Het maakt niets uit wat anderen doen. Maar iedereen mag wat een ander doet niet begrijpen of niet als optie voor eigen keuze zien. Jij mag in een groene jurk over straat, dat hoef ik niet goed te vinden, dat hoef ik niet te begrijpen, dat mag ik iets vinden dat ik zelf nooit zou doen. Ik hoef helemaal niet te begrijpen waarom jij een groene jurk aan zou willen trekken, en jij hoeft niet te begrijpen waarom ik groene jurken geen gezicht vindt. En als jij in die groene jurk over straat gaat en ik zeg dat ik dat nooit zou doen, dan wil dat nog niet zeggen dat ik me druk maak over jouw groene jurk. En als ik zeg dat een groene jurk niet mijn keuze zou zijn, dan hoef jij je daar ook niet druk over te maken. Idem dito geldt voor kind flessen of voeden.
Ik ben het helemaal met je eens dat je het niet overal mee eens hoeft te zijn en niet alles kan en hoeft te snappen wat anderen doen! Dat kan ook niet. Het verschil zit em er denk ik in dat je anden niet snapt, maar toch in hun waarde laat en er geen waardeoordeel over velt. Een andere mening betekent niet dat die van jou beter is. En daar zit em denk ik een beetje de crux in jouw verhaal; ik begrijp volkomen dat je dingen anders ziet dan sommigen maar voor mijn gevoel hang je er een waarde aan dat anderen het anders doen. Maar ook daarin ben je vrij om te doen wat je wilt, ik geef gewoon aan dat ik het jammer vindt omdat ik denk dat je ook je punt duidelijk kunt maken zonder dat te doen.. That's all!
Het mooie is dat je het niet HOEFT te begrijpen. Het erkennen dat je niet alle wijsheid in pacht hebt, is een grote stap naar meer kennis en begrip. Het niet begrijpen is niet erg, dat erkennen is een kunst. Dat maakt je geen dom mens.
JIJ vind het een dooddoener. En eerlijk, ik heb er geen MOMENT over gerouwd dat het "mislukt" was. Ook na de kraamweek niet. Als ik mensen BV zie geven denk ik niey bij mezelf:"goh, wat jammer dat het niet gelukt is". Geen seconde verdriet gehad dat het niet ging. Zoals je hier veel hoort. Hele kraamweek en daarna was ik gelukkig. Waarom? Omdat ik GEEN bv meer gaf. Ik heb e niks mee en ik zal er nooit wat mee krijgen ook. En dan? Maar BV geven omdat het "hoort"? Elke keer bang zijn voor elk kreetje omdat ze weer moet eten? Kind die dat aanvoelde en van dr padje af was, om het uur kwam en ik kindlief wel uit het raam kon donderen van vermoeidheid?? Nee, dan liever een blije flesmoeder (en baby) dan een ongelukkige moeder die borstvoeding geeft. Er viel meteen een rust over ons allebei. En nee, dat zal je vast niet begrijpen. Net als ik niet kan begrijpen dat iemand zo op kan gaan en kan genieten van BV. Ieder zn ding. Laat iemand gewoon in zn waarde. En eerlijk, bij deze zwangerschap heb ik even licht getwijfeld of ik het toch niet zou proberen. Alleen de eerste weken en meer onder "dwang" van alle verhalen. Maar de manier waarop er oa op deze site gepusht word op BV (en vooral door jou en nog een paar) heeft mij doen besluiten het niet te doen. Krijg op deze manier gewoon een naar gevoel van BV. (Nog meer dan ik al had). Je probeerd mensen over te halen op BV maar je bereikt door de manier waarop, het tegenover gestelde
Dat was maar 1 uitspraak van iemand die volgens mij meer wilde provoceren dan echt iets toevoegen aan deze discussie. Verder, als jij voor je gevoel er alles aan gedaan hebt en het dan niet is gelukt, hoef je je verder ook niet schuldig te voelen. Ik snap niet waar dat schuldgevoel vandaan komt. En vaak hakken die mensen dan in op vrouwen die wel (lang) borstvoeding geven (ik zeg niet dat jij dat doet, meer algemeen). Dat maakt de hele discussie zo grimmig en dat is ook nergens voor nodig.
Jammer dat je je laat leiden door een paar meningen op dit forum, en niet door je eigen gevoel. Ik vind trouwens helemaal niet dat dirksmama 'pusht', maar dat ze vaak verkeerd wordt begrepen. En eerlijk, een baby die om het uur komt? Dat is toch heel normaal die eerste weken? Of je nou borstvoeding of kunstvoeding geeft, die onrust en dat zoeken hoort erbij. Mijn dochter zat zo ongeveer aan me vastgeplakt die eerste 4 of 5 weken. Dat is normaal, dat hoorde erbij voor mijn gevoel. Ik kan me indenken dat niet iedereen dat vindt, maar kan me er niets bij voorstellen als mensen zeggen dat ze zich 'bekneld' voelen door hun baby. Misschien verwachtte ik gewoon niet teveel. En heb ik bijv. ook geen kraambezoek gehad, bewust, en heeft mijn man alles gedaan om het huishouden draaiende te houden. Met een vanzelfsprekendheid waavoor ik hem nog altijd dankbaar ben. Die opstartperiode van bv is niet representatief voor de latere periode. De gemakzucht en het ritme heb ik pas ervaren na 3 maanden. Ik hoop dus dat je het nog een kans wil geven. En dat zeg ik niet om te pushen, maar omdat ik jou en je kind een mooie bv-periode gun. Investeer in begeleiding, in rust voor jezelf, focus je helemaal op je baby en het zal wel goedkomen.
Het is geen klap in het gezicht voor de moeders die "kei hard" gevochten hebben om bv te geven, daarvoor alleen maar respect! Een klap in het gezicht voor de moeders die niet geprobeerd hebben? Ach ja.....er zijn wel ergere dingen....zoals je baby niet de beste start geven.
[QUOTE=Nescio;15297865]Dat was maar 1 uitspraak van iemand die volgens mij meer wilde provoceren dan echt iets toevoegen aan deze discussie. Zo wil ik niet overkomen. Bij deze mijn excuses!! Ik wil dat we ook over de baby's gezondheid praten en niet over de gemakzucht/gezondheid van de moeder praten. Ik heb ooit op een site gelezen wat de voordelen van bv zijn op de baby in maanden....dus 3 maanden bv zoveel voordelen, 6 maanden bv zoveel voordelen.....Als alle aanstaande moeders dit weten dan geef je toch niet zomaar op? (ik ga nu even op zoek naar het artikel.....)
Ik begrijp het, maar vaak weet je niet alles over iemands situatie en waarom de keuze voor KV (op lange termijn) beter zou zijn. Ben het met je eens hoor, over die gezondheidsvoordelen. Dat was ook echt de reden dat ik dag na dag ben doorgegaan, want leuk vond ik het die eerste tijden ook niet.
Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Motivatie - Wat als ik wil stoppen met borstvoeding geven? Deze bedoel ik. Dan is er toch geen discussie over wel of niet bv geven. Alleen maar hoelang geef je bv......
Er is nooit een discussie geweest over of bv goed voor een kind is of niet... daar is iedereen het wel over eens. Maar dat is niet de enige overweging. Het valt misschien niet te begrijpen voor iedereen, maar voor sommige van ons kan ook goedlopende bv loodzwaar aanvoelen. En voor anderen zijn problemen met bv, die sommige mensen overwinnen, te hoog. Overigens is het gedurende het hele leven zo dat mensen keuzes maken die niet de meest gezonde zijn. Sommige mensen gaan elke week naar mc Donalds, andere mensen sporten nooit of vreten zich helemaal lens aan snoep....
Klopt.. Ik heb mijn kind echt een hele slechte start gegeven. Ik ben echt een waardeloze moeder. Ga jij jezelf maar een super moeder vinden en misschien zijn er wel mensen die je willen nomineren voor een lintje! Wat iemand anders zei (sorry ben even vergeten wie) over dat de meningen vaak zo bot gegeven worden, vind ik ook. Zowel de moeders die borstvoeding geven kunnen erg ongenuanceerd de hoek uit komen maar vind de dames die flesvoeding geven vaak ook niet erg vriendelijk.. Toch jammer dat meningen niet altijd op een respectvolle manier gegeven kunnen worden zonder iemand anders af te branden.
Dat onderste gedeelte wat je van mij ge-quote had was niet per se tegen jou gericht, meer in het algemeen. Sorry als dat niet helemaal duidelijk was.
Ik had precies hetzelfde probleem als jij met de borstvoeding. Het deed ontiegelijk veel pijn om aan te leggen, maar ook om te kolven, alsof m'n tepels eraf werden getrokken. Mijn vroedvrouw was toevallig ook lactatiekundige en dat was echt fijn met de controles na de bevalling. Aanleggen deed ik goed, dochtertje hapte goed aan, geen kloofjes, geen spruw. Ik dacht altijd dat vrouwen met een bleke huidskleur overgevoelige tepels hadden, maar de verklaring van jouw lactatiekundige gaat ook bij mij op. Op de eerste dagen had ik het colostrum er met de hand uitgemolken en opgevangen met een lepeltje, wat niet altijd makkelijk ging. Daardoor dus ook kunstvoeding bij gegeven. Pas nadat er echt melk kwam uit m'n borsten, was de pijn een paar minuten te verdragen. Dus op die manier aangelegd en als het niet ging wat kunstvoeding bij gegeven. Na 3 weken kon ik ze volledig aanleggen, na 5 weken heb ik succesvol kunnen beginnen met kolven, na 2 maanden deed alleen het toeschietreflex pijn, na 4 maanden was het pijnloos. Ik merkte dat mijn tepels na die 4 maanden wat meer aan konden, met een handdoek erover na de douche was niet meer pijnlijk bijvoorbeeld. Na de borstvoedingsperiode loop ik wel eens zonder beha onder m'n shirt of trui een hele dag, dat was iets wat ik vroeger nooit had moeten proberen. Alsof er een soort eeltlaagje op zit nu. Het waren zware weken, heb veel gehuild toen, en mijn vriend had liever dat ik stopte want hij kon het niet meer aanzien, maar ik moest en zou, en ben blij dat ik heb volgehouden (uiteindelijk 9 maanden). Misschien is het voor jou een positief verhaal om bij je toekomstige kindje(s) het opnieuw te proberen.
Baby's hebben allemaal een ander ritme, en dat is normaal. Of de ene baby nou om het uur wil drinken, of de andere om de 3 uur wil drinken, het is allebei normaal. Voor je eigen gemoedsrust is het dan beter om je erbij neer te leggen, en lekker op de bank of op bed te liggen met drinken, lekkers, boeken/tijdschriften, laptop, of tv. En als de baby slaapt, dan zelf gebruikmaken van de tijd om te slapen, of douchen, of wat eten te maken. Hoe iemand zo op kan gaan in het geven van borstvoeding, komt door een hormoon dat wordt vrijgegeven, oxytocine. Het zorgt voor het samentrekken van de baarmoeder, beïnvloedt de melkstroom, maar zorgt ook voor de hechting tussen moeder en kind. Zodra het voeden vlekkeloos verloopt, dan kan je daar echt in op gaan, en is het een heerlijk intiem momentje met je baby. Laat je niet al te veel beïnvloeden door mensen die je niet kent, accepteer dat borstvoeding in het begin bij weinigen van een leien dakje zal gaan, en het eigenlijk na een paar maanden echt leuk wordt.
Ach ja die knuffelmomentjes... als ze dan helemaal tot rust kwam aan de borst, priceless! Nu nog altijd kan ik er echt van genieten als ze even de tijd neemt om te drinken, tussen al het spelen door. Ik vond elke huil van mijn dochter juist rustgevend, want ik wist dat als ik haar aanlegde, ze tot rust zou komen en misschien in slaap zou vallen. Of ze nu honger had of krampjes (dan werkte een lege borst goed), of gewoon onrustig was, de borst was het middel waardoor ze rustig werd. Ideaal.
Kijk,en dit word vaak als voordeel gezien van BV. Als 1 van de redenen om het te geven. Alsof FV moeders dat soort momenten nie kunnen hebben omdat ze geen bv geven. Vaak nog het huid op huid contact, dat je met bv betere band krijgt enz, En dat vind ik dus onzin. Ik heb ook gewoon de knuffelmomenten met mn kind, huid op huid contact, s nachts de "momenten" tussen kind en mij, kind word rustig bij me en laat zich troosten. Hoe? Door mijn aanwezigheid. Daar is niet per definitie een borst of bv voor nodig. Dat kan prima zonder borst/bv. Alleen wanneer ze honger had kreeg ze de fles.
O ja respect hebben. Weet je, als iemand de fles geeft en geen bv dan zie je en weet je op het eerste ogenblik niet waarom die vrouw geen bv geeft. En ik heb letterlijk van meerdere mensen te horen gekregen: "maar je weet wel dat bv het beste is he" zonder dat ze wisten WAAROM ik geen bv geef. Ik ga daar niet over uitwijden (ziekte na de bevalling, te weinig klierweefsel) maar het kwetst wel ja. Alsof deze moeders het allemaal veel beter weten. We gaan nu voor de derde. Ik ga tevens emigreren naar het Midden Oosten en ik heb al besloten dat ik geen bv meer ga proberen. Want klierweefsel krijg je toch niet bij en zo ver weg van huis.....? Nee bedankt. Kom maar op met die veroordelingen...
Het lastige is dat je het nooit goed doet. Als je bv geeft zeggen allemaal mensen, waarom doe je jezelf dat aan, moet hij alweer drinken, mist je man niet erg veel, moet dat nou in het openbaar? Als je fv geeft, je weet toch dat bv veel beter is, alle begin is moeilijk, logisch dat je kind allergisch is enz. Er is altijd een groep die vindt dat je het fout doet en dat zij het goed doet. Maar hetzelfde geldt voor natuurlijk bevallen, werken als je kinderen hebt, Rapley of potjes enz. Het zou zoveel prettiger zijn als we elkaar zouden kunnen steunen in de keuze die je maakt. Ik ben groot voorstander van bv. Voor mezelf en mijn kinderen. Ik kan niets met het argument, het moet wel leuk blijven. Zoveel aan kinderen opvoeden is niet leuk, toch doe ik ze met liefde. Maar dat is omdat de moeite die het mij kost voor mij vol te houden is. Maar ik werk ook 4 dagen en zou niet anders kunnen. Gewoon omdat dat bij mij hoort. Ik weet echter bepaald niet zeker of ik ook deze moeite had kunnen doen als het bij de eerste zo moeilijk was gegaan. Je bent da zoveel onzekerder, ik betwijfel of het me dan wel gelukt was om vol te houden. Wie ben ik dan om een ander te veroordelen voor hun keuze? Wees blij dat er alternatieven zijn. Dat betekent niet dat ik het altijd snap. Maar ik snap ook niet waarom je thuisblijfmoeder zou willen zijn of waarom je je zoon Jayden of je dochter North zou willen noemen. Hoef ik ook niet te snappen. Maar ik zal wel altijd proberen om een andere moeder tips te geven als het niet lekker loopt. Daar zit geen waardeoordeel achter, ik geef met hetzelfde gemak tips over waar je leuke kinderkleding kan kopen. Daar mag je dan net zo hard niets mee doen.