niet groot dat vraagt iedereen maar het valt mee hoor hoeveel plek die inneemt. maar mijn huiskamer staat niet zo vol. we hebben maar gewoon een doorsnee rijtjeshuis.
@Ts, wat vervelend dat jij je zo voelt meid!! Misschien moet je eens proberen om zonder verwachtigingen aan een nieuwe dag te beginnen. Neem je voor om de hele dag lekker met haar te spelen, en ga tijdens haar slaapje iets voor jezelf doen. Zet haar dus eens niet in de box, dan valt het ook niet steeds tegen dat ze het snel beu is. En laat het huishouden eens heel even voor wat het is, dan valt het ook niet tegen dat het moeizaam gaat omdat je dochter aandacht vraagt. Vindt ze het leuk om ergens op bezoek te gaan? Ga dan lekker ergens koffie drinken om de dag te breken. Misschien dat je zo eens van de dag kunt genieten?
Mijn dochter zou nooit blijven zitten op de wipwap ze is veel te wiebelig dan. Ik heb een vriendin waarvan ik dus op het 3 jarig zoontje pas, ik kom daar nooit omdat ze vaak werkt. Ik ben laatst bij een kennis met 5 kinderen geweest en dat was mijn dochter wat teveel van het goede.. Ze is niet bang voor anderen maar dat getrek aan haar waardeerde ze niet! Ze heeft steeds gehuild en op mijn schoot gezeten dan ga je niet snel weer weg.. Dat doet ze ook als wij zelf visite hebben al zijn het volwassenen. Bij de oma gaat het wel goed. Zandbak is een goed idee. Maar dingen die ik leuk vind (Bijv in bad met een logeetje, alleen zit ze graag in bad) ging ze hélemaal over de rooie, dan is ze echt heel bang. Ook bij oma in bad, dus voor het bad, niet voor oma. Zo sneu..
Helemaal mee eens. En Gonnie, uit je verhaal spreekt ook een hoop onzekerheid, terwijl ik die niet voel als ik je andere topics lees. Ik denk dat jouw meisje nu ion een heftige sprong zit, en probeer alleen te bedenken dat ze echt niet het enige kind is die deze fase doormaakt. Met 13 maanden heb ik nachtenlang naast het bed van mijn zoontje gelegen met mijn hand op zijn hoofd, want hij had vreselijke verlatingsangst. En de vorige generatie pakte het wellicht anders aan, maar dat zegt niet dat dat goed is. Mijn moeder heeft lekker doorgepaft tijdens haar zwangerschap met mij, nou bedankt, ik heb schildklieraandoening en vruchtbaarheidsproblemen. Jouw moeder had een hele strenge opvoedmethode, maar heeft nu wel een dochter met faalangst en onzekerheid. (dit is wel zwart-wit wat ik nou roep, maar zo kun je het ook zien!) Heb je vriendinnen in je omgeving? Of broers/ zussen met kinderen (iemand van die andere 6 ). Ga daarmee praten, gewoon ervaringen uitwisselen, vaak met je meisje op bezoek bij iemand die ook kleine kindjes heeft. Dat lucht echt op. En ik voel al opluchting als ik zie dat er ook andere kids zijn die keukenkasten opentrekken terwijl je NEE roept. (ik zeg maar wat )
@LOb, weetje dat heb ik ook al eens gedacht. Ik kan het werk heus wel eens laten liggen. Maar ik kan ook niet heel de dag met haar spelen.. een beetje geluidjes maken en blokjes stapelen.. Dáár wordt ik pas dol van.. Jullie niet?? De halve dag bedoel ik dan. Ik speel echt weleens met haar maar geen tijden achter elkaar. Ze zal dat niet missen want dat heb ik nooit gedaan.. Ze zou best meteen van mij op de grond mogen ipv in de box maar daar doe ik haar geen plezier mee..
Aller eerst vind ik het echt oprecht erg voor je dat je je zo voelt maar ik ben het deels met mamamars eens. Het lijkt alsof je voor ieder goede oplossing wel een "excuus" zoekt waarom het niet kan met je dochter. Aan de andere kant denk ik ook dat jij gewoon niet goed in je vel zit en daardoor dus geen lichtpuntjes meer ziet zeg maar. Ookal doe je 's ochtends vrolijk een kind voelt precies aan of iets gemeend is of gespeeld. Ik ken je natuurlijk helemaal niet maar als ik dit topic zo lees denk ik dat er gewoon meer speelt bij je. Misschien de verhouding met je moeder en de opvatting over het opvoeden of toch onbewust jaloers op je man die 5 dagen van huis is en dan ook nog een studie of te wel hij lekker veel me time en jij constant met een lastige dreumes die gewoon in een hele moeilijke fase zit. Ik heb het idee dat je in een bepaalde cirkel zit waar je op deze manier niet uitkomt. Dit gaat ten koste van jou en van je dochter. Misschien is het een idee om voor jezelf even een time out te realiseren. Even een weekendje er op uit, allleen, met een vriendin of natuurlijk met je man maar in ieder geval even zonder je dochter en dat je even alles op een rijtje kunt zetten. Ik hoop dat je eruit komt, tips om met je dochter te doen zijn er genoeg gegeven vandaar dat ik die nu even niet geef.
Adi jouw posts doen me echt goed.. Maar au dat kwam aan over mijn eigen opvoeding.. Ik weet het, ik heb alleen een oppervlakkige band met mijn moeder, ze praat nooit écht' en ik ook niet.. Met mijn man gelukkig wel!! Maar nooit met anderen. En weetje, dat wil ik bij mijn dochter nooit laten gebeuren maar hoe doe je dat he. Los ik dat op door veel te spelen?? Ik heb 4 puber broers/zussen De ander twee wonen 200km verderop.. Die zijn trouwens met als mijn moeder kwa opvoeding.. Ja gek dat de dochter van mijn zus (9mnd) wel weer zo braaf is dan.. Dat doet pijn en maakt dat ik het ook zo wil.. Twijfel aan alles.. Andere kids, heb ik op geantwoord in andere post. Oja, dan ze dingen doet waar ik nee voor moet zeggen geeft niet, kan ook wel consequent zijn dan. Maar die aandacht dat vind ik veel moeilijker.. Ja ik besef dat er hopen ouders zijn die het moeilijker hebben.. Zo wil ik het ook niet over laten komen hoor!! En jouw bewonder ik al helemaal
Mijn zoontje is ook een fel manneke en heeft een hele tijd ook niet alleen kunnen spelen. Ik werd er ook wel eens dol van, maar toen ik me er eenmaal bij neergelegd had vond ik de dagen weer een stuk leuker. En nu is ie 2 en kan ie weer best goed alleen spelen. Het zijn echt fases meid!
Ik bedoel het ook niet zo hard als het overkomt hoor (las het net zelf terug en komt idd wat lullig over, sorry) maar ik kijk voornamelijk even naar mijn eigen dochter van 14 maanden wat zij leuk vind. (die hangt nu ook aan mijn been ) Indoorspeeltuin vind ze helemaal geweldig, de dreumesglijbanen zijn echt een mega succes. ook mama op de schommel en zij op schoot. Bus is echt heel makkelijk, als je inderdaad niet met spitsuur gaat. er is altijd wel iemand die je even wilt helpen als je de wagen moet tillen. Misschien de eerste keer met je man/moeder samen gaan dat je zelf ziet dat het echt geen probleem hoeft te zijn? Verder is de bibliotheek trouwens ook een succes, boekjes lezen, puzzels maken en even een andere omgeving. sommige bibliotheken hebben ook speciale voorleesmiddagen tot 2 jaar. Dansen doen we veel samen, mijn dochter loopt en danst inmiddels zelf, maar ook op de arm en gewoon een beetje gek doen en heen en weer springen (voor zover mogelijk ). Op bed 'springen' (dus dochter vasthouden en heen en weer), is ook altijd feest. Vandaag heb ik toevallig een luchtbed in de woonkamer vanwege een carnaval-loge, en daar is ze al de hele middag zoet mee. en zoals ik net al zei, negatief gedrag negeren. Het kan echt geen kwaad om haar even te laten huilen omdat ze driftig is hoor. en als laatste optie heb je natuurlijk ook nog de tv.. vooral nijntje doet het hier heel goed bij de jongste. heb je even je handen vrij om tot rust te komen.
ik lees heel veel dingen die je wilt en die je niet wilt proberen. ik denk dat je je echt aan je eigen houding zult moeten werken. onbewust kun je dat negatieve die spanning die je meedraagd doorgeven aan je dochter. de 13 maandensprong is niet leuk. de 15 en 18 maandensprongen zijn nog erger. je zult je daartegen moeten wapenen door er wat relaxter mee om te gaan. je kindje doet dit niet om jou te pesten. ze heeft jou broodnodig op dit moment. verzin een manier die je wel wilt en doe dingen met haar maar vooral geef dingen eens een kans. misschien is op visite gaan bij iemand met 5 kinderen iets teveel van het goed. ga eens op de koffie bij iemand met 1 kind of bij je moeder of de buurvrouw voor mijn part zonder kinderen. en ik denk dat iets voor jezelf doen ook geen overbodige luxe is. ik denk dat je behoorlijk in een negatieve spiraal zit op dit moment. ik ga zelf vaak wandelen op dagen dat hij niks wil, even d'r uit de gang van zaken van dat moment doorbreken en mijn hoofd leeg laten waaien. niet speciaal ergens heen, gewoon lopen. ik loop ook altijd naar de stad, hoef je ook niet met de bus, ben je mooi een paar uutjes weg.
Dankjewel. Jullie helpen me ook al erg goed. Ik heb niet zoveel contacten nee, en er even uitgaan dat gaat niet. Dat kan ik gewoon niet en ik mis mijn meisje heel erg na die ochtend bij oma.. Echt, dat wel! Verder zit ik ook niet lekker in mijn vel nee, man heeft het altijd druk hoewel de liefste die er is, begrijpt me ook erg goed. aar veel spanningen. Net een MK gehad en veel problemen met intimiteit.. Ik voel me inderdaad in een cirkel..
Heb je er wel eens aan gedacht om part-time te gaan werken misschien? dan heb je ook meer een plekje voor jezelf, en de dagen die je vrij hebt misschien juist wel meer zin om de hele dag blokjes te gaan stapelen, en je kindje zal op een kdv ook wat afhankelijker worden omdat mama er niet de hele dag is om haar op te pakken. Misschien is het helemaal niks voor je hoor, maar ik merk aan mezelf nu ik bijna 3 jaar thuis zit dat ik het echt mis om te gaan werken juist omdat ik de hele dag alleen maar met de kinderen bezig ben en wat meer volwassen-dingen nodig heb. (en 15 minuten pauze waarin ik helemaal alleen naar de wc mag! )
Oh meid, ik lees het nu pas in je onderschrift, natuurlijk zit je dan helemaal doorheen en voel je jezelf helemaal leeg en zonder puf. Ik kan er niet over meepraten, maar kan begrijpen dat je een heftige dreumessprong nu even niet erbij kunt hebben. En hoe erg je je meisje ook even mist, misschien is het voor jou goed om even je rust te pakken. Wonen je schoonouders in de buurt? Kunnen zij bijv niet een dagje met hun kleindochter naar de dierentuin zodat jij even bij kunt komen? En volgens mij klinkt dit voor jou als onmogelijk is, maar laat dat huishouden voor wat het is en denk even aan jezelf (en aan je dochter). Ze heeft veel meer aan een moeder die goed in haar vel zit en zich goed voelt en daarmee goede energie kan overdragen.
Die laatste zin vind ik echt heel verdrietig. Je kindje heeft dat nodig. Geloof me. En wat is tijden in jouw optiek? Mijn zoon vind het nu prachtig om vormpjes ergens doorheen te duwen. Dus ja, ik zit zolang als hij het volhoud met hem bij de vormenstoof. En dan doen we weer iets anders. Als hij wakker is, is alle tijd voor hem. En in die tijd speel/zing/dans/stoei ik met hem of we gaan naar buiten. Hij rijd al op een loopkarretje en ik heb een duwfietsje. En af en toe dan is het mogelijk om een paar minuutjes op de bank te zitten en kijk ik naar hem hoe hij aan het spelen/ontdekken is.
Lieverd laat maar ik waardeer het.. maar het is een negatieve spiraal begrijp je. Als mijn dochter al miept in de kinderwagen als ik de straat uit ben dan ben ik hardstikke zenuwachtig. Ja onspan, maar hoe! Dan ga ik zeker geen uren weg, zou hier niet kunnen ook. Na 1 winkel heeft ze het wel gehad.. We gaan dapper elke dag weer maar ja.. Moeder kom ik dus al, we hebben alleen contact met 1 buurman dat moet maar niet en verder wonen we aan een grote weg met weinig contact. één vriendin dus die hier weleens komt. En verder aan alle anderen, ik ben ook anders als jullie. Ben zeg maar streng gelovig dus doen niet dansen, zwemmen, TVkijken en zo.. Gaat deze discussie niet over maar dan snappen jullie het misschien beter...
Dankje.. Mijn schoonouders daar gaan we elke week een dag heen om te helpen en daar is ze best lief.. Maar ze zijn al bejaard en schoonvader slecht ter been dus die kunnen niet met haar weg. Haha onmogelijk nee maar wat moet ik dan allemaal doen.. Geen idee hoe ik de dag door kom??
Zo bedoel ik het niet! Ik bedoel dat ze het niet echt missen kan dat er veel met haar gespeeld word, (daarmee bedoel ik bijv een uur achter elkaar ofzo.) Wij doen ook vormpjes duwen en op de loopauto en puzzelen.. Maar niet continu.
Maar als jij (Ik weet niet hoe je bent) een dag niets aan het huishouden doet, (Koken miss??) dan speel je dus van 6.30 tot 13.00 met je kind, tussendoor eten en wat drinken, dan slaapje, dan van laten we zeggen 15.00 tot 18.00uur weer alleen maar spelen?? (en natuurlijk wat wandelen ofzo.) Dit bedoel je he?? Ik kan dat never dan kun je me opvegen.. Heb het weleens gedaan bij een oppasgezin. Niet omdat ik niet van haar hou, maar blijkbaar ben ik daar niet voor in de wieg gelegd..
meisje, ik lees al dat je voor jezelf al toegegeven hebt aan andere die dezelfde gevoelens bij jou berichten kregen dat het je gewoon allemaal even teveel is. daar is niks mis mee als je er iets mee doet. zoek hulp om uit je negatieve spiraal te komen. verwerk de miskraam en praat over de dingen waar je mee zit. ik vind het heel eerlijk en knap van je dat ej dit allemaal aan ons verteld. en hopelijk helpt dat jou al een beetje om je hart te luchten. hoe voel jij je erbij dat je zo streng gelovig bent? belemmerd je dat of voel je je daarin thuis? zit daar misschien iets van het probleem dat je je eenzaam voelt?