Ik trek het even niet meer..

@Tempus ik heb dat gevoel al sinds mijn tiener jaren, het is nooit echt weggegaan. Heb ook echt al plannen gemaakt voor als het niet lukt We gaan er nog niet vanuit, maar ik ben nou eenmaal een planner... Wat koel trouwens dat je aan buikdansen doet, ik heb dat een keer voor een vrijgezellenfeestje gedaan.

@Aster fijn dat je weer wat opknapt... De griep heerst geloof ik flink, hier in huis ook milde ziekenboeg geweest. Goed dat je er zo positief instaan, is er nog hoop dat je niet ongesteld word deze maand?

@Mammietammie klote van die dagen te vroeg, je gaat toch denken!

 

Aster, fijn dat je weer stukken beter bent en je hebt gelijk. Het percentage dat uiteindelijk kinderloos blijft, is erg laag. 2 a 3 % of zo. Het duurt bij ons gewoon van langer.

Klopt dat van Ana-Leigh heb ik gezien en toen ging ik verder kijken en ik kan nog veel meer meiden in het forum tegen met een hele geschiedenis van proberen die toch uiteindelijk zwanger werden. En ook dat de eerste lang op zich liet wachten, maar het tweede kindje heel snel kwam.
Mijn moeder heeft ook mij soortelijke voorbeelden gegeven en al die voorbeelden bij elkaar, geven mij echt moed. Ik probeer dus maar hoop te houden.

Maar Tempus, dat gevoel van kinderloos blijven (voor lange tijd of misschien voor altijd) grijpt mij ook zo nu en dan echt aan. Je bent ook al een tijd bezig met Clomid en het voelt misschien wel goed voor je dat ze nu verdere stappen gaan zetten (operatie, HSG).
By the way, wat gaaf dat buikdansen! Zeker sexy en vrouwelijk! Ook leuk voor je mannetje !

Mammietammie, en dat van een plan B bedenken voor als het niet lukt. Ik durf daar zelf nog niet teveel aan te denken. Wel van als het over een jaar of anderhalf nog niet is gelukt, dat we dan een verre bijzondere reis gaan maken. Een trektocht door de Himalaya bijvoorbeeld.

Aster, ik begrijp het dat je bang bent voor de puncties en dan vooral het infuus. Lijkt mij ook echt eng. Maar die hormonen spuiten, zoals je ook al bij IUI hebt gedaan, lijkt mij al erg zwaar en naar! En die bijwerkingen. Jij bent echt stoer en je houdt jezelf zo sterk, petje af! Zo'n behandeling IUI en IVF beheerst gewoon je hele leven op zo'n moment, lijkt mij. Maar ja, je hebt alles over voor een lief baby'tje, dat is zo ja.

 

correctie: Dat stukje van plan B, is een reactie op het berichtje van Patruusje.
Voor mammietammie, ik hoop dat je je al wat beter voelt! Ik hoop dat je snel de kracht weer hervindt om weer op te staan, het is toch altijd weer vallen als je ongesteld bent geworden.

 

Wat naar dat je je zo eenzaam en verdrietig voelt! Weet je wat een goede vriend van ons zei dat het verdriet een stil en eenzaam verdriet is, omdat anderen het verdriet nooit echt kunnen begrijpen. Die goede vriend heeft er met zijn vrouw bijna zeven jaar over gedaan om zwanger te worden en uiteindelijk hebben ze twee mooie prinsesjes gekregen.
Nou, hij heeft helemaal gelijk met dat het eenzaam en stil verdriet is, want dat is het echt helaas.
Jij vindt jezelf niet stoer, dat snap ik, maar ik vind je gewoon stoer, omdat je jezelf steeds weer herpakt en verder gaat. En wat betreft je vriendinnen, van echte vriendinnen verwacht je dat ze je steunen en het is goed dat je ze erop gewezen hebt (dat vind ik ook stoer).
Goed dat je minder bent gaan werken, vruchtbaarheidsbehandelingen zijn gewoon emotioneel erg zwaar en als je dan op je werk dan ook nog stuit op onbegrip.

Ik heb maandag waarschijnlijk mijn ovulatie, dus volop klussen deze dagen. Mijn man zucht voor de grap altijd op de vruchtbare dagen dat hij naast zijn werk ook nog eens thuis hard moet werken. Verder bevalt mijn schoonzusje midden december, ik zie er al tegen op om de prenatal binnen te stappen om een leuk cadeautje uit te zoeken, ik bestel wel wat leuks op internet.

 

Ik heb ook regelmatig de angst dat het misschien helemaal niet gaat lukken, het ene moment erger dan het andere. Ik vraag mij dan ook wel eens af of er iets mis is met mij, of ik er niet klaar voor ben om moeder te worden of niet goed genoeg ofzo. Stel dat het echt nooit zal lukken dan zou ik graag pleegouder willen worden in de kortdurende crisisopvang. Maar dat heeft ook meer met mijn beroepsachtergrond te maken.
Hoeveel kinderen zouden jullie eigenlijk willen? Ik denk ik maar 1 (zeg ik nu). Maar ik weet iig héél zeker dat ons kindje na al dit gedoe ontzettend gewenst zal zijn.

Om een beetje troost te zoeken deze menstruatie had ik een boekje bij de bieb gevonden dat kinderwens heet, en ik dacht dus dat het zou gaan over omgaan met je gevoel als het niet lukt. Maarrr, het gaat over een meer spiritueel niveau en uiteindelijk komt het er min of meer op neer dat als het niet lukt om zwanger te worden je elke dag met zijn tweeën minimaal een kwartier tegen de 'ongeboren ziel' moet praten om je open te stellen en een band te bouwen en als je niet open genoeg staat zul je niet zwanger worden Nouuu ik werd er gewoon boos van! Dus heb het boek maar weer weg gelegd :x

Aster ik vind je ook een stoere meid hoor, ben het helemaal met pukje eens! Maar vind het wel erg rot voor je dat je je zo eenzaam voelt, hoewel ik het wel helemaal begrijp.

 

@Aster ook ik vind jou een stoere meid, je bent voor jezelf en je eigen gevoel opgekomen. Niet iedereen kan dat! Wat ons plan is, is natuurlijk eerst een medische molen. Een vriendin van mij heeft al draagmoederschap aangeboden voor als het echt niet lukt met mijn tussenschotje. En in de uiterste nood wil ik graag pleegouder worden, omdat ik nog steeds genoeg liefde te geven heb... VL wilt nooit een kind van een donor (tenminste dat zegt hij nu).

@Puk.... Heel begrijpelijk! Ik ben alleen echt een giga planner en ik kan dingen lastig loslaten als er geen backup is :s Een verre reis is ook iets moois om naar uit te kijken voor als het echt niet lukt. Ik heb eerst nog onze bruiloft om naar uit te kijken...

@Mammietammie wat goed dat jij ook pleegouder zou willen worden als het jullie echt niet lukt. Ik vind het iets nobels hebben dat je je liefde aan kids kan geven die ontzettend veel ellende kunnen hebben meegemaakt. Ik zou overigens super graag het droomkoppel willen hebben, een jongen en een meisje

 

Ik ben het wel eens met Pukje hoor Aster, het voelt voor jou misschien niet zoals wij het zien, maar je doet toch maar mooi "even". Ik heb persoonlijk echt bewondering voor je. Gelukkig voel je zelf ook aan wanneer je een stapje teug moet doen. (is de rust nu een beetje teruggekeerd op je werk of doen ze nog heel vervelend?) En dat je vriendinnen je hebben laten zitten zegt heel veel over hen, als ze zo'n selectief zijn in vriendschap alleen, staan ze wel heel erg zwak in het leven. Ik weet dat een vriendschap niet zomaar opgebouwd is, maar ik hoop toch dat er heel snel lieve, zorgzame mensen in je leven komen.

Pukje, succes En logisch dat je wat bestelt op internet, ik vind het knap dat je dat zelfs nog kunt opbrengen. Nou ja, het is natuurlijk iemand dichtbij je dus dan zeg je ook niet zomaar af, maar ik kan me voorstellen dat het gigantisch steekt

@Mammietammie: ik heb altijd gezegd dat ik twee zwangerschappen wil meemaken, dus afhankelijk van de vraag of daar en meerling bij zit, twee of drie kinderen. Al heb ik nu zoiets van: als het de volgende keer weer zo pijnlijk lang gaat duren, laat dan maar, dat trekken we gewoon niet meer

Wat belachelijk, dat boek. Net of het aan jezelf te wijten is. Ja, ik ben ervan overtuigd dat tienermoeders of mensen met een ongewenste zwangerschap er gigantisch voor openstaan (not!) Heb je verder wel boeken gelezen over een onvervulde kinderwens? Ik kan de boeken 'Open zenuw' en 'En, waar blijven de kinderen?' erg aanraden. Vooral die eerste gaf me veel steun. En ja.. succes in je nieuwe cyclus.

 

Mammietammie, wat een raar boek! die schrijver slaat de plank totaal mis! :x Als er vrouwen bewust en onbewust 'open staan' voor kindje, dan zijn wij dat wel toch!

Tempus, wat fijn dat je steun kon halen uit die twee boeken! Herkenning en erkenning van gevoelens doen altijd goed! Ik ga ook eens naar deze boeken kijken!

wat ons betreft, mijn man en ik wilden altijd twee a drie kinderen, maar nu zouden wij al super blij zijn met één lief kindje.
Jullie hebben gelijk, wat zullen onze kinderen gewenst zijn!

Wat betreft pleegzorg, het is een alternatief. Ik zou het alleen erg moeilijk vinden om de kinderen na een tijdje weer terug te moeten laten gaan naar de eigen ouders, gewoon vooral omdat je dan zorgen maakt over het kind en je gaat je toch aan het kind hechten en andersom. Qua opleiding (orthopedagogiek) past het goed bij mij.

En jullie relatie met je (aanstaande) man/ je vriend. Hebben jullie het gevoel dat jullie door deze ellende/ dit verdriet naar elkaar toegroeien? Toen we net een jaar verder waren met proberen en aanklopten bij de huisarts had ik dat niet. Ik had het gevoel dat mijn man mijn verdriet toen niet zo serieus nam. Nu weet ik dat dat niet zo is, mijn man wilde zich sterk houden voor mij, maar hij had even goed verdriet en hij maakte zich even zo goed zorgen. Uiteindelijk heeft het onze relatie alleen maar sterker gemaakt en staan wij gevoelsmatig dichterbij elkaar dan ooit!

 

Dat lijkt mij ook heel moeilijk om de kinderen die je hebt opgevangen weer te laten gaan... Maar je geeft die kinderen een thuis wanneer ze dat het hardst nodig hebben, dat is een nobel doel en het is voor een laatste mogelijkheid geen slecht iets.

Mijn aanstaande man blijft er vrij rustig onder, vooral omdat ik nogal eens over de top kan gaan. Hij houd me met beide voeten op de grond, soms vroeg ik me af of hij de strijd begrijpt... Uiteindelijk denk ik van wel, hij steunt me als ik het nodig heb en geeft me de rust als ik dat nodig heb. Wij zijn vrij vlot gestart met het plannen van kids omdat we elkaar al 7 jaar kenden voor wij een relatie kregen... Dus het heeft het grootste deel van onze relatie een rol gespeeld. Ik weet niet hoe het anders zou zijn eerlijk gezegd.

 

Waaah die aflevering van Babyboom heb ik me zo aan kapot geërgerd, volgens mij snappen ze niet dat ze mensen ontzettend kwetsen met die uitspraak en dan nog niet eens alleen onvruchtbare mensen, maar ook het feit dat ze dus vinden dat kinderen ervoor kiezen om mishandeld/misbruikt/verwaarloosd te worden binnen het gezin of gewoon meteen geaborteerd worden is behoorlijk kwetsend.

Goed dat je afspreekt met iemand hier! Moet je er ver voor reizen of niet? Ik hoop voor je dat het tof wordt, dat jullie kunnen afspreken op de wat slechtere dagen e.d.

Ik heb het ook weleens geprobeerd -iemand van hier ontmoeten- door me aan te sluiten bij het topic van Zeeland, maar dat was zwanger en niet zwanger door elkaar, op een gegeven moment ging het alleen maar over kwaaltjes e.d. dus ik ben toen afgehaakt. Ik geloof dat hier verder alleen bejaarden wonen :')

Ja, hier merk ik het ook met mijn man! Ik denk toch dat je een diepere connectie krijgt dan stellen waar altijd alles goed bij gaat (en dan de hele tijd zeuren over hun zwangerschapskwaaltjes ). Ik vind het wel iets wat je maakt of breekt. En natuurlijk was ik liever meteen zwanger geraakt, maar ik denk wel dat dit mij een betere moeder heeft gemaakt. Maar nu mag het weleens tijd worden

 

Aster, wat fijn dat je jezelf steeds krachtiger voelt worden! Klopt, stabiliteit is gewoon erg belangrijk. Het is al moeilijk genoeg (dat is dan nog veel te zacht uitgedrukt), en je hebt dan veel veerkracht nodig om door te gaan. Wat goed die date vrijdag! Gaat ze ook binnenkort met ivf beginnen of ze krijgt ze deze behandeling al? Als lotgenoten begrijp je elkaar toch het beste en kun je elkaar het beste steunen. Je hoeft elkaar ook niks uit te leggen. Ik ben echt blij voor jou!

Tempus, ja het breekt je of het maakt je. Je hebt gelijk, je relatie krijgt toch een diepere dimensie als je naast voorspoed ook samen tegenspoed meemaakt. En je wordt er sterker van, ja. Andere vrouwen hadden het misschien helemaal niet meer getrokken, mijn zus kent een stel die het niet zagen zitten om met behandelingen te beginnen. Dus ze hebben eigenlijk min of meer de moed opgegeven, want ze zijn nog altijd even verdrietig en het is dus niet echt een bewuste keuze geweest.

Allen, jullie zijn ook voor mij erg belangrijk! Jullie zijn super lief, en als ik jullie niet had gehad, was ik een stuk minder sterk. Samen zijn we sterk, en we komen er wel. Ik krijg steeds meer moed terug in ieder geval. Door deze ellende kunnen we veel aan, en daar hebben onze kinderen straks veel aan nml een lieve en sterke veerkrachtige moeder!


Allen, ik heb nog nooit een aflevering van babyboom gezien en zo te lezen in jullie berichten ga ik dat ook nooit doen. :x Ach, mensen weten soms echt niet wat zeggen en praten maar als een kip zonder kop, maar ja die 'domme' woorden kunnen anderen kwetsen.

Mijn collega zei gisteren tegen mij dat mijn man echt moet stoppen met roken, omdat je daar zogenaamd onvruchtbaar van wordt en dat het ons anders misschien helemaal niet gaat lukken. En dat je een kinderwens samen doet, enzovoorts, dus met andere woorden dat het mijn man niks scheelt of zo. Ik werd toen echt een beetje boos, maar ik ben kalm gebleven en ik heb gezegd dat roken inderdaad erg slecht is. Vooral voor je algemene gezondheid, en dat het effect kan hebben op het sperma maar dat zijn sperma wel even bovengemiddeld als kwaliteit bleek te zijn. En dat andere mannen veel drinken in het weekend, en mijn man nog maar heel weinig drinkt, en ook al minder rookt.
Natuurlijk wil ik dat hij stopt, hij zelf eveneens, alleen lukt het niet echt vanwege o.a. de stress die het onderzoekstraject in het ziekenhuis en het nog niet zwanger zijn teweeg brengen. In het ziekenhuis zeiden ze dat het heel goed was, dat hij geminderd was met roken, maar dat het negatieve effect op het sperma gering is.
sorry voor het lange verhaal, maar het maakte toen echt even boos.

 

Kan het me zo goed voorstellen! Weer zoiets waarmee ze de pech die je hebt gewoon op jullie zelf af proberen te schuiven! "Eet je wel gezond?", "Niet roken en drinken!", "Misschien moet je alles gewoon vergeten en op vakantie gaan!" Aargh, mensen denken ook altijd dat ze OVERAL verstand van hebben omdat ze een keer iets via via horen (want serieus, ik hoor altijd maar dat mensen zwanger raken van een vakantie of als ze het opgeven en het uit hun hoofd zetten, maar nooit iemand die ik ken) of iets in een vrouwenblad hebben gelezen.

Net of we nog niet alles geprobeerd hebben. Net of de gyn zulke dingen niet zou voorstellen als het echt zo goed zou helpen.. mensen kunnen zo idioot zijn.

 

Ja echt drama dat soort mensen, mijn vriend rookt ook bijna een pakje per dag helaas... Ik ben afgelopen juni gestopt. Natuurlijk wil ik dat hij stopt, maar sinds de gyn heeft gezegd dat er niets mis is met de hoeveelheid en bewegelijkheid van de zwemmers zit dat er niet echt in.

Sommige mensen moeten eens leren nadenken voor ze wat zeggen :x

 

Ja Tempus, inderdaad, je hebt gelijk, het lijkt wel of ze je 'pech' af willen schuiven op eigen schuld en er zelf wat aan kunnen veranderen. Klopt, we allemaal van alles geprobeerd. En een vakantie, is vooral om je zelf weer op te laden en je leven wat leuker te maken, je wordt er echt niet zwanger van. Juist niet,minder snel dus, omdat je dan vaak uit je ritme bent of je lichaam meer van slag is door bijvoorbeeld een ander klimaat, ander eten of leefstijl. Tenminste dat vertelde een dokter ons een keer.

Patruusje, ik wil ook dat mijn man stopt met roken, maar vooral om zijn eigen gezondheid. En de mensen die zeggen dat je man moet stoppen met roken omdat je dan sneller zwanger wordt, die drinken zelf gerust een wijntje te veel. Tenminste dat bedenk ik er bij en dan laat ik hen maar praten.
Ha ha, en die collega beweerde ook nog dat het ziekenhuis vaak fouten maakt en dat zijn goede 'resultaten' helemaal niet hoeven te kloppen. Daar moest ik toen om lachen, maar eigenlijk is het echt erg.

Ach ja, mensen willen gewoon graag wat zeggen, en wij weten zelf hier weten wel beter. Domme praat moeten wij maar denken.

 

Hallo dames ik heb dan het geluk dat ik zwanger bleek te zijn door de pil heen .... maar ik vind dat het ook wel eens gezegd mag worden dat ik heel erg veel bewonering heb dat ondanks alle tegenslagen die jullie mee moeten maken helaas toch door blijven gaan om jullie levensdroom waar te maken ... ik hoop dat jullie snel in verwachting zijn van jullie wondertje ..en dat jullie den geweldige zwangerschap zullen hebben en gaan koesteren van de eerste schopjes en bewegen en de eerste keer hik.... en dat jullie daarna jullie liefdesbaby eindelijk mogen gaan bewonderen en eindlijk vast kunnen houden. .. liefs stefanie

 

Mag ik met jullie meeschrijven?

Ik heb sinds 3 jaar een kinderwens en begin dit jaar een miskraam gehad, nu weer bijna een jaar bezig...

Ik heb dit hele topic doorgelezen en herkende veel in jullie verhalen

Liefs Sophie

 

Lieve Sophie28,
natuurlijk mag je meeschrijven! Je bent welkom!
Drie jaar bezig is inderdaad een lange tijd ! Wat moet de miskraam een klap voor je geweest :x, uiteindelijk zwanger en dan gaat het mis.
Is er bij jou iets uit de onderzoeken gekomen of lijkt alles gewoon in orde te zijn?

Stefanie912, bedankt voor je lieve bericht! Het deed mij goed, want het is inderdaad niet gemakkelijk beter gezegd behoorlijk zwaar en genoeg mensen zien dat niet echt. Jij ziet en erkent dat wel, en dat is fijn!

lieve allemaal, hoe gaat het met jullie?