OK. Dat is denk ik typisch een peuter die uitprobeert hoe ver hij de grenzen op kan rekken. Niet aan toegeven, ook geen strijd aan gaan; jij blijft bij het plan, hij merkt vanzelf dat er niets anders opzit dan dat ook doen. Doet hij erg heftig, dan zet je hem even op een time-outplek waar hij uit kan razen. Voordat je dat doet, geef je hem de keuze: Je mag kiezen: of je gaat de boterham met pasta opeten nu, of je mag even uitrazen op (wat-ook-maar-jullie time out-plek is). Eet hij niet dan niet, hij krijgt vanzelf weer honger en zal bij de volgende maaltijd wel inhalen
Het wordt wel milder hoor Maar een 4jarige kan dus ook deze buien rustig nog hebben. Het is alleen wat simpeler om ze eruit te halen, omdat ze dan inmiddels meer begrijpen en als het goed is ook al beter doorhebben dat papa of mama rustig maar consequent blijft
Dt doet mijn kleuter ook nog steeds. Maar het is eigenlijk heel simpel.. Ik ga het niet van d'r brood afhalen als het er eenmaal op zit. En soms resulteert dat in een huilbui dat ze zich vergist had of niet kon kiezen. Dan kan ze dat de volgende maaltijd op d'r brood doen.
Ik zeg het niet om het je moeilijker te maken hoor. Toen hij twee was vond ik het ook zo moeilijk en heftig allemaal, maar zelf word je er op een gegeven moment ook makkelijker in. Ik heb hier ook nog een dreumes die volgend jaar vast ook dat gedrag gaat vertonen, maar ik ga me er echt niet druk meer om maken. Ik probeer consequent te zijn en er niet teveel aandacht aan te besteden en voor de rest laat ik het gewoon over me heen komen
Nou milder wil ik nou niet zeggen. En het is zeker niet waar een strijd lustige peuter een rustige puber.( was geen opmerking van jou. Snap t.s echt wel maar mijn grens was altijd wel als ik negatief ging denken over de oudste( met jongste heb ik er helemaal nog niet zo last van misschien de ervaring van de eerste goed in mijn achter hoofd) dat het tijd was voor hulp ook voor me zelf. En het klinkt gek maar als een mama niet goed in haar vel zit dan zijn vaak de kinderen de eerste die het op merken en hoe meer je je best doet om het goed te doen of om anders te zijn hoe moeilijker het soms is. Kan nu even beter reageren daar straks was het via mobiel. Van daar mijn opmerking kijk vooral ook zelf in de spiegel vaak ligt de oorzaak bij je zelf en niet bij je kind..
Dat zeg ik eigenlijk na jou hihi. maak me niet meer te druk kost te veel energie( de jongste dan) en warempel kan er veel beter tegen dan toen.
Grenzen opzoeken en overschrijden doet hij zeker ja, maar dat op zich vind ik ook geen probleem. Het is en blijft een peuter natuurlijk, dat besef ik heel goed. Soms even een time-out geven doen we ook ( al gaat dat ook niet altijd zonder slag of stoot ) Als de boterham eenmaal gesmeerd is dan verander ik dat ook niet meer. Daar zijn we wel consequent in. Ik denk dat we met de rest van de regels ook wat consequenter moeten zijn
ik had het eerder ook al gestuurd maar dat doen wij ook hoor. Eenmaal gesmeerd is gesmeerd, volgende keer weer opnieuw een keuze.
ik moet ook gaan leren om me wat minder druk te maken, al zal dat wel moeilijk zijn. Maar dat is wel nodig denk ik
Nouja, ik bedoelde vooral dat dat niet perse een peutertrekje is.. Daar ben je voorlopig nog niet vanaf
ok maar, dat is normaal peutergedrag; dat doen ze gewoon op deze leeftijd. zeg gewoon dat hij dit zelf gewild heeft en je het vr hem heb klaargemaakt. als hij niet wil eten dan mag hij het zelf weten. als hij boos is moet jij echt niet boos worden op hem. want hij is niet boos op jou. hij is boos op zichzelf, wanneer jij ook nog eens boos op hem wordt dan 2 mensen boos op hem. ze leren keuzes maken, dat zijn de oefeningen die ze doen. oefenen voor het leven straks. je kunt ook zeggen hier is een boterham, kinder mes en pasta,pindakaas en jam zullen we het samen klaar maken? wil jij het zelf doen? als hij niet wil eten dan na 5mn weg halen. en vragen of hij misschien melk wil drinken? maar niet boos worden.
in zo een geval doe ik de boterham in een boterham zakje. en leg het ergens waar hij ook bij kan. 10mn later pakt hij het wel zelf(als hij echt honger heeft)
wat jij doet is niet zoveel bepalend vaak met kinderen. hoe je het brengt maakt het verschil. de toon en de stemming. je kunt de boterham zo weg halen dat het lijkt op een straf door boze moeder. of zo weg halen dat hij denkt:ik heb best wel honger.
Je zult er toch echt mee om moeten leren gaan. Jou zoontje zal vast wel een pittig karakter hebben plus icm de peuterpuberteit kan het wel eens heftig zijn.. Ik weet er ook alles van. Mijn tweeling is ook heel pittig. Begon toen ze zo'n 2,5 jaar oud waren. We hadden natuurlijk net een baby en ik zat ook nog eens onder de hormonen. Als het je even teveel word, zet/breng je kinderen even naar een veilige plek en kom zelf even tot rust. 15 minuten is soms wel genoeg om weer even 'bij te komen'. Mijn jongens zijn nu 3,3 jaar en ik geloof dat we nu echt de climax hebben. Nu ik 'uit-ge-hormoont' P ) ben kan ik alles veel beter aan. Echt. Ontzwangeren is echt geen fabeltje en je kan mede hierdoor heel weinig hebben. Vertrouw er op dat dit helemaal goed komt. Jou zoontje kan hier helemaal niks aan doen. Heb je graag de controle over alles? Laat dat los.. voorlopig. Laat alle taken liggen en ga lekker kasteeltjes bouwen met de kleine man! Bedenk dat deze leeftijd nooit meer terug komt en maak er het beste van .. (met dat in mijn achterhoofd kom ik het snelst de meest vermoeiende dag door ). Sterkte!
Als je je kind rotjoch noemt dan is de keuze snel gemaakt.. dan eet je maar een paar dagen boterhammen met pindakaas of je gaat een lening aan maar hulp heb je nodig. Ik hoop dat je begrijpt dat het onder mishandeling valt om je kind uit te maken voor rotjoch... De keuze zou makkelijk gemaakt moeten worden.. zoek hulp!
Hoi, Ik kan je er verder niet mee helpen, maar ik wil even zeggen dat ik precies weet hoe jij je nu voel! Wij hebben ook van deze periodes gehad, en na een paar weken denk je echt dat je gek wordt! Bij ons ging het dan na een paar weken opeens weer beter en dan ben je het ook zo weer vergeten. Maar het is zooo zwaar! Ik herken mezelf erin dat je zegt; hij trekt me lichamelijk en mentaal leeg. Zo voelt het echt! Maar uit ervaring weet ik nu; het gaat wel weer een keer beter. En het komt wel steeds terug, maar inderdaad gaat het nu met de oudste al veel beter, hij beseft denk ik toch dat de regels zo blijven als ze zijn en door zijn gedrag niet veranderen. Nu wordt de jongste bijna 2 en ik merk dat zij ook al gaat beginnen. Maar toch heb er ik vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt, bij de tweede heb je meer ervaring en ben je daardoor denk ik wat kalmer, reageer je niet meer zo snel overal op. Ik wil je heel veel sterkte wensen! Heb vertrouwen in jezelf als moeder, je doet je best, haal af en toe diep adem en negeer de boel af en toe even. Succes!