en een dikke pluim voor je dat je dit topic durfde te openen, ik durf het niet en mijn kind is 5jr en (onhandelbaar). je kind een rotjoch noemen klinkt mij bekend in de oren ook al noem ik mijn kind anders en voel ik me vaak een heks als moeder en geef ik mezelf vaak de schuld dat mijn kind zo is maar bij sommige dingen heb je als ouders echt geen grip op en is het wenselijk om hulp te gaan zoeken.
Heb je daar serieus naar geinformeerd, of roep je dat maar? Ik haak weer even in in dit topic en dit zie ik je de hele tijd roepen: kost geld, kost geld, kost geld, dus kan niet. Bij mijn weten is hulp via jeugdzorg gratis, dus ga nu gewoon zorgen dat je naar huisarts of CB gaat, een verwijzing krijgt en hulp krijgt. Geen smoesjes meer, gewoon doen.
een kind dat zich(bij anderen) wel goed kan gedragen heeft waarschijnlijk geen stornissen etc. waardoor hij thuis vervelend is. ik denk dat jij wel advies over opvoeding moet krijgen. waarschijnlijk doe jij iets niet helemaal goed. waarschijnlijk heb jij onrealistische verwachtingen van je kindje( dat nog geen 2,5 jaar is.) je zegt steeds dat hij nooit luistert. maar ik vermoed dat je bedoelt dat hij niet gehoorzaamt. dat kunnen ze niet zomaar. een pedagoge kan beter naar je verhaal luisteren en precies er uit halen wat jij niet goed doet zodat moederschap je te zwaar wordt. vaak is het zo dat je je kind weinig tijd geeft om te reageren.(het kost even totdat n kind reageert op wat er gezegd wordt)of veel te ingewikkeld praten zodat het kind echt niet kan volgen wat je zegt. en ik zie ook niet dat je vaak naar buiten gaat. peuters moeten echt elke dag buiten spelen. zeker een aktive peuter. ga je wel nr buiten met hem?
Allereerst vind ik het knap datbje dit topic geopend hebt. Datbje hier voor uit durft te komen zorgt ervoor dat je het ook kunt oplossen en je echt een goede moeder bent omdat je die stap genomen hebt. Ik denk dat in bovenstaande het probleem zit. Jouw zoontje is bij anderen wel netjes, er zal met hem dus zelf niks ernstigs aan de hand zijn. Ik denk dat het grotendeels met de thuissituatie te maken heeft. Probeer consequent te blijven in de regels maar ook te worden in het handhaven hiervan. Verschillend reageren kan voor kinderen heel lastig zijn voor kinderen. Ze weten niet waar ze dan aantoe zijn. Dat alle hulp geld kost klopt niet. Voor kinderen tot 18 jaar is dit over het algemeen gratis. Alleen voor kinderen die (gedeeltelijk) geplaatst zijn, op de daghulp of helemaal uithuis zijn, moeten ouders ouderbijdrage betalen. Een hele fijne dag vandaag!
Wij hebben het ook niet al te breed. Wat je zou kunnen doen is via het CB 'Stevig Ouderschap' traject gaat volgen. Wij hebben er al veel aan gehad. Je krijgt dan handvaten mee in de opvoeding van je kind. Wij volgen dit ook en heeft ons geholpen. Wij hebben het nog niet afgerond en voordat we het afronden, zijn we wel even verder. Die vrouw is nu 2-3 keer langs geweest en ik heb alle gesprekken als prettig ervaren. Hoe kritisch ik er van te voren over in stond. Stevig ouderschap is gratis! Heeft niks met mishandeling of iets te maken, zoals ik zelf dacht. Vergeet niet, een kind reageert ook heel erg hoe jij je voelt. Maar dat zal je vast en zeker wel weten. (overigens is onze zoon niet onhandelbaar over het algemeen. Wel is hij aan het puberen en op DAT moment is er geen land met hem te bezeilen. Echt onhandelbaar kan ik het niet bij hem noemen. Hier help ik jou niks mee op dit moment, maar mijn moraal van het verhaal is: Ga naar het CB, vraag hulp van Stevig Ouderschap, vraag om handvaten in de opvoeding. Maar neem zelf ook tijd voor jezelf. Denk ook aan jezelf. En denk aan de relatie tussen jou en je partner)
Eens... Probeer echt consequent te zijn en niet steeds anders op een situatie te reageren. Spreek samen 1 manier af (bijv 1x waarschuwen, bij niet luisteren in de hoek/op de trap/...) en houdt hier ook echt aan vast. Al kost het de eerste keren misschien wel meer dan 1 uur om hem 2 minuten op die plek te laten zitten/staan. Hier moet ze ook altijd nog vertellen waarom ze in de hoek moest staan, zodat ze zich realiseert waarom we het doen. Ze zegt ook nog sorry en geeft een knuffel. Praat je zoontje al goed? Kan hij duidelijk maken waarom hij zo boos is of is het niet te doorbreken? Zou het helpen als je een 'dagschema' maakt voor hem? Met plaatjes/picto's en zo... En dan iedere activiteit even doornemen wat er gaat gebeuren en ook 's avonds weer even de dag doornemen wat ie allemaal gedaan heeft. Zo geef je hem ook meer houvast/structuur over wat er gaat gebeuren... Ik realiseer me ook dat we natuurlijk allemaal gemakkelijk praten hebben, omdat we niet in deze situatie zitten (de meesten althans)... Ik zou echt eens hulp gaan inschakelen, want zoals de meesten zeggen kost het écht niet allemaal geld. Want op deze manier doorgaan lijkt me voor niemand goed, dan loopt het alleen maar meer uit de hand dadelijk.... dat wil je ook niet! Hoe ging het vandaag? Heeft hij zich even flink uitgeleefd?
mijn zoontje gaat 2 ochtenden in de week naar de psz, hij vind dat erg leuk gelukkig. Ik ben gastouder geworden voor ik zelf kinderen had, was toen een goede keus. Nu denk ik daar wel iets anders over eerlijk gezegd
de dag is heel erg goed gegaan, het was heel erg leuk. We hebben echt genoten van elkaar en de grootste lol gehad. Ik prijs hem sowieso altijd als hij iets goed doet en dat heb ik gisteren natuurlijk ook gedaan. Op een gegeven moment werd hij erg moe en daardoor wat vervelend, maar dat vind ik niet erg. Dat is bekend bij kinderen. Vandaag weer een thuis-dag ( aan het werk ) dus ben benieuwd wat de dag vandaag zal brengen
als ik heel eerlijk ben, ben ik bang dat ik er door hulp voor ga zorgen dat ons zoontje een stempel zal krijgen. Ik heb veel kinderen gezien in mijn werk en denk echt dat het bij ons zoontje niet gewoon de leeftijd is. Niet alleen dat tenminste. Via het cb heb ik al hulp, die video hometraining. Maar de huisarts had ik eigenlijk nog niet eens aan gedacht, daar zal ik eens contact mee opnemen. Dankjewel
we gaan heel erg vaak naar buiten, juist omdat hij dat geweldig vind. Even uitwaaien en lekker spelen en energie kwijt raken. Ook al is dat gewoon even naar de winkel of duiken we echt een speeltuin in. We zijn veel buiten te vinden. Nu wel iets korter dan normaal omdat het zo koud is voor de jongste ( en manlief overdag gewoon aan het werk is natuurlijk ) maar we halen elke dag een frisse neus
Maar als er echt meer aan de hand is met je zoontje, (wat ik niet denk, omdat hij buitenshuis zich toch wel normaal gedraagt?), dan moet je hem die hulp niet onthouden. Maar heel eerlijk: ik het stellig de indruk dat het niet een probleem bij hem is, maar bij jullie zelf. Dus je aarzeling om verder te zoeken: is dat echt angst voor een stempel voor hem, of ben je bang teveel met jezelf geconfronteerd te worden?
bij anderen gaat het idd wel beter, al begint hij bij de opa`s en oma`s steeds meer zijn ware aard te laten zien. Ook daar begint hij regelmatiger dwars te doen. Ik weet dat verschillend reageren niet echt werkt, maar we zijn aan het zoeken naar de beste manier. De meeste dingen die we zeggen interesseren hem niet en hij zit ons echt aan te kijken van wat moet je nou. Ik zal eens verder gaan speuren naar manieren van hulp, vind jeugdzorg alleen een erg grote stap :S
we hebben een hele leuke dag gehad, hebben echt genoten. Mijn man en ik werden zelf ook weer even kind haha en hebben gewoon heerlijk gedolt met J. De dag was echt geslaagd, moeten we zeker weer eens doen
ik zal eens kijken naar dat stevig ouderschap, heb daar nog nooit van gehoord eerlijk gezegd. Dus zal er eens naar gaan kijken
we hebben een hele leuke dag gehad. Hij heeft zich zeker uitgeleefd en lekker even zijn energie kunnen kwijtraken
dat weet ik niet zo goed eigenlijk. Iets houd me tegen maar ik kan niet goed zeggen wat dat is. Ik vind het moeilijk om toe te geven dat het niet goed gaat thuis, mensen om ons heen weten ook niet in hoeverre dit is. Ze zijn het wel met ons eens dat J. echt 2 handen vol is. Ik denk dat het probleem een combinatie is van verschillende dingen, zijn pittige karakter en onze manier van reageren op hem
Ik weet dat het woordje jeugdzorg zwaar klinkt maar als je zelf als ouder hulp vraagt. Dan liggen de kaarten anders dan dat je hulp op gedrongen van ze krijgt. Het is het woordje jeugdzorg! Dat het zo beladen maakt. Het is ook eng om je verhaal te doen bij jeugdzorg! Maar ik bedenk me altijd maar als je niks te vrezen hebt en je je best doet als ouder je kind niet mishandeld je bij jeugdzorg je je wel op de juiste plek zou kunnen bevinden. Maar andere dingen eerst doen huisarts praat met iemand voor je zelf ect ect dat soort dingen. En een ouder die hulp vraagt is vaak ook een ouder die wel het beste met hun kind voor heeft. De ouder die geen hulp vraagt dat vind ik veel gevaarlijker.