Ik ben even heel moedeloos. Eerst even wat achtergrond informatie. Onze zoon (4) heeft een achterstand op emotioneel en sociaal gebied. Hij praat wel, maar is niet altijd verstaanbaar. Hij praat heel snel en luid, wel veel 3-woorden-zinnen, die zijn wel te begrijpen. Tussen de woordenstroom door horen we af en toe een woord, waardoor we ongeveer weten waar hij het over heeft. Hiervoor krijgt hij overigens al hulp. Nu het grootste probleem is zijn gedrag. Een aantal standaard situaties en situaties die vandaag voorkwamen: Onze zoon had thee geknoeid op de bank (een paar drupjes). Werd hier vervolgens boos op en sloeg met een glas op tafel. Ik heb hem gezegd dat hij dat niet moest doen, want dan gaat het glas stuk. Vervolgens gooit hij met opzet een vol glas thee over de bank. Ik heb hem 2 minuten op de gang gezet en hij snapte dat het niet de bedoeling is. Onder de douche vandaan komen; een ramp. Gillen en schreeuwen. Zichzelf zeer doen (slaan tegen de muur met zijn mond), met de douche deur slaan. Meestal moet ik hem uit de douche tillen, anders komt hij niet of doet hij de douche gewoon weer aan. Dus ik word zelf ook altijd helemaal nat. Als er iets NIET op TV is; de hele tijd hetzelfde woord roepen / schreeuwen. Vandaag was dat Sinterklaas! Sinterklaas!. Vanmorgen was het de kids top 20 wat nog niet begonnen was. Hij word heel erg boos en is eigenlijk pas tevreden als het eindelijk begint. Ditzelfde geld als hij niet met het tablet of onze telefoon mag spelen. Het grootste probleem is het volgende; bij het aandoen van de pyjama en het geven van een schone kont (hij is nog niet zindelijk) doet hij mijn vriend zeer. Onze zoon trekt met opzet aan het T-shirt van zijn vader, slaat hem in het gezicht en bonst met zijn mond op de schouder van zijn vader. Mijn vriend zijn schouder is inmiddels helemaal blauw (net als zijn been). Mijn vriend is zover dat hij zijn zoon de pyjama niet meer aan wil doen. Ik heb het overgenomen. Dit gaat al maanden op rij, we worden er moedeloos van. Is dit normaal peutergedrag (de fase waarin hij nu emotioneel gezien zit) of is hier meer aan de hand?
Ik vind dat voor een 4 jarige geen normaal gedrag. Ik zou zeker professionele hulp inschakelen om hulp te krijgen hoe hier mee om te gaan. Het gaat me vooral dan om het laatste wat je beschrijft.
Geen ervaring met een 4 jarige. Maar ik herken een paar dingen van mijn peuter waar ik misschien een tip voor heb. Het onder de douche vandaan komen was hier ook een ramp. Nu leiden wij hem af door te vragen of hij het licht uit wil doen. Dat voorkomt hier in ieder geval gedoe. Onze peuter zoekt ook ruzie tijdens het verschonen en aankleden. Bij het omdoen van de luier en aandoen van de onderbroek zetten wij wel even door. Soms met het afleiden door te kijken naar een kort muziekfilmpje, de tandenborstel vast te geven of door een beetje gek doen. Als hij er daarna nog een gevecht van maakt geven wij zijn pyjama aan en zeggen wij goh, probeer het anders zelf even. Ik ga even opruimen en dan kom ik zo kijken hoe het is gegaan Dan ruim ik even een paar minuutjes wat op op de verdieping en kom ik terug om te kijken of het gelukt is. Als hij zicht niet laat aankleden dan laten wij het erbij. Sinds een paar dagen wil hij zijn pyjama helemaal niet meer aan. Dus staat de verwarming aan en kijken wij nu en dan of hij nog onder de deken ligt en dat gaat tot nu toe goed (hij heeft een lekker warm dekbedje).
Het probleem is denk ik dat hij peuter gedrag vertoont, terwijl hij wel de fysieke kracht heeft van een 4jarige. Want als een 2jarige een beetje uit onvrede om zich heen schopt en een boze bui krijgt, dan kun je dat wel de baas en levert je echt nog geen blauwe plekken op. Ik denk dat het belangrijkste is om te proberen af te leiden, of een time out te creëren. 2 minuten op de gang haalt hem uit de situatie. Dat helpt al iets, maar lost het bedritueel probleem niet op. Wat je zou kunnen proberen is het volgende: Creëer een situatie die écht altijd hetzelfde kan zijn. Dus alles in een vaste volgorde doen. Bereid hem een uurtje of een half uur van tevoren voor op wat komen gaat. Vertel hem wat er gaat gebeuren en hou bij het vertellen ook de volgende aan. Zodra je begint begin je bij het vertellen van de eerste 2 stappen, bijvoorbeeld eerst gaan we wassen en krijg je een schone luier. Vertel hem pas meer als de tweede stap bijna klaar is. Want anders is het voor hem teveel om te onthouden. Zeg dan bijvoorbeeld, nu gaan we pyama aantrekken en mag je daarna tanden poetsen. Zorg dat er na de laatste stap nog iets leuks is waar hij naar uit kan kijken. Verhaaltjes voorlezen of vertellen, of plaatjes kijken in zijn favoriete prentenboek. Voor verhaaltjes voorlezen is de magische tip: 3. 3 klinkt als heel erg veel, hoe kort de verhaaltjes ook zijn, als je een boek hebt met voorleesverhaaltjes en hij mag er maarliefst 3 kiezen, zal hij daar helemaal blij mee zijn. Mocht je al een vast ritueel hebben zou je bijvoorbeeld iets kunnen proberen te veranderen. Misschien gaat het beter als hij bijvoorbeeld zijn pyama in de woonkamer mag aantrekken, dan is de televisie eventueel een gemakkelijke afleiding. Ik noem maar wat hoor, probeer gewoon iets uit wat voor jullie haalbaar en passend is.
Ik vind het geen normaal gedrag voor een 4 jarige, maar ik lees veel frustratie bij je zoon in de voorbeelden die je noemt! Waar komt die frustratie vandaan? Ik kan mij voorstellen dat jullie ook overlopen en dat merkt hij wellicht al te goed. Daar komt bij dat hij ook moeilijk dingen onder woorden kan brengen, dit levert nog meer frustratie op. Ik zou het inderdaad eens aanpakken zoals Bloem zegt. Probeer hem af te leiden als je merkt dat hij boos begint te worden. Leid hem af door even wat samen te gaan doen. Bereid hem inderdaad voor op de dingen die gaan komen of in het geval van de TV, dingen die niet (meteen) gaan komen. Los van dit alles zou ik wel eens hulp zoeken met dit gedrag. Niet alleen voor hem, maar ook voor jullie. Als jouw vriend nu al onder de blauwe plekken zit en hem de pyjama niet meer aan wil doen, dat vind ik best heftig. Voor je vriend, maar ook voor jullie zoon.
Ik lees ook veel frustratie bij jullie mannetje, vooral wanneer dingen niet gaan zoals hij wil. Het douchen bijv (of eigenlijk iedere activiteit): zorg voor een aangekondigde afronding: 'zoontje, ik zie dat je enorm geniet van het douchen. Het is echter bijna tijd om er onderuit te komen. Ik ga nu even naar de wc (of wat dan ook) en als ik terugkom gaan we samen gezellig afdrogen en aankleden. Je kan ook voor het douchen al dingen afspreken. Wb de tv: neem die programma's op. Dan kan je het aanzetten wanneer je wilt. Als hij er zoveel moeite mee heeft, kan je hem hier misschien mee ondersteunen. Maak een dagplanning. Dat hij weet wat gaat komen. Bespreek dit met hem. En wat in mijn ogen heel belangrijk is: blijf positief naar hem. Geef de dingen die wel goed gaan een naam: bedankt voor je behulpzaamheid. Goh, wat laat je nu veel geduld zien, enz. Zo leert hij wat jullie wel fijn gedrag vinden. Bevestig zijn krachten. Zeg wat je wel wilt zien, ipv wat je niet wilt zien. Kijk naar wat hij kan en ga daarop verder. 'Niet huilen, het is niet erg': Over huilen en zelfvertrouwen - Kiind Magazine Dit vond ik een heel fijn artikel. Dit is gericht op huilen, maar de kern is natuurlijk op alle emoties toe te passen. Misschien heb je er wat aan
Ik herken het gedrag ook niet bij mijn dochter van bijna 4. Ik vind het ook niet klinken als gezond gedrag, zeker niet het slaan. Nu proberen alle peuters natuurlijk wel uit maar hij zou inmiddels moeten weten wat wel en niet kan. geen tips verder, alleen een knuffel. Lijkt me loeizwaar!
Super bedankt voor alle tips! Na het lezen voel ik me alweer een stuk beter, ga zeker een aantal toepassen en kijken wat voor onze zoon het beste werkt. Verder op andere momenten van de dag doet hij het hartstikke goed hoor, het is niet alsof hij de hele dag zo is. Wil ook niet dat dat zo overkomt, haha.. @G89: Frustratie komt denk ik ook van dat hij nog moeilijk praat en dat wij hem niet altijd begrijpen, gelukkig krijgt hij daar al hulp bij. We zien wel vooruitgang, langzaam maar zeker. Ik hoop dat het op die manier ook het gedrag op den duur bijtrekt. Hulp is al wel onderweg trouwens, maar was gewoon ook even benieuwd of het iets is wat andere peuters ook doen. Nu heb ik mijn antwoord.
Loopt hij ook op andere vlakken achter? Want op vier jaar kan hij toch al zelf zijn pyjama aandoen, normaal gezien? Misschien is hij gefrustreerd omdat jullie nog te veel voor hem doen? Dochter van vier wordt het meest razend als we nog te veel willen helpen, en dat roept ze dan ook. Misschien is dat bij jullie zoontje ook? En verder inderdaad veel aankondigen. Altijd duidelijke en begrijpelijke tijdskaders geven voor iets.
Ik vind het geen normaal gedrag idd, herken er wel dingen in hoor, maar ik denk ook dat er met ons zoontje "iets" is. Bij ons vinden die buien vaak plaats als het teveel voor hem is. Bijvoorbeeld het slaan en schoppen bij het aandoen van zijn pyama (wat hij prima zelf kan, maar vertikt omdat het betekent dat hij naar bed moet en dat wil hij niet). Als hij boos wordt gaat hij ook slaan, krabben en bijten en naarmate ze ouder worden is dat steeds vervelender. Helaas geen kant en klare oplossing, maar zelf denk ik dus niet dat het normaal kleutergedrag is. Is al bekend waarom hij nog zo weinig praat? Begrijpt hij jullie wel en krijgt hij de ruimte om zich duidelijk te maken?
O ja, als hij dus gaat schoppen/slaan bij zijn pyama is hij dus al te moe. Dat is natuurlijk niet altijd te voorkomen, maar wat we vaak doen is dat hij direct na het eten al zij pyama aan moet doen en zijn tandjes moet poetsen en dan mag hij daarna nog weer even naar beneden. Dan gaat het wel goed en kan hij er daarna gelijk in.
Tips zijn al gegeven. Wat me wel opvalt us dat je 2x zegt, hij krijgt hulp. Maar een kind met een ontwikkelingsachterstand moet ook vaak anders begeleid en gecoacht worden door ouders. Dus hebben jullie zelf ook hulp? Hoe je goed communiceert met m, positief aansluit, adequaat begrenst en je eigen emoties onder controle houdt? Ik zie veel gezinnen waarbij dit vroeger speelde em waarbij nu opvoedingsproblemen zijn. Vraag anders keer of iemand meekijkt waar je krachten zitten in de opvoeding en wat je mogelijk nog specifiek voor hem kan verbeteren. Voor jullie maar ook voor hem zijn dit geen fijne momenten maar een kind leert z'n emoties reguleren in contact met z'n ouders en niet in individuele hulp.
Je kleuter kan zich niet goed uiten en dat alleen al geeft frustratie, ik hoop dat naarmate hij zich beter kan uiten het minder gaat worden. Het moet alleen niet zo zijn dat jullie hem alleen plezieren om te voorkomen dat dit gaat gebeuren en jullie alleen nog op de tenen lopen. Snel tv aanzetten (zin geven) hijkoet ook leren datje op sommige dingen moet wachten. ( weet niet of dat bij jullie het geval is, dat kan ik er nog niet uit opmaken) Het is geen gezond kleuter gedrag maar op het echt pijn doen na heeft hij wel wat weg van peutergedrag. Wij geven alles vantevoren aan, mama gaat aankleden en dan gaat de douche uit. Ook voor het eten, aankleden etc het went snel om het zo te doen en valt me amper op, eerder als andere mensen het niet doen zoals op de peuterspeelzaal. Het geeft meer rust in huis, hebben jullie verder een strak structuur dat zou ook eens kunnen helpen.