Ik trek het even niet meer..

Hey meiden,

Steppie29: Welkom! Ik ben ook vanaf begin april begonnen met zwanger worden. Ik was alleen eerder gestopt met anticonceptie en ik was eigenlijk gelijk wel redelijke regelmatige cyclussen. De stap naar de huisarts en daarna naar het ziekenhuis heeft mij erg goed gedaan. Het was echter wel een soort drempel. Ik merk nu toch dat er een soort last van mijn schouder is gevallen.
Cyntje78: Natuurlijk ben je welkom!!! Het is fijn om je gesteund en begrepen te voelen!!
Tempus: Wat spannend zo'n laatste wachtweek! Aan de ene kant wil je snel duidelijkheid, maar aan de andere kant stel je het testen het liefst zoveel mogelijk uit, uit angst voor een negatieve test. Fietsen/ actief bezig zijn doet je inderdaad goed en het leidt af. Je verdient echt een positieve test!!
Aster: Ja, ik zou zelf ook wel meer openheid willen geven. Mijn ouders, broertje, enkele vrienden/ vriendinnen, mijn leidinggevende en mijn vaste collega weten het nu. Dat doet zeker goed. Aan mijn broer en schoonzus (zwanger en zus en zwager (die al kinderen hebben) heb ik bijvoorbeeld nog niks verteld. Het vertellen vind ik erg moeilijk, bang dat ze zich in gaan houden wat betreft hun kindergeluk zeg maar of dat ze zich ongemakkelijk gaan voelen. Of dat ze me zielig gaan vinden. Maar ja, verdriet mag er zijn en je hoef jezelf niet altijd sterk voor te doen natuurlijk.

Ik denk zelf dat ik het wel aan meer mensen ga vertellen als wij zelf wat meer weten ( als er wat minder duidelijk is). Aster en andere meiden, hoe hebben jullie het aan anderen vertelt?

 

@Pukjepuk.... thanx!
Hier weten een boel mensen dat het bij ons niet wil lukken. En bijna iedereen denkt dat we er mee gestopt zijn. Op een paar na zoals schoonzus en zwager van vriend zn kant.
Nu we de 16e naar het ziekenhuis moeten zullen we het niet lang stil kunnen houden tegenover mijn ouders. Ze passen regelmatig op en mochten er follikelmetingen komen dan zal ik het moeten vertellen ivm oppassen.
Maar goed... dag 29 en nog niet ongi, geen kwaaltjes en temp nog mooi hoog en géén testen meer in huis. Wanneer mijn ei is geweest weet ik deze ronde dus niet. zucht.... vervelend dat wachten tot de buikpijn zich aandient.

 

Cyntje: Naar zeg! Ronde 20.. pfff. Gelukkig is de redding nabij!

PukjePuk: In eerste instantie niet. Ik zei dat ik onregelmatig was en dat ze PCO hadden ontdekt en ik nu een medisch traject moest volgen. Later heb ik ze toch maar verteld dat daar haast een jaar aan vooraf was gegaan omdat ze me niet serieus namen. Maar ook echt in tranen, denk niet dat ik je die manier kan aanbevelen. Nu merk ik wel dat die openheid zooo fijn is! Ze snappen waarom ik chagrijnig of verdrietig ben, ik kan dingen met ze overleggen..

Hier trouwens weer even een domper op alles. Soms krijg je op FB meldingen van statussen van niet-vrienden, als meerdere mensen uit je lijst die liken. Dat was dus gebeurd.. bij een echo. Van mensen die meer dan een half jaar na ons zijn getrouwd. Laatst had ik het ook al twee keer. Ik.wil.dat.niet.zien.aaaargh!
Ik kan alleen maar boos zijn omdat ik vind dat het onze beurt is! En laatst zeurde een zwanger persoon tegen me over haar kwaaltjes. Serieus? Ik zou zo graag ruilen, ik vind dat zo ondankbaar.. besef wat je hebt!

 

Hallo dames,

Mag ik ook met jullie meekletsen? Ook ik trek het even niet meer, eigenlijk al een tijdje niet maar het wordt steeds erger... Wj zijn inmiddels belandt in ronde 21 en elk begin van een cyclus worden m'n emo dagen er steeds meer en heftiger... Ben echt van slag als het wéér niet is gelukt (hoewel ik ook elke keer verwacht dat het toch niet is gelukt). Nu ook weer sinds gisteren ongi en als ik thuis ben kan ik alleen maar huilen.... Ik kan gewoon niet begrijpen waarom het ons niet gegund is. Ik kan me niet indenken hoe vreselijk een miskraam moet zijn, maar soms denk ik wel eens: had ik in al die rondes maar ooit een vmk gehad, dan wist ik tenminste dat het iig mogelijk is om zwanger te raken
Ook heel herkenbaar dat van fb, ik denk ook vaak 'het was nu mijn beurt, waarom jij wel en ik niet?'. Toppunt was toen iemand schreef: ik ben mijn zwangerschap zat wie wil hem overnemen
Hier weet eigenlijk niemand dat wij bezig zijn en zeker niet hoe lang al. We hebben wat onderzoekjes gehad (zaad,chlamydia) en dat was helemaal goed. Onze ha wil ons niet doorverwijzen totdat we twee jaar bezig zijn, omdat mijn cyclus goed is, zijn zaad goed is, En we allebei nog onder de 30 zijn. Zijn januari 2012 begonnen. Ik ben het vertrouwen dat het ooit wel gaat lukken echt even kwijt 😥

 

@TempusFugit... inderdaad die facebook Ik heb werkelijk waar begin het jaar weken gehad dat er wel ergens bij iemand een echo foto stond. Gelukkig niemand die klaagt over kwaaltjes enz. Moest er nog eens bijkomen.

@Mammietammie... welkom!!
Jij ook al zo lang bezig... en je huisarts wil je nog niet doorverwijzen? Ik zou er toch op staan hoor. Zéker na 1,5 jaar! Hier in het zkh helpen ze je na 1,5 jaar. Of anders een kliniek in je omgeving? Hier zit er 1 in de omgeving maar helaas te ver van jou vandaan. al komen er wel stellen van ver heb ik in 2010 gemerkt.

@Hier... ik durf morgenvroeg niet te tempen, bang dat mijn temp is gekelderd. Maarja, dan weet ik wel wanneer ik ongi word. Ik weet al dat het niet raak is... gisteren een omowitte test en vanmorgen iets zo lichts dat ik het niet op de foto krijg. Ik ken het zo onderhand dus wel... elke maand het zelfde liedje.

 

Hoe is het met de dames vandaag? Iedereen lekker genoten van het mooie weer?

@Hier vanmorgen naar Eindhoven Airport gereden om vliegtuigen te gaan kijken met ons zoontje.
Nog niet ongi maar mijn temp is iets gezakt. Test: indroogstreepje :/

 

@Mammietammie: Ik denk dat je daar super onzeker van wordt, een miskraam krijgen. Zou mijn hele volgende zwangerschap dan niet meer zo op m'n gemak zitten hoor.

Belachelijk dat je huisarts je pas bij twee jaar wil doorsturen. Dat is niet de standaard gang van zaken, zou een second opinion aanvragen want als het na twee jaar niet raak is, moet het toch érgens vandaan komen?

@cyntje: Hoe is het met jou vandaag? Irritant hè, die lichte streepjes. Dan weet je ook niet wat je ervan moet denken. Heb me vaak afgevraagd of ik die streepjes niet gewoon in mijn hoofd haal omdat ik het zo graag wil zien.

"Blij" dat ik niet de enige ben met dat gebeuren op Facebook :') Ik stoor me er zo hard aan.
Hier weet ik trouwens niet wat ik moet denken. Ik had geen symptomen, maar nu weer zere tepels en steken in mijn borsten, stoelgang is veranderd, zoals iedere maand voor mijn menstruatie Dan ga ik bij de gyn echt maar eens vragen om een samenlevingstest want ik word er zo onzeker van.

 

Mag ik meekletsen?

Ik ben het zo langzamerhand ook zat om elke keer weer ongesteld te worden, elke keer weer die stiekeme hoop dat het misschien toch gaat lukken deze ronde...
Vandaag ongesteld geworden, na lichte strepen op de kruidvat testen, niet meer te vertrouwen die dingen.
Wij zijn al vrij lang bezig, ook pauzes gehad door omstandigheden maar eigenlijk ook om mezelf rust te gunnen.. er even niet mee bezig te zijn. Ik verzon elke keer wel een andere reden.
Het ziekenhuis bezoek hebben wij zo lang mogelijk uit gesteld omdat ik er nog steeds van droom om gewoon spontaan zwanger te raken. Het lukte eerst ook, waarom nu niet meer???
Hier ook allemaal zwangeren in mijn omgeving, zoals mijn zus in ronde 1. Toen ik dat hoorde ben ik in huilen uitgebarsten en heb van mij af geschreven. Ze moet nu nog maar een paar weekjes...
Ook mijn schoonbroertje en zijn vriendinnetje (''per ongeluk'') en hebben beide helemaal niets nada noppes behalve een berg schuld. Ik vind het ZO oneerlijk, ik kan er gewoon niet bijkomen. Waarom word het zulke mensen wel gegund? Het is nou eens onze beurt!!!

PRECIES!!!

 

Volgens mij heb ik het verhaal over je schoonbroertje laatst hier op het forum gelezen, toch? Vindt verder iedereen het nog steeds zo'n geweldige keuze? Ik snap wel dat het moeilijk is als je zus meteen zwanger is, zij zal nooit snappen wat jij doormaakt.. en zuur is dat hè, als mensen later beginnen dan jij en dan sneller zwanger raken dan jij? Maar goed, dan heb je nog het idee dat jij misschien snel volgt. Als ze vervolgens bevallen zie je pas wat een tijd je er zelf op hebt zitten..

 

Cyntje hè balen zeg... Paar dagen overtijd en nog geen duidelijkheid, zo frustrerend! Heb je een regelmatige cyclus?
Voor een kliniek moet je toch een verwijzing van de ha hebben?

Tempus, vervelend hè die symptomen... Elke maand weer andere dingen en het zijn altijd van die kwalen die zowel PMS als zwangerschapskwalen kunnen zijn,grr.. Waar zit jij nu ergens in je cyclus?
Ik heb alles mbt de huisarts nagezocht en helaas is het wel de standaard handelwijze als verder alles goed is (dus cyclus en zaad) en je onder een bepaalde leeftijd bent, en dat is bij ons zo. Voor de geïnteresseerden, hier staat alles daarover: https://www.nhg.org/standaarden/volledig/nhg-standaard-subfertiliteit
Overigens hebben we verder een hele fijne en begripvolle ha hoor, voel me wel serieus genomen. En eigenlijk willen we ook niet de mmm in, m.n. Mijn vriend niet. Maar het wachten geeft zoveel onzekerheid en daardoor stress. Ik wil het zo graag loslaten maar ik ben echt een te grote controlfreak daarvoor. Ik kan het niet laten om toch elke maand weer die thermometer erbij te pakken

Baby90, heel herkenbaar! Knap dat je jezelf pauze kan geven als je iets zo graag wilt. Confronterend hè al die zwangeren, die al bijna bevallen terwijl jijzelf nog steeds niet zwanger bent.. Ik klets hier in een topic met meiden die allemaal ongeveer tegelijk met mij begonnen zijn met zwanger worden, ik ben de enige die nog niet zwanger is en de laatste die zwanger is geworden is ook alweer over de 20 weken. Dan voel je je wel eenzaam...

Weten jullie eigenlijk of je directe familie er ook langer over heeft gedaan om zwanger te worden, je moeder bijvoorbeeld? Ik ben wel benieuwd of daar een verband in zit... Mijn ouders hebben over mij namelijk ook iets van 2 jaar gedaan.

 

Hè wat stom, ik dacht altijd dat ze een jaar aanhielden. Wij werden na 9 maanden ongeveer doorgestuurd Maar als je de MMM niet in wilt, heb je daar inderdaad toch niet zoveel aan. Dan kun je je die stress van onderzoeken ook besparen

De 13e is mijn NOD ongeveer, dus zit ver op het einde van mijn cyclus. Wat betreft het zwanger worden in de familie, mijn moeder en tante deden er allebei één tot anderhalf jaar over. Ook komt heel vervroegd in de overgang raken bij ons in de familie veel voor. Tja, toen onderzochten ze nog niet echt op PCOS enzo denk ik, maar 't zou me niets verbazen. Van mijn oma heb ik trouwens geen idee, daar wordt niet over gepraat bij haar, dat soort dingen

 

Mammietammie en baby90, natuurlijk zijn jullie welkom om mee te kletsen!

Mammietammie, wat vervelend dat dokter je pas na twee jaar wilde doorsturen naar het ziekenhuis. Ik ging na 14 maanden na de dokter en hij stuurde ons gelijk door. Ik was toen 29 en sinds enkele dagen 30 jaar. Hoe oud ben jij? Hij zei echter wel dat we ons echt nog geen zorgen hoefden te maken en dat genoeg stellen in het tweede jaar zwanger worden. Ook zei hij er bij dat hij mij niet gelijk zou doorsturen als ik nog maar 23 jaar of zo zou zijn. Maar hij nam ons wel serieus en hij gaf aan dat het goed was om al het onderzoekstraject in te stappen.

Cyntje78: Hoe gaat het nu met je? Niet leuk spannend meer, he, die laatste dagen voor de menstruatie?

baby90: tja, waarom moeten wij zo lang wachten en anderen niet. Zwangere buiken zie ik veel, ik zou ook zo graag bij willen staan. Ik werk in de kinderopvang en veel moeders zijn net bevallen of zijn zwanger. Hopla, als de een anderhalf jaar is, dient de volgende zwangerschap/ kindje zich aan. Heel mooi en fijn voor hen, en ik gun het hen. Maar ik dan, wij dan, ik sta nog steeds met lege handen. Soms ben ik vol hoop en kan ik alles aan, als ik ongesteld ben, voel ik mij ook zo ellendig/ verdrietig.

Tempus: vervelend die symptomen! Ze kunnen op beide wijzen en ze kunnen je enorm voor de gek houden.

Aster, hoe is het met jou?

Gelukkig kan ik nog wel van leuke en mooie dingen genieten, en daar helemaal in opgaan. Maar dat geluk is minder uitbundig dan voor onze kinderwens,maar het houdt mij wel op de been. Ook merk ik dat ik minder kan hebben, niet dat ik sneller boos of gestresst ben. Ik ben sneller van slag als er iets is. Ik heb hoop, maar eveneens durf ik niet teveel te hopen.
Hadden wij hier in Nederland ook maar bergen, dan kon je jezelf heerlijk lichamelijk uitputten en tegelijkertijd genieten van de mooie natuur wanneer je weer ongesteld werd.

 

Klopt, heb het er toen even uit moeten gooien. Mijn vriend komt een uit een 'apart gezin' om het zo maar te zeggen. Om het even kort uit te leggen; Zijn moeder vind het volgens mij helemaal niet erg omdat ze dan weer tegen iedereen kan vertellen hoe zielig ze is en dat ze zoveel zorgen heeft weer.. dan krijgt ze weer aandacht en medelijden. Vader zegt nooit geen woord.
Zijn zus en mijn vriend hebben het beide wel voor elkaar met een gezond verstand en vinden het allebei te dom voor woorden. Zus heeft zelfs gezegd dat als het kindje daar zou blijven, ze misschien de kinderbescherming belt als de situatie zo blijft. Ik heb dus net mijn topic niet echt overdreven...
Moeilijk inderdaad, ook bij mijn zus.. De tijd vliegt inderdaad en dat besef ik de laatste tijd pas echt.
In het begin vond ik het heel moeilijk blij te zijn voor mijn zus, daarna niet meer en ik heb talloze keren de baby gevoeld. Nu de 2 a 3 weken kan ik weer niet meer echt blij zijn.. Ik wil het wel, maar ik vind het zo moeilijk


MammieTammie dat is zuur, de enigste nog Snap dat je je daar eenzaam voelt!
Qua familie, wij hoorden van mijn schoonzus dat mijn vriend zijn ouders anderhalf jaar over haar hebben moeten doen.
Verder zou ik het niet weten, mijn moeder was altijd zo zwanger. Volgens mij de meeste andere familieleden ook.

PukjePuk herken het helemaal wat je zegt; Soms ben ik vol hoop en kan ik alles aan, als ik ongesteld ben, voel ik mij ook zo ellendig/ verdrietig. Dat heb ik ook, elke maand weer.

Als mijn cyclus gewoon 'normaal' zo doorloopt dan word ik in de eerste week dat wij op vakantie zijn ongesteld. Ik voel me vaak ziek, opgeblazen en chagrijnig als ik ongesteld ben en dat wil ik helemaal niet op vakantie. 29e moeten we naar het ziekenhuis voor de uitslag en nog een inwendige echo.. kan ik deze ronden eigenlijk dan de pil slikken voor 1 maand? Of is dat niet slim? Wil eigenlijk helemaal niet ongesteld worden op vakantie

 

Wat een vrezelijk gevoel, ik ken het jammer genoeg ook..
Iedereen gaat er anders mee om, dus echt de juiste raad zal niemand je echt kunnen geven denk ik. Maar misschien wel wat begrip en medeleven.
Wat voor mij werkt is veel praten en alles van me afschrijven. Je op andere leuke dingen zoals je bruiloft zou ik ook adviseren. Zo kun je even aan iets anders denken. En misschien over je gevoel praten met de bekenden die zwanger zijn. Het zal vervelend zijn, maar uiteindelijk kunnen ze misschien wat begrip voor je hebben.

 

Joh, daar is dit topic toch ook eigenlijk voor? Gewoon uitrazen! Ik weet zeker dat veel meiden, júist hier, jouw gevoel heel goed herkennen. Inderdaad, als de nieuwswaarde eraf is gaan mensen weer verder met hun eigen leven en staan niet meer stil bij jullie situatie en de gevoelens die daarbij komen of ze weten er simpelweg niet mee om te gaan omdat ze inderdaad geen idee hebben hoe het voelt als er zo'n last op je schouders rust van de MMM. Dat zullen ze nooit snappen tenzij ze er zelf in zitten.

En kan me ook goed indenken dat je achteraf denkt dat het jullie nadelen oplevert. Jullie hebben je zo blootgegeven met de persoonlijke informatie zodat mensen wisten wat eraan de hand was, rekening ermee konden houden en nu doen ze niets met die informatie. (Krijg er een beetje "ik stond erbij en ik keek ernaar"-gevoel bij)

Lieve Aster, als jij voelt dat even afstand nemen de beste keuze is voor je, dan snap ik dat. Maar vergeet niet: Ook al zit er een flinke afstand tussen ons allemaal, wij staan je sowieso bij in deze hele emotionele rollercoaster. Dikke knuffel!

 

@pukjepuk, ik ben 'pas' 26, vandaar dat we nog niet verder geholpen worden. Op deze leeftijd schijnt de kans dat je in het tweede jaar zwanger wordt even groot te zijn als dat je in het tweede jaar hulp krijgt en zwanger wordt.
Bergen zouden idd heerlijk zijn, buiten het fysieke deel ook gewoon even lekker allen zijn en je emoties eruit wandelen. Dat mis ik hier wel, woon in de randstad en je komt altijd iemand tegen als je gaat wandelen.

@baby90 ik word waarschijnlijk ook op vakantie ongesteld komende ronde... Ik heb er ook over na zitten denken maar doe het niet, ben bang dat het m'n cyclus in de war maakt of zo. En dan is het weer een ronde langer wachten. Ik heb softcups gekocht voor op vakantie, daar kun je mee zwemmen, seksen etc. Heb ze alleen nog niet kunnen uitproberen.

@Aster ach meid wat vreselijk dat je je zo rot voelt. Wordt ook nog eens lekker versterkt door die medicatie :x Ik herken alles wat je zegt heel erg hoor, hier is het hetzelfde. Wij hebben alleen niemand vertelt dat we bezig zijn, en dat is soms ook erg moeilijk maar ook fijn. Het heeft allebei voor en nadelen. Wel heel jammer dat iedereen je zo soort van links laat liggen. Misschien vinden ze het ook moeilijk om ernaar te vragen? Niet leuke dingen zijn nooit makkelijk om over te praten zeker als je er zelf geen ervaring mee hebt.
Bij mij helpt het om me te focussen op andere (leuke) dingen, en idd ook om niet al te veel op dit deel van het forum te komen. Als ik er behoefte aan heb schrijf ik hier elke dag, soms gaan er twee weken voorbij zonder bericht van mij, dat is wat mij helpt. Maar er niet teveel mee bezig zijn is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik zou wel willen dat er een functie op fb was dat je alle zwangerschapsgerelateerde berichten kon uitzetten Ik word zo verdrietig van die berichten maar vind de rest van fb wel leuk
Sterkte meid, je mag me wel pb'en hoor als je wat directer met iemand wilt praten.

 

Geloof me, ik heb al zo vaak "besloten" van het forum weg te gaan maar het heeft een soort magische aantrekkingskracht ofzo haha.

Mijn NOD is morgen maar ik durf niet eens meer te hopen. Ik zie wel over een paar dagen.