Lieve kleine vlinder, Bijna 4 jaar geleden alweer kwam je in mijn leven, of eigenlijk in mij.. Je zou mama's 1e kindje worden, wat was ik blij! Ik heb je hartje op de echo zien kloppen, een klein kindje begon aan zijn grote reis... De dag erna echter, ben ik je verloren.... Ik had zo graag willen weten wie je zou zijn, je zo graag leren kennen. Nu, bijna 4 jaar later laat je me nog steeds niet los.. Je hebt voor mij zelfs een naam.... Lieve Mirrin, Vaak denk ik aan je, je bent in mijn hart en gedachten, ooit zullen we elkaar zien. Zal je op mama wachten? ik heb dit geschreven omdat deze miskraam zo een enorme impact op mij heeft....nog vaak denk ik aan het kindje wat in mijn buik zat en zo gewenst was, ik kan er ook nog om huilen, dit kindje zit voor altijd in mijn hart, het heeft immers in mij geleefd, ook al was het kort. ik heb inmiddels 2 prachtkinderen, maar dit kindje laat me ook niet los...
Kan ik me voorstellen. Vooral omdat dit je eerste kindje zou zijn geweest/ is. Deze forum is er ook om je hart te mogen luchten. En bijdeze krijg jij een hele dikke knuffel van mij!!
Je hoeft het ook niet weg te duwen, dit is en blijft net zo goed een kindje van je. Mirrin zal nu waken over je twee aardse wondertjes dus dat is ook een extra fijn idee!