Mirre, heel veel sterkte toegewenst voor vandaag. Hopelijk kan je wat rust vinden voor je zelf. Liefs Jetje
Lief van je. Ik heb echt het idee in een draaimolen te zitten die 200 km per uur lijkt te gaan. Hoop dat het ff iets rustiger gaat worden in m'n hoofd en lichaam.
Rechtsbijstands-verzekering moet ten alle tijden onbevooroordeeld de zaak bekijken. het is nu 1 maart en morgen zijn dus de 3 maanden voorbij. Je kunt ze gewoon eens bellen, niet geschoten is altijd mis. Ik ben zelf depressief geweest en mijn bazin had mijn loon toen ook stop gezet, omdat zij zei dat ZIj er de dupe van was en met mijn loon een nieuwe ging aannemen. ikzelf was niet eens in staat een gesprek te voeren, maar mijn bazin bleef me "lastig vallen". Huisarts, rechtsbijstand en psychologe hebben toen allen met arbo-arts contact gehad en gezegt dat haar gedram mijn herstel niet bevorderde en zij heeft toen een "verbod" gekregen mij nog te bellen. Ik moest wel 1x per week naar mijn bazin mailen om te laten weten hoe t ervoor stond. Rechtsbijstand heeft t voor elkaar gekregen dat ik evengoed mijn geld weer kreeg. Mag ik zo brutaal zijn en vragen of je ook iets hebt gekregen qua medicijnen? Ik was hier zels altijd heel erg op tegen, ook omdat ik 2 kleine kindjes had, maar op een gegeven moment toch gekregen (slaaptabletten en anti-depressiva) en ook dat hielp me wel goed. En wat misschien ook een tip is, advies van mijn ha: Je hele leven, alle goeds en kwaad opschrijven van a tot z. Dit kan zeer pijnlijk zijn, in mijn situtie zijn toen dingen uitgekomen die ik nooit aan iemand had verteld en waar ik nooit over kon praten, zelf niet met mijn moeder of man. Na het schrijven heb ik t laten lezen aan ze en dit heeft me ontzettend goed gedaan. Ik kan er nog steeds niet over praten, maar ik voel me er niet meer mee opgesloten of alleen en dat helpt ontzettend. En ik hoop dat voor jou tzelfde zal gelden als voor mij heeft gedaan: Ik ben er ontzettend sterk uitgekomen en ben niet meer zo snel kapot te krijgen Nogmaals heel veel sterkte, hou moed en geef niet op! Liefs Angela.
Hoi Mirre, ik wil je veel sterkte wensen, en voel je je niet goed, denk aan jezelf! Ik heb tijdens m'n zwangerschap ook 2 dgn me ziekgemeld, het werk was te zwaar, en ik kreeg harde buiken. Toen in overleg (met veel gezeur op t werk) met bedrijfarts moest ik per week 6 uur minder werken, kom ik op t werk, plannen ze me 3 uur minder in. Toen werd ik boos, en heb tegen de chef gezegd jullie nemen mij niet serieus, nou hij was boos dat ik dat zei, ik zei 6 uur minder is 6 uur, en geen 3 uur. En uiteindelijk heb ik het toch voor elkaar gekregen, ik heb toen zittend werk gedaan, en alleen maar ochtenden, want dat kon ik beter vol houden. Maar dat UWV is ook een *** instantie hoor, controleurs die ze 2x sturen, en die allerlei vragen gaan stellen.Waar ik ook weer perse op spreekuur moest komen dan in die stad en dan weer in die stad. Zit je daar, vraagt die arts, hoelang ben je zwanger? ik zeg 27 weken. Zegt hij; dan ben je ook niet dik? Ik zei; moet dat dan? Uiteindelijk heb ik zo die kortere uren prima kunnen werken, en hebben ze me na m'n zwangerschap weer beter gemeld.
Mensi Klopt het UWV is ook niet alles (heb al vaker met ze te maken gehad en niet in positieve zin), maar ja het is de enige optie die er nog is het deskundige oordeel. En nu maar duimen dat ik een sociale arts daar heb a.s. dinsdag die eens aan het welzijn denkt ipv aan de regeltjes en aan geld.
Hoi Mirre, Ook ik ken het gevoel er helemaal door heen te zitten, door dingen die er in het verleden zijn gebeurd en daarbij kwam nog een baan waarmee ik eigenlijk niet gelukkig was. Met het gevolg dat ik ook een tijd thuis heb gezeten en bij een arbo-arts terecht kwam, die ook totaal geen medeleven en betrokkenheid toonde. Ik weet hoe je je dan voelt: boos, machteloos, gefrusteerd, verdrietig en ga zo maar door. Want je voelt je al niet lekker door bepaalde dingen en dan krijg je dat gezeur van zo'n arbo-arts, die je totaal niet begrijpt. Mijn advies is dan ook: ga terug naar je huisarts en geef bij je arbo aan dat hiij/zij maar contact moet opnemen met de huisarts. Deze mag vervolgens toch niets vertellen door zijn beroepsgeheim. Maar laat je in ieder geval ook niet ondersneeuwen door zo'n onwetende arbo-arts! Ik ben destijds fel tegen hem ingegaan en dat werpt uiteindelijk z'n vruchten af. Verder wil ik je veel sterkte wensen en ik hoop dat je je gauw weer goed voelt! Liefs Marie
Meid kop op! Hou moed! Tis moeilijk allemaal, maar het komt allemaal goed! (makkelijker gezegd dan gedaan he! Weet er alles van) Sterkte! Liefs Marjo
@Marie26 Dat stuk van huisarts-arbo arts heb ik al gedaan maar bereikte er ook heel weinig mee! Had zelf een schriftelijke verklaring afgegeven dat de arbo arts info kon inwinnen bij m'n huisarts, maar de arbo arts vond het te lang gaan duren (kreeg volgens hem geen reactie van m'n huisarts) en heeft toen besloten (waren zijn woorden) dat de trein door moest! Dus Mirre weer aan het werk. Ik ben toen wederom bij de huisarts geweest en deze zei niks van de bedr arts gehoord/gezien te hebben en ik heb toen een schriftelijke brief meegekregen voor de arbo arts. Deze netjes digitaal verst zodat ie hem snel had, maar ook dat vond hij niet belangrijk en ging gewoon door met zijn missie Mirre moet werken (koste wat het kost!) Dus kort samengevat: Werkgever gaat af op wat bedrijfsarts zegt (en deze bedrijfsarts is in dienst van mijn werkgever de Rabobank..dus een eigen arbo-dienst ) Ondanks verklaring van mijn huisarts en het onder behandeling zijn van een psycholoog moet het gaan zoals hij het bedacht heeft. Nu heb ik een -vervangende-bedrijfsarts..interim...en deze neemt geen standpunt in omdat z'n collega al een oordeel gevelt heeft. En mijn manager doet ook alles volgens het boekje , want gaat af op wat de arbo arts zegt ...vandaar het deskundige oordeel omdat ik in week 7 ...2 ochtenden had moeten gaan werken, maar daartoe niet in staat ben en dat aangegeven heb dus een second opinion aangevraagd heb. Ondertussen voeren ze de stress lekker op door m'n manager me te laten bellen vorige week vrijdag (terwijl ik keurig op de wo.ervoor was verschenen bij de bedrijfs/arbo arts en we "dacht ik" hadden afgesproken rustig aan te doen aangezien ik een aanvraag heb lopen en op een afspr bevestiging zat te wachten) Het gaat ze te lang duren en door me onder druk te zetten hopen ze dat ik zwicht en weer kom terwijl iedereen kan zien dat ik op/moe ben ...zelfs een blind paard kan het zien. Maandag hoop ik een afspraak te kunnen krijgen zodat ik met m'n huisarts de situatie wederom kan bespreken. Fel tegen de bedr/arbo arts ingaan heb ik al meerdere keren gedaan zelfs m'n vriend is meegeweest, maar het is een hele autoritaire man die zijn koers vaart ongeacht of ik er slechter van wordt. Het probleem is dat ik helemaal geen arbeidsconflict wil..of daarop zit te wachten, want ik wil eigenlijk gewoon weer terug naar m'n eigen werk/baan, maar krijg zo langzamerhand het idee dat ze me eruit willen wippen. En ik kan niks met dit gevoel/idee. Liefs Mirre
Hoi Mirre, Ik begrijp je onmacht volkomen heb 5 jaar geleden in een zelfde soort situatie gezeten(zwanger en overspannen).Ik had gelukkig de mazzel dat ik wel een hele lieve en meelevende arbo-arts trof,heb het uiteindelijk uit kunnen zingen tot 9 weken na de bevalling en heb op eigen iniatief(maar op aanraden van de arbo-arts)ontslag genomen.Vond het heel jammer want had super leuke collega's en had het verder op mijn werk goed naar mijn zin maar soms kun je gewoon niet anders. Meid ik hoop dat alles vogende week goed gaat en je lekker de rust en de tijd krijgt om goed te herstellen. Liefs,Claudia
Hallo Mirre, Ik heb ook een half jaar thuis gezeten omdat ik een burn out heb gehad. Gelukkig had ik een zeer goede ARBO arts die mij juist erg stimuleerde. Ontzettend vervelend dat jij dat niet hebt. Ik kan je daarover geen advies geven maar ik wil je wel even zeggen dat je nu niet kunt geloven dat er ooit weer een tijd komt dat je weer de oude wordt. Maar echt Mirre, die dag komt, en misschien wel gauwer dan dat jij denkt. Ik weet niet of je daar al heen gaat maar wat mij enorm heeft geholpen toen is de gesprekken die ik met een maatschappelijk werkster had. Veel succes, en ik hoop voor je dat de bedrijfsarts je gauw serieus gaat nemen.
oww jeetje dit komt me wel erg bekend voor ! die arbo artsen ik heb ook heeel wat jaartjes problemen met hun gehad, en ik hoop dat nooit meer mee te maken, meid laat je niet gek maken door hun, en kom voor jezelf op ! want een ander doet dat niet voor je.. heel veel sterkte en denk aan jezelf, niet meer doen dan jou eigen lichaam aankan.
Ik heb dus ook geen positief beeld van de arbodiensten. En als zij zeggen dat je wel aan het werk kan, kan je in de meeste gevallen hoog en laag springen maar je werkgever kijkt toch daarnaar en als je het advies niet opvolgt is het einde verhaal. Dan kunnen ze je loon stopzetten en daaropvolgend ontslaan. Sorry, maar ik kan er niks anders van maken. Ik hoop dat het bij jou beter gaat bij het UWV, Ik had er helemaal niks aan. De werkgever zei dat het geen conflict is (lekker slim...) en ik van wel. En daar deed het UWV moeilijk over, ze konden niks voor me doen. Zonde van de 50 euro dus. (dat kostte het bij mij destijds om een deskundigenoordeel aan te vragen). Kijk als de arboarts jou wel steunt en je werkgever niet dan sta je wel sterk. Anders is er echt niks te beginnen, zij hebben de macht. En dat is echt zo frusterend. Je voelt je zo machteloos. Sterkte ermee en ik hoop dat alles goedkomt. In de tussentijd rustig aan. Moeilijk want door deze stress voel je je nog meer fucked up dan je al was. Moet je wel weer aan de slag, maak dan duidelijke afspraken en begin met weinig uren. En als het dan niet gaat, meld je je weer ziek. Maar dan kom je weer precies in hetzelfde terecht. Het is erg moeilijk, ik weet er alles van. Sterkte! liefs Nikkie
mirre heel veel sterkte en succes, balen dat zulke mensen je kunnen maken en breken. snap wel dat ze er zijn voor de werkgever maar wanneer jij er niet kan zijn door hun voor de werkgever hebben ze het volgende probleem. liefs femke
Hoi Mirre, Ik reageer weer even op je berichtje, want ik weet niet hoe ik jouw geschreven stuk moet plakken. Het is idd wel een lastige situatie waar je in zit. Dat zo'n arbo-arts heel autoritair kan zijn heb ik ook aan den lijve ondervonden. Maar 1 ding: als jij niet in staat bent (om wat voor reden dan ook) om te werken moet je arbo-arts (en tevens je werkgever) dat serieus nemen, want aan een werknemer die binnen de kortste keren weer thuis zit hebben ze ook niets aan. Vanuit wet Poortwachter moet de arbo-arts er natuulijk voor zorgen dat de werknemer weer zo snel mogelijk aan het arbeidsproces deelneemt, maar dit moet dan wel op een fatsoenlijke manier gaan, waarbij het ook mogelijk is voor de werknemer fatsoenlijk te functioneren. Dus het wordt idd eens tijd dat die arbo-arts je klachten/ situatie serieus gaat nemen, i.p.v. alleen maar aan zijn bonus te denken, die hij krijgt als hij jou weer snel aan het werk krijgt. Als ik jou was zou ik zoveel mogelijk contact hierover houden met je huisarts en met andere instanties, waar jij je ei kwijt kan. Heel veel sterkte ermee en ook al zie je het momenteel even niet zitten, uiteindelijk komt het allemaal goed! Groetjes Marie
Het is blijkbaar onderzocht dat mensen met een burnout juist sneller herstellen als ze in de maatschappij staan. Anders blijven ze in de ellende zitten en komen ze nooit meer terug op de arbeidsmarkt. Dat kan dan wel zo zijn, maar als je letterlijk opgebrand bent, gaat dat echt niet op. Ik had ook een zuiger van een ARBO-arts. Heb gelukkig een andere gekregen, heb een jaar in de ziektewet gezeten, ben zelfs afgekeurd (0-15% omdat ik een laagbetaalde baan had ). Ik wéét hoe ziek je kunt zijn van een burnout en dan kun je dit soort dingen er helemaaaaaal niet bij hebben. Heel veel sterkte dus! Ik hoop dat je er langzaamaan uitkomt. Mijn ervaring is wel: drie stappen vooruit, twee achteruit. Raak daardoor niet in de put. Je komt er wel. Succes!