derde komt

Wat naar meis! Ik heb pas hetzelfde meegemaakt, voelt zo ongemakkelijk aan. Van mijn familie en van de schoonfamilie. Bah. Snap ik echt niet hoe koud iemand kan reageren.

 

Wat vervelend als familie dichtbij zo reageerd! Helaas ook meegemaakt met onze 2de.
Inmiddels zijn ze allemaal dolblij.

Misschien moet het even bezinken omdat ze het niet hadden verwacht?

Gefeliciteerd met je zwangerschap.

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap.

Zoals je het beschrijft heb je (meestal) hele lieve schoonouders die jullie graag helpen met het oppassen op de kleinkinderen.

Ik denk dat je ze overdonderd hebt en dat ze jullie kinderen heel graag zien, maar dat de jaren beginnen te tellen. Zou het kunnen dat je schoonmoeder heel graag de oma voor je ongeboren baby wil zijn die ze voor je oudste ook was? En dat ze eventjes niet weet waar ze de energie vandaan moet halen? En dat je schoonvader ook al een beetje op zijn tenen loopt? Misschien verheugden ze zich erop straks meer vrijheid te hebben met hun twee kleinkinderen en weten ze even niet hoe dit te combineren met een jonge baby?

Ze zullen straks vast blij zijn, laat ze even wennen aan het idee.

 

ik weet hoe je je voel me schoonouders waren door het dolle heen maar mijn kant van de familie niet me man heeft al 2kinderen uit eerdere relatie en ik 1, nu in verwachting van een kindje van ons samen er is wel het een en ander voor gevallen voor ik zwanger werd helaas is me moeder 2 jaar terug overleden en toen is de familie beetje uit elkaar gevallen. In me achterhoofd weet ik zeker dat me moeder dolgelukkig is alleen vind het erg jammer dat ze haar eerste kleindochter niet mee maakt, me vader heeft ondertussen een nieuwe vriendin toen we het me vader vertelde dat we zwanger waren zij hij alleen gefeliciteerd en vroeg wanneer ik uitgerekend was en nog paar kleine dingetjes maar niet erg belangrijk en er gelijk overheen praten en had toen ineens een smoes dat hij weg moest. Me man en ik keken mekaar aan toen hij weg was en hij zij nou die is er overduidelijk niet blij mee waarop mijn antwoord jij zeg het ik dacht het, vanaf die tijd eigenlijk 0,0 contact met me verjaardag stond hij wel op de stoep maar nergens naar vragen of alles goed ging of ze goed groei enzovoort. Na me verjaardag ook totaal geen contact meer gehad, het meeste zit me dwars dat hij nergens naar vraag of wat dan ook hoe het gaat enzovoort. Ik weet dat dat als me moeder er nog was alles anders gegaan zou zijn en ik weet dat zij ook wel op een roze wolk mee zweeft. We wachten nu een reactie of poging tot iets van hun af maar we zijn er eigenlijk al helemaal klaar mee lijkt wel of hij ons kindje niet accepteert, wat me man en mij heel veel pijn doet vandaar dat we wachten op iets van zijn kant. Idd wat ze zij net of ze hun toestemming nodig hebben voor wat wij willen en doen in ons leven, nou echt niet we kiezen er zelf voor.

Hoop dat bij jullie het weer wat beter gaat worden, hier verwachten we dat niet meer en als hij het probeer goed te maken moeten we ons zelf eerst paar keer goed knijpen of we niet dromen.

Sorry voor dit lange verhaal maar weer hoe je je voelt

 

Allereerst! Gefeliciteerd! Een 3e wonder!
Hoe mooi dat dat in je lijf mag groeien.

Ik vind dit soort reacties altijd erg bijzonder, zeker van zeer naaste familie. Er groeit nieuw leven in jouw buik. Hoezo hebben zij daar last van?!
Daarbij, bitch als ik ben (komt door de hormonen nu misschien ) zou ik gelijk geen opvang meer vragen aan opa en oma. Even wennen is prima. Maar dat betekend niet dat je er gelijk een hoop bagger uit kan gooien. "Dat betekend nog 4 jaar oppassen, ik moet dit even laten bezinken"? Echt? Voor haar zat er geen oppassen meer bij hoor wat mij betreft.
Nou ben ik sowieso al niet van families en oppassen. Ik regel het liever met de opvang. Scheelt een hoop gezeur en vervelende situaties

 

Zeer herkenbaar helaas! Eerste twee waren 'logisch' ofzo en nu was de reactie "dat is onverwacht". Au.

 

Gefeliciteerd met jullie zwangerschap, tja wat je schoonmoeder betreft zou ik er toch niet zo luchtig over doen. Wat je schoonmama zei komt niet zo Maar uit de lucht vallen. Ze kan wel sorry zeggen maar dat kan ook omdat ze misschien bang is dan helemaal niet meer op te mogen passen. Ze heeft het weliswaar niet echt tactisch aangepakt maar dat ze het af en toe zwaar heeft moet je als schoondochter toch wel een beetje serieus nemen.

Iemand zei het boven al, maar ik zou inderdaad samen met je partner eens gaan kijken om je schoonmama te ontlasten en de kids i.p.v. 3 x pw 1x pw te brengen. En ook al wilt Je schoonma niet, zou ik toch voet bij stuk houden.

Succes verder!

 

Jouw schoonouders waren gewoon geschrokken en overdonderd. Misschien hebben jullie nooit gesproken over meer kinderen en hadden ze dit echt niet verwacht? Daarnaast kan leeftijd (en dus minder energie) ook meespelen. En veel mensen (zelfs ouders) hebben minder met kleine en kwetsbare baby's. Het is voor grootouders ook een stuk beter te doen als ze ouder worden. En daarbij 3 is voor veel mensen best veel om de hele dag op te passen.

Trek het je niet zo aan. Ze hebben het laten bezinken, excuses aangeboden, klaar ermee!

Kijk samen nog eens goed naar het oppassen En wat haalbaar is.

 

Ik denk dat het wel een teken is dat het blijkbaar toch te veel is voor je schoonouders om op te passen. Ook al zullen ze het met alle liefde doen. Waarschijnlijk kwam daar deze reactie ook vandaan, ipv dat ze oprecht blij konden zijn ( wat ze uiteraard heus wel zijn, maar misschien zagen hun alleen het "weer" 4 jaar oppassen voor ogen)

Ik weet uit ervaring dat dit een erg gevoelig dingetje is om met elkaar te bespreken.
Ik heb hetzelfde gehad met mn eigen ouders. Ik zag dat mn ouders het oppassen erg leuk vonden, maar ik kreeg ook steeds meer het gevoel dat ze het als "last" zagen.
Toen we besloten voor een 3e te gaan, was onze keuze dan ook om deze kleine 3 dagen naar de opvang te brengen ipv een dag naar opa en oma. Hierdoor was bij ons gelijk de lucht geklaard. Het is voor ouders/schoonouders heel moeilijk om aan te geven dat het oppassen soms teveel wordt. Probeer erachter te komen of dit echt zo is en praat daar open over. Ik heb er iig veel aan gehad. Het schuldgevoel is van 2 kanten verdwenen, zonder verwijten naar elkaar.