Ik heb een leuke baan die ik met veel plezier doe. Ik zit nu met zwangerschapsverlof thuis. Ik weet dat je verplicht 4 weken van tevoren moet stoppen. Maar ik verveel me dus stierlijk, vooral als ons meisje naar de creche is. Ik heb zelfs gevraagd of ik wat werk thuis mag gaan doen. Gelukkig mag dat. Maar zijn er hier meer dames die geen afscheid kunnen nemen van hun werk? Of ben ik de enige gek hier?
Ja en nee. De laatste twee weken was ik te moe en wilde ik alleen nog maar tv kijken. Maar ik heb tot week 38 aan mijn scriptie gewerkt.
Ik heb het ook wel een beetje, Donderdag wa sik voro het laatst en kreeg als klap op de vuurpijl nog een grote mand vol cadeautjes mee naar huis! Erg leuk maar ook wel emotioneel. Heb het erg naar mijn zin op mijn werk en vind het best jammer dat ik nu 16 weken niet hoef te werken. Aan de andere kant vind ik het ook wellekkerat ik maandag niet hoef, ik lekker rustig aan kan doen. De oudste naar school, de jongste naar de creche en ik en dagje vrij Maar denk dat ik dat thuiszitten na een week ook wel weer heb gezien.
Ik heb er zelf totaal geen moeite mee om 4 maanden niet te werken. Ik zie eerder op tegen het weer aan het werk gaan, straks. Ik was ook enorm blij toen ik eindelijk met verlof kon, het was echt een opluchting voor me om nu eens even lekker bij te komen van het afgelopen rommelige jaar (zwangerschap, sterfgevallen, verhuizing). Wat ik wel ervaar is een soort onrust omdat ik inderdaad weinig om handen heb nu. Maar ik probeer mijn afleiding wel te zoeken in leuke dingen. En werk valt niet onder leuke dingen Maar ik wil dan ook wel op zoek naar een andere baan na mijn verlof.
Dit had mijn verhaal kunnen zijn... Ik mis mijn werk totaal niet, en kan er nu al tegenop zien om straks (in januari) weer te gaan beginnen. Ik heb ook absoluut geen behoefte om even langs te gaan om een bakkie te doen, of om collega's tegen te komen (uitzonderingen daar gelaten), en ben ook op zoek naar ander werk, helaas weet ik niet wat ik wil
Ik mis het ook totaal niet.. Daarbij komt ook nog eens dat ik niet meer terug hoef te komen, ze hebben tijdens me vakantie doorgegeven me contract niet te verlengen vanwege het risico dat ik me nu steeds ziek kan melden als er wat met de kleine is.. Dus heb ook echt geen behoefte om nog eens daar langs te gaan om een bakkie te doen of te kletsen met de wel aardige collega's.. Zie er ook enorm tegenop om weer werk te moeten zoeken na de bevalling en weer die hele molen met gesprekken door te gaan!
Dat kan ik me voorstellen! Ik kon ook heel erg piekeren over 'hoe straks verder' maar ik heb echt heel streng tegen mezelf gezegd: eerst de baby, lekker genieten en mijn ritme vinden. Er komt vanzelf weer een tijd dat ik vacatures kan bekijken op internet en me kan oriënteren op iets nieuws. 1 voor 1...niet teveel tegelijk. Dus ook ik moet in januari weer aan de slag. Ik kan gelukkig nog lekker alle feestdagen thuis genieten met mijn nieuwe gezinnetje (want ik werk in de zorg en dan zijn feestdagen werken normaal) en dan in januari: een nieuw jaar, een nieuwe frisse start! @Marijke1982: ik denk dat het straks wel wat gemakkelijker wordt om een geschikte baan te vinden. Je gaat vooral letten op het aantal uren en de tijdstippen van werken ivm je kindje. Dan vallen er al een heleboel dingen af denk ik. Althans, je weet in ieder geval iets concreter wat je wilt. Ik weet niet wat voor werk je doet, maar voor mij is al duidelijk dat ik niet meer in de weekenden wil werken en ook geen slaapdiensten meer wil draaien. Het liefst werk ik de avonden en wil ik mijn werk in mijn woonplaats (ik reis nu 1 uur tot 1,5 uur). Kijk, dan zijn er al een heleboel vacatures die automatisch afvallen. Al zal het misschien wat langer zoeken zijn, maar je komt dan wel uit bij iets wat je echt wilt.
Hoi Lientje, je bent niet de enige hoor. Ik heb tot 37 weken gewerkt, toen 1 dag thuis geweest met verlof en daarna zat ik alweer op kantoor. Ik werd echt gillend gek in mijn eentje thuis, starend naar de regen. Gelukkig doe ik lichamelijk geen zwaar werk en ik hield me op kantoor dan ook gewoon lekker relaxed bezig met kleine klusjes die geen haast hadden en niet teveel denkwerk vroegen. Beetje bezigheidstherapie, haha.
ik vind het nog heel gemengd. Dit is mijn 1e officiele verlofdag en ik dacht echt dat ik eraan toe was. Nu zit ik aan te kijken tegen een heleboel huishoudelijke klusjes en bedenk: werk is toch leuker, haha!. Van het weekend toch nog wat laatste dingen gemaild en zit nu te wachten tot het 9 uur is om nog wat zaken door te bellen. lekker freaky!
Ha, ik hoef hier nog maar 1 week en kan niet wachten tot die voorbij is! :-D Ik vind m'n werk heeeeeel erg leuk, zou er nooit mee willen stoppen, (client van mij zei al: als jij zou stoppen met dit werk, zou er een stukje van jou dood gaan... Nou, dat had ze erg goed verwoord, ). Maar ik ben echt toe aan verlof en aan de tijd om alle dingen te doen die ik zo graag wil doen nog: kleertjes wassen, gordijnen maken voor de babykamer, huis schoon en netjes, lekker schilderen (m'n hobby, . Heb laatst al een paar schilderdoeken gehaald zodat ik straks lekker aan de slag kan), nog even op bezoek bij vriendinnen ver weg, enzovoort. En als ik me dan nog verveel, heb ik nog een deeltijdstudie waar ik me op uit kan gaan leven, :-D Nog vakken genoeg om opdrachten voor te doen.... En gewoon fijn om straks alles in m'n eigen tempo te kunnen gaan doen!
Ik kan al niet meer wachten haha Ik ben ook van plan om het huis dan weer eens goed onder handen te nemen, en alles helemaal af te maken
Ja dat was ook mijn voornemen. Alle dingen doen waar ik normaal niet aan toe kom in huis... Maar nu.. nog 5 weken voor ik weer moet werken heb ik ze nog niet gedaan Ik moet zeggen dat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om terug te gaan naar mijn werk. Het bevalt me prima hier thuis met mijn mannetje. Vooral ook omdat ik zo af en toe hoor hoe het nog steeds is op het werk (chaos alom). En daarbij heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik al ben bijgekomen van de bevalling (moeizame bevalling, lang herstel). Maar goed, het zal er toch van moeten komen en misschien is het dan juist wel weer lekker. Dat hoor je ook wel eens.