Ik lees dit allemaal net pas, wat ontzettend naar dat dit jullie treft, ik hoop dat alles snel weer goed mag komen, en heel veel sterkte!
Heel begrijpelijk hoor met je eerdere ervaringen. Heb je hulp gezocht? Dat lijkt me wel goed om te doen. Om je ei kwijt te zijn maar ook om advies te krijgen in hoe hier mee om te gaan.
Heel veel sterkte! En ik denk ook dat je reactie helemaal niet gek is. Dat leg je niet zo naast je neer. Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn. Je laat zo ook zien hoe veel je van hem houdt.
@Philou dat is ook helemaal niet gek gezien de omstandigheden. Wat iemand anders ook al noemde laat het er uit en geef het de ruimte. Ik ken je niet persoonlijk, maar vanuit je berichten kom je altijd heel sterk over. Ik denk dat je meer aan kunt dan je nu zelf denkt. Juist omdat je zoveel liefde voelt voor deze man. *digitale knuffel* Ik duim zo hard voor een positieve uitslag
ach, dat snap ik zo goed @Philou . Het is gewoon mega heftig, de angst dat je opnieuw je grote liefde moet verliezen/ziek gaat zien, is gewoon te veel. Ik hoop echt dat de uitslgen vrijdag goed zijn. Sterkte!
Dat is heel erg logisch dat je zo denkt, krijgen jullie ook hulp vanuit ziekenhuis maatschappelijk werkster ofzo? ❤️
@Philou je hoeft dit ook niet te kunnen. Dat verlangt niemand van je. Tenminste: waarschijnlijk niet op de manier waarop je het jezelf op aan het leggen bent. Ter illustratie: ik hang al weken, zo niet maanden, aan C. Ik zou heel graag anders willen en als ze me op m’n werk zo zouden zien, slaat iedereen stijl achterover want zo kennen ze me niet. Totaal andere situatie de jouwe maar wat ik wil zeggen, is dat het niet uitmaakt hoe je hier uit gaat komen en op wat voor manier. Er ís ook geen handboek voor. Niemand weet wat je moet doen in jouw situatie. Nu is het zo en misschien over een poosje zal het veranderen. Dit mag er nu zijn en voel je daar niet schuldig over alsjeblieft.
* knuffel * Het is een k.u.t. situatie, hopelijk snel voorbij met alleen maar positieve berichten. Mijn man is hier bij dat soort dingen (die omvang althans) ook "neutraal". Ik ben binnen een dag ongeveer helemaal bijgelezen met alle ins en outs en binnen een week kan ik mn afstudeerscriptie zowat schrijven. Best lastig communiceren, hadden we ook met ons zoontje die toen een hygroma colli had. Hij sloot zich ervoor af, ik dook er tot de bodem in. Tegenwoordig geef ik aan dat ik mn ei gewoon ff kom storten. Enige wat hij dan doet is aanhoren meer niet. Mooie tussenweg. Hij heeft geen behoefte aan praten. Hij is echt een binnenvetter. Ik ook wel maar vervolgens moet ik een beroep doen op externe memorydumps want mn hoofs zit dan echt TE VOL en ik moet mn ei kwijt, ongeacht aan wie. 's nachts toen mn man sliep en ukkepuk rond tolde in mn buik dan maar kletsen tegen die buik en intussen een deken haken. Moest t toch ook weer uit mn systeem krijgen, normaliter ben ik een schrijver. Ik schrijf dingen van me af, maar daar had ik toen onvoldoende aan. Misschien helpt schrijven jou wel. Vuurkorf hielp hier ook maar die kwam pas toen alles definitief achter de rug was (zelfde als met mn vader, hij overleed en die avond stond er een vuurkorf aan). Lotgenoten contact kan je ook helpen. Maar dit zijn vaak van die punten dat mannen en vrouwen compleet andere wezens lijken, beetje van elkaar lenen lijkt dan zo ideaal maar dat gebeurd niet echt. Pas wel op dat hij nog ruimte heeft voor ZIJN ei. Niet dat hij zich belast voelt jou nog bezorgder te maken als hij met iets dwars zit en daarom maar zn mond dicht houd. Dat je je zorgen maakt is logisch, het is niet niks en het is wel je mannetje waar je enorm om geeft. Hij kan t eventueel zien als een compliment, met een beetje omdenken.
Succes alvast voor morgen @Philou. Krijgen jullie ook de CT-uitslagen dan of zijn die inmiddels al binnen?