Pfff wat vreselijk meid, ik heb zelf een Amerikaanse Stafford die ontzettend lief is. In maart verwachten we ons eerste kindje en ik hoop zo dat het goed gaat met de hond samen. Ik moet er niet aan denken dat ik mn maatje moet gaan missen. Ik leef echt met je mee, wat moet je verdrietig zijn maar ik heb alle respect voor je dat jij je eigen gevoel op zij zet en het beste voor je hond kiest (een goede thuis voor je hond met alle aandacht die hij verdiend). Dikke knuffel
Respect voor je dat je voor jouw gevoel de enige beste keuze maakt. Wij kunnen niet oordelen over jouw situatie en of deze keuze dus de juiste is. Je opent imo dit topic om een hart onder de riem te krijgen, die krijg je van mij bij deze *knuffel!* Het valt niet mee om je maatje te moeten missen!
ik vind dit echt heel mooi geschreven, en idd als je dit hier post kan je ook minder leuke reacties verwachten..
en zo is het Anne, mensen kennen je persoonlijek situatie niet...en jij kan niet anders dan door op deze manier je leven te leiden...en hij zal zich ook aanpassen...hij zal ook zeker al shet klikt met de andere mensen van hun gaan houden en ook hun trouw zijn...en gaat zo verder.. tis al moielijk genoeg...alleen ikd ahct ALS je twijfelt dannnnn zou ik overwgeen hem terug te nemen...maar volgens mij zijn dit onwijs goede mensen en een hele fijne plek daar!
Haha hier ook een luilak kruising met herder ze gaat soms 2 maar meestal 3 x per dag uit. 2 x kort en als het lukt 1 keer wat langer en even een 'illegaal' balletje gooien... Ze hebben hier de uitrenplekken weggehaald. De enige die er nog zit ligt langs een weg waar ze 70 rijden... dat bedenk je toch niet?? Dus wij doen het altijd op een veldje in buurt waar al 5 jaar gebouwd gaat worden .. nog niks te zien Dit is haar ze is nu 1 jaar.
Ik begrijp de reacties wel dat men het zielig vinden na 11 jaar. Maar mijn ervaringen zijn anders. Heb het al meerdere keren mee gemaakt(niet allemaal zelf natuurlijk). En meestal gaat het erg goed, eigenlijk altijd. Natuurlijk moet de hond eerst wennen enz. Maar als hij daar meer aandacht krijgt in alle vormen, wandelen, 1op1 aandacht enz, tja dan heeft hij het daar echt beter en zal hij snel gewend zijn. Ik vind het een heel goede en knappe keuze. Zeker voor een Mechelaar, die hebben echt veel uitdaging en beweging nodig, ook als ze elf zijn. En bedenk wel het is een hond en geen mens. Laten we dieren niet teveel vermenselijken.
Ik wil niet het topic vervuilen, maar omdat jij ook een foto heb neergezet, wil ik hierbij onze luilak ook effe neerzetten Hier is hij redelijk wakker
Precies dit! Mijn ouders hebben toen mijn zusje en ik 5 en 3 waren, ook onze Mechelaar weg moeten doen, omdat ie té beschermend was naar ons toe. Hij begon te happen naar een ander kindje op het pleintje voor ons huis, toen ik met dat meisje buiten aan het spelen was. Mijn ouders zijn ook niet over 1 nacht ijs gegaan, hebben er écht heel goed over nagedacht. En uiteindelijk héél veel gehuild toen ie uiteindelijk wegging, onze Lermy.. De situatie van Annet is dan wel anders, maar ergens wel vergelijkbaar vind ik.
ja dan moet je wel he...je kinderen zijn belangrijker uiteindelijk... Maar daar is laatst ook een topic over geweest hier...
Ik heb eerder ook gereageerd maar ik wilde je absoluut niet veroordelen TS! Ik wilde aangeven dat ik in alle opzichten begrijp hoe moeilijk deze beslissing voor je is geweest. En dat ik daarnaast je keuze niet begrijp heeft puur te maken met het feit dat ik nooit voor zo'n keuze heb gestaan, misschien zou ik er dan heel anders over denken. Maar na je verhaal gelezen te hebben en er een beetje over nagedacht te hebben, kan ik me niet voorstellen dat ik het ooit zou doen puur omdat ik mijn hond nooit zou willen missen! Zeker nu hij al 13 is, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om 'm zoiets ooit nog eens aan te doen, hoe gezond en vrolijk hij ook nog is. Over het vermenselijken van dieren; Een hond is een hond en een mens is een mens. Niets meer en niets minder. Maar we weten allemaal dat de meeste honden niet worden genomen om het huis te bewaken of om in een hok buiten te laten 'wonen'. De meesten onder ons nemen een hond om er een gezinslid bij te hebben, een maatje, een reden om eruit te gaan, een gezelschapsdier. Zodra we dat doen, vermenselijken we het dier al half. Natuurlijk zijn je kinderen je prioriteit... raar dat zelfs daar aan zou worden getwijfeld. Je kinderen zijn je eigen vlees en bloed, je hond is een aangekocht stukje van je gezin. Maar wel een belangrijk stukje (als hij niet belangrijk zou zijn neem je er geen toch?!) Hij neemt zijn eigen plek in, als laagste in de rangorde binnen het gezin, logisch. Dat wil niet zeggen dat je niet van je hond mag beweren dat het je beste maatje is (in mijn geval is dat zeker zo). Ik spreek nu even voor mezelf, maar in mijn leven zijn vrienden gekomen en vrienden gegaan. Toen ik ècht vrienden nodig had in moeilijke tijden (en die waren er een paar tot nu toe) lieten heel veel van hen het afweten. Triest maar waar. Mijn hond heeft het nooit laten afweten. Nooit. Hij beurde me op als ik verdrietig was, kwam met speeltjes aanrennen als hij wist wanneer ik wat afleiding nodig had en toen ik het gevoel had er helemaal alleen voor te staan, kon ik altijd rekenen op een knuffel van m'n beestje. Misschien is dat vermenselijken, maar voor heel veel van ons (denk ik zo) is het niets anders dan de liefde voor hun dier en van hun dier voor hen. Zo denk ik daarover.
Dit schiet even bij mij in het verkeerde keelgat..dus JIJ werkt je een slag in de rondte om rond te komen en je kinderen een goed leven te bieden en iemand die de kinderen naar de opvang brengt om te werken doet dit om lekker op vakantie te gaan???? Zouden ze dat ook niet doen om de kinderen een goed leven te bieden. Beetje vreemd gezegd van je. Maar goed is off-topic, maar wilde toch even reageren.
Was ook mijn idee. Ik werk 2 dagen, maar dit is puur om de zaken hier draaiende te houden. Wij zijn blij als we 1x per jaar op vakantie kùnnen, laatste 2 jaar is het niet gelukt..Maargoed, dit is off-topic en ik kan me voorstellen dat ze geïrriteerd is geraakt door een aantal opmerkingen. Brengt mij gelijk bij het feit dat mijn eerdere post ook niet kwetsend bedoeld was. Maar ik vind het zo naar om te zien dat jij, Anne, zoveel verdriet hebt om je maatje en het mss anders had gekunt. Ik veroordeel je keuze niet, vind het juist heel dapper dat je zo'n moeilijk besluit hebt kunnen nemen. Neemt niet weg dat ik het gewoon met je te doen heb, omdat je je hond moet missen, terwijl hij zijn leventje bij jou mss helemaal niet zo verkeerd vond. Maar ik ken jou en je hond niet persoonlijk, dus kan het helemaal verkeerd hebben. Daarom veroordeel ik je niet, zou niet netjes zijn namelijk...Maar als ik jou beginpost zo lees, lees ik zoveel verdriet. Dat doet gewoon wat met me....
Bah bah bah wat een domme kortzichtige opmerking :x. Mijn kinderen gaan ook naar de creche want ik moet ook werken. En kan jij zien dat ik werk voor vakantie's of leuke dingen doen??? Nee ik werk keihard om alles hier thuis draaiende te houden samen met mijn man. Kan slecht over dit soort opmerkingen.... Alleen jij werkt dus hard om je gezinnetje draaiende te houden. En de rest 'dumpt' zijn kind op de creche om geld te verdienen om leuke dingen te doen. Hoe bekrompen kun je zijn zeg.
ik denk niet dat annekulpe nu iedere moeder die werkt ziet als iemand die alleen maar werkt voor de extra's en vakanties. ik denk dat ze met deze opmerking wil zeggen dat ze nu alle zeilen bijzet om de zaken draaiende te houdenn en dan toch nog veroordeeld wordt door hoe ze dit heeft aangepakt. Beetje onhandig gekozen, maar ik denk niet dat ze het zo bedoelt. Zegt een werkende moeder die ook mede voor de extra's werkt.
Mee eens hoor. Ik voelde me ook enigzins aangevallen omdat ik dan de moeder ben die "lekker" thuis zit
nou meiden zo zou ze het vast niet bedoelt hebben he....anders gaat het topic weer de verkeerde kant op
Ohh wat vervelend....me ogen lopen vol....maar wel knap van je die keuze te maken zeg!! zijn genoeg mensen die je het niet na zou doen