hoi iedereen... Ik en mijn vriend zijn meer dan 5 jaar samen en verwachten nu ons eerste kindje (ik ben bijna 20weken zwanger). Tussen mij en zijn ouders heeft het nooit goed gegaan. Zij zijn meer van het kaliber: al onze kinderen moeten een groot deel van hun loon afstaan zodat wij alles kunnen kopen wat we willen en veel op vakantie kunnen gaan. Mijn ouders waren van het principe: alles voor de kinderen. Nu dat is het probleem nog niet, al dat hun mentaliteit me wel altijd stoorde. Een paar maanden geleden waren we bij hun thuis gaan inwonen omdat wij uit ons huis moesten en het appartement (HUN appartement) nog niet klaar was. Het leek me nooit een super goed idee om op dat appartement te gaan wonen want zo zouden ze hun altijd komen moeien + met een hondje en een kindje op een appartement... het gaat wel maar een huis is makkelijker. Na een zoveelste ruzie hebben ze mij op straat gezet want ik was slecht opgevoed & was niet goed genoeg. Mijn vriend is toen direct mee weg gegaan en we wonen nu ergens anders. Zijn ouders hebben nog steeds zo een grote impact op hem. Zo mag hij niet trouwen, niet wettelijk samen wonen, moet hij super op zijn geld letten enzoverder. Deze avond kon ik me echter niet meer inhouden en heb het hem rechtuit gezegd van amai als ge na 5 jaar nog niet zeker bent en nog niet wettelijk wilt samen wonen plezant! Waarop hij zijn schoenen aandeed, het afbolde & zijn gsm heeft uigezet... Ik ga kapot van de zenuwen (hij moest maar eens iet voorhebben) en weet totaal niet hoe het nu verder moet...
Och wat vervelend. Misschien schrijf ik nu iets wat je niet wil lezen; is het wel helemaal terecht dat je boos op hem bent? Als ik het zo lees staat hij vierkant achter je, maar hij komt niet onderde juk van zijn ouders vandaan. Waarom ben je nu zo boos op hem? Ben je niet gewoon boos op je schoonouders? Ik zou zelf even een rondje gaan lopen,douchen en naar bed. Dan kun je het morgen met hem uitpraten, dan is misschien het venijn er een beetje uit.
ik ben boos omdat hij altijd maar gaat lopen als er iets mis is. En dan gaat hij steeds terug naar zijn ouders, me nog wat zwart praten! & Hij weet goed genoeg dat ik me constant zorgen maak en dat dit niet goed is voor de baby. (ik heb een stoornis en zou kalm moeten blijven). Zo zijn gsm afzetten... dit is net alsof we terug 18jaar zijn!
net een smsje gehad; zie da de deur los is (meneer heeft zen sleutel niet bij) of ik draai terug -_- echt dit voelt aan alsof ik een relatie heb met iemand van 14 jaar!
Nu een nachtje geslapen..... Kun je met hem bespreken waarom hij wegloopt (zonder dat jullie boos worden op elkaar) Lijkt wel op conflict vermijding.... (oke de dr Phil in mij is wakker ) ik bedoel, als hij altijd wegloopt heeft hij nooit geleerd om dingen face-on aan te gaan. Misschien moeten jullie dat bespreken. Maar eerlijk als hij naar zijn ouders gaat om te roddelen vind ik datwel zwak, maar eerder schreef je ook dat hij na veledegingen met je mee is vertokken.
idd als je geleerd hebt confrontaties altijd uit de weg te gaan (wat mij logisch lijkt met zo'n opvoeding) dan kan je het hem niet kwalijk nemen en moet je veel praten. rustig. En dat hij is gaan roddelen is nu jouw aanname! hoe weet je dit nu zeker wat hij zegt? en als hij over jou gaat roddelen.. lekkere basis van respect ook...
Eerst maar eens rustig in gesprek met je vriend en hem voorleggen waar jij tegenaan loopt en dat je bepaalde dingen niet begrijpt en graag zou willen dat hij uitlegt/verteld hoe het voor hem is. Geen verwijten (snap dat dat moeilijk is, als ik het zo lees). Maar eerst maar eens gewoon vertellen wat je dwats zit en hem lsten vertellen hoe hij daar tegenaan kijkt.
Wat vervelend voor je zeg! Mijn vriend gaat ruzies ook altijd uit de weg (het liefst als de ruzie al begonnen is, vlucht ie gewoon weg), dan gaat hij ook vaak naar zijn ouders. Nu heb ik wel een goede band met zijn ouders dus dat vind ik nog niet eens zo erg, maar ik kan me voorstellen hoe het moet zijn als de band tussen jou en zijn ouders niet goed is.. En jullie kunnen niet iets gaan huren bij een woningstichting? Want het lijkt me niet fijn als je van je schoonouders huurt, omdat ze dan (als je verhaal zo lees) gaan zeggen: Dit is ons appartement en we doen zus en zo.. Misschien moet je het gesprek nog eens met hem aangaan, maar eerst van tevoren vragen of hij een keer wil blijven zitten ipv de benen nemen... Succes!!
We wonen nu in het huis van mijn broer en blijven dit huren kleuterschool op 2min ideaal dus Ook op 15min van veel industrie (ik ben mijn werk verloren toen ik vertelde dat ik zwanger was >< ) dus ik zal na mijn bevalling wel snel terug werk hebben Het is momenteel terug eventjes rustig tussen ons. Ik heb gezegd dat ik het niet leuk vond dat hij steeds weg ging als we ruzie hadden en we hebben besloten om het er later over te hebben (zijn opa is net gestorven dus nu niet echt de moment)
Als je in het algemeen een advies mag geven; ga naast je vriend staan in plek van tegenover hem. Hij zal zelf ook niet gelukkig zijn met de situatie, maar zulke patronen groei in op en het is al jaren zo. Dat verander je niet even zomaar, ook niet voor je vriendin. Jij bent er 5 jaar, zijn ouders al zijn hele leven. Dus probeer gewoon open en aardig erover te praten. Niet verwijtend etc. Probeer je op te stellen als dat je hem wilt helpen met dit probleem, want het zal voor hem niet makkelijk zijn. Geef hem dan ook de tijd om tot het inzicht te komen dat het niet normaal is hoe zijn ouders zich opstellen. En dat hij gaat leren voor zichzelf op te komen.
HIJ moet de problemen met ZIJN ouders aanpakken, Jij die met jouw ouders. Zoniet, dan gaat alle agressie naar de buitenstaander, en dat ben jij in dit geval. Hij moet zich dus vermannen en altijd, maar dan ook altijd voor jou opkomen. Hij mag jou niet afvallen bij zijn ouders. MInder is niet goed genoeg. Hij krijgt geen kindje van zijn ouders maar met jou! Veel sterkte want als hij de zaken niet met zijn ouders oplost zal hij er altijd 'tussen' staan en zich in die rol verschansen. Je MOET hem echt duidelijk maken dat hij moet staan voor jullie relatie. Zoniet, dan wordt het een harde dobber. Dat hoop ik natuurlijk niet voor je. Succes!