Hm.. Ik heb vanaf de IPad geprobeerd een foto toe te voegen van de test van vanavond.. Zoals ik al zei, we denken zelf heeeeeeeeeeel vaag iets te zien.. En ik blijf voor je duimen, Tempus! Wat is de volgende stap voor jullie? IUI? Hoe laat moet je morgen?
Aster, wat spannend!!! Ik hoop heel erg voor je, voor jullie, dat het deze ronde raak is!!! Dat vage iets op de test kan natuurlijk morgen/ overmorgen een dikke positieve streep worden. Maar ik snap heel goed dat je niet te vroeg wilt juichen en dat het nog alle kanten op kan!! Hou ons op de hoogte!!! Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt, want deze onzekerheid is ook niet fijn. Tempus, succes morgen en ik hoop dat het nu in orde is! Trouwens jouw tekst ''Already in my heart, someday in my arms ♥'' geeft echt moed, want zo is het ook! goed gekozen!! Laten wij daar maar op focussen! Kon je maar in de toekomst kijken en zien wanneer die 'someday' komt. Wat mij betreft, vandaag waarschijnlijk de laatste dag van mijn menstruatie gehad. Als ik de menstruatie weer achter de rug heb, heb ik altijd het gevoel om vol goede moed de nieuwe kans te grijpen. Tijdens de menstruatie zelf voel ik mij wat moedeloos en machteloos.
Aaaargh, ik heb twee keer mijn bericht getypt en het gepresteerd de pagina 2x weg te drukken =\ Laatste poging. Aster, ik lijk iets te zien. Heeeel vaag! Hoe langer ik kijk, hoe meer ik ga twijfelen aan wat ik zie, dus ik hoop dat hij snel duidelijker wordt hoor. Ik hoop het zo voor je! De volgende stap voor ons is alsnog proberen met hormooninjecties. De dokter wilde het niet eens hebben over IVF e.d, vond 'ie nog te ver weg. Hij heeft er wel heel veel vertrouwen in blijkbaar. Mijn afspraak staat morgen om 12u maar zou nog wat uit kunnen lopen ivm een operatie geloof ik. PukjePuk, die tekst heb ik schaamteloos geript van een plaatje wat ik tegenkwam, vond hem zo toepasselijk! Zou inderdaad veel moed geven om te weten wanneer dat ongeveer zou zijn. Maar helaas.. dat blijft afwachten. Maar de mooiste dingen kosten tijd en ben ervan overtuigd dat je dan alleen maar dankbaarder bent als het wel lukt.. Fijn dat je je weer kunt herpakken na de menstruatie zeg, zo lang je dat nog maar kunt is het goed! Veel succes deze ronde, ik hoop dat het voor ons allemaal nog een mooie zomer wordt
Aster, Moeilijk te zeggen of ik wat zie op de test, ik kan de foto helaas niet vergroten om het beter te bekijken! Maar ik hoop natuurlijk dat het een beginnend streepje is. Tempus, wel op zich positief dat de jullie arts ivf te ver weg vindt. Dan heeft hij er inderdaad veel vertrouwen in en dus blijf er in vertrouwen, tempus! hondje puk zit nu bij mij op schoot achter de computer . Het lucht inderdaad op dat we volgende week woensdag naar het ziekenhuis kunnen. De stap naar de dokter was echter een drempel, maar die drempel zijn nu over gestapt. Spannend is het wel, wat gaat er uit de onderzoeken komen enzovoorts?
Ik typ dit maar even snel want typen vanaf mijn mobiel is zo verrot, maar ik kom net van de gyn en mijn follikel is doorgegroeid naar 18mm, morgen krijg ik Pregnyl ingespoten en vrijdag heb ik dan mijn eisprong. Kan het nog nauwelijks geloven, ik had me echt ingesteld op een operatie. Die is nu dus van de baan tot Clomid alsnog niet meer aanslaat
Ik ben weer thuis! Aster, heb je vandaag nog getest en is 'ie donkerder? @PukjePuk: Ja, die drempels raak je wel aan gewend hoor In het begin vond ik het echt heel wat om met mijn benen in de beugels te liggen bij de gyn, nu voer ik hele gesprekken terwijl hij de echo uitvoert. Hopelijk heb je een fijne dokter, sowieso. Maar het is zeker een spannende tijd met al die onderzoeken. Dan heb je in ieder geval heel veel duidelijkheid én kunnen ze een behandelplan voor jou/je man opstellen!
Tempus! Wauw! Wat goed! Ik zit echt met grote ogen achter mijn laptop nu! Dat wordt goed klussen!! Heerlijk, hè? Eindelijk een keer heb je daadwerkelijk een kans om zwanger te raken. Laat het dan ook gewoon maar meteen raak zijn! @Pukje: Wat Tempus als zegt, je raakt eraan gewend. Hier hetzelfde. Ook aan het bloedprikken ben ik inmiddels gewend geraakt, terwijl ik echt bang ben voor naalden! En wat eruit komt, ja, niemand kan het zeggen nu. Er hoeft ook niet per de iets uit te komen zelfs! Wel positief blijven, hoor! Ik ben ongesteld geworden vanochtend. Langere lf, denk ik. Balen, maar ik kijk pas verder als het 4 juli is, dan moeten we weer op gesprek. Gisteravond wel flink ingestort overigens. Besefte me ineens dat ik maandag jarig ben. Vorig jaar hadden we op mijn verjaardag een positieve test, helemaal blij natuurlijk! Achteraf bleek mijn LH gehalte zo hoog te zijn door de pcos dat ik daardoor een kruisreactie had en dus positief testte. Ik besefte me dus ineens dat ik alweer een jaar ouder werd, zonder zwanger te zijn. Kwam even hard binnen..
Ik ben nog steeds een beetje verbaasd, net of iemand een slechte grap met me uit aan het halen is ofzo... Wordt inderdaad klussen , maar ben nog altijd bang voor een slechte afloop, we hebben nu iets teveel geluk voor ons doen.. Hè Aster, ik was er eigenlijk stiekem wel van overtuigd dat je test donkerder zou worden hoor.. hoe licht ook, een streep is een streep. Heel naar dit En lijkt me erg moeilijk inderdaad dat je vorig jaar dan een posi test had op je verjaardag en je nu nog met lege handen staat. Hadden jullie dat met nieuwjaar e.d. ook? Dat je eigenlijk in 2012 wel dacht zwanger te raken en 2013 aanbrak zonder resultaat? Ik had dan in het begin van 2013 nog de neiging om een rompertje te bestellen "born in 2013" want het zou toch weleens raak moeten zijn tegen die tijd.. maar toen de 4e maand aanbrak daar ook weer een soort teleurstelling. Misschien ben ik wel gewoon gek maarja Misschien is het herkenbaar voor iemand.
Aster, wat erg voor je, jullie!!! :x Al wilde je geen valse hoop koesteren, het is toch elke keer een enorme teleurstelling/ klap als je ongesteld wordt. Vooral nu in jullie geval omdat je over tijd leek te zijn. Dan heb je toch stiekem iets meer hoop. En je ben nog bijna jarig ook! Ik weet niet wat ik kan zeggen, alleen dat ik je verdriet begrijp. Ik kan wel zeggen, vul je gedachten met jullie huwelijksreis die gaat komen, maar dat is op dit moment natuurlijk erg moeilijk. . Tempus wat fijn dat je follikel gegroeid is en dat je vrijdag dan je eisprong krijgt!! Hopen dat Clomid effectief blijft, vast wel!! Veel succes en plezier met klussen! Ik had ook stiekem verwacht dat ik binnen een jaar zwanger zou zijn. We waren in de kerstvakantie 11 dagen naar Marokko geweest, en we kwamen heerlijk uitgerust en opgewekt weer terug. Ik dacht dat zou ons vast goed doen wat betreft zwanger worden. Maar ja, de vakantie deed ons goed, maar zonder positief effect op het zwanger worden. Daarnaast had ik gehoopt deze zomer met een (kleine) buik rond te stappen. Toen we net begonnen met zwanger worden, bezochten we samen IKEA en prenatal winkels om ons alvast te orienteren. Een soort voorpret. Nu stap ik echt niet meer binnen in de prenatal, ik loop er snel langs. Hebben jullie dat ook? ja die drempels, jullie hebben gelijk. Het went allemaal.
Ik ontwijk de Prenatal alleen vanwege de zwangere vrouwen. They're EVERYWHERE! Maar ik weet wat je bedoelt.. ik keek ook al naar zwangerschapskleding (want ja, ik zou het toch wel snel nodig hebben..) en dacht ook dat ik deze zomer wel zwanger of misschien zelfs achter de kinderwagen zou doorbrengen. Tja, je kunt nog zulke mooie plannen hebben, maar als een kindje zich niet aandient kan je er helaas weinig mee. Maar het komt wel, hoe dan ook voor ons allemaal. Weet ik zeker.
Daarom kocht ik gewoon dat zomerjurkje, ook al had ik het niet echt nodig. Ik heb zelfs al twee zwangerschaps-skinnyjeans ergens in de kast liggen. Die had ik vorig jaar zomer gekocht in Roemenie, want ik dacht dan heb ik dat alvast en het is daar spotgoed maar wel modieus. Tempus, je hebt gelijk! Die dikke buiken, en vervolgens een lief baby'tje dat maken wij straks ook mee
Hallo Astrid, ik herken het ook... heb nu eerste IVF poging erop zitten zonder resultaat. het is heel moeilijk allemaal en het lijkt bij andere zo makkelijk te gaan.. laatst kwam een vriendin waarvan ik wist dat ze nog maar kort gestopt was met de pil met het nieuws: ja sorry denise, maar ik ben zwanger... Zo absurt eigenlijk dat ze daar sorry voor zegt! en ik ben ook echt heel blij voor der want deze onzekerheid en angst gun je je ergste vijand nog niet... maar toch voel je zo'n mes steek en leeg gevoel en vraag je je af waarom het jezelf niet gegund word?? Kan soms ook wel dagen huilen en reacties in mn omgeving zijn dan.. ach je hebt nog 2 kansen!! (ivf/icsi) WIE WEET... ik kan dan zoooo kwaad worden.. wie weet daar moet je het dan mee doen?? makkelijk lullen ja! Het is gewoon heel moeilijk voor andere om zich te verplaatsen in iets wat voor hun van zelf sprekend is en vaak kunnen ze de juiste woorden ook niet vinden.. ze bedoelen t iig niet slecht! Ik zelf wil soms ook wel boos reageren op mensen om me heen en lekker van me afslaan omdat t allemaal zo oneerlijk is... Maar probeer deze negativiteit naast je neer te leggen en met volle teugen te geniet van het geen dat je wel hebt! Hoe moeilijk het ook is.... Ik wens je veel geluk!! Liefs Denise
Denise, Ik heb je verhaal net gelezen. Heftig!! Inderdaad waarom bij de een zonder problemen en bij de ander (jij, jullie of ik) zo moeilijk of niet zo makkelijk? Een antwoord heb ik niet, wel dat het gewoon oneerlijk is. Andere mensen begrijpen je verdriet ook niet of althans niet goed genoeg. Ze weten gewoon niet wat ze moeten zeggen, denk ik. Richten op wat je wel hebt, het is waar maar wel moeilijk.
Voor buitenstaanders is het altijd makkelijk oordelen, die hebben niet doorgemaakt wat jij moet doormaken! Voor korte periode is dat misschien nog te doen, maar behandeling na behandeling die niets oplevert.. dat kunnen zij zich niet eens indenken! En het is wel naar als iedereen om je heen zwanger wordt ja, het ligt ook wel aan de manier hoe ze het brengen. Het is wel fijn als ze het voorzichtig zeggen, rekening houdend met jouw gevoel. Ik hoop wel dat je snel wat meer geluk zal hebben hoor! @PukjePuk: Zo herkenbaar allemaal. Eigenlijk slecht om er zo vanuit te gaan, maar ik wist niet eens dat zoveel stellen met onvruchtbaarheid te maken kregen. Daar zijn mensen vaak minder open over.. ja tot ik hier terecht kwam, toen zag ik het wel. Maar ik vind dat veel de schijn wordt opgehouden over "even" zwanger worden. Nou ja.. gelukkig hebben wij het nog in het vooruitzicht
Ja, klopt, lang niet iedereen vertelt hoeveel maanden het heeft geduurd tot ze zwanger werden. Vooral als het langer duurt dan verwacht. Ik vraag dat eigenlijk nooit als iemand mij vertelt dat ze zwanger is geworden. Maar op dit forum kom je genoeg vrouwen tegen bij wie het wat langer duurde en toch uiteindelijk spontaan of met hulp zwanger zijn geworden. Die verhalen geven dan weer moed en hoop. Maar we worden zwanger!!! en dan vergeten wij al dat verdriet en stress. Mijn buurvrouw ruimde haar huis en ze had nog een oude kinderwagen. Ze vroeg aan mij en een andere buurvrouw of één van ons deze kinderwagen kon gebruiken. Beetje moeilijk, ik zei toen dat ik niet direct iemand wist die het op dit moment kon gebruiken. Mijn andere buurvrouw reageerde eigenlijk hetzelfde als ik.
Hee meiden! Ik ben er weer.. Drukte op mijn werk gehad en gewoon even down geweest door mijn menstruatie.. Ja, dat met nieuwjaar had ik ook.. Ik wist toen nog niet dat ik pcos had, maar was sinds oktober al niet ongesteld geweest. Ik wist dus wel dat er iets niet goed zat. Heb om 12uur ook heel hard moeten huilen en voelde me daar eigenlijk een beetje stom over! En ik vermijd de babyafdeling van de Hema! Ik vind die spulletjes daar altijd zoooo leuk! Loop er nu met een grote boog omheen. Kraamcadeautjes mag mijn man kopen, dat doe ik niet meer. @Tempus: Hoe is het nu? Merk je al iets van de Pregnyl? Je schijnt je daar echt zwanger van te kunnen voelen, hoorde ik.. Oh, ik hoop zo dat het geluk nu gewoon even bij je is en je straks zwanger bent!!! @Pukje: Hoe is het bij jou nu? Jouw ziekenhuisbezoekje komt ook steeds dichterbij. Heb je het er moeilijk mee of zie je het allemaal wel? En je man? Ik herken ook zo goed wat je allemaal schrijft. Ik heb al een paar kleine dingetjes voor de baby in huis liggen. Allemaal een jaar geleden gekocht. Ik was zo naïef toen! En mijn zus heeft dr kinderwagen maar aan iemand anders gegeven, omdat ik m toch nog niet nodig heb. Heel pijnlijk. @Denise: Dank voor je berichtje. Het is voor jou inderdaad ook niet gemakkelijk. En verdrietig worden, omdat het bij jullie nog niet gelukt is, dat mag! Zeker hier op het forum! Buitenstaanders begrijpen niet wat de mmm met je doet. Helemaal niet als je aan je laatste behandelingen zit, zoals jij. Het valt mijn man en mij de laatste tijd op dat er niet meer over gepraat wordt. Het wordt nu afgedaan met 'het komt wel goed' en iedereen gaat weer door met zijn leven. Mensen beseffen niet dat wij hier dag in, dag uit mee bezig zijn. Ik moet nog een weekje werken en dan... huwelijksreis!!! Zo veel zin in.. Ik heb besloten om nu alles ook even wat meer los te laten. We gaan geen ovulatietesten doen deze ronde. Dan moet ik in Afrika met die kloten, dat wil ik niet. Pas als ik na 35 dagen nog niet ongesteld ben, gaan we testen. Eventjes rust in de tent. Ik heb ergens goede hoop, haha! Baal alleen wel dat ik daar geen internet heb, ik heb zoveel aan jullie! Maakt vaak echt mijn week weer goed! Liefs!
Aster, wow nog een week en dan .... je huwelijksreis!!! Neem die ovulatie-testen maar niet mee!! Gewoon lekker vakantie vieren en even nergens anders aan denken! Het zal je/ jullie goed doen!! En Tempus, hoe gaat het met je? Wat mij betreft, Ik zie niet op tegen het eerste bezoekje aan het ziekenhuis. Eindelijk kan er onderzocht worden of er iets aan de hand is en wat er aan gedaan kan worden. Of een opluchting als er niks aan de hand blijkt te zijn. Ik zie alleen een beetje op tegen het hele traject van onderzoeken enzovoorts. De grootste drempel was toch het naar de dokter stappen (voor veen verwijzing voor het ziekenhuis), het hulp zoeken/ vragen eigenlijk. Mijn man is een stuk nuchterder dan mij wat betreft het zwanger worden, hij denkt dat we gewoon pech hebben gehad en dat het uiteindelijk spontaan of met een beetje hulp van het ziekenhuis ons lukt zwanger te worden. Op zich wel heel fijn voor mij dat hij zo nuchter is. Maar ja, als vrouw voel je het toch wat anders/ wat heftiger, denk ik, omdat het in ons lichaam allemaal moet gebeuren (bevruchting, innesteling en het groeien zeg maar). Over twee weken ga ik op vakantie, zonder internet. Dat vind ik net als jij, Aster, moeilijk. Ik kan hier goed mijn ei/ verdriet/ twijfels kwijt.
Ah, blijf ik hier helemaal alleen achter? Hier gaat het wel, ben erg onzeker. We hebben seks gehad op de goede dagen en bij anderen lukt het toch ook? Dus waarom zou het bij ons niet raak kunnen zijn. Aan de andere kant.. we hebben niet veel geluk gehad tot nu toe en kansen op innesteling zijn niet erg hoog. Bij anderen is het ook niet altijd meteen raak.. Zo voer ik de hele dag discussies met mezelf in mijn hoofd. Verder geen bijwerkingen.. Ik denk ook dat een vrouw er iets heftiger in staat, mijn man was ook altijd degene die zei dat het wel goed zou komen. En ik denk dat hij (en jouw man dus ook) gelijk heeft. Uiteindelijk komt het wel, alleen waarschijnlijk niet zo snel als we gehoopt hadden Ik denk dat het ook wel goed is om een man te hebben met een nuchtere kijk erop, houdt je soms wel met beide benen op de grond Lijkt me trouwens wel pijnlijk van die kinderwagen, het liefst zou je hem natuurlijk nodig hebben Aster, slik je je Clomid wel gewoon door en hoef je daar niet voor onder toezicht bij de gyn? Of valt dat allemaal buiten je vakantie? Ik hoop echt voor je dat je positief test, na zo'n lekkere vakantie zou dat echt helemaal mooi zijn Helemaal uit je hoofd krijgen zal misschien niet lukken, maar al een goed idee om de ovutesten thuis te laten! En wat je typt over mensen die hun dagelijks leven weer oppakken, vervelend vind ik dat. Nou ja, wel begrijpelijk op zich, maar een luisterend oor bieden kan al zoveel doen. Mijn moeder is ook zo hoor.. "het komt wel goed" maar dat volstaat soms gewoon niet.
Tempus, die discussies voeren in je eigen hoofd, is ook zo herkenbaar! Op bepaalde momenten maak ik mij zorgen en ben ik verdrietig, andere momenten ben ik weer vol goede moed. Ik denk sowieso altijd heel veel na, en ik probeer altijd alles te doorgronden. Ook nu. Ik bedenk dan mogelijke oorzaken waarom het nog niet is gelukt en dan denk ik weer dat er niks aan de hand is en dat het gewoon snel gaat lukken. Daarom is het goed dat ik snel bij het ziekenhuis terecht kan, dan kunnen ze in het ziekenhuis voor mij/ voor ons nadenken. Maar ik denk nog steeds dat het een keer gaat lukken. Tja, de kinderwagen, wel even pijnlijk. Gelukkig vond ik de kleur toch niet zo mooi! Dat scheelt, maar toch. Mensen begrijpen je gewoon niet helemaal. Dus vandaar hun adviezen enzovoorts
Zo dan, moest dit topic toch wel eventjes zoeken want hij stond al onderaan pagina 3 Hoe gaat het nu met iedereen hier? PukjePuk, jullie moesten vandaag naar het ziekenhuis toch? Zijn jullie inmiddels al geweest en weet je wat ze allemaal gaan doen de komende tijd? Aster, ben jij nu al op vakantie of nog nét niet? Veel plezier in ieder geval! Geniet van 't weer, want dat is hier niet veel soeps