Ik begrijp er helemaal niks meer van! Vandaag moet ik volgens schema ongesteld worden. Gisteren had ik wat lichtbruine afscheiding, ik denk, ja hoor, we zijn vroeg deze maand.. Vanochtend ook iets gekleurd op het wc papiertje, maar tot nu toe verder geen bloed. We zijn al sinds december 2011 bezig om zwanger te worden, maar heb er geen vertrouwen meer in. Wil mezelf niet voor de gek houden door te denken "het kan nog" want heb al 3 dagen een negatieve test. Als ik dan ongesteld moet worden, laat het dan maar komen ook!
Dat geloof ik meis. Als je eenmaal een negatieve test hebt gezien, mag het ook zsm gaan natuurlijk. Wanneer was je laatste test? Maar ik denk wel dat je ongi eraan komt als ik het zo lees. Meis, heel veel succes dan in de volgende ronde en ik hoop echt dat jullie nu eens eindelijk aan de beurt zijn. Ik ken het gevoel.
Laatste test was gisteren.. Maar helaas, inderdaad hopen op de volgende ronde! Ik baal er zo van, begin steeds meer het gevoel te krijgen dat het gewoon niet gaat lukken.. Is dat doemdenken, of inmiddels wel eens realistisch? Tja, en dan...... Ik zie dat jullie ook al een tijdje bezig zijn.. hoe hou je het vol? Ik ben echt een emo wrak momenteel. Als ik een baby op tv zie schiet ik spontaan vol. Ik zit er serieus over te denken om alle ovulatie- en zwangerschapstesten zo het raam uit te gooien...
Wat vervelend dat wachten, en dan die 'omo witte' testen! Klinkt alsof je ongesteldheid er aan komt. Bij mij heeft het soms ook een dag (soms twee) nodig om op gang te komen. Duim voor je dat het snel opgang komt!
Misschien moet je inderdaad dan eens een maand zonder alle extra's doen. Gewoon genieten van elkaar. Bij mijn zzontje was ik in de 17e maand eindelijk zwanger en dat was dus net de maand dat ik nergens op gelet heb. En heel raar, de laatste zwangerschap ging dus net zo. Ik weet niet of dit toeval is of het grote cliché van loslaten. Ik hou gewoon de hoop vast en zet mijn verstand op 0 zo gezegd. Als ik elke maand zou instorten hou ik dit ook niet vol natuurlijk. Is dus ook een stukje zelfbescherming, maar geloof me er hebben al heel veel tranen gevloeid hier door de jaren heen. Ik duim voor je meid!!
Je duimen heeft geholpen Suus! Het lijkt wel een stortvloed opeens (excuus voor de niet zo frisse details)... Ik zie dat je zelf ook al een tijdje bezig bent. Wel een hele stap om de medische molen op te zoeken, ik durf dat niet zo goed. Ben toch bang dat ik het emotioneel niet zou trekken allemaal.
Dankjewel! Vind de lieve reacties hier echt hartverwarmend. Ik denk ook maar dat ik zonder de extra's de volgende maand in ga. Het zal inderdaad wel te maken hebben met het loslaten, ik probeer heel erg om me er niet zo op te focussen, maar je laat je zo makkelijk meeslepen door die grote wens! En manlief zegt ook met enige regelmaat "en nou maar hopen dat ik raak heb geschoten".. Afknapper!! Haha, we willen het gewoon allebei zo graag! Maar ik laat het lot maar z'n gang gaan vanaf nu.. Even rust in dit koppie. Thanks meiden!
Plien, gelukkig dat je ongesteldheid heeft door gezet? Hoelang zijn jullie al bezig dan? Wij hebben in Juni de pil de deur uitgedaan, maar ik had zulke wisselende cyclussen en menstuaties, dat ik een aantal keer bij de ha ben geweest, ze heeft me uiteindelijk doorgestuurd naar de Gyna. Daar was is heel blij mee, een dag later werd ik gebeld door het zkh, om een afspraak te maken, en 14 dagen later had ik mijn eerste afpraak! En dan gaat het heel snel! Ik was heel blij dat ze me doorgestuurd had naar de Gyna, de eerste keer daar in de wachtkamer, ging mijn hartslag wel sneller, maar nu ben ik al meerdere keren geweest, en lijkt het soms steeds normaler om daar heen te gaan.. Ik heb soms ook van die emotionele momenten, maar dan sleurt mijn vriend en/of liefste vriendin mij er doorheen!
Al sinds december 2011. Ik heb wel een vrij regelmatige cyclus. Meestal 30 of 31 dagen. We hebben wel momenten gehad waarop we minder zin hadden om te "klussen" dus wel 1 of 2 kansen misgelopen. Maar ik ben al enige tijd bezig met ovulatietesten. In januari van dit jaar was het raak, maar helaas had ik 1 dag na de positieve test een lichte bloeding en 4 dagen daarna kwam alles eruit..
Hallo dames, Wat is het zwanger willen worden toch een frustrerend iets he... Plien89 vervelend als je een negatieve test hebt en dan nog steeds niet ongesteld word... Het kan dan maar beter direct na de test komen he... Zelf zijn wij ook nu al een jaar bezig voor de tweede.. In oktober een MA.. Afgelopen maandag ben ik bij de HA geweest omdat veel last had van misselijkheid, menstruatie pijnen (de gehele maand), onregelmatige cyclus.. Nu heb ik er ook nog een baarmoederontsteking bij.. Je vraagt je af hoe je eraan komt.. Bij de eerste was het zo gepiept.. Dus ik dacht na een half jaartje laten we er maar eens rustig mee beginnen ... En zie nu een jaar later nog niks.. Ik had altijd respect voor stellen waarbij het maar niet lukte.. Hoe houden ze het vol.. En nog steeds heb ik het respect voor de vrouwen wat veel langer dan een jaar bezig zijn... Ik zit er op dit moment ook wel een beetje doorheen.. Het zelfde als wat jullie zeggen.. Bij een baby'tje te zien schieten de tranen in mijn ogen... Iedereen maar echt iedereen om mij heen is zwanger of net bevallen... Je hebt op veel dingen in het leven invloed, zoals baan, relatie, vrienden etc maar zwanger worden... Helaas.. Sommige mensen wel die plannen dat... Mijn baas zei bij de eerste dat ik het ongunstig gepland had.. Ik vond het maar al te heerlijk de hele zomer vrij.. Dat kan ze nu niet meer zeggen.. Nu ben je blij als het dan eindelijk zover is dat je een positieve test in handen hebt.. En idd het klussen wordt er met de maanden niet leuker op.. Het gebeurd allemaal niet meer spontaan.. Het is omdat het moet.. Het is wel heerlijk oneven je gedachten met mensen te delen... Daar haal ik wel mijn rust weer even door terug.. Hebben jullie dat ook? En ik denk dat het ook fijn is om met mensen te praten wat je gevoelens begrijpen.. Van je omgeving krijg je toch alleen maar te horen van je zult er wel teveel mee bezig zijn.. Nou ik geloof daar ook niet in Ester15. Dames houd de moed erin! Ook voor ons komt er een moment dat we een positieve test in handen hebben.. En na 9 maanden weer slapeloze nachten krijgen
mensen zijn niet altijd subtiel.... en die baas van jou, tja.. die heeft dus gewoon niet zoveel begrip. alsof jij voor je plezier gaat besluiten wanneer je precies zwanger raak om je werkgever dwars te zitten. dat is wel een ernstige vorm van arrogantie, als ze dank denken hoor... bij mij is er tot nu toe weinig veranderd. ik merk dat ik er nog wel aan denk, maar het iets meer los kan laten. ik vraag me alleen af hoe goed dat blijft gaan, aangezien de datum dat ik ongesteld moet worden er weer aan zit te komen. er is een heeeele kleine kans dat het deze maand gelukt is. maar van klussen komt niet veel (meer) bij ons thuis. ik werk 4 dagen per week op vaste tijden, mijn man werkt onregelmatig en dan vooral in de weekenden ( 3 van de 4). hierdoor is er weinig tijd (en vooral weinig zin van zijn kant) om te denken aan vrijen.. ik ben een beetje moe en moedeloos. voelt alsof ik op een punt in mijn leven sta waar ik een keuze moet maken. hoe wil ik verder? wat is mijn toekomst? wat als het niet lukt om zwanger te raken.. pfff