Goeiemorgen allemaal, ik heb denk ik wat advies nodig maar eerst kort even mijn verhaal. Augustus 2014 lieten mijn vriend en ik de pil staan. In oktober bleek ik zwanger, eerst dachten we dat dit een mk was maar bleek uiteindelijk een bbz waarvoor ik geopereerd ben en mijn toen al gesprongen eileider weggehaald is. (Liep ik al 1 maand mee) In mei het jaar daarna raakte ik weer zwanger. Werd weer een mk. In september daarna werd ik weer zwanger, drie dagen voor mijn verjaardag werd ook dat weer een zwangerschap. In oktober raakte ik weer zwanger en dit ging goed. Met 6 weken had ik al last van mijn stuitje en met 16 weken ging ik al andere taken uitvoeren in de ochtend omdat ik ondertussen fikse bi Had. (Ik werk als verpleegkundige op een somatische afdeling) Na al mijn ziek meldingen voor de mk en bbz durfde ik niet goed meer aan te geven hoe en wat. Op mijn werk ging ik door en thuis lag ik voor dood met veel pijn. Rond een week of 25 werkte ik helemaal niet meer in de zorg en deed enkel administratie. Al vlak erna werd de pijn ondraaglijk en ging ik maar halve dagen werken. Dit heb ik met veel moeite volgehouden tot een week of 32 en toen was de koek op. Hele nachten was ik wakker, huilend van de pijn en niet kunnen slapen. Kilometers hebben ik door het huis geschuifeld omdat ik niet meer kon zitten en liggen. Rot periode! Met 40 weken is mijn zoontje kerngezond geboren, en leken de klachten even geweken! Maar helaas na een paar dagen kwamen de bi klachten in volle vaart terug, en ook al kan ik nu meer dan tijdens mijn zwangerschap ik heb er nog erg veel last van. Mijn heupen doen nog dusdanig pijn dat ik enkel op mijn rug kan slapen. Ook bukken lang staan en zitten is ellende... Ik was vroeger al nooit zo een kwiek persoon en Had al her en der last van mijn rug en knieën, maar nu voel ik me wel invalide. ik heb sinds een maand ook hielspoor (au!) En nu sinds een week doet mijn rechterknie heel veel zeer bij het opstaan. Ik moet 's ochtends echt strompelen en hikken zodat alles rustig op gang kan komen en op de grond zitten bij mijn zoontje is uit Den boze. Ik kom niet meer overeind namelijk. ik heb zelf's het gevoel dat de bi erger word! Sinds mijn einde verlof werk ik weer 4 uur per dienst aan administratieve taken. Ik sta nog niet in zorg omdat ik amper een rondje kan lopen zonder door te zakken. De bedrijfsarts heeft er begrip voor en zegt dat dit over moet gaan. Mijn team daarintegen kotst me zowat uit. Er worden continue opmerkingen gemaakt zoals wat doe je dan wel, en wanneer ga je nou weer eens werken. Eind januari moet ik gaan revalideren, en alhoewel ik hier positief insta vind ik het wel moeilijk en zwaar om dit naast het werk te moeten doen. Het kost gewoon veel energie...(Ik werk 24 uur nu. Ene week 2 dagen andere week 4 dagen) Ik durf niet naar de dokter voor mijn knie. Ben vroeger al op reuma getest en ze doen er toch niks aan want ze kunnen niks vinden. (Mijn moeder is al helemaal versleten op haar 53ste en heeft artrose in haar handen en andere gewrichten. Maar daar kunnen ze ook geen reuma in het bloed ontdekken) Ik weet af en toe niet meer hoe ik zitten en lopen moet. Ik ben voortdurend uitgeput van de pijn en dan ben ik 29 en geen 80.... Mijn vraag is of iemand dit herkent? En zoja misschien heb jij tips?
Ik heb fibromyalgie en sinds mijn 18e al klachten. Dit werd in de loop der jaren alleen maar erger. Chronische pijn en vermoeidheid. Mensen hebben weinig begrip voor iets dat ze niet kunnen zien en als het te lang duurt, is het geduld en begrip dat er was al op... in mijn zwangerschap werden de klachten erger en ik 'moest maar genieten' van mijn zwangerschap.... Collega's hadden steeds minder begrip en ik ging maar door, 'want zwanger zijn is toch geen ziekte'. Tot ik met 26 weken thuis kwam te zitten. Door alle stress, vermoeidheid (slapeloosheid) en pijn was mijn bloeddruk veel te hoog. Ik kwam in het z'huis en ik moest direct stoppen. Gelukkig was er met de kleine niets aan de hand maar dit waa wel een waarschuwing die ik heel serieus moest nemen. Dus in die zin herken ik je verhaal wel. Ik ben te vroeg aan het werk gegaan en zit nu thuis met ptss. Ik krijg hulp en alles gaat met (hard!) vallen en weer opstaan. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben blij dat ik voor mijn gezin heb gekozen. "Als er nood is in het vliegtuig, moet je eerst jezelf een masker opzetten en daarna je kind helpen" Zo zie ik mijn situatie nu ook. Alsjeblieft...kies voor jezelf en zoek hulp. Krijg je hulp van een therapeut BI? Ik heb moeten leren omgaan met de pijn en de vermoeidheid (die nog boven op de ptss komen). Dit heb ik gedaan dmv ergotherapeut, omdat er niets te doen is aan de reuma. Ik hou mezelf steeds voor: 'iedereen denkt wel iets over je. Je zult het nooit helemaal goed doen. Dus waarom niet lekker je eigen gang gaan' Makkelijk zeggen hoor, want ik ben heel vaak in tweestrijd. "Misschien moet ik toch dit maar doen, anders denkt ... dat ik lui ben". Ik weet dat dit heel moeilijk is, maar dmv prof hulp kom ik steeds verder. Sterkte!
Oh meid wat erg voor je! Hier bij de zwangerschap van de middelste vreselijk veel last van bi gehad, ook met heel veel pijn dus ik weet wat je bedoeld. Na de bevalling was het opeens over. 5 weken geleden ben ik bevallen van mijn derde kindje en mijn zwangerschap ging prima, wel veel te veel gedaan.. 2 dagen na de bevalling begon de hel van pijn aan mijn bekken/heupen Bij bekkenfysio geweest (of eigenlijk zij bij mij want ik kon niks anders dan schuifelen indd) en het hielp niks. Ik moest maar gewoon afwachten want het ging vanzelf beter worden. Maar ik werd best wel benauwd..mijn man moet op een gegeven moment weer aan het werk en ook ik werk in de zorg.. eerste dag alleen met 3 kinderen kwam ik terug van school met de kinderwagen (is niet ver) en ik was aan het huilen van de pijn aan mijn bekken/heupen. Toen was ik het zat! Ik heb mijn osteopaat gebeld waar ik in het verleden ben geweest voor mijn rugklachten en hij heeft me nu 2 keer behandeld... wát een wereld van verschil!! Echt meid, zoek je een osteopaat in de buurt waar mensen goede ervaringen mee hebben want echt.. je zou er goed mee geholpen zijn. Ik kan weer alles (en dit is pas 2 weken geleden waar ik het over heb). Anders kan de bekkenfysio wellicht wel iets voor jou betekenen. Voor mij niet maar misschien ben jij een minder 'erg' geval en laat die opmerkingen van je team langs je af glijden.. iedereen is anders en elke zwangerschap dus ook. Mogen ze verdorie best wel wat begrip voor tonen!
Reuma is niet in je bloed gevonden zeg je maar is er wel een mri gemaakt? Bij mij zeiden ze 8 jaar geleden dat ik geen reuma had op basis van een röntgenfoto. Pas 4 jaar geleden deden ze de bloedtest waar reuma uit kwam. Dit is kort daarna via mri bevestigd. En wbt mensen die het niet willen begrijpen, probeer dat van je af te laten glijden. You can't argue with stupid. Ik vind dat je hen geen uitleg verschuldigd bent. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie begrip en luisterend oor meiden (of lezend oog ) Er is verder nooit onderzoek gedaan alleen maar bloedonderzoek op aandringen
1 zoek een osteopaat en inderdaad revalidatie om de andere spieren weer goed te laten herstellen. je knie zal waarschijnlijk komen van de hielspoor of andere belasting, als dat niet overgaat kan je altijd nog door zoeken. als jij niet kan functioneren kan je ook niet voor iemand anders zorgen. ziek is ziek, mensen vinden overal wat van. totdat ze zelf met exact hetzelfde hebben gedeald, lekker van je af laten glijden. je bent niet ziek omdat je dat leuk vind. het is simpelweg zo ..
Ik lees niet of je al bij een therapeut bent geweest. Ben je al bij een bekkentherapeut geweest? Je kunt je ook na laten kijken door een manueel therapeut, misschien staat er iets scheef. En kijk eens hoe de stand van je voeten is. Je kunt ook veel klachten krijgen door doorgezakte voeten. Ik heb zelf bekkenklachten, niet zo extreem als jou, maar wel dusdanig dat het mijn leven dagelijks beïnvloed en de rest van mijn lijf ook begint op te spelen. Ook ken ik een aantal dames met erge bekkenklachten en hun hadden baat bij bovenstaande. Het vervelende is dat je het zelf een beetje moet gaan uitzoeken. Ik heb ook al flink geshopt voor therapie, maar het schiet niet echt op. Volgende week naar de manueel therapeut. Ik wil je veel sterkte wensen! En trek je niets aan van je collega's. Zeg ze desnoods eens flink de waarheid.