@Flamingo1990 nou het is echt niet zo dat ik de fout alleen maar bij een ander leg hoor. Ik heb ook gevraagd naar tips. Het is niet zo dat ik zeg dat het alleen maar aan een ander ligt. Ik loop er alleen zelf tegen aan vandaar dat ik dit topic heb geopend. En misschien verwacht ik te veel van mensen maar ik denk niet dat ik de enige ben die behoefte heeft aan een vriendin waar je heel hecht mee bent. Ik vind het altijd zo apart dat er meteen een heel psychologisch aspect achter moet zitten. De een heeft meer behoefte aan contact dan een ander. Degene die er minder of geen behoefte aan heeft bestempel ik toch ook niet meteen als extreem of a-sociaal? @Roetje08 ja het zal er ook misschien wel mee te maken hebben dat ik nu thuisblijfmoeder ben. En voorheen altijd opleiding/werk heb gehad. En daarbij nu moeder ben en al mijn vriendinnen van daarvoor nu nog geen moeder zijn en druk zijn met baan etc. @Ffion oh nee wat jammer zeg!! Verder weg kan ook echt niet.
TS heeft wellicht te snel het idee dat iemand geen echte vriendin kan zijn omdat die persoon naar haar mening niet genoeg overeenkomsten vertoont met haarzelf. Meer openstaan voor verschillende type mensen lijkt mij een goed idee. Wat ik verder probeer te zeggen is dat ik een beetje met hetzelfde probleem zit als TS. Ik heb ook behoefte aan een vriendin in de buurt, waar ik makkelijk mee kan afspreken (en daarmee bedoel ik zonder dat ik eerst een uur in de auto moet zitten) die op dezelfde golflengte zit als ik, waarmee ik echt goed kan lachen, maar ook een goed gesprek kan voeren. Ik ervaar dat het moeilijk is on überhaupt een wat dieper/intensiever contact te krijgen dan een praatje op het schoolplein en dat de keren dat ik het wel probeerde het zich niet verder ontwikkelde. Ik vind dat dus lastig.
Je hoort mij niet zeggen dat je asociaal bent of extreem als in gestoord. Maar ALLES in ons leven heeft een psychologisch aspect omdat we het product zijn van onze opvoeding en ervaringen. En dan bedoel ik niet dat je perse mishandeld bent of misbruikt. We krijgen normen en waarde mee, ontwikkelen een karakter op basis van positieve en negatieve ervaringen. De een zegt bijv sneller wat hij denkt dan de ander. Je kan ook een klein aandeel hebben, bijvoorbeeld doordat je iemand bent die niet snel zijn behoeftes uit. De ander kan namelijk niet je gedachten lezen dat je bepaalde behoeftes hebt. Dat hoeft niet perse iets extreems te zijn. Jij vroeg om tips en ik gaf mijn visie erop. Kijk zelf of je iets met mijn tips wil doen. Jij geeft aan dat je denkt dat je er zelf ook wel iets in doet. Mijn tip is dus; kijk wat je eigen aandeel is en ga ook daarmee aan de slag. Want iedereen die zich in relaties bevindt heeft een eigen aandeel in dat contact, hoe klein ook. Als dat in jou geval verwachtingen is, zul je daar mee moeten leren dealen. Verder laat ik mijn visie voor nu rusten, mocht je toch behoefte hebben om er verder over te sparren dan hoor ik het graag. Succes met vriendschappen! Ik hoop dat je er een vindt die je voldoening geeft.
Dit kan ik namelijk helemaal volgen. Het is ook een lastige opgave om op een schoolplein diepgaande contacten te vinden. Heb je al eens geprobeerd om meer contact te krijgen via een hobby bijv? Mensen op het schoolplein zijn natuurlijk niet specifiek op zoek naar contact en hebben vaak al een heel leven naast dat schoolplein.
Ik heb niet echt hobby’s eigenlijk (behalve winkelen en wijn drinken ) en sportclubjes is echt niks voor mij. Dat is me iets teveel verplichtingen en ik houd niet van sporten, haha.
Haha wat niet is kan nog komen toch? Ook al vind je iets misschien niet super leuk, het kan wel een manier zijn om met anderen in contact te komen met als doel contacten uitbreiden, niet zozeer om die hobby uit te oefenen je hebt toch ook van die wijn proeverij clubjes haha! Misschien is dat wat. Of vrijwilligerswerk?
Hahaha, een wijnproeverij klinkt heel aanlokkelijk . Ik heb wat moeite met het aangaan van verplichtingen, dus vrijwilligerswerk is niet iets waar ik aan moet gaan beginnen denk ik. Bovendien werk ik ook gewoon 24 uur per week en heb ik een zorgintensief kind, dus doe ik naast mijn werk, huishouden en zorg voor haar vooral liever ontspannende dingen.
@Flamingo1990 dat snap ik ook. Ik heb er zelf ook zeker een aandeel in. Vooral wat je zegt over dat mensen mijn gedachten niet kunnen lezen is waar. Dus daar zal ik zelf ook zeker duidelijker in moeten zijn. Het is niet zo dat ik erge dingen in mijn jeugd heb meegemaakt, het is vooral gekomen door slechte ervaringen die mede voort zijn gekomen door mijn verwachtingen denk ik. Wat @Ffion ook zegt, dat ik misschien ook meer moet open staan voor mensen die "anders" zijn. Bedankt in ieder geval voor jouw visie en aandeel! Ik ben wel eens benieuwd hoe vaak jullie dan contact hebben met vriendinnen dus afspreken en via de telefoon bijv. Ik merk ook dat ik heel veel op social media voorbij zie komen. Iedereen lekker showen met al zn "goede" vriendinnen. Of vriendinnen die elkaar overal in taggen als besties. Ik weet wel dat dit ook een hoop gebakken lucht is, maar er zijn dus wel meer mensen die echt close zijn. Moet er bij zeggen dat ik 2 oudere zussen heb, kan er goed mee overweg maar zie ze maar weinig. Ze zijn 12 En 14 jaar ouder. Hierin vind ik het ook jammer dat we niet zo'n hechte zussenband hebben. Ze wonen op 40km en 100km afstand dus ja.. schiet ook niet echt op.
Laat die mindf'cks varen, ze houden je klein! Als je namelijk iets doet wat je echt leuk vind, dan voelt dat ineens niet meer als verplichting, maar soms moet je jezelf er wel toe zetten om het te proberen. Dan kan werken ook als ontspanning voelen, raar maar waar. Dapper dat je in ieder geval stappen zet!
Eens kijken; het verschilt heel erg per vriendin hoe vaak ik contact heb. Ik denk dat ik gemiddeld genomen eens per twee/drie weken een vriendin van mezelf zie. Mijn vriend en ik hebben ook gezamenlijke vrienden die we samen zien, dus een ander stel. Ik heb ongeveer eens per twee weken contact per vriendin ofzo, via whatsapp of bellen. Het verschilt heel erg wat er in onze levens gaande is. Bijv nu met zwanger zijn contact ik bepaalde mensen met wie ik die interesse gemeen heb. Bijv vriendinnen die net bevallen zijn of ook zwanger willen worden. Als iets heftigs gebeurt contact ik meestal al mijn vriendinnen; bijv dat mijn moeder twee jaar geleden overleed. Ik heb ze toen gebeld en gevraagd of ze afleiding voor mij hadden door af te spreken; wat ze dan ook actief doen. Als ik dat niet zou zeggen zou dat minder zijn. Sommige vriendinnen, voora echt van vroeger, spreek in eens per twee maanden maar als we elkaar spreken is het zoals van ouds en voelt het erg betrokken. Wat ik kan zeggen over social media is dat soms grote schijn is afhankelijk van de persoon. Ik ken mensen die juist weinig vrienden hebben en opeens veel posten als ze dan wel iets gaan doen; alsof ze de buitenwereld iets moeten bewijzen. Ik zou jezelf echt niet meten daar aan vriendschap zit in je hart en niet hoe vaak je afspreekt of op social media post.
@Flamingo1990 Ja dat is ook zo. Dat weet ik ook wel. Vooral gebakken lucht, daar hou ik sowieso niet van. Maar wat jij vertelde over toen je moeder overleed.. Dat je toen bewust vroeg om afleiding en steun.. Dat vind ik wel goed en knap van je. En daar heb je mijn verwachting dus weer.. Ik verwachtte op zijn minst een appje toen mijn vader zo slecht lag, maar nee hoor niks. En ik wil op zo'n moment ook echt niet om steun moeten vragen. Daarbij was ik ook nog eens 34 weken zwanger toen mijn vader overleed. Ik heb in die periode gewoon echt steun gemist en daar zelf niet om gevraagd. Ik zou zelf dus heel anders reageren als een van mijn vriendinnen zoiets mee zou maken. Maar ja daar heb je het dus weer.. zal sowieso mijn verwachtingen aan moeten passen. En ja niet iedereen is hetzelfde en mensen kunnen geen gedachten lezen. Dus soms iets meer uiten waar ik behoefte aan heb, zal niet verkeerd zijn. Maar feit blijft dat ik een hele hechte vriendschap soms gewoon mis..
Diepgang in vriendschap ontstaat bij mij door openheid. Er zijn mensen die heel veel vrienden hebben, maar zich nog steeds eenzaam voelen in een grote groep. Als je een soort masker draagt en weinig uit, dan voel je ook weinig verbondenheid.. In de periode van het overlijden van mijn moeder wisten heel veel vriendinnen zich geen houding te geven. Sommige zeiden dan bewust niks, of sommige juist extreem actief. Mensen worden vaak ongemakkelijk in zulke verdrietige situaties en weten niet altijd evengoed hoe ze je kunnen steunen.. daarom hielp het aangeven wat ik nodig had heel erg; zij wisten daardoor wat ze voor me kunnen doen. Heb je wel eens overwogen om met de vriendschappen die je wel hebt; te bespreken hoe je je voelt? Dus niet zozeer aangeven wat je wil dat ze anders doen.. maar aangeven wat alles met je doet; “Ik merk dat ik mij soms eenzaam voel en dat ik behoefte heb aan.....”. De verbondenheid komt vaak doordat iemand hier fijn op reageert en er misschien wel acties op ondernemen. Succes! Ik hoop echt dat je wat meer verbintenis gaat voelen met vrienden en een diepgaande vriendschap krijgt!
Ik begrijp je heel goed. Zelf meegemaakt dat heel veel mensen komen en gaan in je leven en echte hartsvriendinnen die zijn er als je die al van de lagere school hebt en ook dan is het moeilijk. Ik pin me er niet meer aan vast en kan me nu redelijk staande houden door hier en daar een praatje te maken. Het feit dat ik dit hoor en dus weet dat er meerdere mee worstelen is voor mij een teken dat ik dus niet allen ben. Ik heb heel af en toe dus het gevoel dat ik het mis maar denk dan meteen daarna dat het veel tijd kost en die heb ik niet. Het leven nu vergeleken met 20 jaar terug is zoveel sneller en daardoor zo oppervlakkig geworden dat het is zoals het is. Wat ik zelf wel doe (omdat dit dus wel op de achtergrond mee speelt) is vragen hoe het met iemand gaat en probeer echte gesprekken te hebben van tijd tot tijd ... dan merk je dat men er wel voor open staan en oooooit zit er dan weer iemand tussen die dat ook terug gaat vragen en wie weet wat daar weer uit gaat komen. Houd je taai ... het leven is niet altijd makkelijk. Maar wel leuk!
@Nic1976 dankjewel voor je bericht. Ik vind het ook al wel een soort van geruststelling dat er meer mensen zijn die dit gevoel herkennen. Dat ik daar niet de enige in ben. Het leven is inderdaad veranderd. En ik heb er met vlagen ook wat meer "last" van dan anders. Maar ja ik denk dat ik er zelf ook wel meer energie in kan en mag steken (vooral in nieuwe contacten opbouwen) en zelf duidelijker zijn in wat ik nodig heb en verwacht van een ander, dat zal dan ook teleurstelling voorkomen.
Sluit mij hier helemaal bij aan. Je bent zeker niet de enige dus...Ik heb veel mensen waar ik prima en leuk contact mee hebt, maar een échte diepe vriendschap is er niet. Soms vind ik dat lastig, de meeste moment is het prima. Ik realiseer me ook dat ik er zelf ook veel energie in zal moeten steken en ik weet niet zo goed waar ik die aandacht op dit moment vandaan moet halen. In een leven met jonge kinderen, een eigen bedrijf, sport etc heeft het nu geen prioriteit voor mij. Tegelijkertijd probeer ik wel echt open te staan voor nieuwe contacten en de kansen die er zijn aan te pakken. Wie weet wie daar ooit tussen zit
Jeetje ik had precies hetzelfde kunnen schrijven. Herken het dus heel erg! Geen tips helaas, loop tegen hetzelfde aan
@itakepictures heel begrijpelijk ook wel, als je een heel druk leven hebt. Ik ben nu thuisblijfmoeder en ben overdag wel druk met de kinderen en alle logistieke dingen die daar bij komen, maar toch voel ik soms een gemis. @Roozjuh geeft niet dat je geen tips hebt. Ik vind het al fijn dat er mensen zijn die hetzelfde gevoel hebben en dat ik dus geen uitzondering ben, of extreem, of raar
Ik snap wel wat je bedoeld, zo'n vriendin heb ik ook niet. Maar heb meerdere vriendinnen en bij elke fase past er wel een haha. Met een kan ik hele diepe gesprekken voeren en echt bij uithuilen, met mijn zus idem. Met een andere vrienden kan ik lachen tot ik bijna in mijn broek plas. Vier andere vriendinnen ken ik al 23 jaar en zou ik niet meer zonder kunnen. En met weer twee andere kan ik heel gezellig kletsen en lunchen.. tja, ik vraag me ook wel af of je per se alles in een persoon moet hebben. Ik heb trouwens nog een app groepje via zp waarmee ik lief en leed deel als moeder en de dagelijkse dingen. Denk dat het wel goed is om je verwachtingen wat bij te stellen. Kans is groot dat de mensen om je heen net zo druk zijn als jou en gewoon niet zoveel tijd hebben.