Ik vind het ook heel zielig, maar ik hoef niet te huilen. Ik ben juist altijd zo rustig mogelijk, zodat mijn kindje niet ook nog overstuur raakt van mijn reactie. Ik hou hem lekker stevig vast, of hou mijn hoofd bij zijn hoofdje, leidt hem een beetje af en dan is het zo weer voorbij. Maar nou moet ik toegeven dat Tobias ook wel een bikkel is, na een paar boze kreten was het meestal weer goed.
Geeft toch niets dat je moet huilen! Beter dan dat het je niets doet dat je kindje verdriet heeft. Ik hoefde zelf net niet te huilen (traantjes flink weggeslikt) maar vond het hartverscheurend zielig... ook dat ze zo van slag was 's middags... Werd een lekkere knuffeldag. Pfff we moeten volgende week voor de tweede keer...
Ja het is vreselijk zielig, liggen ze zo lief te laten zien hoe knap ze al met hun hoofdje kunnen bewegen, kijken ze jeheel lief aan en dan zet zon gemene opmaakpop art met haar D&G mantelpakje ineens zon dikke naald in zn beentje! (gelukkig had hij haar 5 minuten eerder ondergeplast,net goed!)
ik heb het er heel moeilijk mee gehad, maar ik heb zelf niet gehuild.. jawel trouwens, alleen van te voren en niet tijdens die prikken, ik vroeg me van te voren af waar ik mee bezig was.. maar de 2e spuiten gingen veel beter. al blijft het zooo zielig !
Ik heb ook gehuild! De tweede en derde keer ging beter, maar de eerste keer...... Tranen met tuiten . En bij de hielprik, ik wilde die verpleegkundige wel wat doen! Ze was gaan prikken (in het zkh) terwijl wij er niet bij waren. We stonden in mijn kamertje en we hoorden haar huilen. Toen we de babykamer inkwamen was ze bezig met de hielprik. Ik was ZO boos...
Ik neem ook mijn vriend mee. Alleen trek ik het gewoon niet. Als het zou moeten wel, maar ik weet het altijd zo ruim van tevoren dat we het zo kunnen regelen.
nou ik denk er nu gewoon over om helemaal niet mee te gaan... maar dan denk ik, ik wil dr niet in de steek laten
Ik moest de 1e keer ook huilen...daarna niet meer gelukkig. Maar dat was ook wel omdat zij toen een stuk minder huilde. Mijn vriend vertikt het zelfs om mee te gaan met de prikjes omdat hij het zo erg vindt haha. Dus ik ben altijd de klos...erg zielig om te zien, zo'n kleintje!
Heb echt nooit hoeven huilen of tranen tegen te houden ofzo. Bij het eerste prikje keek ze steeds erg verbaasd en bij de tweede begon ze te huilen, na 5 seconden was het ook weer over. Ik ben blij voor haar dat het achter de rug is, maar heb het er echt niet moeilijk mee. Mijn man durft ook niet te kijken, die vind het echt verschrikkelijk Neem je hem mee voor steun enzo staat ie daar met knikkende knietjes hahaha. Heb je ook niets aan. Toen Lena net geboren was kwamen ze steeds voor suiker ofzo prikken in het ziekenhuis. Dat was echt zo out of the blue een naald in dat pootje. Achteraf voel ik me wel lullig dat ik niet die idioot heb verteld dat ie in elk geval ff had mogen laten weten wat ie ging doen, zodat ik haar voetje een beetje had kunnen masseren ofzo. Maar ja ze is ook door twee hielprikjes heengeslapen.
neej ik heb ook echt met de tranen in mijn ogen gestaan...en stiekum ook moeten wegvegen hoor! niks om voor te schamen meid!
De eerste week van z'n leven heeft Jesse zoveel prikjes en narigheden gehad dat ik de vaccinaties wel vond meevallen. Ok, hij huilde wel even keihard, maar ik hoefde er niet van te huilen. Die eerste week heb ik wel heel vaak moeten slikken, hij had soms wel drie infuusjes tegelijk (in handjes en voetjes) en electroden in z'n hoofdje. Een sonde in z'n neus en nog veel meer draadjes op z'n borst, rugje en weetikveelwat. Dat vond ik wel heel erg toen, en hij was nog maar zo klein toen. Maar nu, in die mollige billetjes viel het wel mee gelukkig. En zo heerlijk dat ze er tegenwoordig haast nooit meer ziek van zijn! Dat vind ik wel heel fijn! 8)
Hoi, Ik moest de eerste paar keren ook huilen en de eerste keer kon ik zelfs niet kijken! Pas de laatste 2 keren heb ik haar zelf vast gehouden en rolde er geen tranen over mijn wangen (maar moeilijk vind ik het nog steeds).
schaam je niet! ik heb ook gehuild bij de eerste prik, en mijn vriendin die toen mee was ook! hahaha zatn we daar met zn 2-en te huilen. alle prikken die aidan daarna heeft gehad ben ik het kamertje uit gegaan en is mijn moeder of vader (opa of oma) of mijn man erbij gebleven hahaha. ben gewoon een watje...
Yep hier ook hoor! En nu nog heb ik er af en toe moeite mee en dan heeft ze er al een heel stel gehad. Ik ben echt blij dat ze er nu voor een lange tijd even vanaf is! Liefs, Duveldraakje
hier ook hooe en nog steeds. vind het vreselijk als mijn ventje verdriet heeft. brrr... maar het moet wel, dus doorpakken gebeurd dat ook wel weer.
Zelfde hier: ik krijg ook steeds tranen in mijn ogen... zelfs als Ian nog maar overdag huilt omwille van pijn en ongemakkelijkheid van zijn reflux, schiet ik helemaal vol. Gewoon van machteloosheid