouwens, mijn moeder heeft ons ook een tijdje verwaarloosd, en dat is ook gemeld, ze heeft toen extra hulp en uitleg gekregen over kleine kinderen en de verzorging die ze nodig hebben, kinderen worden echt niet gelijk uit huis geplaatst, een ouder krijgt genoeg kansen, ook als je het meld, dus daar hoef je niet bang voor te zijn.
ik zou AMK wel bellen maar ook meer om zelf te weten te komen wat er gebeurd als je een melding gaat doen en wat je eventueel zou kunnen doen voor je een officiele melding maakt. Leg het probleem voor (anoniem) en kijk eens wat het AMK zegt. Waarschijnlijk adviseren ze je wel andere stappen te ondernemen voor je een officiele melding doet (weet niet of dat echt anoniem kan). Dan kun jij er over na denken want het is niet niks, het is niet de buurvrouw van op de hoek.. Houdt het meisje goed in de gaten en weet dat wanneer het bij jou is in goede handen is, gun haar die leuke tijd bij jullie thuis! Super gedaan! Dat wilde ik ff zegge..
je kunt wel aangeven dat je niet wilt dat anderen weten dat jij de melding hebt gedaan. Ik heb al eens eerder een melding gedaan en er komt idd eerst een onderzoek. Een OTS komt er niet zo heel snel, maar wel hulp! En volgens mij kunnen de ouders van dit arme kind dat wel gebruiken!
Wat sneu zeg. En moeilijk voor jou... Ik zou toch proberen eerst het gesprek aan te gaan. Vind ik wel zo netjes met familie. Ik kan me alleen wel voorstellen dat het moeilijk is, dus misschien kan je het inderdaad samen met iemand doen. Of een brief schrijven. En inderdaad bewijs verzamelen lijkt me ook een goede. Misschien willen ze zelf ook wel hulp...? En als dat niet zo is, kan je het altijd melden. Nou, heel veel succes en verwen je nichtje maar lekker!
Ik denk niet dat dit nog met praten recht te breien is. Jeetje zeg.. Eerste alinea had ik al Je kleine hummel zo ff een weekje afstaan...heb al moeite met die 2 heren n week af staan en die zijn notabene rond de 10! Zou bijna zeggen breng alsjeblieft hier heen. Dan zeg ik mn hele kleine beetje aan eigen tijd wel helemaal op maar dan is dat kleine ding tenminste verzorgt....echt hoe haal je het in je hoofd! Dat t niet allemaal even schoon is...ok. Gebeurt mij ook wel eens dat ik Wendy een truitje aan doe ff snel om boodschappen te doen (thuis heeft ze een dunner truitje en mayo aan zodat ze alle bewegings vrijheid heeft die nodig is om lekker door de boks te rollen enzo) en dat ik thuis kom en er zat eigenlijk n spuch vlek van gister in ofzo Maar het aller ALLER eerste wat je doet is toch dat kind verschonen! Kreeg tranen in mn ogen toen ik las hoezeer het opleefde na n aantal dagen bij jou Arm meisie... Bel alsjeblieft het AMK...kleintje verdient zo veel meer dan dit.
wat erg voor het meisje, niet te geloven dat je zo met je kindje om kan gaan. vreselijk. ik zou er ook melding van gaan maken, meteen. dit kan gewoon niet, het arme onschuldige kind.
Ehm sorry maar ik vind dit niet helemaal normaal :S .... ik zou als ik emy te logeren ergens heen zou brengen iedere moment bellen om te vragen hoe het ging, of ze slaapt, eet enz enz. Ik zou hier echt een melding van maken. Niet alleen jou nichtje gaat daar kapot aan als dat zo door blijft gaan maar jij ook meid. je maakt je zorgen ,en is niet goed gewoon. Misschien moeilijk om er een melding van te maken je wil het natuurlijk niemand aan doen dat kindje naar pleeggezin moet of uit huis geplaatst word. Maar als ouders zoiets doen en totaal geen intresse tonen en ook nog zo vies huis en kleding enzo. denk dat er niets anders op zit. je nichtje heeft geen medicijnen nodig gehad zeg je. en dat zou heel goed kunnen komen door leef omgeving. Ik vind dat ieder kind of levend weze een schone leef omgeving nodig heeft en verdienen.
Jee meid, ik het met open mond je verhaal zitten lezen. Wat verschrikkelijk zeg. Ik kan me goed voorstellen dat je je ernstige zorgen maakt. Is toch ook verre van een normale situatie zoals je het beschrijft. Ze hebben dus ook helemaal niets gevraagd over hoe het gegaan is met hun dochtertje die week? Werkelijk onvoorstelbaar..... Ik zou denk ik, hoe moeilijk ook, het gesprek aangaan (face to face) met hen, waarbij je vooral vragen stelt over hoe zij dingen aanpakken, maar waarin je ook jouw zorg uitspreekt en aangeeft dat deze voor jou zelfs reden zou zijn het AMK in te schakelen als er niets verandert. Heeft je schoonmoeder er trouwens nog iets over gezegd?
hey meis! wat een verhaal! Ik heb iets soortsgelijks is zeer nabije ongeving meegemaakt.... Ik eb toen idd bijgehouden wat ik met de kids deed op een dag en in welke volgorde en dat meegegeven met de mededeling van : "Zo doen we het hier en dat schijnen ze heel prettig te vinden" Nadat we op afzienbare tijd geen resultaat zagen hebben we het gemeld bij het AMK.... die mensen gaan niet zomaar spontaan langs,zoals ik gehoopt had,maar hebben ton de persoon in kwestie gebeld dat ze op gesprek wouden komen... Toen was alles wel aan de kant en de kids verzorgd...AMK had geen standpunt Na die tijd is het wel iets achteruit gegaan weer,maar niet zodanig dat het onder verwaarlozing valt... het heeft dus nog wel iets geholpen! Heel veel succes bij je beslissing met wat je gaat den,maar ik denk dat je nichtje beter een goede leefongeving kan hebben en dat dat belangrijker is daan dat jij haar niet meer zou zien... (omdat je dat zei dat dat eventueel kon gebeuren) liefs Nona
Ik heb het met verbazing zitten lezen. Wat zul jij je rot onder de situatie voelen. Het arme kind Ik zou er echt met de ouders overpraten ,als je dat echt niet ziet zitten ,dan misschien idd een melding maken. Succes!
ik vind het amk wel heel erg drastisch maar ik zou zoals meerdere al hebben gezegt proberen een gesprek aan te gaan en idd vertellen hoe ze het bij jou thuis heeft gedaan en dat je je zorgen maakt je zou ook kunnen zeggen dat als ze zo door gaan er straks iemand anders een melding kan maken dan zijn ze iig gewaarschuuwd misschien helpt het.
eerst gespreek vind ik , het zijn geen vreemde mensen , maar fam daarom is het beter om gewoon hele duidelijk en eerlijk vertellen wat je over denk , dan moet je een lijst maken wat je opvallen is , willen ze niet luisteren of boos , laat je je lijst bij hun ,misschien lezen ze later wel en beseffen ze wel wat ze aan het doen zijn , heel sneu voor dat kind hoor
maar ik denk wel dat je voor je gevoel in een lastige situatie zit, hoe pak je dat nou aan zo'n gesprek? Ik zou het zeker lastig vinden bij iemand die zo dichtbij staat! Weet natuurlijk niet hoe jullie contact normaal verloopt
Misschien kun je een maatschappelijk werkster eens om adviesen en tips vragen, over hoe je zo'n gesprek aangaat. Ik vind alleen 3 weken wachten wel erg lang. Het is in eerste instantie al niet goed, als je je kind zomaar een week ergens dumpt, zonder te vragen hoe het gaat. Ik zou het niet kunnen. Dan is het kindje ook nog eens vies en blijkbaar gaat er iets met de verzorging ook niet helemaal goed. Wordt ze wel goed gevoed en slaapt ze wel goed. En van het bedje, kun je vergeten, maar dan kom je het toch zo snel mogelijk brengen. Ik snap het niet en als ik je verhaal zo lees, maak ik me ook erge zorgen om je nichtje. Amk is wel heel rigoreus, maar heb je een keus? Praten kan, maar als ze niet willen luisteren, heb je toch een verantwoordelijkheid naar het meisje toe. Zo kan het niet langer. Mijn hart breekt alleen al bij het lezen van je verhaal en dan heb ik haar nog niet eens gezien en dan is het van jou ook nog eens familie. Hoe is ze sociaal gezien? Kan ze wel met andere kinderen omgaan of weet ze helemaal niet wat ze moet doen. Ze is natuurlijk wel erg klein nog, maar je kunt wel zien of het een kind is wat de hele dag in de box zit, of wat gewend is met papa en mama te spelen. Het lijkt er ook erg op, alsof de ouders blij waren dat ze een week ergens kon blijven. Ik vind het een hele moeilijke situatie, maar je moet er wel echt iets mee doen. Dit kindje houdt dit niet lang vol. Ik zou je nichtje ook zeker over 3 weken in huis nemen, want dan heb je enige controle over de situatie en kun je een beetje inschatten hoe het nu met haar gaat. Wat zegt jou man hiervan? Heel veel sterkte meid, hou ons maar op de hoogte. Ik vind het echt verschrikkelijk.
allereerst: wat ben jij een lieve schat! Wat heb jij goed voor dat meisje gezorgd, je voelde perfect aan wat ze nodig had.. Mijn hart breekt ook als ik je verhaal lees. Heb zo met dat meisje te doen... Ik vind het veel te moeilijk om je advies te geven over ´aangeven´ of wat dan ook, daarvoor ken ik de wegen te slecht. Ben wel bang dat je weinig begrip zult krijgen als je dit met hen bespreekt, gezien de gang van zaken in de ´logeerweek´. Maar toch zou ik daar mee beginnen. Op een goed moment je uitspreken, er wel bij bedenkend dat dit een ontzettend gevoelig onderwerp is. Ik denk wel dat je er steun bij nodig hebt, heb je naasten die je hierbij willen helpen? sterkte! Amber
ten eerst wil ik zeggen dat ik het al supper vindt dat je het ziet en er iets aan wilt doen. dat doet niet iedereen. ik zelf zou voor een gesprek gaan. maar wel met iemand er bij. en dan over amk. tja ik denk dat het even goed verstandig om die in te lichten. zo heftig is het niet. pas als het echt heel ver gaan gaan hun ook rigoreus te werk door uit huis te platsen. maar eerst krijgen de ouders hulp op alerlij manieren. Ik werk in de kdv en daar hebben we ook twee kindjes (van ander ouders) die met amk te maken hebben en die worden harstike goed geholpen en ondersteund en daarom gaat het nu beter en hoeven ze niet uit huis.
Gewoon te triest voor woorden Ik weet niet of het zin heeft om met deze mensen te praten...denk dat ze niet eens in de gaten hebben wat ze hun kindje aandoen. Hoop voor de kleine meid dat er snel iets aan de situatie verandert Als moeder kan ik me niet voorstellen dat zulke zaken voorkomen...