Je hoeft echt niet te denken dat je geen normaal mens bent hoor!! Geloof me, deze perioden maakt elke ouder mee! Tegelijkertijd wil ik je probleem niet af doen met "het gaat wel over" want je hebt er niets aan en ik kan natuurlijk niet zien vanaf hier of het gedrag van jouw zoontje "normaal" is of toch wel wat extremer. Goed dat je hulp hebt gezocht! Probeer het om als je aanvoelt dat er een incident gaat komen van je af te laten glijden, letterlijk. Stap uit de situatie en beoordeel gelijk of het het waard is om er "ruzie over te maken". Je zegt dat je thuiswerkt, maar dan heb je toch ook recht op kinderopvangtoeslag? Sterkte ermee!
wat kan ik met het cb dan? Die heeft ons juist doorgestuurd naar andere mensen omdat ze niet meer kunnen helpen met ons zoontje. En ook via de huisarts kost alles geld helaas, heb alles al nagevraagd en ben al langsgeweest maar ik heb gewoon de mogelijkheid niet. Ik weet dat het niet eerlijk is om m`n zoontje aan te vallen maar ook mijn man weet niet meer wat hij moet doen. En hij is een stuk nuchterder dan ik ben ( gelukkig ) Als hij maar gewoon eens een keer wou luisteren dan zou ik al blij zijn. Zodra ik de kans heb ga ik met hem knuffelen ( doe ik echt elke dag, als het kan meerdere keren ) ik vertel hem dat ik van hem houd. Daar zit het probleem echt niet. Ik geef gelijk toe dat ik veel stress heb en daar moeilijk mee om kan gaan, maar gewoon eens luisteren mag ook wel eens toch?
Alles kost geld is geen argument in deze, vind ik. Als jij hulp nodig hebt (en die heb je want je kan het niet meer aan, noemt je kind rotkind, etc.), moet je ervoor zorgen dat je die hulp krijgt. Zorgverzekering dekt van alles. En anders is het een investering. Echt, je bent het verplicht naar jezelf, maar ook naar je kinderen. Je ziet hem nu als een vervelend ventje dat alleen maar alles doet om jou dwars te zitten, maar dat is niet zo. Hij is een kind en doet die dingen niet allemaal met opzet, zo uitgekookt zijn kinderen op die leeftijd nog niet. Hij heeft jou nodig, hij heeft grenzen nodig, en zo te lezen kun je die hem nu niet bieden. Dus: zoek hulp!
Toch probeer hem meer aandacht te geven... Samen spelen als de jongste slaapt Hem zelf keuzes laten maken(uit bijv 2 dingen) Btrekken bij de verzorging van de jongste Lekker buiten spelen En aan t einde van de dag de dag even doornemen en verhaaltje voorlezen En vooral positieve aandacht geven, dus de hemel in prijzen als iets goed gaat e.d En vooral zoek hulp.. Alle argumenten alles kost geld e.d vind i een beetje zwak.. Verzekering vergoed van alles... Maar je kan niet maar gemeen gaan lopen doen tegen je kind en er niks aan doen.. Waar een wil is is een weg en ik vind dt je dat verplicht ben tegenover je kinderen
J. zelf keuzes laten maken doen wij ook heel veel. En hij mag natuurlijk helpen met zijn broertje, waardoor hij zich heel groot voelt. Maar zelfs zijn eigen keuze word hij dan vaak boos om. Ik werk als gastouder en dan heb je dus geen recht op kinderopvang toeslag helaas. Mogelijkheid tot alsnog de kinderen wegbrengen heb ik niet. Plus dat ik dat ook niet zou kunnen. Mijn eigen kinderen wegbrengen terwijl ik wel op andermans kinderen ga passen. Als ik aan het werk ben gaat het overigens wel goed hoor. Hij heeft veel uitdaging nodig en spelen met de andere kinderen vind hij geweldig. Nu alleen al een hele week niet aan het werk vanwege sterfgeval in de familie. Die spanning krijgt hij natuurlijk ook mee
Nou de verzekering vergoed eigenlijk bar weinig.. (Ontdekten wij al..) Maar wat ze WEL vergoeden is 2e lijns psych hulp bij minderjarigen met gedragsproblemen. (Dat valt onder je basisverzekering!) E daar kan de huisarts gewoon een verwijsbriefje voor schrijven.
net even een open gesprek gehad met manlief en besef eigenlijk dat we te laks zijn. Gaan er morgen gelijk verandering in brengen. Als de jongste morgen op bed ligt gaan wij samen met J. wat leuks doen. Moet alleen wel in huis, iemand tips? De tv staat hier regelmatig aan en dat is echt heel fout. Hij moet zich vaak alleen vermaken en heeft ons gewoon meer nodig dan we hem nu geven. Dus daar gaan we morgenochtend gelijk verandering in brengen. Alleen nog ff proberen te bedenken wat we gaan doen. Ben momenteel even niet zo creatief door de gebeurtenissen deze week
er word idd weinig vergoed. Voor J. krijgen we via Icare hulp, maar idd het is meer zo dat wij ( ik ) de hulp nodig heb. Ik weet dat het geen reden is om te zeggen dat alles geld kost. Maar 1 x naar een psych is voor mij net zo veel geld als een paar dagen eten. Die keuze is dan toch snel gemaakt hoor
Meid, sorry hoor..maar je werkt als gastouder en je kunt niet met een 2 jarige omgaan omdat het dan te heftig is? Ik sta echt even versteld.
@mama1616 je hebt zelf natuurlijk ook gewoon een heftige tijd dankzij het sterfgeval. Maar dingen in huis... Houdt hij van knutselen? Wij hebben hier laatst paaseierdoppen gemaakt. (Van een wc-rolletje en dan met groen papier grassprieten en daarna versierd.. ) En misschien wat stoerder voor jongens.. Een vogelhuisje schilderen. (5 bij de blokker waren die.. Zelf in elkaar zetten en dan verven.. Zonder zaagwerk.. Dat was al kant en klaar) Of een mooie paasboom versieren. Liefst op een plekje waar je hem goed kan zien. Of samen een racespelletje spelen Knikkerbaan bouwen met wc-rollen en een pingpongbal, met z'n autootjes of trein spelen.. Gewoon samen spelen met het speelgoed wat er gewoon is, is stiekem heel erg leuk
Hoe begrijpelijk ook dat je erdoorheen zit, dit kun je idd echt niet maken. En eerlijk? Dan is het geen wonder dat hij zo dwars doet. Hij heeft dit, voordat jij het uitsprak, allang gevoeld aan je.... Ik heb hier een 4jarige die het ook lastig vindt om de aandacht met haar zusje te delen, maar bij haar bereid ik veel voor en ik betrek haar waar ik kan, naast dus regelmatig iets met haar alleen te doen. Zorg dat je alles wat je positief kunt benoemen, ook zo benoemt. Dus niet: Doe dit niet, je mag niet zus, je mag niet zo, maar juist: Ik wil graag dat jij .... (Bijvoorbeeld: In plaats van te zeggen: Niet schreeuwen, zeg je: Ik wil graag dat je zachter praat). Plan de dag, zorg dat alles overzichtelijk is. Dat hoef ik voor mijn dochter niet meer te doen, die snapt de dagstructuur nu zelf wel, maar een kind van 2,5 heeft dat wel nodig. Hij moet weten waar hij aan toe is, wat er allemaal gaat komen die dag, enz enz. Picto's, een dagoverzicht: net wat jij gemakkelijk vindt, maar dus iets zichtbaars en concreets waaraan hij kan zien wat er komen gaat. Als het even kan ook elke dag zo gelijk mogelijk laten verlopen. Bereid hem voor. Ben je op weg naar huis met hem en zul je daar met de baby bezig moeten zijn, zorg dan eerst dat hij 'onder de pannen is'. Hem vragen of hij wil helpen met de baby, (als dat kan uiteraard), en anders even met hem bespreken wat hij gaat doen als je thuis bent. Een beloningssysteem mogelijk, waarop elke keer als hij zich kan houden aan dat wat je met hem afspreekt voordat je iets gaat doen, een sticker krijgt, en bij zoveel stickers een passende beloning, (liefst iets niet-materieels). Nou, dat zijn even de tips die mij zo gauw even te binnen schieten... verder: zoek hulp. Ik zag dat je gepost had dat dat niet kon, omdat alles geld kost, maar heb je dit met het CB besproken? Of ga je er op voorhand al vanuit dat het wel niet zal kunnen? (en zoja: doe je dat altijd, uitgaan van het negatieve, en in hoeverre is het dan handig om dat eens aan te gaan pakken?)
Hoe gaat dat in zijn werk, als hij zelf moet kiezen? Krijgt hij vrije ruimte om zelf te kiezen, of mag hij uit bepaalde 'voorgevormde' keuzes kiezen? Dat laatste is het verstandigste bij een jong kind, omdat bij vrije keuze het doorgaans anders gaat dan het zich had voorgesteld en je dan dus idd de poppen aan het dansen hebt..
Kleuren,knutselen, verven, iets bouwen, koekjes bakken, oid(was ik voor mezelf ook maar zo creatief haha) Wel fijn dat je 'het licht' heb gezien.. Fijn dat jullie beiden je schoudrs eronder gaan zetten en het gaan aanpakken... Langs de zijlijn toekijken helpt natuurlijk ook niks.. Succes!
Als je het nu al neit meer trekt, dat moeilijk gedrag duurt nog wel even hoor. Mijn zoon is bijna 4, een stuk rustiger, maar nog vaak genoeg momenten dat hij me nog net geen hartaanval bezorgd
Zo raar is dat niet hoor. De kinderen zijn ouder die ik in de opvang heb en het is heel anders dan je eigen kinderen. Er speelt minder gevoel mee
Ik ga hier zeker mee aan de gang. Misschien werkt zo'n dagritme wel als er ook echt plaatjes bij staan. En daarmee zou hij natuurlijk weer kunnen helpen
Ik laat hem tussen een aantal dingen kiezen. Meestal 2 en soms 3 dinge. Maar dan heeft hij bijvoorbeeld gezegd dat hij pasta op brood wil, maak je het broodje klaar, word hij boos omdat hij dan ineens weer iets anders wil.
Die pictogrammen zijn vaak wel te googelen. Kun je gewoon op zoeken en dan zelf uitprinten en dan op een overzicht plakken Knijpertje of iets van dien aard erbij, wat je bij het deel van de dag knijpt waar je bent, en je zoontje kan zien wat er straks gaat komen en zich 'mentaal' voorbereiden. Verder ook nog een handige voor deze leeftijd: 10 minuten en 5 minuten voordat je iets gaat doen, dat even melden. Dan nog 1 minuut vooraf en vervolgens zeg je: OK, het is tijd, we gaan nu ...
Haha dat heb ik ook vaak. Ben normaal gesproken heel creatief maar nu door de omstandigheden kwam er ff niks in me op