Een heel verhaal, maar ik moet het even kwijt... Ik heb mijn kleine ventje vier maanden uitsluitend borstvoeding gegeven. In het begin ging dit heel moeilijk, ik had geen melk, en in het ziekenhuis (na de ks) zitten kolven als een bezetene. Na vijf dagen kwam er dan eindelijk wat uit! Helaas heb ik bijna geen tepels, er zit wel wat, maar mijn kleintje kon er niets mee. Dus een tepelhoedje erbij. Dit ging goed, wel een gehannes hoor. Na twee maanden had ik eindelijk de smaak te pakken, ik begon het leuk te vinden, het ging steeds makkelijker. Na drie maanden weer aan het werk, ook nachtdiensten... Ik heb me de best kolf die er is aangeschaft, de Freestyle. Dit ging in het begin ook zeer moeizaam, maar ook deze hobbel genomen, en na twee weken werken ging het kolven ook goed. Ik had me voorgenomen nog lekker door te gaan, was inmiddels erg trots op mezelf en op Twan! Hij deed het super, overal complimentjes, en verbaasde gezichten als ik zei dat hij enkel borstvoeding kreeg! Ik genoot ervan! Helaas, twee en een halve week geleden ben ik vreselijk door mijn rug gegaan. Ik had al een dubbele hernia, maar na twee jaar therapie had ik daar weinig last meer van. Maar deze keer, vreselijk! Ik kon niks meer, maar in 1 houding liggen, verder niks! Kolven deed ik samen met mijn man, liggend op bed, wat een ramp. Ik gilde het uit van de zenuwpijn, mijn bevalling was heftig geweest, maar dit was minstens zo erg. De huisarts kwam, heeft me morfine geinjecteerd, en na drie dagen ben ik alnog per ambulance afgevoerd. Om een (inmiddels) lang verhaal kort te maken, ik heb een week in het ziekenhuis gelegeb, zwaar aan de dope. Zag mijn zoontje een keer per dag een uurtje. Ik kolfde samen met de verpleging (zo erg) en het werd zo weggespoeld. De ingevroren borstvoeding thuis was allang op, dus de Nurtilon werd aangeschaft. Ik ben inmiddels alweer een week thuis, slik nog steeds veel rotzooi, en heb de borstvoeding helemaal afgebouwd. Ik heb inmiddels twee dubbele hernia's dus waarschijnlijk moet ik geopereered worden, en de kans om de borstvoeding ooit weer op te pakken is dus eigenlijk verkeken. Ik ben heel verdrietig, heb er in het begin zoveel moeite voor moeten doen, en nu zo abruot moeten stoppen. Ik kan er moeilijk mee omgaan, gister heb ik mijn kolf op zolder gezet, met pijn in mijn hart. Ik heb inmiddels ook geen melk meer. Ik voel me vreselijk gefaald, ik had zo graag tot minimaal 1 jaar mijn kleintje de borst willen geven.
Jeetje meid wat vervelend hoe dit gelopen is. Als ik dit zo lees heb jij zeker niet gefaald! Je hebt er in het begin zo hard aan gewerkt en het is je toch maar mooi 4 maanden gelukt! Hier mag je trots op zijn! In deze situatie kan je ook eigenlijk niet anders dan stoppen. Ik begrijp wel dat je dit moeilijk vind, maar weet wel voor jezelf dat het niet aan jou ligt en dat je er alles aan hebt gedaan. Sterkte met je hernia's en je eventuele operatie.
Wat ontzettend vervelend dat je niet zo lang hebt kunnen voeden als je zelf wilde. Ik kan me voorstellen dat je er erg verdrietig om bent, juist omdat dit niet je eigen keuze is. Ik hoop dat je het gevoel dat je gefaald hebt van je af kunt zetten. Om te beginnen, omdat het niet waar is; je hebt keihard geknokt en dit is niet jouw schuld. Maar ook omdat zo'n onterecht schuldgevoel je alleen maar dwars kan zitten en niks goeds oplevert. Ik hoop dat je snel en goed geholpen kunt worden aan je hernia, zodat je straks weer volop van Twan kunt genieten.
Je hebt hartstikke je best gedaan! Je uk krijgt nu dan misschien iets minder lekkere melk, de medicijnen die de bv onmogelijk maken zorgen er wel voor dat je er beter voor hem kan zijn, en dat is nog belangrijker!
Je hebt gedaan wat je kon. De keuze die je nu onvrijwillig hebt moeten maken daar verander je niks meer aan. Jou herstel heeft je zoontje nu meer aan. Je niet schuldig voelen.
Dat lijkt me echt een vreselijke klap! Je hebt er zo veel voor gedaan, en dan gaat het door iets wat je zelf niet in de hand hebt toch mis Maar je hebt absoluut niet gefaald hoor, jij hebt zo veel meer gedaan dan een heleboel andere vrouwen zouden hebben gedaan. Ik vind juist dat je super trots op jezelf moet zijn, het is je namelijk wel gelukt tot aan de hernia je kindje bv te geven, dat is na alle problemen echt super knap hoor. Maar ik begrijp helemaal hoe hard dit aankomt, dat het een gigantische teleurstelling is! Sterkte, ik hoop dat je het zult kunnen gaan accepteren over een poosje.
Ik sluit me volledig aan bij mijn medeforummers. JIJ hebt niet gefaald. Je hebt alles gedaan wat binnen je macht lag, maar nu moet je het uit handen geven en je richten op je herstel daar heeft je kindje nu het meeste aan. Heel erg veel sterkte en hoop voor jou dat je het zo snel mogelijk kunt accepteren.
Je hebt idd zeker niet gefaald. Als is het zo lees vind ik je echt een doorzetter. Je hebt meer dan je best gedaan en het is helaas niet anders. Sterkte met het een plekje geven.
Ach, wat een verdrietige situatie! Zoveel pijn hebben en dan noodgedwongen zulke overhaaste beroerde keuzes moeten maken! Je hebt gedaan wat op dat moment in je macht lag en dat kan je nu niet meer veranderenm dus: vizier op de toekomst en een goed herstel! Toen mijn zoontje 9 maanden was, heb ik een operatie gehad met complicaties en veel pijn. Ik heb toen best lang morfine gehad. Maar ik heb de opererend arts aan mijn bed geroepen en ik wou precies weten hoe of wat! Morfine blijkt een vrij korte halfwaardetijd te hebben en zodoende kon ik om de morfine heen voeden en kolven. Ik heb mijn zoontje op de dag van de operatie 's ochtends nog gevoed, vlak voor de ok en eind van de middag, toen stond ik ook wel op knappen! Om 22.30 is mijn man ook nog geweest met mijn zoontje! Want ik ben een live-voedster en kan slecht kolven. In de nachten gekolfd om de productie op gang te houden. Morfine klinkt als een heftige dope, ook bij sommige artsen of verpleegkundig personeel. Maar vaak hebben artsen maar bitter weinig kaas gegeten van medicatie en specifiek in de combinatie met borstvoeding. Dat is heel jammer.
Datzelfde heb ik ook altijd over morfine gehoord. Wat ontzettend jammer dat er bij jou geen lactatiekundige bij gehaald is om over geschikte medicatie te overleggen en te zoeken naar minder pijnlijke manieren van aanleggen en kolven. Wens je heel veel sterkte! Had je bij de sectio soms een ruggenprik? Bij kwamen dankzij die k*tprik rugklachten die ik 15 jaar niet gehad had na aantal maanden heftig terug. Was met fysio gelukkig onder controle te houden, dat wel.
Heel erg bedankt voor jullie hartverwarmende reacties!! Dat doet me veel goeds. Ik heb er in het ziekenhuis wel een lactatiekundige bijgehad hoor! Over de morfine en de borstvoeding; ik had best veel in het begin, te veel om te voeden. En later kreeg ik er nog andere troep bij zoals diazepam en lyrica. . Ik heb echt alles tot de bodem uitgezocht. Ik heb inderdaad een ruggenprik gehad tijdens de sectio, en ook daarvoor, tijdens de weeenopwekkers... Het was een hele heftige bevalling.
Ik ben rugpatient en heb voor mijn zwangerschap alle middelen geslikt die jij hebt geslikt. Er waren alternatieven mogelijk geweest! De zg. "zusjes" van. Ipv Pregabaline Gabapentine. Doen hetzelfde. Ipv Diazepam Midazolam. Diazepam mag trouwens wel volgens mijn arts. Hoofdreden voor zusje A of B is voor het merendeel het kostenaspect. Maar wat ik niet wil, is je een rotgevoel geven daarover, dát wil ik niet en dat heeft ook geen nut! Wel wil ik jou (én anderen want dit forum heeft duizenden lezers) daar voor een eventuele volgende keer op wijzen! Want er is heel veel mogelijk, wat artsen vaak niet weten, en je kan altijd pumpen en dumpen.