Ik trek het even niet meer..

Ik kan 't even niet opbrengen om uitgebreid te reageren dus ik hoop dat iedereen hier weet dat ik aan jullie denk en voor jullie duim.

Ik heb sinds vanochtend menstruatiekrampen, dus ik denk dat het door gaat zetten en ik voel mezelf echt weer in een depressie glijden door alle tegenslagen, dus gaat even niet zo goed.

En ik zag er in je droom vast heel anders uit dan in het echt

Anyways, ik zal hier misschien wat minder reageren de komende dagen.

 

Tempus, Wat vreselijk :x:x weer!!! Waarom toch elke maand weer een teleurstelling!!! :x:x Je verdient het zo!
Wij verdienen het allemaal om zwanger te worden!!! Niet dat je daar wat aanhebt, maar eigenlijk zijn wij allemaal super sterk, power women, want we slepen ons er elke keer weer door heen!! Ooit komt de dag!

Ana Leigh, petje af voor jou hoor! Afvallen is niet makkelijk, en stoppen met roken ook echt niet! Het is voor het goede doel dat is zo, maar het blijft moeilijk. Maar je kunt het en het gaat je beide lukken! Je bent een doorzetter!!

 

Hoi dames.... het is even geleden dat ik hier een paar keer mee heb geschreven (sorry dat ik nu weer inspring)

Hier vorige week vrijdag ongi geworden Morgen heb ik een intake bij de fertiliteitspoli. Mijn moeder komt oppassen maar denkt dat ik een vergadering heb. Ik ga morgen toch maar zeggen waar ik naar toe ga want ik kom sowieso met een jank gezicht thuis.
Ook hier in een behoorlijke dip, ik weet gewoon niet meer wat ik wil... en ondertussen is mijn grens verlegd naar december. December de laatste ronde denk ik...

@Tempus... sterkte meis... weer ongi... of is het nog niet doorgebroken? Tja, we weten van ons eigen lichaam wel wanneer de krampen slecht nieuws zijn he?

 

Thanx Aster

Bijna iedereen en ook mijn ouders denken dat we al gestopt zijn. Ze weten dat het bij ons niet meer wil lukken. Ook heb ik gezegd dat ik niet de mmm in wilde. Dat we iig gelukkig zijn met 1 gezonde zoon. Maar om dan "toe te geven" dat je het niet los kan laten is moeilijk. Maar ach... mijn moeder is ook een vrouw dus die weet w.s. wel hoe het is als je eierstokken maar door blijven rammelen.

 

Cyntje, sterkte meid!! Wij weten hoe jij je voelt! Succes met de intake! Voor mij was het eerste bezoek aan het ziekenhuis een soort van opluchting, wij hadden het gevoel er niet meer alleen voor te staan.

Het is het fijn om bij iemand je hart te luchten! Het deed mij erg goed om het aan mijn ouders te vertellen! Begrip en troost kreeg ik van hen.

 

@ Tempus: doe maar even rustig aan!! Wees maar lief voor jezelf, en ik duim voor je mee.

@ Aster: lief van je! Tja, heb niet echt iets specifieks... heb niet echt eetlust de laatste paar weken.. en nu met die champix helemaal niet meer.... *tegenover gestelde van de mogelijk bijwerking, heel vaag*.

@ Pukjepuk: dankjwel.

@ Cyntje: welkom terug. Het is echt niet erg hoor, je hebt totaal geen verplichtingen!

Meh, ik heb zulke darmkrampen, heel vervelend...

Liefs,

 

Tempus super balen meid het is je zo gegund! neem de tijd!

Cyntje, hoe is de intake gegaan? heb je je verhaal kunnen doen? ik ben erg benieuwd..

Ana knap hoor, 5 kilo in 5 weken! ik wou dat ik het je na kon doen! super!!!

@hier ff ego.. dilemma..
morgen vriend jarig, zijn ouders komen natuurlijk. Maar ook zijn broertje met zijn zwangere vriendin. Waarom zij ook mee komen? Geen idee, want hij heeft zich nooit voor verjaardagen geïnteresseerd. Hij feliciteerde mijn vriend wel natuurlijk maar dat was het ook.
Eerlijk gezegd denk ik (en mijn vriend ook) om ons 'jaloers' te maken. Ze merken echt wel dat wij ineens niet meer zo vaak komen. Ze weten niet van onze situatie en dit ga ik hen ook niet vertellen. Mijn vriend en ik denken dat ze dat alleen maar zullen gebruiken als een stok om mee te slaan (dit zal zijn moeder waarschijnlijk ook doen). Begrijpen of begrip tonen zit er echt niet in. Ze zullen het er alleen maar inwrijven, wat ze morgen waarschijnlijk ook gaan doen.
Gister op bezoek bij mijn schoonouders en ze vertelde vrolijk over de echo. Ook kwam ze aan zetten met een tas met mooie spulletjes met de woorden; ''om je alvast even jaloers te maken.'' :x
Ja, ze hebben zeker wel iets door.. dat is ook wel duidelijk. Maar om dan zo te doen...
Ik heb het er gister met mijn vriend over gehad, ik kan het echt niet aan als zij morgen bij ons komen. Ik kan dan niet vrolijk zijn. Als ik alleen al bij mijn schoonouders ben zonder dat mijn schoonbroertje en vriendinnetje er zijn moet ik al op mijn tanden bijten. Laat staan dat hun er wel zijn, en dat ze er over gaan lopen praten (nouja praten.. eerder giechelen).
We hebben samen een reden zitten verzinnen waarom ze niet kunnen komen, maar we komen nergens op uit. Ik wil niet in mijn eigen huis op mijn tanden moeten bijten de hele avond. Zodra ze weg zijn en de deur valt dicht barst ik in tranen uit, dat weet ik zeker. Dat doe ik al na een bezoekje bij mijn schoonouders.
Morgen komen er gelukkig weinig mensen omdat mijn vriend het volgende week echt viert, dat scheelt.
Hoe ga ik in vredesnaam morgen doorkomen? Ik wil hen echt even niet in mijn huis hebben, ik heb er echt heel veel moeite mee en ik kan het echt niet aan. De manier waarop ze er mee omgaan, zo dom.. zo naïef.. zo onverschillig..
We hebben er beide totaal GEEN zin in, en ik denk van mezelf dat ik het niet trek...

 

* breek even in *

Vind het erg naar en vervelend te lezen dat mensen zo kunnen doen. Vind het echt not done!

Kun je niet met je vriend uit eten gaan? Zorgen dat je gewoon niet thuis bent? Of misschien ook met schoonouders, maar "reserveren" dan maar voor 4 personen?

Dikke knuffel voor jou! En ik hoop dat je natuurlijk snel zwanger mag worden.

* breek weer uit *

 

@Baby90.... wat erg meis, dat je er zo tegenop ziet Maar weet je zeker dat het doen om jullie "jaloers" te maken? Ik ken natuurlijk de situatie niet.
Weten hun echt nog officieel niet dat het bij jullie niet wil lukken? Misschien toch eens tijd om het op tafel te gooien? Wie weet zullen ze er dan wel rekening mee houden? Pfff meis.... sterkte voor morgen. Helaas geen tips om hun te weren. Mijn enige optie zou zijn.... afblazen die hele dag. Maarja... dat is ook zoiets.

@Hier.... intake gehad. Echo gehad en mijn Niche (holte in bm) is opgemeten 1 cm bij 4 mm (al weet ik dus niet of dit nou juist "groot" of klein is?) Alle info die ik vind is dat ze vaak een watercontrastfoto OF kijkoperatie moeten doen om een Niche vast te stellen. Nou, de mijne zie je zo wel met een normale echo. Alle info + echo foto's worden opgestuurd naar VUmc Amsterdam want daar zijn ze met onderzoeken en experimentele operaties bezig.
Nu dus wachten op een oproep om naar Amsterdam te gaan. Daar kijken we wel hoe verder...
Al is het woord "IVF" wel gevallen vanmiddag Maar daar moeten we toch eens heel goed over nadenken en over hebben (vriend en ik)

 

Baby90, wat een naar gedoe!! Je hebt al veel verdriet en dan dit. Jouw schoonmoeder is ook niet echt bepaald tactisch en begripvol met haar woorden 'je jaloers te maken'. Mensen, wie dan ook, moeten niet zo praten. In hoeverre weten ze van jullie kinderwens af? Al zouden ze het wel kunnen bedenken natuurlijk.
Enige advies, er onderuit proberen te komen, maar dan komen ze waarschijnlijk een andere keer. Als er weer bepaalde opmerkingen worden gemaakt, zou ik het gewoon vertellen. Dan moeten ze er rekening houden met jullie gevoelen. Indien niet, zou ik hen de deur wijzen.

Cyntje, je bent bij de intake geweest. Wat fijn dat er gelijk actie wordt ondernomen wat betreft onderzoeken! IVF is wel gelijk . Jullie moeten daar inderdaad rustig te tijd voor nemen om erover na te denken. Gaan ze nog andere onderzoeken doen?

 

Ze willen eerst Amsterdam afwachten. Aan de hand daarvan kijken we verder. Als ik besluit geen operatie te ondergaan (je mag daarna 6 mnd niet zwanger worden en ik ben nu 35) kan ik wel terecht bij de gyn hier voor eventueel een kijkoperatie om te kijken of mijn ene eileider goed is... kunnen we dat iig uitsluiten. Ik heb namelijk nog maar 1 eileider na eerder bbz te hebben gehad in 2010.
Of misschien toch ivf proberen mits ook Amsterdam zegt dat een Niche een zwangerschap niet hoeft te beinvloeden.
Maar we hebben een gezonde zoon en daar zijn we heel dankbaar voor. Dus waarschijnlijk blijft het bij een kijkoperatie en toch de natuur zijn gang laten gaan.

 

@Aster... Ik ben eigenlijk pas geschrokken toen iemand hier op het forum een topic opende over "holte in baarmoeder" Ik ben dat gaan lezen en herkende daar enorm veel in. Pas toen zakte de moed in mijn schoenen... want succes verhalen ben ik nog niet tegen gekomen. Succes verhalen na de herstel operatie in het VUmc Amsterdam hoop ik binnenkort in amsterdam te horen. Daar is nog niets over te vinden op het internet. Het is een onderzoek wat 2 jaar duurt en nu nog zo'n 6 mnd duurt. Maar ik denk dat ze nu toch wel al het een ent ander duidelijk zal zijn. Doel van het onderzoek en operatie in op de 1e plaats de klachten wegnemen. Het stukje zwangerschap word ook meegenomen maar is niet het hoofddoel.
Ik heb besloten dat ik me sowieso laat opereren mits ik genoeg goed weefsel heb rondom mijn Niche. Dan hoop ik iig van de extra pijn tijdens ongi's en gepruttel tot ei af te zijn. Een zwangerschap zou mooi meegenomen zijn. Zo denkt mijn vriend er gelukkig ook over.

Hier op het zp zijn Mama3e en Kaboutertje die het ook hebben. Door hun topic ben ik er achter gekomen dat ik dus het zelfde heb (ik schreef toen onder een andere naam)

@Baby90.... ik ben ook wel benieuwd hoe het gisteren is gegaan!

 

Oja, Aster... het zal nog wel een paar weken duren voordat ik een uitnodiging van het VU krijg. Zal nog wel wat geduld moeten hebben

 

@ Tempus, hoe gaat het met je?

Cyntje, jeetje wat een gedoe..
Een Niche, wat is dat eigenlijk? heb je veel klachten?

@ Aster, hahaha neee nee Mooi dat de waardes goed waren! Spannend allemaal! Ben benieuwd of er nog iets uit die echo en bloedonderzoek komt! Die buikpijn.. sterkte! Hoop idd op toch een zwangerschap haha

Uiteindelijk is het toch redelijk goed gegaan bij de verjaardag.. Nouja goed, later op de avond niet meer maar dat had een andere oorzaak.
Nee, mijn schoonmoeder is niet bepaald tactvol of begripvol.. totaal niet. Ze hebben er wel over gepraat.. en die twee gegiecheld. pfff... gelukkig weet mijn schoonzus er wel vanaf en zij probeerden het onderwerp elke keer te veranderen. Tsja wat de twee kwamen doen weet ik ook niet, ja er lekker over praten maar verder? Ik werd niet eens gefeliciteerd ja, heb flink op mijn tanden moeten bijten maar het is me gelukt!! Blij dat het voorbij is!

Later die avond dus ging het mis.. Mijn vriend, een vriendin van ons en ik zijn 's avonds samen even naar Emmerich am rein (Duitsland) geweest om daar even wat te drinken (doen we wel eens vaker). Mijn vriend voelde zich na ongeveer 30/60 minuten daar te hebben gezeten niet zo lekker. Misselijk vooral. We zijn dus al vrij snel weer terug gereden.. onderweg voelde hij zich helemaal niet lekker en viel weg (vertelde hij later), hart deed raar. We zijn gestopt bij het eerste beste tankstation, gelukkig al in NL. Hij heeft even wat glazen water gedronken maar hij keek zo wit als een lijk, trilde en hij voelde zijn hart veel te snel gaan. Hij is totaal niet van het ziekenhuis en de dokter etc maar hij gaf zelf aan het niet te vertrouwen en naar het ziekenhuis te willen. We zijn direct doorgereden en ondertussen wilde ik een huisartsenpost bellen, maar kreeg eerst een bandje dus dat duurde me te lang. Ik heb toen 112 gebeld, mijn vriend gaf aan dat we wel zelf naar het ziekenhuis konden rijden. Bij 112 gaven ze aan goed op te letten en als het niet meer zou gaan direct weer terug bellen.
We zijn heel bij t ziekenhuis aangekomen, vriend werd direct onderzocht en aan de hartbewaking gelegd op een kamertje. Toen was het rustig.. Op een gegeven moment moest ik naar het toilet en toen ik terug kwam lag mijn vriend met een rare witte blik op bed en er gingen wat alarmen af. Hij zei dat ik iemand moest roepen en dat heb ik gedaan.. Nou ''gelukkig'' gebeurde het weer met zijn hart, in rust van 85 naar 165. Toen hebben ze direct bloed afgenomen, urine gecheckt en foto's gemaakt van het hart en de longen. Ze hebben ons nadrukkelijk een aantal keren gevraagd of hij geen drugs gebruikt had omdat het dan wel eens kan gebeuren maar dat was niet het geval. We hebben zo'n 4 uur in het ziekenhuis gezeten. Er kwam niets uit de onderzoeken dus hij mocht weer naar huis en kreeg beta blokkers mee (om zijn hartslag en zijn bloeddruk laag te houden). Nu moet hij dit elke dag slikken. Omdat de artsen het niet vertrouwen krijgen we deze week nog een oproep om een hart echo te maken.
Mijn vriend gaat de eerste week sowieso niet werken, en ik denk volgende week ook niet (hij mag sowieso niet rijden met deze medicijnen)...
Pfff, leuke verjaardag NOT! Ben me rot geschrokken en hij ook...

 

@Aster, hey meid wij lopen tegelijk zag ik aan je banner, had nog niet eerder gekeken sorrie, vond jij het ook zo moeilijk om de stap naar de huisarts te zetten? bij mij is die drempel zo ontieglijk hoog dat ik gewoonweg niet durf scheitlijster bennik