Er stond in het artikel waar ik het over had het volgende voorbeeld: Je staat op het schoolplein en je kind komt naar je toe rennen. Hij heeft losse veters. Jij zegt: Kom hier, dan strik ik je veter. Waarop een moeder achter je zegt: Goh....kan hij dat niet zelf dan? (op verwijtende toon). Goh...is hij nog niet zindelijk... Nou jaa, wat ben jij streng voor je kinderen Je kent die reclame wel op tv... Mijn X speelt in het nationaal hockey team...die van mij speelt....
Nou, het is niet helemaal vergelijkbaar met luiers onderling, maar oei, laten we discussie niet naar hier verplaatsen. Het is een heftiger topic geworden dan dat het eerst was, ja. Maar ook wat een forum gewoon is. Ik sta er misschien een beetje zakelijker in - zo kreeg ik even goed de wind van voren van Yukl (en terecht ), en gaf dat weer even wat uitwisseling tussen ons over onderzoekspapers. Dat had onderhand niks meer met jouw specifieke situatie te maken Vaak gaan topics een beetje een eigen leven leiden, het is niet hetzelfde als een gesprek met iemand. For the record, mijn advies en stukjes aan jou waren echt goed bedoeld, en dat je andere keuzes maakt dan ik, of andere meningen hebt dan ik, dat maakt niet dat ik vind dat ik een betere moeder ben (verre van, ahum , ben bepaald geen getalenteerde mama en zit vol twijfels over veel dingen), of jij een slechtere. Bv ligt altijd heel gevoelig, veel gevoeliger dan bijv. potjes of vers eten. Raar, eigenlijk.
Haha, maar het vreemde is, het is niet mijn topic. Ik was alleen een mee-lezer. Omdat ik inderdaad thuis de discussie had; hoe lang gaan we door Maar goed.... Het gaat me dus echt over mama's, in alle onderwerpen, die zo veroordelend zijn. Ipv steun. Iedereen heeft dezelfde euvels, onzekerheden e.d. Het is best wel moeilijk om in "real live" te zeggen dat je ergens tegen aan loopt. Als je het hier kwijt kan en je krijgt tips, is dat super welkom. Voorbeeld, echt gebeurt helaas: Toen ik bevallen was, kwam de wijkverpleegkundige langs. Die vroeg aan mij hoe het met mij ging. In mijn hevigheid aan emoties en hormonen, flap ik er uit dat ik niet weet hoe ik moet om gaan met mijn opstandige peuter van 2,5. Nou.....de pedagoog stond nog net niet aan de deur zeg maar... Het gaat mij er over dat er altijd wel iemand is, die negatief is. En dan kritiek uit op de manier waarop jij met je kind omgaat. Terwijl je dus zelf aangeeft het even niet meer te weten. Dat iets heftig wordt, komt volgens mij alleen maar omdat we allemaal het beste willen voor onze kindjes en niet door een ander het gevoel te willen hebben een slechte moeder te zijn
Maar de tips die ik las hier, zijn wel nuttig alles even laten bezinken en dan reageren, of inderdaad m'n eigen post even lezen voordat ik het plaats... Ik kan namelijk ook, net zoals in het eggie, ook fel overkomen, maar hier hoor je geen intonaties en zie je inderdaad geen lichaamstaal. Maar neemt niet weg wat ik bedoel...dus echt negatief kritiek leveren. Ik vraag me nog steeds af ... waarom?