Hoi, ik vroeg me af of andere dit miss herkennen, want bijna iedereen in mijn omgeving vind het abnormaal... mijn zoon is 10 maanden en nog door niemand anders naar bed gebracht in de avond dan door mij of mijn partner. Ik ben nauwelijks weg van huis, om dat ik hier geen behoefte aan heb en vind het heerlijk om alle tijd te benutten met mijn zoon die ik heb (werk nl 36 uur). Als mijn partner dan een avondje weg wilt met mij op het tijdstip dat onze zoon naar bed gaat probeer ik evengoed hem zelf eerst naar bed te brengen. Ik vind dat prettig en dat geeft mij een gerust gevoel. Niet omdat ik geen vertrouwen in andere mensen heb, maar omdat ik vind dat ik moeder ben en dit drom graag zelf doe (samen de dag afsluiten). Mijn partner wilt graag met mij sporten in de avond en vind het geen probleem als iemand anders hem naar bed brengt en begrijp niet waarom ik dit zelf wilt doen waardoor niet alleen mijn partner dit vreemd vind maar ook andere mensen om ons heen. Die geven maar het argument dat het niet gezond is en mijn zoon daar aan moet wennen... terwijl ik naar mijn idee geen moeder ben geworden om dit soort momenten te missen (want zo zie ik dat). Om even een uurtje te sporten, wat ook overdag zou kunnen, iemand anders onze zoon naar bed brengt. En ja.. ik ben ook iemand die sommige dingen moeilijk los kan laten..maar heb het gevoel alsof niemand mij begrijpt.
Ik begrijp je heel goed. Zeker als je 36 uur werkt, wil je toch lekker van je kindje genieten als je er wel bent? Het is jouw gevoel... Ik doe het ook liever niet met de kinderen. Soms gebeurt het wel (zoontje 7 maanden alleen mijn partner tot nu toe).
Ik breng mijn kinderen ook altijd zelf naar bed, ook als de oppas komt, maar ik heb wél behoefte aan tijd voor mezelf. Ik vind dat twee heel verschillende dingen. Ik leg ze graag zelf in bed omdat dat me een gerust gevoel geeft en omdat ik zeker wil weten dat ze rustig in slaap vallen. Aan tijd voor mezelf heb ik zeker wel behoefte. Zodra ze slapen en de oppas er is vind ik het heerlijk om een avondje (zeker 1x per week) weg te gaan, met mijn partner of vriendinnen, zonder kinderen. Als je dus altijd alleen maar thuis bent en nooit met je partner iets doet kan ik me wel indenken dat hij zich daaraan stoort. Het gaat dan niet alleen om het naar bed brengen denk ik? Je kunt toch na het naar bed brengen weg gaan bijvoorbeeld?
ik snap je helemaal. ik of man brengen zl naar bed, behalve als het echt niet anders kan. en dat tijd voor mezelf, ik zou niet weten waarom....tijd met zoon is het liefste wat ik doe
Zoals hier al eerder werd gezegd, vind ook ik het twee verschillende dingen. Ik heb zeker behoefte aan eigen tijd, maar ik breng mijn dochter altijd naar bed. Ze accepteert het namelijk niet van een ander, dan gaat ze krijsen totdat ik er weer ben. Dus doe ik het zelf, en hebben we daarna allemaal een goede avond . En ik vind het ook fijn, het bedritueeltje en even lekker samen zijn.
Ach mensen kunnen zo oordelen.. Hopelijk lukt het je een beetje langs je heen te laten glijden. Ga niet in discussie. Zeg gewoon dat je je hart volgt. Dat kan niemand tegenspreken. Ik vind het juist super van je dat je je zo toewijdt aan je kindje. Zeker omdat hij nog zo jong is. En tijd voor jezelf kan ook als hij slaapt idd. Voor mij is een bakje koffie, lekker uitgebreid in bad gaan tijd voor mezelf. Het hoeft niet te betekenen dat je meteen wilde nachten uit moet gaan. Onze zoon slaapt soms onrustig en het zal vast soms heerlijk zijn om de nacht uit handen te geven. Slaaptechnisch dan. Gevoelsmatig is dat het laatste wat ik zou doen. Dat begrijpt mijn omgeving ook niet echt. Hoewel ze zich er wel bij neer hebben gelegd. Laat staan dat ik samenslaap met zoonlief als hij vaak wakker wordt (sprongetje). Dat betekend dat ik soms op tijd op bed lig. Ook als ik er een feestje voor moet overslaan. Ik denk maar dat hij maar 1 keer baby is. Mocht hij behoefte hebben om te gaan logeren, dan mag hij me dat zelf vertellen. Duurt nog even dus De tijd met mijn partner alleen, vind ik wel erg belangrijk. Wij passen hier de tijden aan het avondritueel aan. Gaan we uitgebreid lunchen bijvoorbeeld ipv een diner.. Of vroeg eten op een terrasje en er om 19:00 weer zijn. Als kleintje eenmaal in bed ligt kunnen we alsnog een toetje/bakkie/borrel doen als hij rustig slaapt. Gelukkig is dat steeds vaker het geval. Overdag laat ik het makkelijker los. Ik begrijp dat je veel werkt, dus dan wordt je kindje overdag toch ook door anderen naar bed gebracht? Ik snap werkelijk niet waarom iedereen zich toch zo vaspint aan dan 'wennen'. Brrr . Doe lekker wat je hart je ingeeft en heb het er alleen met je partner over. Het is jullie kind!
Ik vind het ook prettiger om zl zelf naar bed te brengen. heb ook behoefte aan tijd voor mezelf of met z'n tweeën maar doe dat dan wanneer zl al op bed ligt.
Ik ben ook zo hoor. Zat net te bedenken wanneer iemand anders de oudste op bed gelegd heeft. Volgens mij was dat toen ze voor het eerst ging logeren met ruim 1,5 jaar. Als we oppas hadden dan legden we haar eerst zelf in bed, de oppas is altijd een bekende en is er al voordat ze gaat slapen. De jongste van 9 mnd heeft mijn man zelfs nog nooit voor de avond in bed gelegd, dat komt omdat ze bv krijgt voor ze gaat slapen op bed. Vind het persoonlijk dus niet raar dat je het graag zelf doet. Sporten kan ook wat later toch als ze op bed liggen.
Ik vind dat niet raar, zeker niet omdat je zoveel werkt, dan wil je toch juist alle tijd met je kindje? en wat maakt het uit wat anderen daarvan vinden? Gewoon lekker doen wat voor jou werkt.
bedankt voor jullie reacties, dat doet mij echt goed. Ging bijna aan mezelf twijfelen of het buitensporig is.. maar na jullie reacties is mijn gedachte dus eigenlijk gewoon normaal. Tegenwoordig, in de moderne tijd, vinden mensen al snel dat een kindje ergens aan moet wennen (met veel dag licht slapen, geluiden, mensen, gewoontes) terwijl wat is normaal en elk kindje en elk ouder is anders. Hierdoor is er weinig begrip van mensen die zelf heel ''makkelijk'' zijn, ik kan me daar erg aan storen. En ook de mensen die zelf geen kinderen hebben maar wel van mening zijn dat het gezond is om andere je kinderen naar bed te laten brengen, waarvan ik het ook eens ben dat dat gezond is, maar geen noodzaak is in de opvoeding. Dat komt allemaal vanzelf, als ze ouder zijn of wanneer een ouder daar aan toe is. Een tuurlijk vind ik het ook weleens heerlijk als de kleine op bed ligt om dan lekker in huis te rommelen op mijn gemak of mn nageltjes te lakken of gewoon lekker bank te hangen. Maar dat neemt niet weg dat ik het liefst voor hem wil zorgen en daar is niks mis mee.. Nogmaals bedankt voor jullie reacties! Dat heeft me overtuigd!!
Ik heb de hele babytijd ook totaal geen behoefte gehad aan haar elders onder de pannen brengen. Mensen bleven heel lief aanbieden om een keer op te passen zodat we 's avonds uit eten konden ofzo, maar ik had er gewoon geen behoefte aan. Nu is ze een echte peuter, daarmee ook een stuk intensiever dan een baby, en nu begint die behoefte wel wat te komen. Ik werk ook volop (32u) en vind het gewoon heel fijn om haar veel bij me te hebben wanneer ik niet werk. Niks mis mee toch?! Gewoon lekker van je kindje genieten.
Ik ken het en ik ben tbm haha. Mijn zoon is nu 5,5 en 1 keertje wezen logeren en dan heb ik hem nog zelf op bed gelegd ook. Verder nog nooit. Wij zijn alle twee zo van een een kind hoort op zijn eigen bed.
Ik vind het raar dat anderen jou vertellen wat hoort/moet. Zo kreeg ik gister de opmerking dat ik mijn dochtertje moet laten wennen aan drukte en herrie omdat m'n dochtertje overstuur raakte door 2 hele drukke kindjes met speelgoed die heel veel herrie/geluid maakte. Als jij je prettiger voelt op de manier hoe jij het doet, zou ik me door niemands laten vertellen hoe het hoort. Ouders hebben snel de neiging om hun eigen opvoedwijze aan iemand op te dringen of je af te keuren (zoals hier op zp vaak gebeurt)
Oh jee, ik begrijp jullie allemaal. Luister naar jezelf en doe vooral waar JIJ je goed bij.voelt. Mijn dochtertje is pas met 3,5 jaar bij oma blijven logeren. Daarvoor nooit en heb ik dr altijd op bed gelegd. Nu haar broertje er is doet papa haar wel eens in bed, maar het meeste ik. De baby doe ik sowieso altijd zelf. Vast ritueeltje. Hij slaapt ook heel onrustig dus het gaat bij hem, helaas voor andere waarschijnlijk, lang duren voordat ik hem wat kan loslaten. En nu werk ik ook niet sinds en jaar. Ervoor mijn studie afgemaakt en stage gelopen 32uur etc. Overdag niet bij mn dochtertje zijn was toen al vreselijk. Nu heb ik ook moeite met het vibden van een baan, wat ik ergens ook niet helemaal erg vind. Heb 0 inkomsten, maar ben wel bij mn kinderen Heerlijk!!! Tijd samen? Echt alleen? Is er niet. Wij doen alles met ze samen, naar de stad, wandelen, uieten, etcetc.
Ik sluit mij aan bij de rest. Doe waar jij je goed bij voelt! Ik werk zelf 32 uur en heb ook echt de behoefte aan tijd voor mijzelf. In het begin vond ik het lastig, maar nu vind ik het prima. Avondje ergens anders slapen zodat wij bij vrienden de halve finale kunnen kijken? Voel ik me goed bij . Ook brengen wij onze dochter wel eens een extra dagje naar de opvang zodat wij een dag samen hebben. Gaan we naar de sauna bijvoorbeeld, of lekker lunchen. Maar goed, daar voelen wij ons prettig bij en bovenal, onze dochter vind het allemaal prima! Slaapt overal, knuffelt met iedereen, maakt dr niks uit. Club van het verhaal blijft: doe waar je moeder hart blij van word!
Hier ook een huismus hoor zit het liefst thuis overdag kan ik ook leuke dingen doen met Mn man maar vind het nog leuker als de kleine mee kan En boeiend wie dat raar vind.. like i care?!
Jullie hebben helemaal gelijk! Normaal ben ik geen type die zich iets laat vertellen.. omdat mijn partner het gek raar vind en ook nog andere om ons heen ga ik alsnog twijfelen.. hoe gek dat voor mij doen is.. heb me vanaf nu voorgenomen dat ik me door deze mensen niet gek laat maken en ze lekker laat kletsen! Bedankt iedereen voor jullie reactie!
Ik vind het niet raar maar ik zit er zelf wel wat anders in. Beide kinderen zijn voor het eerst met 6 maanden een nachtje gaan logeren omdat we graag met z'n tweeën een avondje weg wilden. Maar dat wij dat wilden betekent niet dat anderen dan moeten doen. Je partner vindt er waarschijnlijk nu iets van omdat hij graag wat met je wil doen op dat tijdstip. Kennelijk heeft hij er behoefte aan om samen met jou wat te doen. Je relatie gezond houden en elkaar aandacht geven is ook iets wat je moet blijven doen. En de eerste keer oppas/logeren vond ik heel lastig, maar dat ging prima. Niet dat we er veel gebruik van maken maar af en toe een oppas is wel erg relaxed. Maar nogmaals, dat is mijn mening.
Ik zou het 'jij' persoonlijk wel vervangen door 'jullie'. Je bent allebei tenslotte evenveel ouders van jullie kinderen. Dus ik denk dat je op zoek moet naar een modus die voor allebei werkt Voor ons werkt dit het beste: Wij doen heel veel samen in de zorg, ook rondom het naar bed brengen Dat vind ik een heerlijk momentje van ons gezin. Met zijn allen op het grote bed, verhaaltje lezen. Echt genieten! Ik werk onregelmatig, dus dan moet mijn partner het alleen doen. Als ik een weekend heb gewerkt dan trekt mijn dochter wat meer naar papa toe, doordeweeks wat meer naar mij. Ik heb zelf wel behoefte aan tijd voor mijzelf en ook voor ons samen. Wel vooral 's avonds. Eens in de zoveel maanden samen uit eten en soms een nachtje weg. Tijd voor mijzelf is vooral 's avonds een boekje lezen of een leuke serie kijken. Of uit eten met vriendinnen, maar dat is niet iets wekelijks. Natuurlijk doen we ook leuke dingen als gezin, veel meer dan met zijn tweetjes. Maar af en toe samen weg, heerlijk!