Dank jullie wel allemaal ! Ik denk er met een dubbel gevoel aan terug. Aan de ene kant vind ik het natuurlijk vreselijk dat ze er niet meer is, dat ik heel veel niet meer met haar kan meemakem.. Aan dr andere kant ben ik ontzettend dankbaar dat haar ziektebed redelijk kort is geweest, en dat ik ook zoveel mooie, intense en fijne momenten met haar heb mogen meemaken.
Huilend lees ik je stukje. Het komt keihard binnen... Eergisteren kregen we te horen dat mijn vader slokdarmkanker heeft. Maandag volgen verdere onderzoeken, maar de zaalarts gaf aan dat het er erg slecht uit ziet. Ik kan niet stoppen met huilen. Bij alles wat ik doe denk ik aan hem. We zijn niet altijd de beste vrienden geweest, maar juist de laatste jaren wisten we elkaar beter te waarderen. Nu begint het wachten. Het wachten of het wel of niet nog te behandelen is. De dagen lijken eindeloos lang te duren. Maar tegelijkertijd bang voor het antwoord. Zelf is hij nog erg positief en voelt zich absoluut niet ziek. En dat is juist het verradelijke aan deze rotziekte. Op het moment dat je klachten krijgt, ben je vaak al te laat. Hij is nog maar 63. Veel te jong. Mijn ouders hadden nog zoveel plannen. Al zoveel tegenslagen gehad tijdens hun hele leven samen. Nooit leek iets ook maar mee te zitten. En nu wordt alles anders. Hoe dan ook. Ik wil je heel veel sterkte wensen voor nu en alle moeilijke momenten die nog gaan komen.
Sterkte meid! Heb het zelf helaas ook 2 keer moeten meemaken. En na 16 jaar is het nog altijd zwaar .
Dank jullie wel @bibaboe qat heftig joh allemaal.. vreselijk die onzekerheid nu ook. Ik hoop dat er nog een vorm van behandelen is voor je vader, blijven hopen, je weet maar nooit.. Heel erg beel sterkte