Ik heb niet alles grondig gelezen , maar herken dit ook. Pas verhuisd en vrienden van vroeger wonen nu wel op 1 / 2 uur rijden. Contacten op het schoolplein zijn toch vaak oppervlakkig. Ik mis hier nu een beetje het spontane contact. Etentje, monkeytown / zwemmen met de kinderen, zulk soort kleine dingen. Ik durf ook zelf nog niet zo goed initiatief te nemen daarin..
Mee eens! Ik heb dan wel 3 beste vriendinnen, die staan achter me, no matter what. Maar oh, wat zijn ze verschillend! Wel alledrie sociaal, lief en altijd een luisterende oor, maar daar is ook alles mee gezegd. En dan vind ik juist zo fijn...Ze hebben vaak een verschillend perspectief op dingen. Geven raad op hun eigen manier. Met de een ga ik leuke dingen doen, de ander liever thuis op de bank een kopje thee. Nr 3 woont ver weg, dus veel bellen. Zij zijn mijn eerste-lijn vriendinnen. 2 vriendinnen ken ik al 44 jaar (samen baby), een heel leven samen. Dat schept een band. 2 vriendinnen uit het dorp waar ik ben opgegroeid, en 2 van mijn werk. En nog 2 via de school van mijn kinderen. Het klopt wat je zegt (voor mij in ieder geval), alles in 1 vriendin kunnen vinden, het lijkt me lastig.
Echt via de kinderen spelen! Begin om te vragen of je een kind mee mag nemen naar de monkeytown, of speeltuin. Of gezellig komen spelen thuis. Als dat bevalt zal er waarschijnlijk wel een uitnodiging aan de andere kant komen, stimuleer je eigen kind daar ook in (dat was gezellig vorige week met Marietje, anders vraag je of ze nog een keer komt spelen). Als de moeder komt halen, vraag je of ze een kopje thee wil? Niet schrikken als ze niet meteen wil, soms is het gewoon druk. Maar dan zet je de deur open voor een volgende keer.
Heb niet het hele topic doorgelezen hoor.. maar is een facebookgroep niet een idee? Ik ben zelf bijna 3 jaar geleden geëmigreerd naar het zuiden van Duitsland dus ik woon nu 650km verwijdert van mijn familie en vrienden in Nederland. Dit was het eerste jaar vreselijk moeilijk, ik had alleen mijn vriend hier en verder niemand. Ik ben toen gaan kijken op Facebook en daar zaten van die groepen tussen van 'nieuw in plaatsnaam' 'vrienden zoeken in plaatsnaam' bijvoorbeeld, dus heb me daarvoor aangemeld en ben de eerste 6 maanden naar heel veel treffen geweest in restaurantjes, barretjes, parkjes, gewoon gezellig met een groep mensen die allemaal alleen zijn in een nieuw land of die binnen het land verhuist zijn naar een andere stad. En zo heb ik een hele goede vriendin gemaakt hier meteen in de eerste paar treffen en die zie ik nu nog steeds regelmatig na 3 jaar. Dus heb nu eindelijk ook mijn eigen leven en vriendenkring opgebouwd in Duitsland. Heb overigens nog steeds goed contact met mijn 3 beste vrienden uit NL maar die zie ik natuurlijk niet meer zo veel, ongeveer 2-3-4 keer per jaar. Maar spreken doe ik ze wel, bellen of whatsapp..
@Cookiedough dat heb je goed aangepakt en wel heel jammer dat ze daardoor zo vaag doet. Ik vind het alsnog niet aan jou liggen hierdoor! Zonde. Je lijkt me erg aardig!
Ja snap wel een beetje wat je zegt. Vooral als je mensen nog niet zo goed kent. Je weet niet of ze daar wel op zitten te wachten. Maar aan de andere kant.. Wat hebben we te verliezen? Als mensen bijv bot reageren of niet willen zegt dat genoeg en waarschijnlijk meer over hen dan over ons
@duitshollandsmeisje oh ja dat is misschien wel een goede tip. Dankje Maar net als een echte oproep in een openbare groep van de stad, dat durf ik dan ook weer niet. stom eigenlijk.. toch een soort van schaamte ofzo dan stel ik me wel heel kwetsbaar op. @Niveah dankje. jij lijkt mij ook erg aardig!
Ik wilde toch even reageren omdat ik je verhaal wel een beetje begrijp. Moet er wel bij zeggen dat ik op zich voldoende vriendinnen heb, maar er door de jaren ook heel erg achter ben gekomen dat deze vriendschappen allemaal weer anders zijn. De ene is bijvoorbeeld een vriendin maar ook een buurvrouw. Zij staat, wat kinderen opvangen, altijd voor ons klaar. Kookt ons eten wanneer er bij ons net een kindje is geboren en vangt mijn dochter iedere maandagmiddag op. Van deze vriendschap had ik, in eerste instantie, ook wat meer verwachtingen, maar nadat naar haar te hebben uitgesproken kwam ik er ook achter dat dit is hoe zij onze vriendschap invult en ik haar eigenlijk heel erg dankbaar ben omdat ze altijd voor mij klaar staat. Ze heeft alleen geen tijd om eens een hapje te eten of een avondje uit te gaan.... Daar heb ik dan weer een andere vriendin voor. Met haar plan ik de dagjes weg, avondjes uit, hapjes eten. Zij heeft echter een enorme vriendinnengroep met wie ze weekendjes weg gaat of soms op vakantie. Als ze iets met die vriendinnen plant is er geen ruimte voor mij, prima. We appen wel bijna dagelijks. Zo heb ik een vriendin die af en toe eens langs komt voor een kopje koffie op mijn vrije dag en verder spreek ik eigenlijk nooit met haar af.... enz enz... 2 vriendinnen met wie ik nu tegelijk zwanger ben dus meer contact heb over baby's en bevallingen... Eentje daarvan heeft ook nog een dochter in mijn dochter haar leeftijd dus we doen ook wel vaak iets met z'n 4en. Wat ik wel heb geleerd door de jaren heen is dat ik eerlijk moet zijn wat de verwachtingen zijn en deze moet uitspreken. Niet zitten mokken op de bank, maar gewoon eerlijk vertellen. Laat je mening horen, jij mag er ook zijn en als iemand die mening niet deelt, blijf je gewoon die kop koffie drinken maar stop je er verder niet teveel energie in.. Tegenwoordig met whatsapp is de ongedwongenheid van een vriendschap er ook wel een beetje vanaf. Zo kon je eerder nog bij iemand spontaan voor de deur staan, nu moet je iemand appen en diegene kan ook heel makkelijk zeggen dat hij of zij er geen zin in heeft zonder dat je deze in de ogen kan aankijken. Ik hoop oprecht dat je snel een fijne vriendin vind!
Ik heb niet alles gelezen moet ik zeggen maar ik herken het wel. Ben ook thuisblijf moeder, jong en 3 kids en daardoor toch wel moeilijk aansluiting te vinden. Heb niet altijd de optie om weg te gaan zonder kids en het is niet altijd handig met kids want dan ben je daar weer druk mee. Ik sport zelf wel maar merk dat ik in mijn leeftijd (30) toch wel een van de weinige ben met een heel huis vol
@Hbz dankjewel voor je bericht. Ja inderdaad dat is me door jullie reacties ook wel duidelijk geworden. Verwachtingen uitspreken. Dus daar ga ik zeker mee aan de slag. Ja dat dan de buurvrouw herken ik wel n beetje.. ze wonen nu een half jaar naast ons. Kinderen spelen leuk etc, maar toen ze er net woonde zei ze van "oh ja ik zie ons al helemaal zitten, savonds bij elkaar op de bank babyfoon erbij" dat is dus nog nooit gebeurd We hebben ze al een paar keer hier uitgenodigd.. andersom alleen voor 2 verjaardagen. En verder fungeer ik vooral als oppas optie voor haar lijkt wel.
Ja dat is dus bij mij ook. En vooral de vriendinnen die ik al jaren heb, zitten helemaal nog niet in de "kinderfase" Waar woon je?
Wat een herkenbaar topic zeg.. ook ik mis soms een 'beste' vriendin.. Nieuwe woonplaats waar alles en iedereen al gevestigd lijkt te zijn en dan kom ik voor mijn gevoel er maar moeilijk tussen. Dochter zit nog niet op de basisschool dus ook via die weg ontmoet ik geen nieuwe mensen.
Wat rot voor je dat je hier zo mee zit.. Ik denk dat het belangrijk is dat je zelf kijkt naar je eigen verwachtingspatroon. Vriendschappen gaan soms niet goed door verkeerde verwachtingen. De vriendinnen die je hebt klinken als goede vriendinnen. Iedereen heeft ook haar eigen leven en iedereen is anders. Jij voelt je gekwetst omdat iemand niet doet wat jij verwacht. Accepteer dat iedereen andere behoeftes heeft, doe wat voor jou goed voelt, maar verwacht niet dat een ander precies hetzelfde is of doet. Het is toch niet erg als jij vaker bij de ander komt dan de ander bij jou? Of dat jij vaker eraan denkt te appen? Of dat de ander wat meer gesloten is of in een andere fase van haar leven zit? Een vriendschap zoals jij die zoekt komt vast vanzelf op je pad, maar begin met je niet te druk maken over wat de ander juist wel of niet doet.
Ah dat is ook lastig. Als ze straks naar school gaat zul je wel wat meer contacten krijgen, maar je moet ook maar net een klik hebben met iemand. Ik vind het ook best moeilijk soms
Ja dat hebben inderdaad al meerdere mensen gezegd in dit topic en daar ga ik ook wel wat mee doen. Maar toch hoop ik stiekem dat ik ooit wel een vriendin vind met wie ik wel echt op 1 lijn zit.
@Cookiedough ik heb ook in jouw situatie gezeten, en me uiteindelijk best wat jaren alleen gevoeld. De contacten die ik wel had, bleven oppervlakkig. Ik had zelf middels hobby genoeg mensen om mee af te spreken (via de paarden, samen gaan rijden etc) maar dat voelt heel anders dan échte verbinding hebben met iemand. Bij mij is het veranderd toen ík ging veranderen. Ik merk dat ik vooral behoefte had aan emotionele verbinding (iemand die je snapt en vraagt hoe t is), maar ook niet zo goed wist hoe ik dat een ander moest geven. Ik heb het niet over in praktische zin iets voor iemand doen, want dat deed ik allang. Maar over echt contact maken met de ander. Bijv: de ander echt even aandacht geven, hoe gaat het echt? En daar zelf ook open over zijn. Openheid geeft verbondenheid. Vanaf het moment dat ik dat anderen ging geven, kreeg ik het terug. En ik merk nu dat ik dat nog steeds zoek in contacten: een balans tussen kunnen lachen, leuke dingen doen maar ook je worries kunnen delen. Heb nu gelukkig een fijn netwerk om me heen. Wat contacten die ik zo eens per drie maanden zie en af en toe mee app maar wel verbinding mee ervaar, en 2 vriendschappen die ik wel meerdere keren per week hoor (maar alsnog maar 1-2 keer per maand zie). Van mijn 2 "dichtste" mis ik geen verjaardagen en zou ik ook wel gekwetst zijn als ik bij belangrijke gebeurtenissen niks zou horen. Maar tegelijk laat ik ook wel actief weten wat er in mij omgaat, waardoor het ook eigenlijk vanzelf gaat (beide kanten op). Ik zou het wel erg missen als ik niet zulke contacten had. Ik merk zelf dat ik bij nieuwe contacten vooral "selecteer" op "echt" contact maken. Iemand die vanuit zichzelf ineens dingen begint te doen voor mij of ineens begint met heel veel appen, en dat ook ineens terug verwacht, en je vervolgens non-verbaal het gevoel geeft dat je niet voldoet aan verwachtingen, omdat zij steeds het initiatief neemt; ik heb het (een paar keer) meegemaakt en het schrikt mij erg af. Een nieuw contact moet vooral vrijblijvend beginnen en dan verdiepen; voor mij dan
@Cookiedough ik denk trouwens ook dat je het nu harder voelt omdat je thuisblijfmoeder bent en zoals ik het nu lees niks daarnaast hebt. Ik zou echt iets buiten de deur gaan doen; toch een hobby in groepsverband zoeken of bijv. in commissies gaan op school of bij andere verenigingen. Je zit nu eigenlijk letterlijk in een isolement en misschien voel je dat eigenlijk ook wel harder dan je denkt, en projecteer je dat voor een deel op vriendschappen.