ik moet binnenkort geoppereerd worden aan me rug. daarna mag ik 1 dag in het ziekenhuis blijven en 2wk voornamelijk op bed liggen. met boekjes over het ziekenhuis en wat er gaat gebeuren in kindertaal weten ze toch al heel veel. toen mijn dochter 1,5 was kwam ik ook in het ziekenhuis te liggen vanaf 32wk totaal onverwachts. mijn dochter heeft het hier toen er moeilijk mee gehad en heb toen vanaf week 32 tot aan week 36 in het ziekenhuis gelegen. het viel haar niet uit te leggen dat ik graag naar huis wilde maar dat het niet kon en ondanks dat ze 2x per dag langs kwam was dit natuurlijk niet te vergelijken met de mama die 24/7 thuis was voor haar. papa was er voor haar maar ondanks alles heeft ze zich er goed doorheen geslagen. ze heeft nog wel een tijdje verlatingangst gehad en was niet meer bij me weg te slaan de laatste week dat ik thuis bedrust mocht houden. na die week thuis moest ik weer naa het ziekenhuis voor een inleiding, bevallen en totaal weer 3 nachten logeren. dochter wist meteen wat er aan de hand was en toen de baby er eenmaal was vond ze dit erg leuk want dat betekende dat mama snel weer naar huis kwam . ik denk dus dat het heel moeilijk is voor een kind om het te begrijpen. je legt het uit maar ze snappen hetniet altijd. ja mama is ziek oke dat snappen ze dan wel maar dat is je kindje ook wle is en die is dan gewoon thuis. het waarom is erg moeilijk uit te leggen. boekjes en nadoen met dokerspulletjes is dan nog het meeste wat je kan doen. zelf heb ik trouwens elke dag 2x bezoek gehad enhet wordt steeds zwaarder om ze naar huis te zien gaan en jij moet blijven. ik moest vaak huilen als me dochter weer wegging. ze ging namelijk niet altijd met goede zin weg en wilde zo graag bij mama slapen. nou dan breekt je moederhart hoor. moest ik me groot houden en als ze dan de hoek om ging liep ik te brullen (vast ook de hormonen van het zwanger zijn toen)