dat komt waarschijnlijk door het feit dat ik onverwacht zwanger ben geraakt (door de pil heen). dus voor dat ik erachter kwam, was ik eigenlijk nog niet over kinderen aan het nadenken, daarom mis ik af en toe mijn leventje voor mijn zwangerschap, omdat het zo plots veranderd is. maar nogmaals. Ik zou het nu voor geen goud willen missen, ben zo verliefd op mijn manneke
heeeeel herkenbaar, ik mis het ook! en als mn vriend zou zeggen we gaan er weer voor, hoef ik daar geen moment over na te denken...
Ik ga morgen naar de dietiste voor mijn koemelkvrije dieet en die zit in 'mijn' verloskundigenpraktijk....ben helemaal blij dat ik daar weer eens naartoe mag (ok dit slaat écht nergens op, maar toch is het zo! haha)
Hahaha, dat had ik vorige week. Toen zag ik op maandag 1 van de verloskundige van de praktijk en op donderdag een andere. Ik heb niet eens met ze gepraat, want daarvoor waren we te ver van elkaar vandaan, maar toen ik ze zag dacht ik echt "JEUJ!!!!!". Sloeg ook echt helemaal nergens op .
Ik mis het zwanger zijn eigenlijk niet, nu viel het zwanger zijn van Lisa ook wel een beetje tegen. Alles ging gelukkig prima hoor, maar na de zwangerschap van Eva verheugde ik me er zo weer op om zwanger te zijn, maar ik heb Lisa haast niet gevoeld. Echt jammer, maar goed, van Eva heb ik toen wel heel erg genoten en van Lisa ook wel, maar het was heel anders. Ik heb wel dat ik blij word als ik de verloskundigenpraktijk zie . En al helemaal als ik de verloskundige zie die beide bevallingen heeft gedaan. Wel bijzonder, de bevalling van Eva heeft ze gedaan met haar schoondochter (was toen stagiaire), die sinds kort ook een dochter heeft. En bij de bevalling van Lisa voelde ze het ook weer heel goed aan allemaal, ik word gewoon al blij als ik aan haar denk . Ik was ook erg blij om haar te zien en met haar te kunnen praten toen het open dag was in het ziekenhuis en Lisa daar lag. Ik zou heel graag nog een keer zwanger willen zijn, maar we vinden 2 kindjes waarschijnlijk wel genoeg. Mijn vriend vindt het nu in ieder geval wel genoeg en ik zou misschien nog wel een kindje willen, maar durf het niet aan, ik voel me erg gezegend met 2 gezonde kindjes.
Denk dat ik 1 van de weinigen ben die het niet mist. Ik vind het heerlijk dat ze eruit is, en ik van die dikke buik af ben
Er zijn momenten dat ik mijn zwangere buik enorm mis. En dan hoop ik zo dat ik snel weer zwanger mag worden. Zwanger zijn is ook zoooo bijzonder. En dat van die verloskundigen herken ik ook. Toen de VK voor het laatst langs was geweest in de kraamweek heb ik ook wel wat tranen gelaten. Er zijn ook momenten dat ik blij ben dat ik die buik niet meer heb. Ik kan nu weer lekker gaan sporten en met de hond rennen etc. Dat kon ik de laatste twee maanden van de zwangerschap echt niet meer
me tooooooo en vooral nu ze 11 maanden is en bijna een wordt ik veel terug denk aan vorig jaar met mn dikke buik ik vondt het echt heerlijk!!!vondt het zo fijn zelf de bevalling (wat natuurlijk eigenlijk helemaal niet fijn is met rugweeen en weeenstormen en inscheuren haha)denk ik nog vol lof aan terug.... mijn mannetje wou het er altijd bij 1 houden....maar die begint er ook al anders over te denken....ik zou er het liefste nu alweer voor gaan(zegt mijn gevoel)MAAR mijn verstand zegt wacht nou even totdat jade iets ouder en zelfstandiger is...dus even geduld nog en dan hoop ik dat ik weer snel met een dikke buik mag pronken!!haha
pffff,ben blij dit te lezen,dacht dat ik de enige gek was die haar buik mist,en vooral het zwanger zijn. heb het de laatste weken best zwaar gehad in de zwangerschap,erg heet buiten,en heb tot week 42 doorgelopen met 35 graden.......de bevalling ging ook niet goed,sietste heeft een paar dagen in de couveuse gelegen,dus miste hem bij me. maar oh,wat mis ik mijn buikje soms,boven ligt een heerlijk kleine ventje,en toch hoop ik ooit nog een keer zwanger te mogen zijn. we wilden het bij 1 kindje houden gezien de leeftijd,maar 2 vriendinnen zijn nu zwanger,en ik ben best jaloers....
Ook last van...vooral omdat ik de zwangerschap niet volledig heb uitgedragen...met 8 maanden moest de baby eruit ivm dreigende zwangerschapsvergiftiging en ik was nog helemaal niet klaar! begon net te genieten (ik woon in Griekenland en daar is het al vroeg warm!) van zee en zwemmen met de kleine in m'n buik...had nog een paar weekjes willen genieten (nog 5 zo'n beetje)...toen hij eruit was (was wel veiliger voor mij) moest hij in de couveuse en konden we nog niet echt genieten van hem...na 10 dagen kwam hij thuis en alles gaat goed nu. maar nu na een maand voelt 't ook nog steeds alsof ik een schopje voel in m'n buik (terwijl die buik echt bijna weer plat is hahaha!) alsof hij er nog zit. heb ik in het begin echt veel last van gehad. maar alles ging zo plotseling...moet er nog even aan wennen maar de kleine ligt ter compensatie veel op m'n buik tijdens het BV geven...vindt 'ie het lekkerst! haha!hij mist het misschien ook?
zo te zien ben je helemaal niet zo vreemd! Denk als je eenmaal zwanger geweest bent en het allemaal voorspoedig verlopen is dat je je geen mooier gevoel kunt voorstellen. Ik mis het zwanger zijn ook nog elke dag hoor! Al moet ik er niet aan denken om weer te moeten bevallen en nog zo'n druktemaker te krijgen... M'n schoonzusje is nu net zwanger en ben zoooo jaloers! Gewoon omdat zij wel zwanger is en ik niet, erg hé?