Nog een toevoeging. Je kunt dusdanig ernstig bloedverlies krijgen dat je in het ziekenhuis of kan overlijden. Een kennis heeft een miskraam gehad rond dezelfde termijn en is er bijna aan overleden. Het was mazzel dat een vriendin langskwam en de voordeur openstond ....
Je moet de medicijnen niet gebruiken omdat je bang bent voor de ingreep (zuigcurretage). Een kennis van mij heeft het ook laten doen en kreeg een roesje dus ze werd weer wakker toen het achter de rug was.
ik denk dat ik dan beter de zuigcurregete zal doen als het zo is.. Zag ook dat het kan zorgen voor misvormingen en als ik dat lees vind ik het nog griezeliger en echt hartenloos als ik er voor zou kiezen! Bedankt voor de adviezen allemaal, ik ga nog even rustig na denken want als het zo dichtbij is (abortus in welk vorm dan ook) raak ik echt verdrietig.. :'( ik vind het veel te eng om een kond uit te zuigen door een dun buisje!! En als die pillen in mijn stadium voor zoveel problemen zorgen dan kan ik er helemaal niet rustig mee leven.. Vind het wel vreemd dat het vrouwen wel gegeven word die een kind zonder kloppend hartje hebben en andere gevallen die ook evenver zijn..
+1 En ja tuurlijk reageerd ts daar niet positief op. Het verhaal neemt wel een hele aparte wending. Dat je überhaupt overweegt om pillen te slikken die niet zijn voorgeschreven aan jou is bizar. Een abortus is uiteraard vreselijk, en is een persoonlijke keus, maar als je dan al besluit het leven van jouw kindje te beëindigen, dan vind ik dat je dit wel met respect naar je kindje mag doen. Hij of zij heeft er niet om gevraagd. Die eerwraak zullen je ouders echt niet vergeten als de baby straks overleden is. Ik denk dat je leven dan zoiezo niet meer is zoals voorheen. Ze zullen je vast niet meer vertrouwen en ze zullen het waarschijnlijk altijd tegen je gebruiken
Als je t eng vind en er verdrietig van word doe t dan niet!!! Als je dit kindje zelf niet wil opvoeden geef hem/haar dan op voor adoptie zodat het kindje een liefdevol leven krijgt bij ouders die het kindje wél willen opvoeden...
Ik zit nu weer in zo een grote twijfel.. Als ik het houd wil ik er daarna zelf voor zorgen. En er alles voor opofferen ik ben echt bang naar wat erna volgt. Want heb er heel lang kapot van gegaan dat me vriend (ja nu exvriend) het kind niet wou houden.. Me ouders die zeiden dat ik het moet weghalen.. En nu twijfel ik aan mezelf.. Ik weet niet meer wat ik wil Ik vind het afschruwlijk om me ontschuldige baby hetleven niet te gunnen en ik vind het echt griezelig op de manier hoe het gaat. Ik krijg het niet over me hart... Ik denk dat ik maar alles ervoor moet opofferen.. En het maar zonder vader en familie zelf moet doen :'( k ga er echt kapot van als ik eraan denk want weet niet meer wat ik wil :'(
Ga alsjeblieft morgen contact opnemen met het Fiom. Zij hebben daar hun expertise / ervaringen in en kunnen je begeleiden. In welke keus die je ook maakt! Je hoeft het niet alleen te doen hè. Er is zoveel mogelijk qua hulp en begeleiding tegenwoordig. En overweeg anders adoptie. Ik zou zelf dolgraag adopteren. Maar eerst kijken of ivf een eigen kindje brengt. Maar als iemand mij een baby zou geven zou ik er met alle liefde voor willen zorgen
Dat denk ik ook en ook dat ze de abortus tegen haar zullen gebruiken, ook al sturen ze nu zélf aan op abortus. Ik heb dat ook wel eens gehoord van vriendinnen die in zo'n situatie hebben gezeten.
Er zijn anders genoeg instanties en zelfs vanuit de Islamitische gemeenschap zusters die je graag willen helpen. Ok, het vervangt dan niet familie, maar beter dan een onschuldig kindje het leven ontnemen, wat jijzelf ook niet ziet zitten. Een "vader" die zijn kind niet wenst lijkt me sowieso niet echt een geschikte vader. Echt, je bent veel beter af zónder hem. Vraag anders eens aan een van de vele leden hier die ook hun kindje alleen opvoeden hoe zij het ervaren. Ik weet zeker dat ze blij zijn dat ze in ieder geval voor een leven met zijn tweetjes hebben gekozen.
Ik vind get zo zwaar om zonder me ouders het leven alleen op te bouwen terwijl zij niet tevreden over mij zijn en me niet meer willen.. Ik vind get zelf zo erg dat ik ze deze schande aandoe want weet hoe roddels als een vuur door de familie gaan :'( Ik weet niet meer wat ik wil.. Die pillen nemen is geen verantwoorde keuze besef ik me. De baby kan ernstige misvormingen erdor oplopen.. Hoe slecht ben ik dan als ik dit zou doen? Ik ben echt wanhopig.. Ik moet echt tot mezelf komen
+1 En wanneer de jus er een beetje uit is krijgt het verhaal weer een twist en een nog dramatischere toevoeging. Steeds nieuwe topics die net een stukje verder gaan, eerdere oplossingen en mogelijkheden zijn dan ineens totaal gedraaid.
Doe abortus dan niet en denk er heel goed over na zonder overhaaste beslissingen te nemen zoals die pillen... Zorg dat je alles op 'orde' krijgt om je kindje te verwelkomen in 2017 en ga ervoor! Er zijn hier ook genoeg alleenstaande moeders en bewust alleen staande moeders die je kunnen adviseren en hulp instanties goed in dit land! Gelukkig maar,dus verman jezelf en als je dit kindje over een tijdje voelt bewegen in je buik wil je niks anders meer als t zelf opvoeden!
Ja toch! ... en opeens is het niet alleen financieel maar opeens ook psychologisch labiel...jeugdzorg etc. Ik heb er moeite mee ... ik kan er gewoon niets aan doen.
Ik vind het zo rot voor j dat je dit meemaakt.. Ik hoop echt voor je dat je gelukkig gemaakt kan worden met een eigen kindje! Ik ben best geraakt door je berichtje.. Ik wou het kind zelf heel graag houden eerst samen met de vader. Maar het is gewoon anders gelopen dat ik nu uit wanhoop aan zulke vreselijke oplossingn denk :'( ik hou echt veel van babys maar in onze cultuur kan het echt NIET dat je een kind krijgt voor het huwelijk. Echt niet.. En dat is wat me misschien ook zo beinvloed.. Ik hoop dat jij een mooi kindje krijgt en gezond ik gun het jou heel erg en vindhet echt rot dat je in zo een situatie zit en ik hier onverantwoord spreek over een gruwelijke daad... Sorry ervoor
Maar, ik heb er totaal geen verstand van dus misschien zeg ik iets heel doms, denk je dat als je nu abortus doet en je thuis komt alles weer wordt als normaal?
Misschien is jou leven altijd heel goed geweest of heel duidelijk. Als je in mijn leven komt kijken is het 1 groot drama sinds jongs af aan en tot nu toe maak ik elke keer iets nieuws mee. Ik ben er zelf niet gelukkig van en spreek er niet graag over. Maar dat kan dat jij het ongeloofwaardig vind. Me leven is een en al drama.
Ik ben het helemaal met je eens, heb het verhaal vanaf het begin ongeloofwaardig gevonden. Van onverwacht zwanger, vroeggeboorte faken, eerwraak naar dakloos schulden en een abortus. Ik heb het al eerder gevraagd (en anderen), maar ik vraag me echt af hoe oud je bent. Als het hele verhaal wel waar is, dan is abortus niet hetgeen wat problemen oplost. Probeer hulp te zoeken bij instanties.
Het is wat het is. Word er niet vrolijk van. En niet serieus geomen worden is soms erg frustrerend. Dan denk ik, reageer dan niet want zulke reacties maken het er niet beter op.