zijn er ook mama's die er alleen voor staan? ben op zoek naar mama's die in dezelfde of soortgelijke situatie hebben gezeten of zitten al deze emoties kwamen voorbij toen ik eergisteren niet 1 maar 2 baby's op de echo zag. totaal in shock dat het er 2 waren en het feit dat ik al zo ver was met de zwangerschap Dat ik in verwachting was wist ik maar van 2... Daar lag ik dan bij de abortuskliniek op dat moment gelijk niet meer zeker van mijn keuze. zelf ben ik 26 jaar en nog niet zo lang een vaste relatie met de vader. en goed..gaat het niet echt inside info: hij heeft al een zoontje van 3 en de 2e is op komst. hij is niet vreemdgegaan met mij..de relatie was al over toen zij zwanger raakte ( pfff what a mess) en nu blijk ik in verwachting te zijn van een 2 ling. het is een super chaos in mijn hoofd hoe ik dit ga doen? red ik het qua financien...al die vragen komen in mij op de enige die hier van op de hoogte zijn is hij en een goede vriendin van mij. de arts kende mij helaas al omdat ik zelf vorig jaar een abortus heb gedaan waar ik veel spijt van heb gehad en gesstelijk veel last. wat ik zelf ook denk is dat deze abortus mij zeer zwaar zal vallen.. en in feite wil ik mijzelf dat ook niet aandoen ... ik heb de echo meegekregen elke x als ik er naar kijk breekt mijn hart het feit dat ik 2 leventjes moet beeindigen omdat ik zelf niet de juiste voorzorgsmaatregelen heb genomen. tegelijkertijd denk ik ook dat zijn mijn baby's diepe zucht...
zo heftig verhaal meid, Ja ik kan er niets overzeggen behalve dat je echt goed naar jezelf moet luisteren. Praat met je vriend erover. 13 weken is alweer heel wat om een abortus te plegen en gaat je niet in de koude kleren zitten. 1 kindje wou je die wel houden? Meid ik wil je heel veel sterkte wensen met deze latige keuze. Ik hoop dat je er uitkomt
dat is al behoorlijk ver meis. Ik zou zeggen : ga puur op je gevoel af! Andere dingen zoals financieen en woonruimte ed kunnen allemaal opgelost worden. Misschien niet meteen en je zult het misschien in het begin behoolijk moeilijk hebben met de 2 kleintjes erbij. Maar uiteindelijk komt het ( meestal ) wel goed. En je zorgen smelten weg op het moment dat je kleine je voor het eerste mama noemt of je een dikke kus geeft enz enz. Het is dus puur een gevoelskwestie. Zet alles even op papier. Wat zegt je hart? Wat voor beslissing je ook neemt, je zit er je leven lang aan vast. abortus of geen abortus. Heb je familie die je kunnen helpen? Sterkte iig met je beslissing! Neem het niet te overhaast! En laat je beslissing niet afhangen van onzekerheid en angst. Maar ook niet van een roze toekomst visie.
Ik kan me voorstellen dat je het een hele moeilijke beslissing vindt om te maken. Ik kan je hierin helaas niet adviseren, maar wil je aanraden om goed naar jezelf te luisteren en je niets te laten opdringen door andere mensen. Er is een speciaal onderdeel met topics van en voor alleenstaande moeders en alleenstaande zwangeren. Zie de links. Misschien kan je daar ook nog je ei kwijt en/of advies krijgen. Alleen en zwanger - Zwangerschapspagina Alleenstaande moeders - Zwangerschapspagina
Jeetje meid... Moeilijk, ik zelf ben nu 17 weken zwanger en ik wordt een ongeplande alleenstaande moeder. D.w.z dat ht ongepland was dat ik alleenstaand zou zijn. Ik was getrouwd en had huisje, boompje, beestje, toen ik erachtr kwam dat ik zwanger was. Het ging tussen mij en mn toenmalige man al niet geweldig en toen ik vertelde dat ik zwanger was was hij er blij mee maar ging het tergelijker tijd steeds minder we zijn uit elkaar gegaan voordat ik 3 maanden zwanger was. Ik heb er nooit over gedacht om het weg te halen. Ook omdat ook ik in het verleden een abortus heb gepleegd. Ik had het hier ook heel moeilijk mee gehad des tijds. Toen we uitelkaar gingen had ik dezelfde chaotische gedachten als jou: "wat nu?!" "Hoe ga ik het redden en aanpakken " , nu moet ik eerlijk zeggn da ik heerlijk zwanger ben, alle puzzelstukjes vallen op zn plaats en ben zeker genoeg van mezelf dat ik he ga redden. Mocht je het houden deal dan met 1 probleem ter gelijk dan wordt het van zelf rustiger voor je. Ik hoop dat je wat hebt aan mijn beknopte verhaal. Succes & he beste met welke keuze je ook maakt (zorg dat jeer 100% achter sta)
Heftig hoor! Ik ben alleenstaande moeder geworden toen ik 7 maanden zwanger was van de 2e.. We hadden gewoon een gelukkig gezinnetje maar daar dacht hij blijkbaar heel anders over. In de laatste periode van mijn zwangerschap was ik heel erg bang.. Hoe moet ik dit alleen gaan doen, wat moet ik later tegen mn kindjes zeggen en blabla.. Maar zodra ik bevallen was voelde het goed! En tuurlijk wil je het liefste een gelukkig gezin met papa en mama samen.. Maar bij mij is dat nou eenmaal niet het geval en dan is er echt iets heel leuks en goeds van te maken! Doe wat je hart je ingeeft maar als je nu al zegt dat je zo'n last hebt van je vorige abortus zou ik nog maar eens 2 keer nadenken. Wat zegt je vriend ervan?