ik mis de Bevallingsverhalen??!!!

bevalling van mijn eerste zoon:

39 weken en 6 dagen op controle bij VK... zij concludeerde dat zoon niet was ingedaald en we moesten maar een keizersnede doen. Ze maakte een afspraak voor de dag erna in het ziekenhuis.
40 weken 6:30 uur smorgens.. ik word wakker met gevoel in mijn broek te plassen, alleen kon ik het niet afknijpen.. mijn vliezen waren gebroken. de VK gebeld die meteen kwam en mij meedeelde dat ik nu naar ziekenhuis moest... dus in de auto daarnaar toe. Op de kamer aangekomen begon ik weeen te krijgen, direct om de 2 minuten en ze zaten alleen in mijn benen... dat deed zeer en waren met geen mogelijkheid op te vangen. Een behulpzame verpleegster dacht dat het een goed idee was om in bad te gaan zitten.. maar een bad van 2 meter lang helemaal vol met water en met mijn lengte van 158 was geen goed idee.. bij elke wee die kwam had ik idee te verzuipen.
pijn was inmiddels niet te harden en ik vroeg om pijnstilling... die kreeg ik en ik kon even 2 uurtjes slapen. Om 12 uur kwam een arts kijken en die vertelde me dat ze om 1400 uur gingen beslissen hoelaat de keizersnede zou plaats vinden..
niet veel later kreeg ik het gevoel te moeten poepen.. dit gaf ik aan en een arts in opleiding kwam even kijken. Ze duwde haar vingers naar binnen en bleef maar roepen "ik weet niet wat ik voel" ik begon te vloeken wat het deed enorm pijn, verpleegster zag het, duwde de arts aan de kant en controleerde me inwendig.. ik had volledige ontsluiting.
Geen keizersnede.. de baby mocht zo geboren worden... om 13:52 lag mijn zoon op mijn buik. Hij was zoo vies, vol bloed en huidsmeer... en toen een zuster mijn shirt aan kant trok en beeb zo op mijn blote huid neerlegde.. werd me dat even teveel en ik heb dan ook vriendelijk verzocht kind eerst schoon te gaan maken. Kreeg blikken toegeworpen alsof ik meteen een slecht moeder was...
Na een paar uur mocht ik naar huis en kon het genieten beginnen.

 

bevalling zoon 2:

40 weken: 's nachts word ik wakker rond uur of 2 van een beetje buikpijn. Ik ga onder douche staan, maar de pijn neemt niet af. om 3 uur beginnen de eerste weeen, die net als bij nr 1 meteen heel snel achter elkaar komen. Pa gebeld die oudste komt ophalen.. al heel snel komen de weeen om de paar minuten.. om 5 uur arriveert de VK en die gaat niet meer weg... ze vraagt om kraamhulp.. maar die was te laat.. om net voor half 6 werd na 2 persweeen mijn jongste zoon geboren.

 

Zo die Limmeke...da's wel snel zeg! Kan me wel voorstellen dat zoiets je ook wel een beetje overvalt.

 

Ik lag al 5 maanden plat op bed ivm ernstige longproblemen en beginnende Hellp sydroom.
Afwisselend weken in het ziekenhuis en thuis middels thuismonitoring.
Met 37 weken zwangerschap moest ik gaan bevallen omdat kindje het erg slecht had in mijn buik.
Bijna geen toevoer meer van zuurstof en voedingsstoffen, ze bewoog bijna niet meer en was al 3 weken niet meer gegroeid.
Ik moest gaan bevallen maar mijn longen waren te slecht en ik had weinig kans op overleving van een bevalling of de aanslag van een narcose bij keizersnee.
Longarts en gyn. hebben overlegd hoe ze me stabiel genoeg konden krijgen en ik kreeg weer een zware prednisonkuur.
Beeb en ik werden goed in de gaten gehouden in het ziekenhuis en een dikke week later moest beeb echt geboren worden, het ging steeds slechter met haar en mijn eigen lichaam was ook helemaal op.
Ik wou graag zelf proberen te bevallen en daarom werd er op 29 augustus een veter ingebracht omdat mijn baarmoedermond nog niet verweekt was.
Die nacht verloor ik tijdens het plassen de veter en toen kwam de gyn. kijken of er een nieuwe ingebracht moest worden, dat was niet nodig want de baarmoedermond was verstreken.
30 augustus zou ik 's ochtends om 07.00 ingeleid worden maar dit werd ivm mijn toestand uitgesteld tot later die ochtend. Om 11.00 ben ik naar de verlosafdeling gebracht waar ze om 11.30 het infuus met de weeenopwekkers hebben ingebracht. De weeen kwamen meteen om de 1-2 minuten en in overleg met de longarts moest ik volledige pijnstilling omdat de pijn invloed had op mijn benauwdheid.
Ik had om 12.00 uur 2 cm ontsluiting en ben toen over gebracht naar de anesthesie afd. in het andere ziekenhuis. Mijn man, 2 kraamverpleegsters en een arts assistent van de longarts gingen met me me. De kraamverpleegsters en longarts gingen ook mee de afdeling op, mijn man moest buiten wachten.
De ruggenprik werd gezet maar deze werkte niet voldoende dus de pomp werd op voluit gezet. Ik bleef erg veel pijn houden, was erg benauwd en de longarts raadde me aan alsnog een kz te laten uitvoeren, maar dit wou ik niet. Ze hebben toen een nieuwe ruggenprik gezet en ik gaf aan dat ik ontzettend moest poepen. De kraamverpleegster heeft meteen de gyn. gebeld en deze kwam meteen vanuit het andere ziekenhuis naar mij toe ( de 2 ziekenhuizen zijn met een brug verbonden) en ik bleek 10 cm ontsluiting te hebben.
Ze hebben me toen meteen afgekoppeld en ik moest zo snel mogelijk over de brug terug naar de verloskamers. Dus daar gingen we weer.. man mee, 2 kraamverpleegsters, longarts, gyneacoloog. En op de brug ( waar veel mensen lopen) kon ik het persen niet meer tegenhouden en mocht ik gaan persen.
Meteen toen we terug waren op de verloskamer ( kon nog net overstappen in het verlosbed) heeft de gyn een knip gezet en werd Tess geboren.
De kinderarts stond al klaar om haar direct mee te nemen en mijn man ging met hem mee naar een kamertje naast de kamer waar ik lag.
In de tussen tijd werd ik gehecht, mijn katheter en ruggenprik werden eruit gehaald en dik 45 min. later kwam Tess samen met mijn man terug en werd ze bij mij neergelegd. Toen wist ik ook pas dat ik bevallen was van een meisje
Na een kwartiertje werd Tess meegenomen door de verpleegkundige en kreeg ze kleertjes en ging ze in een warmte bedje. Ik werd op bed gewassen en toen kwamen (schoon) ouders en andere naaste familie leden op bezoek.

 

Kennelijk moet ik nu eerst weer reageren om hier mijn abonnement op terug te krijgen

 

Ja ik had het zelfde probleem,, dus bij deze gereageerd

 

Bevallingsverhaal Rianne en Lenthe:
Al vanaf ik zwanger ben heb ik in mijn hoofd dat ik op 29 mei ga bevallen, terwijl ik 6 juni uitgerekend ben.
Zelfs de dagen voor de 29e mei praat ik al tegen Jeroen over dingen die we vrijdag niet kunnen doen "omdat ik dan ga bevallen".
Op donderdag 28 mei heb ik in de ochtend standaard controle bij de verloskundige. Ik vertel van mijn ongesteldheidskrampjes en roze afscheiding wat ik al een tijdje heb. Ze stelt voor om eens te voelen of er al ontsluiting zit.
Ik blijk al 2 centimeter ontsluiting te hebben. De verloskundige denkt niet dat de baby a la minute gaat komen.
De uren na de controle verlies ik heel veel slijm en bloed. Omdat ik dat toch niet vertrouw bel ik aan het eind van de middag de verloskundige. Zij komt rond 20.00 even kijken. Ik heb nog niet meer ontsluiting. Ze voelt wel dat mijn schaambot erg laag hangt en dat het erg krap van binnen is. Ze verteld dat ze toch liever heeft dat ik in het ziekenhuis beval.
Die nacht slaap ik als een roos. Moet om 02:00 uur eruit voor een grote boodschap en rond 06:00 weer. Rond 06:00 uur voel ik wat ongesteldheidskramp. Ik kan er niet meer van slapen en ga iets over 06:30 uit bed. Ik denk dat ik weeen heb. Vanaf 07:00 uur begin ik de weeen te timen. Er zit in het begin tussen de 7-10 minuten tussen. Rond 7.45 uur maak ik Jeroen wakker die een late dienst heeft. Ik zeg dat hij vandaag maar beter niet kan gaan werken.
Als hij zijn bed uit komt komen de weeen al sneller. Ik ga even in bad. Dit houdt ik niet lang uit omdat de weeen dan al om de 5 minuten komen.
Als ik in bad ben geweest bel ik de verloskundige. Zij komt langs rond 11:30.
Ik blij 3-4 centimeter ontsluiting te hebben en ze breekt mijn vliezen in bed. Onze dochter gaat vandaag komen!
Ze zegt dat ze over 1 1/5 uur terug is. Na een uur belt Jeroen haar op omdat de weeen te heftig worden en al om de 2-3 minuten komen. We maken alles klaar om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn moeder mag mee.
De weg in de auto naar het ziekenhuis viel me mee. Rond 13:30 komen we aan in het ziekenhuis. Ik kan daar moeilijk mijn weeen opvangen en ze komen al gauw om de 2 minuten. Na een klein uurtje krijg ik al persdrang.
In eerste instantie proberen we te bevallen zonder gynaecoloog. Om 14:55 uur begin ik met persen. Ik heb constant heftige krampen en heb amper een minuut om bij te komen tot de volgende heftige wee. Ik raak al gauw uitgeput.
Na een tijdje komt er al een gynaecoloog bij me kijken. Na een uur persen ben ik helemaal kapot. Ik kan de weeen niet meer opvangen en heb geen kracht meer. De gynaecoloog neemt het over. Ik heb 8 centimeter ontsluiting. Inmiddels staan er 9 man op mijn bed. 1 gyneacoloog met een stagiare, mijn verloskundige, twee zusters, nog twee andere, Jeroen en mijn moeder. Het kan me allemaal niks schelen.
Ik begin steeds slapper te worden en kan niet eens meer mijn eigen benen optrekken bij het persen. Ik pers 3-4 keer per wee en heb dan nog geen halve minuut om bij te komen tot de volgende wee.
De gynaecoloog ziet dat ik geen kracht meer heb. De baby komt ook niet door het laatste randje ontsluiting heen. Alles wordt klaargemaakt voor een keizersnede. Het bed staat al klaar op de gang en er wordt bloed bij me afgenomen.
Ik verkeer op dat moment helemaal in trance. Het enige wat ik nog kan zeggen is dat ik niet meer kan en of ik alsjeblieft een keizersnede mag.
De gynaecoloog wil toch nog 1 keer proberen met de vacuumpomp. Bij een volgende krachtige wee drukt hij het laatste randje van de ontsluiting weg. Ik krijg een grote prik van onderen en de vacuum wordt ingebracht. Op dat moment moeten de mensen in Vianen mij hebben horen schreeuwen en gillen. Ik kon er niks aan doen.
Ik weet niet wat er gebeurde maar ik kreeg ineens zoveel kracht. Wat kwam er een oerkracht in mij vrij zeg. Acht man stond mij moed in te praten en ik kon ineens zo hard persen. Vier keer achter elkaar bij elke wee. Ik schat twee minuten na het inbrengen van de vaccum dat ik hoor dat het hoofdje zichtbaar is. Ik weet nog dat ik vroeg of er haar op zat haha.
een fractie later voel ik het hoofdje geboren worden. Het deed geen pijn, het kriebelde. Hierna voel ik letterlijk de schouders van mijn kleine meisje en haar kleine kontje eruit floepen. Onze dochter is geboren, Lenthe wordt om 16:33 uur op mijn borst gelegd. Het enige wat ik zei was "wat is ze klein".
Ze huilt direct heel hard en lang. Lenthe is geboren.
Kort hierna krijg ik een mooie ring van mijn vriend Jeroen. Lenthe ligt nog op mijn borst. Een mooie ring met roze steentjes waar straks nog de naam van Lenthe in wordt gegraveerd.
Ze doet het zo goed dat ze al die tijd op mijn borst blijft liggen.
Achteraf hoorde ik dat ik flink ben ingeknipt, de gynaecoloog wilde niet eens vertellen hoeveel hechtingen ik had.
Terwijl Lenthe op mijn borst ligt te duimen word ik gehecht. Dit duurt wel een kwartier lang.
Op onze kamer krijg ik avondeten voorgeschoteld, een stampotje met LENTE-ui. Buiten schijnt het prachtige lente-zonnetje.
Omdat Lenthe met de vacuum is geboren moet ik minimaal 24 uur in het ziekenhuis blijven.
Ik krijg zelfs te horen dat het 48 uur zal zijn in mijn geval.
Echter na 17 uur ben ik samen met Lenthe en Jeroen op weg naar huis omdat we het zo goed doen.

 

Ff korte samenvatting:

1 oktober 's avonds. Voel me de hele dag al ellendig om de 1 of andere reden. Ik heb nergens puf voor en vraag mijn vriend of hij eten wil koken. We eten spinazie, haha dat weet ik nog. Ik klaag wat over krampjes. Ik ga om 11 uur na een lekkere douche naar bed.

Na een uur word ik weer wakker van de kramp. Het wordt alleen maar erger en ik ben de hele nacht aan het spoken. Ik breng veel tijd onder de douche door. Om 5 uur trek ik het niet meer en vraag of mijn vriend de verloskundige belt. Aan mijn klachten denkt ze te horen dat het niet om echte weeen gaat, maar om oefenweeen. Ik heb de pijn constant en het zeurt vooral maar wordt wel heftiger. Ze adviseert een paracetamol en weer lekker verder slapen.

Met 2 paracetamol ga ik weer naar bed en ik zeg tegen mijn vriend dat hij maar op de bank moet gaan slapen om nog een beetje rust te krijgen. Ik slaap een uurtje en daarna word ik weer wakker. 's Ochtends lijkt het iets te minderen met een warm bakkie thee. Ik ga mijn gang maar uiteindelijk wordt het weer erger. De verloskundige komt nu langs en constateert: 6 cm ontsluiting!

Vanaf dat moment ging alles heel snel. Ik kon zelfs nog alle spullen zelf klaar zetten haha, zo stijf van de adrenaline stond ik. Het bad liep vol en mijn vriend haaste zich naar huis want die was gewoon naar het werk vertrokken.

Ik heb een uur thuis geperst, op bed, in bad en staand, maar niets hielp. Toen dus met persweeen naar het ziekenhuis gegaan. Daar keken ze me raar aan toen ik in de hal van het zkh als een hijgend paard een wee stond op te vangen voor zover dat mogelijk was.

Eenmaal op de verloskamer werd Yelena geboren met de vacuumpomp en een knip. Ik was 1,2 ltr bloed verloren en daardoor moest ik ook 2 nachten in het ziekenhuis blijven. Een katheter, een hechting en 2 zakken bloed later mocht ik met mijn prinsesje naar huis; geboren op 2 oktober om 14.47 uur, 4060 grammetjes zwaar. Ik heb in totaal 2 uur geperst.

De reden waarom het mij niet alleen lukte, was omdat Yelena in de kruinligging lag.

 

Bevalling van mijn 1e zoon:

Op dinsdag 27 mei moest ik voor een standaard controle naar de verloskundige. Ik was op dat moment 38 weken en 6 dagen zwanger. Aangezien ik pas op 4 juni uitgerekend was en van iedereen te horen kreeg dat de eerste bevalling meestal later is, ging ik er vanuit dat het nog wel een tijdje ging duren.
Tijdens de controle bleek mijn bloeddruk te hoog te zijn. Normaal zat die rond 120/75, maar was nu gestegen naar 130/95. Dit vond mijn verloskundige te hoog, dus ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen moest ik wat urine afgeven en er werd bloed geprikt. vervolgens werd ik aan het CTG gelegd en werd mijn bloeddruk elke 5 minuten gemeten. Uiteindelijk ook nog een echo gekregen om te zien of er nog genoeg vruchtwater was. Na een uur was de onderdruk weer ietwat gedaald naar de 89. Is nog niet erg laag, maar omdat alle andere onderzoeken goed waren, werd ik toch terug verwezen naar de verloskundige, waar ik vervolgens 2x per week naar toe moest om toch de bloeddruk in de gaten te blijven houden.

Die vrijdag moest ik dus weer naar de verloskundige voor een bloeddrukmeting, en wederom was mijn onderdruk te hoog, maar ik had verder geen klachten. De verloskundige heeft mij daarom weer terug in de wachtkamer geplaatst waar ik een uurtje moest wachten omdat ze het zelf nog een keer na een uurtje wilde meten om te zien of die daalde. Na een uur wederom gedaald tot rond de 90. Eigenlijk nog net aan de te hoge kant, maar ze liet me toch naar huis gaan nadat ik had moeten beloven om bij de minste of geringste wijziging in klachten te bellen, al was het 3 uur 's nachts.

's Avonds moest ik ineens naar de wc, en daar verloor ik mijn slijmprop. Maar op de cursus die we gevolgd hadden werd ons verteld dat dat nog niets te betekenen had, dat het dan nog wel dagen kon duren. Dus toen toch maar gaan slapen.

Om 4 uur 's nachts werd ik ineens wakker en dacht even dat ik darmkrampen had, ik was namelijk al weken verstopt. Ik kon ook erg goed naar de wc. Vervolgens weer terug naar ed om verder te slapen, maar nog geen 5 minuten later had ik alweer een kramp, en 4 minuten later weer 1. Hmm, misschien waren dit wel geen gewone darmkrampen....

Toen maar naar beneden gegaan en een bakje thee gemaakt. Mijn man nog maar even laten liggen, een bevalling duurt toch immers altid zo'n 10 uur? (1 uur per cm, en dan nog een uur persen?)

De krampen werden wel steeds heftiger en heftiger. Dan maar even onder de douche, want voorween zouden dan toch minder heftig worden? Wat een hel was dat, de ene wee was nog niet weg of de volgende kwam al weer... Hmm, douchen is dus toch niet zo'n pretje voor mij op dat moment.

Toen om 6 uur toch maar eens mijn man wakker gemaakt, en de verloskundige gebeld. Die kwam meteen en om half 7 had ik 3 cm ontsluiting. Dus het zag er allemaal goed uit. Ik had thuis al alles klaar gezet want ik wilde heel graag thuis bevallen. Zo graag zelfs dat ik nog niet eens een tas had ingepakt voor het geval dat..

De verloskundige wilde toch ook nog even mijn bloeddruk meten, en wederom was die veel te hoog. De onderdruk was nu zelfs 105. Dus ik moest toch naar het ziekenhuis, wat wel een tegenvaller was. Nu zei ze al dat als mijn bloeddruk heel erg daalde in het ziekenhuis en ik per se wilde ze me nog wel terug naar huis konden sturen, maar dat zouden we dan wel zien.

Toen we in het ziekenhuis aankwamen was er net een wisseling plaats van de nachtploeg naar de ochtendploeg, dus we moesten nog even wachten qua onderzoeken. Uiteindelijk kwam om half negen de verloskundige van het ziekenhuis nog eens inwendig onderzoeken en toen bleek ik al 6 cm te hebben. Vanaf dat moment kwam ik echter in een weeenstorm, en voor mijn gevoel had ik tussen half negen en kwart over negen maar 1 hele lange wee.

Om kwart over negen had ik wel het gevoel dat ik moest poepen, en toen de verloskundige ging kijken bleek ik al 10 cm te hebben. Mijn bloeddruk was wel gedaald naar 75, maar het ging een beetje sneller dan verwacht dus toch maar niet meer naar huis.
Toen heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken, en mocht ik gaan persen. Wat een omschakeling was dat. Maar na 2 persweeen (in totaal nog geen 3 minuten) werd mijn zoontje al geboren. Een half uur later kwam de placenta en alles was goed.

Na een rondje bellen, bakje koffie en beschuit met muisjes was het tijd om toch eens even te gaan douchen. Nadat de verloskundige alle papierwerk had afgerond mochten we al weer naar huis. Dus om 11 uur waren we al weer thuis. De bevalling was een behoorlijk stuk sneller gegaan dan ik van te voren gedacht had. Hoe mijn 2e bevalling zal gaan zal ik als alles goed gaat over zo'n 7 maandjes weten. Hopelijk is die niet nog sneller....

 

Mijn Bevalling op 29-05-2009
Het begon s ochtends om ongeveer een uurtje of 10, ik zat rustig bij te komen achter de pc en merkte dat ik om de 5 minuten krampen kreeg en ze ook echt weg moest zuchten. Rond half elf belde ik Sven op en die kwam meteen uit zijn werk naar huis. Rond 11 uur hield het weer op. Rond half 12 belde Sven de verloskundige dat het ongeveer een uur heeft geduurd en toen op hield, zij zei dat we moesten afwachten tot zaterdagochtend.
Om 12.50 zijn we even lopend een boodschap gaan doen bij het winkelcentrum en onderweg daar heen begonnen de weeen weer om de 5 minuten te komen, in het winkelcentrum heb ik er dus weer een aantal weg moeten puffen. Toen we thuis kwamen hield het weer langzaam op...
Toen we om 14.00 uur thuis kwamen heeft Sven weer de verloskundige gebeld en ze zei dat ze er over een uurtje aan kwam. Wij gingen toen een beetje schoonmaken in huis, ik heb snel de badkamer oppervlakkig een beurt gegeven.
Om 15.00 uur was de verloskundige er en werd ik getoucheerd, ik had 4 cm ontsluiting. Maar de weeen deden inwendig niets, ze vroeg ons of we ons klaar wilden maken om naar het ziekenhuis te gaan.
Niet lang nadat ze weg was begon ik me heel erg beroerd te voelen, Sven had moeite me mee de auto in te krijgen. Om 16.00 uur waren we in het ziekenhuis toen moest ik aan de ctg toen ik binnen kwam om het hartje van de baby in de gaten te houden voor eventuele pijnmedicatie. Ook werden mijn vliezen gebroken, daarna is het hard gegaan. Ik kreeg hele heftige weeen die ik moeilijk op kon vangen. Ik ben toen van 5 cm ontsluiting naar 9,5 in een half uur gegaan. Toen de verloskundige zei dat ik 8 cm ontsluiting had geloofde ik haar niet.
Ik mocht langzaam mee persen. Ze wilden wel pijnbestrijding geven maar omdat zijn hartje snel was gedaald en mijn ontsluiting zo snel ging kon dat niet eens meer. Na 21 minuten persen en een duw van de verpleegkundige op mijn buik is toen om 17.10 mijn mannetje geboren.
Ik vond het allemaal erg heftig en kon niet goed beseffen dat het al zo snel gebeurd was.

 

Hihihi, er staan al een hoop verhalen. Ik zal die van mij er ook maar bij zetten.

Misschien is het handig om te vertellen dat ik een superzwangerschap heb gehad en best nog wel een paar maanden zo had kunnen doorlopen met m'n dikke buik. Maar 2 dagen voor dat ik uitgerekend was begon het:

Maandag avond om 20.40 zat ik met m'n man op de bank te kletsen en toen zei ik, het lijkt wel of ik wat voelde knappen! Toen maakte mijn man een grapje waar ik erg hard om moest lachen en toen sprong ik op van de bank omdat ik wat voelde lopen. Ik richting toilet en manlief er achter aan met de vraag zouden het je vliezen zijn en verlies je veel vocht? Dus toen deed ik mijn t-shirt omhoog en het was net of ik in mijn broek had geplast die was doorweekt en de hele gang was nat dus het was in ieder geval duidelijk, mijn vliezen waren gebroken dus wij keken elkaar aan lachend van "en nu?" ik ben ff lekker gaan douchen en heb nog eea in huis klaar gelegd en ben mijn bed ingedoken met het idee dan zal ik morgen vroeg wel naar de vk bellen.

Om 23.00 uur ong. kreeg ik een beetje menstruatie gevoel dat kwam en weer ging en om 00.00 uur wist ik zeker dat ik weeen had, ze kwamen niet om de 3 minuten maar wel zeer regelmatig, steeds om de 2,3,4 of 5 minuten en ze hielden ook al vrij snel een minuut aan dus om 02.00 uur toch maar naar de vk gebeld, die was er om 02.45 uur ong. en heeft even aangekeken hoe de weeen waren en toen is ze toch maar gaan kijken of ik al ontsluiting had en toen had ik 4 cm dus dat ging al hartstikke snel. Ze zou om 06.00 uur weer terug komen en als er iets was mochten we eerder bellen. Nou tegen een uur of 5 zei ik tegen m'n man bel nog maar een keer want ik voel volgens mij een persdrang, toen ze kwam had ik nog geen persweeen maar al wel 8 cm ontsluiting dus toen is ze gebleven. Na een tijdje kreeg ik ook echt persdrang, het was toen 06.06 uur maar die moest ik tegen gaan omdat ik nog geen 10 cm. had en dat is raar, heel onnatuurlijk en je kunt het haast niet wegpuffen! Ik had al snel 9 cm. alleen die laatste cm. die kwam niet duurde erg lang allemaal en ze probeerde nog om het een beetje los te masseren zodat dat laatste randje weg zou gaan maar dat lukte niet en toek kwam er elke keer een kwart cm. bij per 20 min. Dus na anderhalf uur persweeen ophouden had ik eindelijk 10 cm om 07.33 uur en mocht ik persen........ Maar toen werden m'n weeen steeds minder, we hebben nog van alles geprobeerd, ik ben nog op de baarkruk gegaan maar de weeen waren te zwak dus toen moesten we naar het ziekenhuis. In de hoop dat de rit naar het ziekenhuis lekker hobbelig zou zijn en de weeen weer wat actiever zouden maken anders zou ik in het ziekenhuis een infuus krijgen om de weeen te activeren. Zo'n rit met 10 cm en persdrang is geen pretje dus ik was blij dat ik er was. En toen was het al snel best hectisch. Een hoop witte jassen om me heen, ik moest in de beugels met de benen en ze gingen een klein beetje bloed tappen van Wesley's hoofdje om te beoordelen hoe het was met hem, hartslag werd bij gehouden en ik kreeg een infuus om de weeen actiever te maken maar het wilde allemaal niet zo. Toen kwam de gyn kijken en zei dat er snel actie ondernomen moest worden en dat hij 'm met de vacuum ging halen omdat hij niet goed lag met zijn hoofdje, kruinligging. Dan zou hij er met 3 x proberen moeten zijn zei de vk dus ik was super opgelucht!

Nou toen kreeg ik een knip en zat dat ding er op en was het wachten op een wee, iedere wee moest ik 3 x persen en dan ging de gyn 3 x trekken dus ik alles op alles en heb me suf geperst ook al waren de weeen er amper. Helaas kwam hij niet na die 3 x en hadden we een eigenwijze gyn die het 6 weeen heeft geprobeerd, bij de 6e wee zei hij tegen een verpleegster dat ze moest drukken op mijn buik dus 3 man sterk, ik persen de gyn trekken en de verpleegster ging met alle geweld op mijn buik duwen en toen was hij er eindelijk om 09.39 uur! Hij bleek met zijn kruin voor de uitgang te hebben gelegen en hij had ook nog de navelstreng om z'n nek dus hij was er met geen mogelijkheid uitgekomen zonder hulp.

Toen ze me aan het hechten waren kwam de gyn nog even langs en zei dat we geluk hadden dat het nog was gelukt omdat het anders een keizersnede was geworden nog, een kunstuitdrijving mag 20 min. duren en Wesley is geboren na 19 min. met de vacuumpomp. Ik was ook erg blij dat het niet tot een keizersnede was gekomen want dan heb je bijna een hele bevalling gehad en dan alsnog een keizersnede

Gelukkig was alles goed met Wesley maar omdat het zo zwaar voor hem geweest was moesten we een nachtje blijven. Hij kreeg ook meteen pijnstilling voor zijn hoofdje en daar heeft hij nog wel een paar dagen last van gehad, hij heeft 3 dagen pijnstilling gekregen.

Al met al was het best heftig maar dat besefte ik me pas achteraf door de reacties van iedereen, voor mij is het nog wel mee gevallen en ik ben de hele bevalling rustig gebleven, heb nog kunnen lachen tussen de weeen door dus ik zou er zo weer voor tekenen!

Op mijn man heeft het iets meer indruk gemaakt maar die heeft het allemaal zien gebeuren natuurlijk, het schijnt wel een heel naar iets te zijn zo'n vacuumpomp en hij zag al die artsen om me heen maar overleggen en van alles onderzoeken dus toen de kleine op mijn buik lag was ie zo opgelucht en emotioneel dat ik 'm na een tijdje moest vragen om eens te kijken of het een jongen of een meisje was maar toch een jongetje zoals we dachten! Een knappe vent van 52 cm en 3560 gr.

 

vind het altijd zo mooi om al die verschillende verhalen te lezen.. Hier komt ook die van mij.

zaterdag 3 januari
Ik heb de hele dag harde buiken met wat ongesteldheidsgevoel. Heb nog boodschappen gedaan en de ramen binnen en buiten gelapt. (hoe bedoel je nesteldrang)
's avonds film gekeken en op tijd naar bed.

zondag 4 januari
Midden in de nacht wordt ik wakker van een kramp in mijn benen. Weet even niet hoe ik moet liggen en moet mijn benen bewegen. Schrik er echt even van maar probeer weer verder te slapen. Na 7 minuten weer zo'n nare kramp. Weer 7 minuten later weer 1. Voel de kramp echt in mijn benen en durf het daarom nog geen weeen te noemen..
Ga ondertussen maar in het logeerbed liggen zodat mijn man niet wakker wordt van dat gerommel in bed. Slapen lukt niet goed dus ben uiteindelijk beneden maar wat gaan rommelen. op een gegeven moment kwamen de krampen een uur lang toch wat sneller op elkaar dus hebben we toch de vk gebeld. die was er om 8 uur. de krampen waren toen net weer afgezakt maar de vk ging toch even voelen. 1 cm ontsluiting en alles was week gewordne. Moest maar weer mijn bed in met 2 paracamol. Dus dat maar gedaan maar die hielpen dus echt niet tegen de krampen
De hele dag door gerommeld met weeen om de 7 minuten die ongeveer een minuut duurde.

Om 19.00 toch de vk maar weer gebeld want zie het niet zitten om zo nog een nacht aan te rommelen. niet kunnen slapen en geen vooruitgang.
Ik leg de telefoon nog niet neer of de weeen komen ineens om de 2 minuten!

De vk is er om 20.08. ze gaat voelen hoever ik ben. Op dat moment breken mijn vliezen spontaan en heb ik 7 a 8 cm.. Nu is het echt zo ver. We leggen samen de spulletjes voor de kleine klaar.
De vk blijft en belt ook de kraamhulp.
Ik kan de weeen het beste lopend opvangen. samen met mijn man wandel ik de woonkamer op en neer. Tijdens een wee pakte ik zijn handen en deed mijn ogen dicht zodat ik me goed op mijn ademhaling kon concentreren. Tussendoor kon ik zelfs nog af en toe met de vk en de kraamhulp kletsen.

21.30 Voel wat drukgevoel en word wat moe. Moet op mijn linkerzij gaan liggen omdat daar nog een rand staat.

22.15 Ik word toch wel moe nu en moet af en toe iets meeduwen omdat ik persdrang heb. Gelukkig mocht ik ook meeduwen want had niet geweten hoe ik die drang had moeten tegenhouden

22.30 De vk duwt de rest van de rand weg en ik heb volledige ontsluiting en mag persen.

De weeen worden helaas wat minder en nathan ligt er niet helemaal goed voor. Het persen schiet dus neit echt op. Uiteindelijk heeft de vk een knip gezet en heeft ze op mijn buik gedrukt. Dit hielp nog niet genoeg. Toen nog een keer geknipt en weer hard duwen door de kraamhulp. op 5 januari 2009 werd Nathan geboren om 00.11! Hij was 3020 gram en 50 cm. Om 00.16 werd de placenta geboren en ben ik gehecht..

Het laatste deel van de bevalling was best even heftig (vooral voor mijn man want die zag alles) maar verder vond ik het allemaal prima te doen!

 

oeps wel erg lang zie ik

 

Ik liep al 1,5 week met regelmatige, niet pijnlijke voorweeën. Op maandag 11 mei was ik getoucheerd en omdat ik al 2 cm ontsluiting had en mijn bmm volledig verweekt was ben ik toen ook gestript.
Ik had toen de keuze om op dinsdag of donderdag ingeleid te worden omdat ze mij vanwege mijn te hoge bloeddruk en iets achterblijvende groei van de baby mij niet langer overtijd wouden laten lopen (ik was 10 mei uitgerekend).
Ik wou het liefst natuurlijk bevallen dus koos ik voor donderdag.

Na het strippen werden de voorweeën iets regelmatiger, maar nog steeds niets pijnlijks. Dinsdag 12 mei idem, dus ben gewoon rond middernacht gaan slapen.

Die nacht (13 mei, mijn verjaardag ) schrok ik om 02.45 uur wakker van de eerste pijnlijke wee. Ik wist meteen dat het nu echt begonnen was en ging de weeën timen.
Ze kwamen meteen om de 2-3 minuten dus ik heb na drie weeën mijn man wakker gemaakt dat hij het ziekenhuis mocht gaan bellen. We mochten meteen komen, dus snel alle tassen bij elkaar gegraaid en ons aangekleed en zo gingen we midden in de nacht naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis aangekomen moest ik eerst een half uur aan de CTG, dat vond ik het vervelendste van de hele bevalling omdat ik zo liggend op mijn rug de weeën niet zo goed kon opvangen. Ik mocht daarna snel naar mijn kraamsuite waar ik getoucheerd werd (ik zat al op 6 cm ontsluiting!) en mijn vliezen zijn gebroken. Dat was om 4.30 uur.

Daarna kreeg ik al vrij snel persdrang (wat een heerlijk gevoel ) en mocht ik van de verpleegkundige al wel wat meepersen terwijl we nog op de arts assistent wachtten, die waren nl nog met een andere bevalling bezig. Gelukkig kwamen die al vrij snel en toen ik weer getoucheerd werd om 5.00 uut had ik volledige ontsluiting.

Ik kreeg van iedereen om mijn bed complimenten dat het zo goed ging en de gynaecologe was zelf speciaal haar bed uit gekomen om zo'n leuke, vlotte bevalling te zien

Maar goed, ik mocht dus gaan persen en dat ging op zich heel erg goed, alleen hersteld Pim zijn hartslag niet meer zo goed, dus werd ik verdoofd en kwam hij na 25 minuten persen met een knip ter wereld! Wat een super gevoel zo'n warm rubber-achtig lichaampje dat op je buik werd gelegd! Hij heeft toen heerlijk bloot bij mij op de borst gelegen.

Hij woog 3006 gram en was 49 cm.

Omdat hij een beetje lage temperatuur had heeft hij nog een half uurtje in de couveuse naast mijn bed gelegen terwijl ik werd gehecht en de placenta geboren werd (blegh, wat een ding...).

Het was dus even (2 uur en 40 minuten )hard werken op mijn verjaardag, maar ik geloof dat ik echt een super bevalling heb gehad en Pim is natuurlijk het mooiste kado ooit!

 

Na 3 jaar wachten en hopen ben ik toch na 4 IUI's zwanger geraakt. Mijn zwangerschap ging voorspoeding en zonder kwaaltje en mijn bevalling ging goed.

We kwamen 's avonds thuis na eerste kerstdag te hebben gevierd bij mijn ouders. Ik ging om 00.15 naar bed en toen ik een kwartiertje in bed lag voelde ik iets knappen in mijn buik en braken mijn vliezen. Ik rende hard naar de douche waar mijn vriend stond tanden te poetsen omdat hij ook naar bed wilde. In de douche was het 1 waterballet van de gebroken vliezen.

Ik heb mijn bed nog verschoont en we zijn vervolgens gaan slapen omdat het nog wel 24 uur kon gaan duren!!!!

Van slapen kwam niet veel omdat ik steeds krampen in mijn buik had. Toch maar uit bed gegaan en mijn vriend laten liggen. Ik ben achter de computer gaan zitten om mijn zinnen te verzetten. Onder in je beeldscherm kun je zien hoe laat het is en ik moest inmiddels iedere 3 minuten een wee wegpuffen en opstaan en rondjes door de slaapkamer lopen.

Na 45 minuten kwam mijn vriend kijken omdat ik niet meer in bed lag en hij zag mij puffen. Hij belde de verloskundige omdat op het formulier staat dat je moet bellen als je een uur lang om de drie munten een wee hebt, en dat had ik inmiddels. De verloskundige zei dat je meestal bij de eerste 1 cm ontsluiting per uur hebt. Als ik erg veel pijn had kon ik onder de douche gaan zitten.

Dat heb ik toen gedaan en toen kwamen de weeen om de minuut. 1 minuut niks en 1 minuut weeen. Dat was wel zwaar maar ik kon het goed opvangen. Het was inmiddels 03.00. Op een gegeven moment en dat was om 03.45 kreeg ik het gevoel dat ik moest poepen en toen heeft mijn vriend de verloskundige weer gebeld. Ze woont praktisch bij ons om de hoek en ze was er om 03.50.

Ik mocht op bed gaan liggen en ze voelde en ik had al 10 cm ontsluiting en ik mocht gaan persen. Na een half uur persen werd de hartslag van de baby wat laag en heeft ze een knip gezet en na 2 keer persen daarna is onze zoon Luca geboren om 04.25 op tweede kerstdag.

Het enige vervelende is dat ik ruim een liter bloed had verloren en dat de placenta er niet vanzelf uit kwam en dat ik daardoor toch nog naar het ziekenhuis moest voor controle. Ik kreeg een infuus en toen kwam gelukkig de placenta eruit.

Nog een paar uurtjes bijkomen en familie ontvangen in het ziekenhuis en we waren om 12.00 uur weer thuis.

Van het begin tot en eind heeft het dus van 00.30 t/m 04.25 geduurd.

Veel liefs
Nataly

 

Onderstaand verhaal had ik op mn hyves gezet. Ik had al 2 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat Jamie 2 weken te laat was en ik al 4 keer een tablet ingebracht had gekregen, dus 4 x ingeleid (woensdagochtend, avond, do.ochtend en avond) wat een hel zeg!!!!
Ik woon inengeland en ben ook in engeland bevallen.

Op vrijdagmiddag (29 mei 2009) om 13.55 is Jamie geboren. Het ging allemaal erg snel. Om half 5 's ochtends werd ik wakker met weeen maar had t niet helemaal in de gaten omdat ik dacht dat het misschien een reactie op de medicatie was die ik de vorige avond had gehad. Ook de zuster dacht er zo over, aangezien ze me alleen maar een paracetamol voor de pijn gaf. Maar om half 8 bleek dat ik al 7 centimeter ontsluiting had en ik werd met spoed naar de verloskamer gereden. (heet dat zo?) Ian kwam toen ook gelukkig net aan in het ziekenhuis en een half uurtje later was mn moeder er ook. Om 10 uur hield ik het echt niet meer vol, had erge pijn en ik was zoooo moe, viel elke keer in slaap tussen de weeen door (moet je nagaan, ik had ongeveer 1 a 2 minuten ertussen en viel alsnog in slaap) Ik schreeuwde om een ruggenprik (had mn hele zwangerschap verkondigd dat ik dit absoluut niet wilde en ook dat ian me er vanaf moest praten als ik er om zou vragen) gelukig had ian in de gaten dat ik zoo veel pijn had dat ik er ook echt 1 wilde. Vanaf dat moment, uurtje of half 11, tot 1 uur, voelde ik me heerlijk. Het plan was dat ik, zodra ik 10cm ontsluiting had, een uurtje zou rusten en daarna kon het persen beginnen... Maar om een uur of 1 zakte de hartslag van de baby zo drastisch, dat ze zouden kijken of ik meteen kon gaan persen. Nou, om 20 voor 2 had ik toch ook echt zo’n oerdrang om te persen en om 5 voor 2 was Jamie er. Het deed absoluut geen pijn dankzij de Ruggeprik en het voelde als een opluchting toen ie er uit was Het ging allemaal zo snel, dat de verloskundige geen tijd meer had om een zuigkapje op Jamie’s hoofd te zetten (wat het plan was omdat de baby er snel uit moest ivm de hartslag) Dus ik heb het helemaal zelf gedaan
Het voelde heeeeeeeel raar om zo’n nat en warm wezentje op je buik te hebben. Vooral toen ie opeens zn ogen open deed en me aan keek. Ik kan het gevoel niet uitleggen, het is onbeschrijflijk! Ik begon heel hard te huilen en snikte: We’ve got a son!!! En toen ik dat zei hoorde ik Ian naast me ook in tranen uitbarsten. Het was zoo emotioneel! M’n moeder was ook helemaal emotioneel en ik was erg blij dat ze er bij was. Om een uur of 4 mochten we met zn 3en (mn moeder was inmiddels naar de wachtruimte gegaan, waar mn zussen + aanhang en roel waren) weer naar de zaal waar je bij kan komen. Eerst kwam al mijn familie langs en daarna Ian zn moeder oma en zus. Om 9 uur vroeg ik of ik naar huis mocht, wilde zo graag in mn Eigen bedje slapen! Gelukkig mocht dat en om 11 uur waren we dan eindelijk thuis.

 

Bevallingsverhalen blijven leuk om te lezen, dus hier volgt mijn kort en krachtige bevalling.

De baby was al enige tijd goed ingedaald, dus het was wachten tot ze wilde komen. Het was vrijdag 3 april en ik was inmiddels 40 weken en 2 dagen zwanger en er was niks aan de hand. We zijn die avond nog met mijn ouders en broer wezen uit eten. Mijn vriend en ik zijn daarna naar huis gereden en na wat tv te hebben gekeken zijn we naar bed gegaan.

De volgende ochten werd ik om half 7 wakker en moest ontzettend naar de wc. Omdat ik toen toch al wakker was besloot ik maar op te blijven en buiten de honden los te laten. Ik voelde op begeven moment een minimale druk in mijn buik en ik dacht, het zal wel niks zijn. Ik heb gewoon mijn dingetjes gedaan (afwasmachine uitladen, honden voeren e.d.) toen ik om half 8 nog steeds een minimale druk voelde, deze druk kwam vrij onregelmatig, dacht ik het zal misschien het begin van de bevalling zijn. Dus ik mijn vriend wakker gemaakt (ik was er nog over aan het denken om hem te laten liggen) en gezegt dat ik wat voelde maar dat het minimaal was. Hij is met veel moeite opgestaan en naar buiten naar de honden gegaan (dat is het eerste wat we allebei doen s'morgens). We hebben daarna nog samen koffie gedronken. En daarna had ik het gevoel dat ik moest plassen maar er kwam niks. Om half 9 had ik nog steeds dat raar gevoel in mijn buik en had ik de vk maar eens gebeld. Omdat de vk ook dacht dat het nog niks zou zijn zou ze pas over 3 kwartier komen om te kijken. We hebben nog even met zijn 2en beneden gezeten, en rond kwart over 9 ben ik maar eens naar boven gegaan en ben ik op bed gaan liggen. Ook de vk kwam rond kwart over 9 en ze trok handschoenen aan om te gaan kijken, maar toen kwam het:

Och zei ze, ga maar klaar liggen je hebt al 8 cm. Ik en mijn vriend moesten 2 keer slikken en de vk moest meteen de kraamverzorgster bellen. Omdat ik nog steeds niet heel veel voelde ben ik even gaan staan en legde de vk vanalles klaar. Toen alles klaar stond ben ik weer op bed gaan liggen (het was inmiddels 10 uur) en ja hoor mijn vliezen braken.

De vk heeft toen meteen nieuwe doeken onder me gelegd en toen kwamen meteen de persweeen. Na maar 3a4 keer persen kwam onze prachtige dochter om 10.30 uur ter wereld. En 10 minuten later kwam de placenta.

De hele bevalling heeft bij mij maar 4 uurtjes (en dat bij onze 1ste kind) waarvan ik de laatste 20 minuten pas echt de bevalling voelde.

Ik mag echt van geluk spreken hoe het allemaal is gegaan:
* zwanger worden is meteen gelukt
* nergens geen last van gehad tijdens de zwangerschap
* De bevalling kon voor ons eerste kindje niet sneller
* En onze dochter is nu bijna 11 weken en ze vind alles prima en sliep al door met de 4 weken, en ze huilt bijna nooit.

Zo, dit was mijn supersnelle thuisbevalling, en daar teken ik voor hihihi...

Groetjes
Anita