Ja, maar niet m'n schoonfamilie. Mijn schoonmoeder is zo'n HORK daarin. Kan ik haar niet kwalijk nemen, helaas is er in haar hoofd wat beschadigd geraakt doro een nogal heftig burn out van een paar jaar terug, maar toch vind ik moeilijk om mee om te gaan...
Ik heb nog nooit een kerstgevoel gehad, hoe voelt dat dan? Ik hou er gewoon niet van, en doe ook niet mee aan dat opgedirkte gedoe. Gewoon lekker eten en iets leuk doen, verder niet hoor.
Dat was hier ook zo, ze had er vrede mee dat ze zou gaan alleen ze had zich vast gehouden aan de 6 maanden die ze van haar oncoloog kreeg en dat zijn er helaas maar 2 geworden. Dus tja ze had zich voorgenomen erbij te zijn op de 1e verjaardag (21 nov) van me zoontje en dan dr verjaardag en kerstdagen. En daar heeft ze zo voor gevochten wat helaas niet mocht baten. Het gevecht heeft dr zoveel energie gekost dat ze het op moest geven. Daarbij heeft ze net 10 dagen geweten dat kleinkind nr 3 onderweg is. Ze zei ook meteen "je krijgt nu een meisje, let maar op". En ze heeft gelijk gehad, we krijgen inderdaad een meisje. Maar net als wat je zegt, het is goed zo. Ze heeft geen pijn meer en ze heeft haar rust gevonden. Daar heb ik zelf ook vrede mee, maar ik mis dr echt verschrikkelijk. En daar zijn ook meteen de tranen weer, maar die vloeien nog dagelijks hoor.
Dank je TruusdeMier, gelukkig heb ik veel steun aan me schoonfamilie, dat kan ik helaas van me broers niet zeggen. Die heb ik na de begrafenis eigenlijk amper tot niet meer gehoord. Maar dat was daarvoor ook al zo dus dat was ik al gewend.
Ik heb wel dat Kerstgevoel in me. Lekker met de sneeuw er bij en de kerstboom. En daarbij hebben we ook bijna de hele dag Serious Request aanstaan van 3FM. Erg gezellig. En er komen ook vaak kerstliedjes voorbij en zo en kerstbelletjes. Erg gezellig....
Ik weet ook niet echt hoe ik uit moet leggen wat het "kerstgevoel" is. Ik denk dat dat voor ieder persoonlijk weer anders is. Hier begon ik altijd samen met me moeder op 7 december samen de boom optuigen en de rest van de versieringen, kerstmuziekje erbij enzo en de dag erna weer het zelfde bij me moeder thuis. Het "kerstshoppen" deden we niet echt want we deden niet echt aan kado's kopen voor elkaar. We deden wel 1 dag naar een kerstmarkt gaan en elk jaar weer een andere, in NL of DE. Verder de kerstdagen zelf was het de ene dag naar mijn ouders en de andere dag naar me schoonouders en elk jaar draaide we het om. Het was eigenlijk gewoon het gezellig bij elkaar zijn, het liefst met het hele gezin tegelijk bij elkaar. En omdat ik gewoon heel veel met mijn moeder deed rond deze dag mag het dit jaar dus gestolen worden van me, ik heb er nu gewoon totaal geen zin in omdat het allemaal nog zo vers is en ik het nog geen plekje heb kunnen geven. Volgend jaar weer een kerst. Tuurlijk zal die ook moeilijk worden want het blijft toch een onderdeel van me leven maar ik heb dan wel weer een jaar gehad om het een plekje te geven. En omdat ik ook nog een gezin heb die ik niet wil laten lijden onder mijn verdriet heb ik toch de boom gezet enzo, alleen de complete versiering had ik geen fut voor. Maar ik ga voor hun niet deze dagen verpesten.
Ach, dagelijks is het niet, maar er zitten soms slechte dagen tussen. Zeker zo dicht naar kerst, of als er weer een mijlpaal is met de zwangerschap of Louise. Mijn vader heeft niet geweten dat ik zwanger was, ik werd zwanger na zijn overlijden. Helaas had mijn vader een heel bijzondere vorm van kanker, die wij gelukkig niet geërft hebben (hij had een dna afwijking waaruit het voort kwam) en waar ze dus ook heel weinig over wisten. Ze hebben veel geprobeerd, maar het groeide/ging gewoon allemaal veel te snel. Mijn vader heeft gelukkig Louise haar 1e verjaardag mee mogen maken, een krappe maand later is hij overleden.