Mamavanlieverd: Hij kan niet uit mijn bed vallen, maar wel tussen het bed en de muur geklemd raken, dus ik vind het toch eng hem alleen te laten liggen, maar als het weer niet lukt in zijn eigen bedje ga ik met jou tip aan de slag. Rietje88: Hij heeft geen vaste knuffel, hij heeft er ook niets mee, hij gooit ze alleen maar door zijn hele bedje heen en weer, in het kdv gebruiken ze wel altijd hetzelfde dekentje. Ik gebruik dat alleen in de auto, maar misschien kan ik hem nu ook thuis gebruiken. Line: Ik heb al best veel over verlatingsangst gelezen, maar dat het zo heftig is had ik niet verwacht.
Heb je misschien nog een voedingskussen? Die kan je ook op de plek leggen waar je niet wil dat hij in zijn slaap overheen rolt.
Ook al gooit hij de knuffel, kijk eens wat hij doet als je elke keet dezelfde mee geeft naar bed (ook op kdv) het kan helpen!
Je komt over als een lieve toegewijde moeder. Het zal echt even wennen zijn en over een paar dagen lees je dit alles terug en is het allemaal al veel beter. Ik werd gek van kreten als "het zijn fases" maar oh oh oh wat had / heeft iedereen gelijk!
Lief dat je het vraagt..... Hij slaapt nu sinds 2 avonden weer in zijn eigen bedje. Als hij dan later op de avond of 's nachts wakker word mag hij bij mij. Ik heb hem nu ook een vaste knuffel gegeven zoals jullie hebben voorgesteld. Zoals de meeste van jullie al wel hebben gemerkt, hij is (gelukkig!!) een hele normale normale baby die zich normaal ontwikkeld. Het is nu ook duidelijk een sprong, hij kan ineens zelf van liggen naar zitten, kleine stukjes kruipen en op zijn voetjes staan, fase fase fase. Het ligt allemaal een beetje aan mezelf, ik zit niet zo lekker in mijn vel en voel me dan onzeker en kan niet zoveel hebben. Ik heb de afgelopen maanden keihard aan mezelf gewerkt, maar nu alles weer veranderd, kdv, ik weer aan het werk enz. ben ik weer bang dat ik het niet goed doe.
Wat fijn zeg!! Vertrouw op jezelf en je intuïtie, je kunt dit Bij mij geeft die sprongenkalender van oei ik groei nogal eens rust, evenals oppas regelen en echt tijd voor jezelf nemen. Al is het maar een uurtje!
Slaapperikelen... vreselijk, haha. Ik heb niet alle reacties gelezen, maar mijn ervaring is dat mijn dochter na een dag vol prikkels veel onrustiger slaapt. Ze komt moeilijker in slaap en wordt 's avonds een paar keer wakker. Na een paar uur slaapt ze verder netjes. Op een 'rustige' dag, slaapt ze na een half uurtje en wordt dan hoogstens wakker omdat ze haar speen kwijt is. Hier heb ik ook nooit een drama van het slapen gemaakt. Niet kunnen slapen, dan bij papa en mama in bed. We hebben aparte dekbedden, dus de kans dat onze dochter eronder komt is maar heel klein. Het werkt voor ons. Daardoor hebben wij ook op 'slechte' nachten gewoon nachtrust. Werken en zorg voor een kind vind ik wel heel zwaar. Ik werk 32 uur en dat voelt alsof ik word geleefd. Ben ik niet aan het werk, dan wil ik tijd met mijn dochter spenderen, maar er is ook nog het huishouden. Uiteindelijk komt er wel enig ritme in, maar bij iedere ontwikkelingssprong wordt die verstoord en moet dat weer gewijzigd worden. Succes. Als ik je openingspost lees, ben je een prima moeder die het ook erkent als het even niet gaat. En dat is een hele grote stap die heel belangrijk is.
Je vriendin kletst uit haar nek, sorry, maar dit is onzin. Je kindje lijkt aan het clusteren te zijn in de avond. Lekker de borstvoeding opvoeren en tegelijk de prikkels van de dag weg te werken. Heel normaal. Ik liet ze op die avond lekker aan de borst, zorgde dat ik er zelf comfortabel bij zat en zette wat eten en drinken klaar zodat ik niet aldoor op hoefde te staan. Daarna lekker samen naar bed, iedereen tevreden.