Ik snap t niet...Jullie mij?

Dit lees ik nou heel erg graag.

 

ik heb alleen de eerste pagina gelezen, toch even reageren.

Ik ben het op zich helemaal met je eens, ben zelf ook erg makkelijk. maar je kunt denk ik niet zomaar oordelen over anderen. het ene kind en ook de ene ouder is de andere niet.
bij grootouders is het leuk als het inderdaad trots is en houden van, en zoals jij het omschrijft is het dat, bij mij gelukkig ook.
maar er is wel een verschil tussen een opa die zegt, 'ahh mag ik nog even' voor ze naar bed gaat of eentje die het gewoon eist, of erger nog een slapend kind uit z'n bed pakt...

maar ik ben het wel met je eens dat sommige mensen veel te moeilijk doen over hun kind. ook al zijn sommige babies van nature moelijk of gevoeling, je kunt ze ook moeilijk maken! als je van het begin af aan flexibel omgaat met je kind is de kans groter dat het zelf flexibel wordt lijkt me!

 

Had ik kunnen schrijven!

 

Ik vind dat ik op zich wel een makkelijke mama bent.
Danique is een makkelijk kind altijd al geweest.
Danique zt ook wel vaak bij andere mensen ik vind dat niet erg zolang het niet onder danique gaat lijden.
Kwa oppassen en logeren dat doe ik niet omdat het bij mij niet nodig is ik ben gewoon thuis en als ik thuis ben dan zijn mijn kindjes dat ook.
En als opa/oma of mn schoonzus danique een keertje mee willen nemen dan mag dat gewoon als ik zelf niks gepland heb die dag.
Danique heeft ook echt een eigen willetje wat ze niet wil dat doet ze ook niet en ik vind het wel belangrijk dat zij zelf haar keuzes kan maken (in zo verre) bv als zij bij oma wil zitten dan steek ze haar armen uit en als oma wil dat ze bij haar komt zitten en ze wil dat niet dan hoeft het ook niet van mij, soms pakte ze danique dan toch nou dan klouterde ze er gewoon net zo hard weer vanaf.
En ik heb echt nog nooit gehoord dat iemand niet wil dat dr eigen vrien de papa niks mag doen met hun kind dat zou ik echt eng vinden als iemand dat heeft het is ook zijn kind.
Hier mag papa alles met zijn kindjes,zou wat zijn zeg dat ik hem iets zou gaan verbieden.
Natuurlijk ben ik het ook niet altijd eens met zijn manier van doen maarja dat zal hij ook wel hebben en daar moet je samen uitkomen.
Dus ik ben opzich een makkelijke mama zolang danique of luna )maar die is nog klein)zolang danique het goed vind maar zodra ik zie dat ze het niet leuk vind ofzo dan ben ik wel een "pitbull" haha!
Hier weten ze ook hoe wij zijn en gaan daarin mee!

 

Hier verbaas ik me ook regelmatig over! Wees blij dat ze willen oppassen. Zij hebben hun manieren en jij de jouwe. Kindjes wennen daar heel snel aan.

In het begin waren wij heel voorzichtig, omdat Merel nogal prikkel gevoelig was. Maar nu....vandaag heeft ze heel lang bij zwarte piet op schoot gezeten, ze gaat naar alle mensen toe die ze ziet en is altijd vrolijk en blij en vooral sociaal. Een heel vrij kind.

Nou weet ik niet of het komt omdat wij na die eerste maanden heel makkelijk werden, of dat het ook heel erg de aard van het beestje is. Het ene kind is nou eenmaal veel socialer dan de ander.

Er zijn dingen die ik wel snap, zoals je baby niet van hand tot hand willen laten gaan tijdens de kraamtijd. Maar ik snap het niet als je moeder trots je kind laat zien aan vriendinnen en je daar een probleem mee hebt. Het is ieder voor zich....maar sommige dingen snap ik dus ook helemaal niet.

 

Tijdens mijn zwangerschap had ik hele moeilijke gedachtes over mijn zoon. WIlde liever niet dat iemand hem vasthield, en het idee dat hij ging logeren maakte me gek. Mijn moeder kon al tijdens mijn zwangerschap beginnen over logeerpartijtjes van haar toen nog ongeboren kleinzoon. de kriebels kreeg ik ervan.
Ik moet er wel bij zeggen, ben op 9 jarige leeftijd mijn broertje verloren en heb een ontzettend soms ongezonde angst.

Maargoed toen Dano geboren werd kregen we van de arts het advies de eerste dagen Dano niet te vaak op schoot te laten bij anderen. Hij had klem gezeten en had een enorme grote paarse blauwe plek op zijn hoofdje, daar had hij ook last van. was krap een uur geboren en de eerste paracetamol zat er al in. Ik vond het eerlijk gezegd helemaal niet erg dat niemand hem mocht vasthouden. Dat hebben we de eerste 5 dagen volgehouden (uitgezonderd opa en oma) De kraamvisite hebben we pas na die dagen laten komen. En iedereen staat op de foto met Dano in zijn armen. Maar het kon niet te lang duren want dan miste ik mijn zoon al

Ik kan zeggen dat ik erin ben gegroeid, ik bedoel het is ons eerste kindje en het vertrouwen moet groeien.
Dano was de eerste 4 maanden extreem gevoelig voor prikkels. Dagje verjaardag en wij zaten de hele nacht met een krijsend kind. op een gegeven moment hebben we dat niet meer gedaan tot hij een maand of 5 a 6 was. Toen was het ook stukken minder.

Dano logeert regelmatig bij mijn ouders, heeft al bij twee vriendinnen van me geslapen omdat zij dat zo leuk vinden.

Dano is absoluut niet eenkennig, ja een wildvreemde die prompt hem optilt protesteerd hij tegen, maar kindjes rent hij naartoe en geeft iedereen kusjes en zwaait mij vrolijk uit als ik ga werken.....

Ik ben apetrots als iemand met hem speelt of knuffelt, en al helemaal als hij uit zichzelf naar mensen toestapt of contact zoekt.

Hij is juist megasociaal terwijl ik de eerste 4 maanden hem echt dicht bij me heb gehouden.

 

hier ook een makkelijke mama
mijn kindjes gingen met 3 maand al uit logeren

ik nam mijn kindjes altijd mee naar een verjaardag/feest
en gingen ze daar boven slapen totdat we weer naar huis gingen

van hand tot hand
vriendinnen vragen nog steeds wel eens van aah mag ik hem even ja tuurlijk mag dat

mijn moeder wil ook met der klein kindjes showen als ze even naar de winkel wandeld met ze blijft ze uren weg omdat ze dan iedereen tegen komt en haar klein kindjes wil showen
geen problemen mee hoor geef der de fles alles mee

 

Misschien ben ik dan wel een zeikmama maar ik zal eerlijk zijn

Ik vond zwanger zijn heel erg bijzonder en vooral als ze lekker in mijn buik trappelde. Dan was dat echt even een momentje van ons saampjes. Toen ze er eenmaal was wilde ik eerst ook dat niemand haar vasthield. Ik vond dat heel erg moeilijk. Ineens moest ik haar met de hele buitenwereld delen voor mijn gevoel terwijl ze toch 9 maanden in mijn buik had gezeten. Mijn schoonmoeder was bijv meteen heel bezitterig. Sofie was wat te vroeg geboren en moest even in de couveuse en ook haar bloedsuiker werd strak in de gaten gehouden. Mijn schoonmoeder was nog geen 2 tellen binnen (ik was net bezig met het proberen van aanleggen en borstvoeding) en griste haar al zowat uit mijn handen. Toen zei de verpleging ook dat het beter was van niet. En sindsdien is ze nog steeds erg bezitterig en claimerig enzo. Vraag constant wanneer ze op mag passen terwijl ze daar net een nachtje heeft gelogeerd. En nog wel veel meer dingen. Ik hou niet zo van dat bezitterige en claimerige. Het is per slot van rekening ONS kind en anders had ze zelf nog maar een kind moeten nemen hoor.

Maar dat neemt niet weg dat ik enorm trots op haar ben en haar aan iedereen wil showen. Ik ben er nu ook veel makkelijker in en iedereen mag haar vasthouden. Ik heb alleen nog wat moeite met mijn schoonmoeder. Maar dat komt vast ook wel weer goed.....ooit....

 

ben het er helemaal mee eens ben ook wel een makkelijke mama maar heb ook wel een makkelijk meissie hoor

 

Ik denk dat het heel erg te maken heeft met hoe de band met o.a. de opa en oma (je ouders) is en hoe je kindje is...

Eva is de eerste heel maanden heel prikkelgevoelig geweest, we deden juist meer dan goed voor haar was, dat zijn we toen gaan minderen. En ook van hand tot hand gaan hebben we toen beperkt, Eva was vaak al overprikkeld van een dag alleen maar thuis zijn bij mij. Ze sliep ook heel slecht overdag en had 's avonds moeite met in slaap komen, dat kan echt heel erg op je gemoedstoestand werken en maakt dat je niet altijd even makkelijk bent, terwijl het misschien wel zou kunnen.
Ook nu moet Eva vaak eerst altijd de kat uit de boom kijken en dan mag ze bij iedereen zitten. Maar mijn ouders willen haar meteen al aanpakken als ik net binnen ben, terwijl ik ze telkens uitleg dat Eva even moet wennen. Dat heeft niets met mij te maken, maar met Eva. En nu is ze helemaal niet prikkelgevoelig, maar wel wat eenkennig, zoals zoveel kindjes.
En Eva is nu ook een supermakkelijk kindje, vermaakt zich overal prima, slaapt overal (of helemaal niet omdat ze het zo naar haar zin heeft ) en vindt iedereen geweldig.

Ik denk dus wat betreft het gedeelte dat je niet snapt, dus de goedbedoelde adviezen: het is maar van wie ze komen en hoe de band met diegene is. En de moeders die hun kindjes vaak afsluiten voor van alles, hebben vaak wel prikkelgevoelige kindjes. En anders speelt er denk ik ook een heel stuk onzekerheid of angst dat er iets met het kindje gebeurt.

 

Ik ben heel trosts op Sem en vind het leuk dat de rest dat ook is. Ik ben het over het algemeen met je eens, maar het ´gezeur´ over opa's en oma's kan natuurlijk ook wel eens terecht zijn. .Als ze gewoon niet doen wat je ze vraagt. Het is en blijft ONs kind en oma moet zich naar mijn mening dus aan onze regeltjes houden. Laat haar dan niet oppassen...? Dat is heel makkelijk gezegd, maar we hebben gewoon geen andere oplossen. Ik ben blij dat er wordt opgepast door iemand die we kennen, van de familie (dat is hier wel het veiligste), maar soms vind ik het best lastig dat ze gewoon doet wat zij wil.

 

Ik val een beetje over de opmerking dat je je kind eenkennig kan maken.
Ik heb een hoop gelezen over eenkennigheid en dat dit te maken heeft met de hechting. Eenkennigheid heeft een hele grote functie, het is misschien lastig maar er is helemaal niks slechts aan!
Mijn kind is ook heel eenkennig, maar dat is dus absoluut niet slecht! Gewoon een beetje pittige periode, maar dat overleven we wel weer. Het is heel goed voor de relatie tussen haar en mij en ik vind het ook wel prettig, die bevestiging. Al zitten er zeker mindere kanten aan hoor

 

Hoi,

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik ben het helemaal met Mirwar eens.
Ik vind het fijn dat zoveel mensen gek zijn op mijn dochter, en dat ook aan haar tonen.
Ik kan ook niet supergoed opschieten met mijn schoonmoeder, maar ze is wel de oma van mijn dochter, en dat is belangrijk. Ik zou graag zien dat mijn dochter stapelgek op haar oma's wordt, op zowel mijn eigen moeder als die van mijn man. En hé, soms komt het gewoon erg goed uit dat ze op mijn dochter kan passen, dan ga ik daar verder niet over klagen.

Groetjes

 

Ik ook Zo lang Lena het leuk vindt vind ik het ook leuk. Er zijn altijd situaties waarin ik ook uit mijn vel zou springen die ik hier wel eens lees hoor.

Maar als ik haar meeneem naar werk, wil bijv. de helft van mijn collega's ff met haar kroelen, prima... Het zijn alleen maar mensen die echt heel veel om haar geven en gek op haar zijn, dat ga ik haar echt niet ontzeggen. Ze vindt ook bijna alles en iedereen leuk, mooi toch? Zelfde met familie en kennissen. Leuk toch als ze het bij andere lieve mensjes ook fijn vindt?

Denk dat het ene kind misschien ook eerder eenkennig is dan het andere. Zal ook wel een deel in het karakter zitten? Lena is iig nog helemaal niet eenkennig. Zien wel of het nog komt. Ben wel makkelijk maar ook een erg lieve mama dus daar ligt het niet aan

 

Ik ben het er ook helemaal mee eens., ik vindt het geweldig als mijn, ouders/schoonouders,zussen,broers etc vaak komen en graag met mijn schat knuffelen, en ik vindt het prachtig dat ze er zo trots op zijn dat ze er mee willen showen het is toch prachtig dat ze allemaal foto's in de portemonee van de kleine hebben, en ik vindt het ook leuk als hij bij vriendinnen op schoot zit,. Mijn ventje is n heerlijk makkelijk mannetje die lacht naar iedereen. En zn papa doet erook vanalles mee en dat doet hij ook allemaal goed, soms anders dan ik maar wel goed.

Ook ik ben een makkelijke moeder en heb een heel makkelijk kind.

 

Zo doen wij het inderdaad ook.Ben het er helemaal mee eens echt.

 

Dit topic heeft me wel aan het denken gezet.
Niet dat het er hier krampachtiger aan toe gaat dan nodig is. Ons kleintje heeft een duidelijke max als het om prikkels gaat. We proberen niet over zijn grenzen heen te gaan, maar willen toch wel af toe op de grens gaan zitten om te kijken of hij al wat meer aan kan.
We hebben een setje opa-oma waar het niet goed mee gaat, enorm claimen inclusief allerlei domme akties die voor ons kleintje niet goed zijn en ze zijn bovendien superdruk. Met de andere setjes (veel opa's en oma's hier) en andere familie en vrienden gaat het uitstekend en dan laat ik het ook gewoon lekker gaan.
Met het setje waar het niet goed mee gaat, die gaan voorlopig echt niet oppassen, maar ons kleintje verandert natuurlijk ook. Hij wordt weerbaarder en zijn grenzen gaan ook schuiven. En dat moet ik me toch af en toe even voor de geest halen en zorgen dat ons kleintje niet bij voorbaat hun afweert. Want zij voegen ook wel dingen toe aan zijn leven, niet nu, maar dat zal over een poosje wel anders zijn. Met iets oudere kinderen zijn ze namelijk echt wel heel leuk en wat oudere kindjes kunnen algemeen ook ietsje beter tegen heeeeeele drukke mensen met domme akties. en dan heeft moeders daar ook minder moeite mee.

 

Ik vindt het een beetje overdreven dat sommige hier zeggen dat de ouders (Meestal schoonouders) claimerig zijn.
De oma,s en opa's zijn gewoon trots en dan kunnen ze wel een beetje overdreven met dingen omgaan.
Sommige hier kunnen zich er echt zo druk om maken, want het is ons kind en wij bepalen de regeltjes en daar moeten hun zich maar aan houden vindt het vreemd om dat zo te lezen.
Als de de oma's en opa's opassen kunnen ze toch niet precies alles doen hoe jullie het ook doen?
Ik zal zeggen maak maar een lijstje hoe ze het volgens sommige hier moeten doen

Maar laat jullie schoonmoeders toch lekker genieten van hun kleinkind

Ik zal ze lekker in zijn waarde laten.

Ik zal misschien wel wat mensen over mij heen krijgen maar zo denk ik er nu eenmaal over.

Ik heb zelf ook niet zo'n hele makkelijk schoonmoeder, maar ik kan opzich wel heel goed met haar omgaan.
En ik ga echt niet liggen klagen als ze dadelijk een keer mijn kind gaat showen als we een kindje hebben.