Mag ik ff van me af zeuren? Ik zat er gisteravond even zo doorheen. M'n dochter is dit weekend bij haar vader, fijn voor haar, fijn voor hem, maar ik voel me dan zo alleen en eenzaam. Overdag gaat t wel, dan ben ik bezig met alles en niks. Maar 's avonds zakte ik ff helemaal in een dip hoor. Ik wil helemaal niet in mn eentje zijn, ik wil m'n gezin! Even dacht ik zelfs, dan maar weer een verstandshuwelijk, dan maar geen liefde, geen passie, geen sex, geen vertrouwen, maar dan heb ik wel m'n gezin terug. Natuurlijk bedacht ik me meteen daarna wel dat ik dat helemaal niet wil en dat ik niet getrouwd wil zijn met iemand waar ik wel om geef maar niet van hou etc. Maar toch..ik zat er even goed doorheen, ik heb de hele avond lopen janken. Ik heb een nogal heftig jaar achter de rug met als dieptepunt dus de scheiding afgelopen zomer. Het contact met ex is goed, ze gaat ook regelmatig naar hem toe enzo. En als hij haar terug komt brengen drinkt ie meestal nog een bakkie hier en zit ik me gelijk weer aan hem te ergeren en besef ik meteen weer waarom ik gescheiden ben Dus heb absoluut geen spijt van de scheiding. Maar toch, soms denk ik wel eens... Nouja, dat zei ik net dus al. Ik wil gewoon verder met m'n leven maar zit behoorlijk vast. Ik woon nog in t huis van ex, heb wel een urgentie van de woningbouw maar ben zo'n beetje elke week 3e dus schiet niet op. Sinds de scheiding heb ik ook weer een (parttime) baan, voor die tijd was ik thuisblijfmama. Er is dus al heel veel veranderd, maar toch....ik zit vast, ik wil verder maar het lukt me niet. Ik hoop dat het verandert zodra ik m'n eigen woonruimte heb en dus letterlijk los kom van mn huwelijk en ex, maar toch..wat nou als dat ook niet lukt? En dan t gesleep met de kleine, dan weer hier, dan weer daar. Ze lijkt er geen moeite mee te hebben, maar ik vind het zo zielig voor haar. Ze is nog zo jong en moet zich nu al zo aanpassen, dat is toch niet eerlijk? Nouja, misschien maak ik me wel zorgen om niets en gaat t allemaal best goed komen, maar ik voel me dr momenteel gewoon even heel verdrietig over. Ik weet dat bij de meeste mama's hier in dit deel, de papa's niet eens in beeld zijn en dat ik t nog best goed heb enzo, maar toch... Nouja, ik wou gewoon even van me af praten, bedankt voor t evt lezen.
Ik begrijp je helemaal als je zegt , ik wil mijn gezin terug .. Je weet dat dit de beste keuze is geweest maar je bent toch gewend aan een bepaalde manier van leven en snap helemaal dat je daar terug naar terug verlangt af en toe en dan natuurlijk op de momenten dat je alleen bent ... Het is ook nog niet zo heel lang geleden dat jullie uit elkaar zijn gegaan natuurlijk , en je moet nog helemaal in je ritme komen met jou nieuwe leventje en ik denk ook dat als je dadelijk een eigen huisje vind het ook weer een stukje beter gaat ! Maar als je dochtertje naar haar vader gaat kan jij toch leuke dingen gaan doen , naar de film , uitgaan of lekker uit eten met vriendinnen , dan heb je tenminste iets om handen en dan ga je tenminste niet zo veel nadenken ..
Dankje voor je reactie. Fijn dat je het begrijpt. En tja, met vrienden de stad in, leuk idee, maar moet je ze wel hebben Ik heb best wat vriendinnen hoor, maar die hebben ook allemaal gezinnetjes en gaan niet meer uit enzo. Ik heb geen vrijgezelle vriendinnen. En ach, eigenlijk zijn t allemaal ook meer kennissen, heb niet zo veel vriendinnen. De afgelopen jaren heb ik me nogal (te) veel aangepast aan ex en hij wou altijd thuis zitten en is nogal een einzelganger en dus werd ik dat ook. Met als resultaat dat ik dus geen vrienden gemaakt heb zeg maar. Dus ook daarin moet ik weer opnieuw beginnen, maar vind dat best moeilijk hoor.
Dat is inderdaad jammer dat je weinig vrienden nog hebt maar ik weet zeker dat er wel heel veel vrouwen zijn die net als jij in dezelfde situatie zitten maar je moet ze wel zien te vinden natuurlijk ... kan me wel heel goed voorstellen dat je je heel eenzaam voelt soms maar ik weet zeker dat voor jou ook weer een andere tijd aan breekt ... maar ik begrijp dat je dat moeilijk vind , misschien aansluiten bij een vereniging of zo , dat je wat mensen leert kennen weer ... ik begrijp je zo goed omdat ik zelf ook wel in een soortgelijke situatie zit , een ex van mij waar ik een aantal jaartjes geleden een relatie mee heb gehad ( niet de vader van mijn kindje ) is ook weer contact aan het zoeken , en ik heb toen best een hele leuke tijd met hem gehad en die tijd mis ik ook wel eens maar ik weet dat er meer dingen zijn dan alleen maar de aanwezigheid van iemand en de gezelligheid , ik had totaal geen klik met hem het was eigenlijk puur en alleen gewenning en ik had het in het begin toen hij contact zocht ook wel moeilijk mede omdat ik ook alweer bijna 3 jaar vrijgezel ben maar toch houd ik de boot af omdat ik weet dat ik meer zoek in een relatie dan alleen maar gezelschap en iemand in huis Maar neemt niet weg dat het af toe toch door mijn hoofd schiet ; ik neem hem terug , en neem gewoon genoegen met minder , maar gelukkig houd die gedachte meestal niet lang aan , hahahahaha ....
*big hug* ik kan me je gevoel heel erg goed voorstellen! Het is ook een lastige situatie. Maar het is ook heel erg wennen om dan 's avonds alleen te zijn! En dat kost heel erg veel tijd. Misschien dat je 's avonds iets van een hobby kan doen? Misschien een idee? Liefs en succes
Heel logisch hoor. Nu moet ik zeggen dat ik de weekenden prima vind, dat is te overzien en hij is weer terug voor ik er erg in heb. Ik heb dan even tijd voor mezelf, mijn vriendinnen en kan ook weer eens een keer gaan stappen (waar kom ik anders die droomman tegen die wel bij me past ) Maar deze kerstvakantie was hij een wat langere periode bij zijn vader en ik vond het vreselijk. Mijn zoontje heeft het ook altijd erg moeilijk als hij daar iets langer is geweest, dan wordt hij 's nachts wakker en is hij helemaal overstuur alsof hij moet controleren of ik er wel echt voor hem ben. Maar ik heb nooit het gevoel dat ik weer terug zou willen naar mijn ex. Het besluit bij hem weg te gaan is echt het beste besluit dat ik ooit genomen heb. Als je een keer over het "lege nest syndroom" wil praten ofzo dan kan je me gerust een pb'tje sturen. groetjes Lotte
Dank voor jullie reactie, moet zeggen dat t gisteren wel opluchtte om t zo ff van me af te tikken hoor. Ik roep tegen iedereen dat ik me prima voel en dat alles goed gaat, maar intussen. Lotte, tja, in de weekenden leuke dingen doen met vriendinnen en stappen, das natuurlijk ideaal, dan is t inderdaad fijn om een weekendje vrij te hebben. Maarja, dan moet ik toch eerst ergens dat soort vriendinnen vandaan zien te toveren En nee, ik wil echt niet terug naar m'n ex hoor, zou niet werken. Maar dat vloog me van t weekend gewoon ff enorm aan. Zal de eenzaamheid geweest zijn
Ja? De scheiding was mijn initiatief, dus als ik al eens laat vallen dat het moeilijk gaat, krijg ik steevast te horen..je wilde het toch zelf? Als ik m'n kind mis..tja, je wilde het toch zelf? Nee, dát wilde ik niet zelf, dat is een vervelende consequentie van de scheiding.:x
Nee het is niet iets dat je zelf wilde, dit is je overkomen. Dit was niet jouw ideaal beeld. Tuurlijk zijn er momenten dat je het ff hebt gehad en de kleine mist, daar mag je je dan ook best kut om voelen! Geloof me beter alleen en gelukkig dan ongelukkig in je relatie! En waarom doe je niet aan een chatsite of iets anders? Kan je het best gezellig hebben een hele avond Je weet mij te vinden als je het ff hebt gehad hé
Heb je helemaal gelijk in, maar ja, zo ziet 'de buitenwereld' het niet. In hun ogen had ik een perfecte relatie en heb ik die zelf weggegooid. Ik doe niet anders, ik zit hele avonden te chatten. Maar das toch anders, oppervlakkige gesprekken met wildvreemden. Zit ik toch weer hele avonden op de bank of bij de pc. En ik weet je te vinden ja, jij mij blijkbaar hier ook
Scheiden is niet iets wat je voor de lol doet, erg lullig als mensen zeggen dit was toch wat je wilde. Ik hoop dat het ze zelf nooit overkomt. X Lisa