4 jaar geleden was ik voor de eerste keer zwanger en uitgerekend op mijn eigen verjaardag. Maar bij mijn eerste bnezoek aan de vk zagen we geen hartje. Ik was zoooo verdrietig. Vrij kort daarna was ik weer zwanger en zagen we een hartje kloppen. Maar na 12 weken is ook deze zwangerschap geeindigd in een miskraam. Ik vertrouwde mijn eigen lichaam niet meer. Testen in het ziekenhuis wezen niets uit, we hadden gewoon pech. Begin 2004 was ik weer zwanger en verloor ik heel veel bloed. Toen ik in het ziekenhuis lag om voor de derde maal gecuriteerd te worden bleek ik 9 weken zwanger te zijn. En mijn hele zwangerschap heb ik me zorgen gemaakty. Ik geloofde het niet totdat ik de baby in mijn armen zou houden. Ik heb nu een prachtige zoon van 2 en een heerlijke dochter van 6 maanden. Maar mijn eerste twee vlindertjes vergeet ik nooit. Ik wens alle moeders en vaders die dit ook mee maken heel veel sterkte in jullie verdriet. Het is denk ik het moeilijkste wat er is.
Ik ben blij om te lezen dat je toch nog 2 kindjes heb gekregen en dat alles goed is gekomen. En gelukkig heeft je lichaam je niet in de steek gelaten. Geniet maar van die ukkies in huis, ik weet zeker dat de 2 vlindertjes altijd bij jullie in de buurt zullen zijn.