Hoi hoi, Iemand hier ervaring mee? De laatste week is mijn zoontje erg met ziek zijn en de dood bezig. Dat hij zegt dat hij ziek is, vind ik niet zo heel erg. Alleen de laatste dagen zegt hij steeds dat hij dood gaat of mompelt hij steeds:"ik wil dood". Hij is nu 4 dus ik denk dat hij nog niet helemaal precies weet wat dood is. Wel dat dood betekend dat je weg bent. Ik ben een beetje aan het zoeken waar het vandaan komt, zodat ik het kan uitleggen aan hem. Is best lastig, want Koen is niet echt een prater. Een jaar geleden is onze konijn dood gegaan en daar begon hij vorige week ook over. Gezegd dat Nijntje naar de konijnenhemel is en daar bij andere konijnen is (misschien was dat wel fout), Ik heb op school gevraagd of ze bezig zijn geweest met de dood, maar dat was niet het geval. Er is ook niemand overleden in de familie het afgelopen jaar. Pfff, vind het best moeilijk hoe ik daar het beste mee kan omgaan. Afgelopen zondag was het helemaal drama. We waren op bezoek bij oma en opa en het was tijd om naar huis te gaan. Koen had helemaal geen zin en heeft echt alles bijelkaar geschreeuwd en herhaalde achterelkaar dat hij dood ging of wilde. Hij zou ook ziek zijn en dus niet naar huis kunnen. Ikzelf was er niet echt bij (was de koffer aan het inpakken dus hoorde wel alles), maar zijn vader wel en die ging er heel serieus op in. Ik had het idee dat dat juist verergerde. Vanmogen moest hij naar de wc van mij en zei hij weer dat hij dood ging. Ik heb er luchtig op gereageerd en negeerde het ook een beetje en hij begon er ook niet echt meer over. Alleen toen ik hem wegbracht naar school en ik zat naast hem in de klas, mompelde hij weer "ik wil dood". Jeetje, het is een heel verhaal geworden. Dat was niet echt de bedoeling. Hebben jullie misschien tips hoe ik hiermee het beste om kan gaan? Groetjes, Kim
Zegt hij het alleen of gedraagt hij zich ook "depressief"? Kan me voorstellen dat je niet precies wee wat je er mee aan moet. Misschien kun je hem laten uitleggen wat hij bedoelt me dood? Al merk ik dat mijn praatzieke kleuter ook niet zo graag praat over serieuze dinge dus dat zal nog best een uitdaging worden. Misschien eens spelen dat een poppetje of knuffel dood gaat? Dan kun je een beetje inschatten hoe hij dat in gedachten heeft.
Hoi Saskia78, Hij is over het algemeen een vrolijke kleuter, maar als hij het over de dood heeft is hij wel verdrietig of boos. Toen hij het in de klas zei en ik vroeg de juf of ze er over gehad hadden, begon hij wel bijna te huilen en zei hij dat mama en papa niet luisterden. Seconde later is het weer over en krijg ik een kus van hem en kijkt hij lachend naar andere kinderen die gek aan het doen zijn. Het idee om er een soort van spel omheen te doen lijkt me wel een goed plan. Meestal als we samen wat doen, zoals spelen of bakken dan krijg ik wel wat meer uit hem. Bedankt! Groetjes, Kim
Mja ik ken mensen met echt hele jonge kinderen die er oprecht zo over denken... Maar meeste kleuters weten toch niet goed wat het is volgens mij. Dat vind ik wel lastig aan kleuters.. Ene kant kunnen ze heel goed praten en aan de andere kant bedoelen ze soms iets heel anders dan dat ze zeggen.
Daarom wil ik er ook niet te luchtig over doen. Dadelijk zit hij wel echt in de knoop of heeft hij ergens problemen mee. Ik ben ondertussen ook aan het googlen en kwam de volgende link tegen: Dochter praat veel over de dood (4) - Alles over opvoeden, zakgeld, vrije tijd, gezondheid, uitjes en receptenwijzer voor ouders Daar is de oma wel overleden, maar staat ook in dat een spel heel goed kan helpen om te achterhalen waar ze echt mee zitten. En dat je er niet heel serieus op in moet gaan (deed m'n vriend dus wel en toen ging het helemaal mis). Het blijft lastig...
Mja hier een do hier die nooit naar school wil... Papa zei vanochtend: nou ga je maar aankleden dan kun je zo naar school. Grapje dus... Want vakantie. Maar ik zit dus al heel de ochtend met een mopperkont dat huilend in bed kwam liggen bij mij. "kroelie mama!" Soms kun je je lelijk vergissen...
Hier precies zo hoor. Koen: "mam, ik kan niet naar school, ik ben ziek". "Maar, Koen dan kan je niet gaan gymen en buiten spelen met andere kinderen". Koen:"ik kan wel naar schoohool, doe niet zo raar mama!" Af en toe.....
oei wat ontzettend lastig! denk inderdaad dat het zaak is om snel erachter zien te komen wat de onderliggende oorzaak is. Ik heb toen ik 5 was heel bewust mij zelf proberen te verhangen met de band van mijn badjas. kon gelukkig niet strak genoeg knopen. Ik wist heel goed dat als het zou lukken ik dood zou zijn. Dat er daarna niets meer was dat mensen mij moesten begraven en dat ik nooit meer terug zou komen. Nu is mijn situatie misschien wel heel drastisch maar denk niet te snel dat ze niet weten wat het inhoudt. Er was toendertijd nog nooit iemand in mijn omgeving die was overleden dus daar kwam het niet vandaan. Bij mij was de oorzaak overigens misbruik.Waardoor ik dood wilde. Had mijn ouders niets verteld en wilde gewoon niet meer. Praat goed met je zoon en vraag waar het vandaan komt.Ga anders met hem naar de HA. Zeg dat als hij denkt dat hij ziek is dat jij met hem naar de dokter gaat. desnoods wacht jij buiten zodat hij alleen met de dokter kan praten? Ik opper ook maar wat hoor. succes ermee zal vreselijk zijn om te horen dat je kind zeg dood te willen. p.s ik wil je geen angst aanjagen hoor maar denk wel dat je het serieus moet nemen.juist ook omdat hij zegt dat jullie niet naar hem luisteren
Lastig.. Kleuters kunnen zo'n term ook anders gebruiken dan dat wij hem kennen.. Het zien als "ik wil hier weg" ipv het echte dood zijn.. Mijn jochie(4) heeft het met ziek zijn. Soms is hij zomaar ziek. Inmiddels hebben we hem zover dat hij kan zeggen dat hij als-of ziek is, vaak als hij wil gaan spelen tijdens het eten, of niet naar bed wil. Als hij het dan benoemt weten we dat hij gewoon even niet bezig wil zijn met waar hij op dat moment mee bezig is. Niks ernstigs.. Dood zijn heeft hij even gedaan. Heb hem uitgelegd wat dood zijn is. Dus niet even weg, maar voor altijd. Dat je dan nooit meer terug kan naar je speelgoed, en dat papa en mama en iedereen dan verdrietig zou zijn. Wel zo luchtig mogelijk, zonder hem bang te maken, maar wel duidelijk dat het heel wat anders is dan even weg zijn.. Dat snapte hij wel. Sindsdien is hij dus als-of ziek Maar als je ziet dat hij verder ook niet lekker in zijn vel zit, is het verder nakijken misschien geen gek idee?
Ik vind het liedje/verhaal van klein orkest mooi. daarin wordt op een kinderlijke manier uitgelegd waarom we dood gaan. Ballade van de dood - Klein Orkest - YouTube Ik zou het wel even in de gaten houden. Het kan een fase, een ontdekking zijn. Ikkan me nog herinneren dat ik als kind zijnde ontdekte dat er mensen dood gaan. dat heeft mij toen ook wel even bezig gehouden. Op een gegeven moment heb ik dat een plekje gegeven als kind en geaccepteerd. Het is nou eenmaal geen leuke ontdekking dat niet alles in de wereld leuk en lief is.
Mijn dochter heeft ook een tijd het over doodgaan gehad. Maar dan niet van haarzelf maar was bang dat wij of de oma's dood zouden gaan... Mijn vader is dan dus overleden en ik heb haar verteld dat hij op een wolkje zit. Dan vraagt ze dus naar hem en is er verdrietig over.. Ook leeftijden houden haar nu bezig...oud zijn en doodgaan. Ik houd het op een fase waarin ze ineens meer gaan beseffen over het leven. Hoe jou zoon erover praat is wel anders natuurlijk. Maar misschien is het wel dezelfde fase. Misschien kun je het aan de juf voorleggen? Ik heb trouwens al haar vragen gewoon beantwoord. Wel in Jip en Janneke taal.
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb er zeker wat aan. Ik denk eerlijk gezegd ook dat het een fase is en als ik aan de gebeurtenissen terugdenk, zegt hij dit soort dingen als hij iets moet doen waar hij geen zin in heeft. Afgelopen weekend moest hij namelijk naar huis en dat wilde hij absoluut niet, want bij oma en opa is het natuurlijk veel leuker. Maar ik ga zeker nog een op een rustig moment met hem praten hierover (jip en janneke taal) en vanmiddag gaan we naar de bibliotheek, misschien is er wel een boekje die goed uitlegt wat de dood precies inhoudt. Boeken vind hij namelijk erg interessant voornamelijk als het voorgelezen wordt. Hij praat dan ook graag mee en misschien komt er dan ook meteen uit wat uit waar hij misschien mee zit. Nogmaals bedankt. Groetjes, Kim
Dat is wel heel heftig! Als het bij Koen aanhoudt, ga ik zeker naar de huisarts. Nu wil ik het eerst nog zelf proberen op te lossen.
Hier is mijn zoontje van 4 er ook mee bezig, maar hij zegt zelf nooit dat hij dood gaat of dood wil. Hij zegt nu dat opa's en oma's eerst dood gaan en dan mama's en papa's en dan hij, dus hij is er wel mee bezig, hij zegt ook heel vaak tegen zijn tante of tegen mij of tegen oma dat hij heel verdrietig wordt als iemand van ons dood gaat. Dus hij begint nu wel een beetje te snappen wat dood zijn inhoud zeg maar.
Zoontje van 4 is hier ook een tijd mee beziggeweest. Mijn moeder en schoonmoeder zijn gestorven toen ik en manlief kinderen waren. Ik heb hem dat verteld en dat dat soms pijn doet aan mama haar hart. Ik merk wel dat hij het eerder gebruikt om een reactie op te wekken, in de zin van grenzen testen. Hij weet dat ik een beetje verdrietig wordt over de dood en dan doet hij dat zodat hij mij kan troosten. Mss gewoon grenzen testen, net zoals alle pis,kak woorden
er zijn altijd verschillende manieren om dit soort dingen uit te leggen.. maar het ene kindje blijft niet tevreden met een verhaaltje en de ander wel.. zou gewoon samen als hij het er over heeft even praten waarom hij dit zegt en wat hij bedoelt.. als hij er meer over wilt weten kan je altijd vertellen(mits hij erg pienter is) dat als je dood gaat je lichaam hier blijft zodat andere mensen die kunnen bezoeken en bloemetjes kunnen neerleggen.. en dat je gedachten naar de hemel gaan zodat je vanaf daar iedereen hier kan zien ofzo? miss zijn er ook boeken die dit op een goede manier uitleggen met plaatjes erbij.. kids vinden plaatjes altijd wat intressanter.. en miss wil hij zelf wel tekenen wat dit voor hem inhoudt.. je kan altijd bij de huisarts of een cb info vragen over goede boeken en tips met uitleggen,, maar miss is het maar een fase waar hij doorheen gaat .. het zal vast wel wegzakken als hij er iets ''mee kan'' succes
Vandaag naar de bibliotheek geweest en een boekje geleend, genaamd "dag muisje". Gaat over een huisdier dat doodgegaan. Als ik zo met hem praat over dit soort gebeurtenissen heb ik nooit zijn volle aandacht, maar met het voorlezen van boekjes wel en gelukkig ook bij deze. Na het verhaaltje verteld dat ik heel veel van hem hou en als hij ergens mee zit dat hij het altijd kan vertellen of vragen. Ook gezegd dat we nog heel veel leuke dingen gaan doen. De enige vraag of opmerking die ik kreeg, was dat hij nog een verhaaltje wilde en lag hij met zijn zusje te keten... Ik hoop zo dat het een beetje duidelijker voor hem wordt...
Als hij het nu nog eens zegt, kun je misschien vragen of hij dat wil, net zoals het muisje. Nu hij dat verhaaltje kent. Heel lief van je gedaan hoor.
Erik heeft een tijd geleden ook die uitspraken gehad. Bij hem was het een combinatie van giga overprikkeld zijn door school, en....het gehoord hebben op tv. Vaak had ie als uitspraak : ik wil niet meer leven!!!!! En hij snapte ook wat het betekende hoor. Maanden later stond buurman en buurman op en wat hoorde ik van een van hun : onee, als het zo is dan wil ik niet meer leven!!!!!!! Nooit gedacht dat ie het daar van had. Maar neemt niet weg dat zn ' cry for help' wel degelijk echt was. Door de overprikkeling op school kon ie het gewoon niet meer volhouden alles. Daarom die uitspraken van hem want hij wist echt wel wat dood zijn betekende.