Ik weet dat jullie mij niet gerust kunnen stellen, dat kan alleen een echo maar ik moet het even van me af schrijven, gedeelde smart is halve smart Dit is mijn 2e zwangerschap, ik heb al een zoontje van bijna 2. Tijdens mijn 1e zwangerschap maakte ik me bijna geen zorgen. Ik was zwanger en zou een kindje krijgen dat was zo klaar als een klontje Maar nu.....de eerste week na de test was ik lyrisch, zo blij! Daarna begon ik me zorgen te maken....Sommige dagen gaan goed. Vooral als ik het druk heb, dan denk ik er niet zo aan. En op dagen dat de kwaaltjes sterk aanwezig zijn heb ik ook wel het idee dat het goed zit. Maar af en toe heb ik van die dagen......dan kan ik wel huilen zo bezorgd ben ik dan. Het is dat wij niet rijk zijn anders had ik een pretecho bureau gebeld en een echo laten maken. Manlief steld me steeds gerust. Het is toch al eens goed gegaan, en er zijn verder geen tekenen waarom het niet goed zou zijn....... Maar ik blijf het voor me zien.......dat ik daar lig in die echo stoel en dat ze zeggen, sorry mevrouw maar het hartje klopt niet Zijn er meer die dit hebben? Ik wil dit kindje zoooo graag.......en ben daardoor af en toe zooooooo bang
Och lieverd wat lijkt me dat erg! Ik heb het zelf niet gehad, net als jij bij je eerste zwangerschap. Aan de ene kant zou ik zeggen: volg je gevoel en bel de verloskundige. Wellicht dat ze een inwendige echo kan maken. Anderzijds zou ik je, net als je vriend gerust willen stellen, maar het gevaar is dat je iemand gevoelens niet zomaar kunt sussen. Ik hoop dat je snel uit je onzekerheid bent en dat het allemaal mee gaat vallen. Sterkte!
Bedankt voor je reactie...... Het ff opschrijven heeft al een beetje geholpen. Probeer mezelf nu streng toe te spreken..... DAt de kans dat he tnog fout gaat wel heel klein is. En dat het hoe dan ook geen zin heeft om me druk te maken.... De VK bellen durf ik niet zo goed. Ik heb geen eerdere mk's meegemaakt, heb ook nu geen bloedverlies of kramp oid, dan denk ik ja.....iedereen wil wel een echo Ze zien me aankomen, en ik ben vast niet de enige pril zwangere die zich zorgen maakt toch?
Nee je bent niet de eerste die zich zorgen maakt, maar zorgen zijn nu eenmaal ook niet zo gezond voor je. De verloskundige is er op ingesteld en als je aangeeft dat je slapeloze nachten hebt en je gevoel gewoon niet goed is, zullen ze je niet snel zomaar laten zitten hoor. Een miskraam hoeft niet altijd te beginnen met bloedingen helaas. Het kan ook zo zijn dat je kindje niet meer leeft en jij er niks van merkt en het pas hoort bij de echo. Ik wil je niet bang maken, maar je wel aansturen om even te bellen. Als is het maar om nogmaals je verhaal te doen, maar nu bij een deskundige, Zo slaap je ook wat rustiger.
Hoi Lilly, Ik begrijp je angst, ik heb het ook (gehad). Ik heb al wel 3x MK gehad, dus dan zou je denken: "Dan is het logisch", maar het maakt niet uit wat de reden is dat je je zo zorgen maakt, het is vervelend zat! Wat Ellenore ook zegt, het is helaas niet zo dat een MK begint met bloedverlies, ik kwam de eerste keer met 11wkn voor een echo en kreeg toen te horen dat het kindje al twee en een halve week niet meer leefde ... niet om je bang te maken, want het merendeel van de zwangerschappen gaat gelukkig nog steeds goed, maar uit je angst bij je verloskundige en wie weet kun je gewoon een echo laten maken (die binnen ziektekostenverzekering valt). En dan nog zul je die angst houden tot je voorbij de 12 weken bent of misschien lees je ergens anders weer dat het bij iemand anders bij 16 weken is misgegaan en dan word je daar weer onzeker over ... het blijft een spannende tijd. Ik zit er ook middenin en nu mijn laatste echo van 30 december is, vind ik het maar eng ... ik voel nog niks en hoe weet ik nou dat het goed zit ? Ik probeer me er niet druk om te maken omdat het de situatie niet verandert en stress is al helemaal niet goed voor je. Maar, dit zijn wijze woorden, ik weet dat het zo makkelijk niet is. Heel veel sterkte en bel gewoon even ... wie weet ben je zo gerustgesteld! Liefs, Dyaan
ik ken dat gevoel want ik heb het ook heel erg! ik krijg pas morgen het eerste teken van leven en ik ben ook heel erg bang dat het hartje niet klopt. ik kan niets zeggen om je gerust te stellen, want dat de kans klein is dat het mis is weet je vast al wel. wil je alleen veel sterkte wensen!
Hoi Marieke, Spannend ... maar je moet inderdaad maar zo denken, dat het nog altijd vaker goed gaat dan niet. Maar ik weet echt hoe je je voelt. Ik was bloednerveus voor elke echo! (ik heb er nu 3 gehad) ... en als die goed zijn, is er wel weer iets anders om nerveus over te zijn ... succes en vooral veel plezier gewenst als jullie je kleine zien! Dyaan
Ik begrijp je Lilly, net omdat je het zo graag wil denk je dat het onwerkelijk is dat je het ook zal krijgen. Ik had dat ook. Voor deze zwangerschap heb ik een MK gehad en toen ik net zwanger was zijn mijn vriend en ik uit elkaar gegaan. Ik voelde me zo eenzaam en mijn enigste doel was mijn kleintje in mijn buik. Ik was zo bang om dit ook te verliezen. En na de eerste echo was ik nog steeds niet gerustgesteld. En zolang ze in mijn buik zit zal ik ongerust blijven Mss ga ik nadien dan wel spijt hebben dat ik er niet meer heb van genoten... Probeer toch jezelf wat gerust te stellen. Geloof in het lot!
Bij mij is dat ongeruste gevoel eigenlijk pas weg gegaan sinds ik de baby voelde schoppen (rond 15 weken). Daarvoor had ik echt regelmatig huilbuien 'wat als het nou niet goed zit, straks leeft het kindje al niet meer'. 'soms hoor je dat iemand al 3 weken met een dood kindje in d'r buik liep'. Dat soort dingen heb ik echt lang mee geworsteld. Ik kon het ook gewoon niet geloven dat ik zwanger was. Dat terwijl ik iedere avond zo misselijk als wat boven de pot hing Hormonen doen echt rare dingen met je! Zo lang je geen bloed verliest, moet je van het positieve uitgaan. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik was de eerste 3 maand ook ongerust hoor. Was echt bang dat het niet meer leefde ofzo. Nou had ik gelukkig vroeg een echo, met 8 weken al, maar toch. Pas toen ik inderdaad ook leven voelde, dacht ik: oke dit zit wel goed. Maar nog heb ik af en toe de kriebels als ik ons manneke een dag niet voel. Blijf je ook wel houden denk ik.. tenminste ik wel! Als je je écht ongerust maakt, kan je altijd even de vk bellen, daar zijn ze immers voor! Je kunt maar beter te vaak bellen dan te weinig en jezelf van binnen op zitten te vreten. Daar heeft je kindje ook niks aan dat jij zo gestresst bent!
hoi hoi, ik had vanochtend mijn echo, en alles was goed! ik was zo bang van tevoren, maar ik zag al het hartje kloppen voor ze het beebje volledig in beeld had! wow, wat een kick geeft dat, ben zo enorm opgelucht! ik hoop echt Lilly dat het bij jou precies zo zal gaan!
ik herken het wel, al had ik het bij mijn 1 e zwangerschap veel erger als bij deze ( lag ook beetje aan de omstandigheden toen ) had het nu ook wel maar gelukkig beide keren een klopend hartje
Woooow, super Marieke ... gefeliciteerd ! Wat valt er dan een last van je schouders he ?!?! Heerlijk! Geniet ervan !
Ik ben nu 17 weken en blijf ongerust (ook omdat ik het nog niet voel en ons eerste zoontje wel al). Hiervoor 2 miskramen gehad wat de situatie ook wel een draai er aan meegeeft, maar leuk is anders.
Spannend he ... ik heb het gevoel dat ik ook nog wel nerveus blijf ... dan lees ik weer ergens op het forum dat het bij iemand bij 16 weken of 20 weken nog is mis gegaan en maak ik me gelijk weer zorgen. Volgende week naar de verloskundige en eind volgende maand pas weer een echo ... zucht ... Ik hoop dat je die kleine gauw voelt ... ik kan er ook niet op wachten, maar dit is voor mij de eerste , dus het zal nog wel een paar weken duren voor ik het voel, cq herken!